ตอนที่67

[ วันรุ่งขึ้น ]

 

ฉันตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่หกโมงเช้าเพื่อรอให้พี่เบสมารับแล้วก็โทรปลุกพี่เบสด้วยเช่นกันเป็นการลองรับชั้นสองเผื่อเขาจะไม่ยอมตื่น

 

“นี่นายตื่นหรือยังตื่นได้แล้วนะวันนี้วันสำคัญอย่าลืมว่าต้องเตรียมอะไรมาด้วย”

 

[ห้ะอะไรนะ..ฉันเกือบลืมไปเลย แฮะ แฮะ]

 

กะแล้วเชียวจะต้องไม่ตื่นมาแน่ ถ้าไม่โทรไปปลุกคงไม่รู้เลยว่าพี่เบสยังไม่ลุกออกจากเตียงเนี่ย

 

“นี่นายยังไม่ตื่นเลยใช่ไหมรีบตื่นมาเลยนะอย่ามัวแต่ช้า อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ขับรถมาหาฉันได้แล้ว”

 

[ครับผมบ่นยังกับคนแก่เลยกำลังลุกออกจากเตียงแล้วก็ไปอาบน้ำ รอฟังฉันอาบน้ำไหมล่ะจะได้รู้ว่าอาบหรือไม่ได้อาบ]

 

“ไม่ต้องก็ได้ย่ะไม่จำเป็นยังไงก็รับมาให้มันทันก่อนแปดโมงก็แล้วกันนะฉันรีบมาก”

 

ฉันกดวางสายแล้วก็ทำอาหารรอพี่เบส เพราะรู้เลยว่าพี่เบสมาถึงนี่คงไม่ได้กินอะไรมาแน่ๆเพราะมัวแต่รีบมาหาฉันเนี่ยแหละ

 

[ 30 นาทีต่อมา ]

 

//ก๊อก ก๊อก// มาแล้วสินะในที่สุดก็มาสักทีกว่าจะมารอตั้งนาน ฉันจัดอาหารวางเตรียมไว้รอพี่เบสเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วพบว่าพี่เบสหอบมาอย่างเหนื่อยมาก

 

“ขอโทษที่มาช้านะ แฮก ๆ จะตายเอาพอดีว่าวิ่งหนีหมามาเมื่อตะกี้นี้น่ะที่ทางจอดรถมีหมาบ้าอยู่ด้วยแหละ”

 

หนีหมามาขนาดนั้นเลยหรอ พอฉันรู้ว่าพี่เบสเหนื่อยอะไรมามันก็ทำให้ฉันหัวเราะออกมาไม่หยุดเลย

 

“ฮ่า ฮ่า จริงๆหรอหนีหมาบ้ามาดีจริงๆเลย ฮ่า ฮ่า โอเคเข้ามาก่อนสิเข้ามาก่อนมากินข้าวก่อนไปทำงานจะได้มีแรง”

 

พี่เบสเข้ามาเดินไปที่โต๊ะทานอาหารก่อนจะหยิบแก้วน้ำเพื่อดื่มน้ำเป็นอันดับแรก

 

“อาการเป็นยังไงบ้างเหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ แล้วเป็นหมาของใครนายรู้หรือเปล่ามันถึงจะมากัดนายได้”

 

พี่เบสยกน้ำดื่มไปประมาณสองถึงสามครั้งก่อนที่จะเริ่มเล่าให้ฉันฟัง

 

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเป็นหมาของใครแต่ที่แน่ๆเลยนะมันเจอฉันแล้วมันก็วิ่งไล่ฉันพยายามจะกัดฉันเลย ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นหมาบ้าแน่ๆติดโรจอะไรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”

 

ถ้าวิ่งไล่กัดแบบนั้นมันต้องเป็นบ้าจริงๆนั่นแหละ แต่ที่สำคัญเลยก็คือมันมีโรคหรือเปล่าถ้ามีโรคจะต้องลองถามดูก่อนว่าอาการมันเป็นยังไง

 

“แล้วที่นายเห็นมันเป็นแบบไหนบ้างดูจากตัวของมัน มีฟองที่ปากเห่ากัดคนแล้วดุร้ายไหม”

 

ถ้ามีครบตามสิ่งที่ฉันบอกคือเป็นหมาที่อันตรายมากติดโรคที่คนและสัตว์ตายร้อยเปอร์เซนต์แน่นอน

 

“ที่ฉันสังเกตเห็นก็มีนะฟองที่ปากเหมือนน้ำลายมันเต็มเลย มันหิวอะไรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ถึงเป็นแบบนั้น”

 

เฮ้ยไม่ได้แล้วนะปล่อยไว้มีหวังคนอื่นอาจจะโดนมันกัดไปแล้วก็ได้

 

“แล้วนายได้บอกกับนิติคอนโดหรือพนักงานหรือยังว่านายเจอหมาบ้าอันตรายที่รลานจอดรถน่ะ”

 

ดูจากสีหน้าของพี่เบสแสดงว่าเขาไม่ได้บอกอะไรแน่ๆเลย

 

“รีบกินเลยเดี๋ยวฉันมาฉันจะไปแจ้งพนักงานที่ล๊อบบี้ก่อนว่าเรากำลังเจอกับปัญหาอะไรในตอนนี้”

 

บ้าชะมัดเลยถ้าเกิดมันหลงเข้ามาในโรงแรมหรือไปทางที่มีเด็กอยู่อาจจะโดนกัดแล้วเป็นโรคพิษสุนัขบ้าแน่ๆ ฉันต้องหาทางบอกก่อนดีกว่า