ตอนที่66

ระหว่างทางที่จะกลับบ้านฉันก็หยิบขนมในรถของพี่เบสมากินนั่นก็คือทุเรียนทอดของโปรดของฉันนั่นเอง กินระหว่างทางอย่างมีความสุขนี่มันสมใจจริงๆเลย

 

“เธอยังไม่อิ่มอีกหรอเนี่ยกินจากที่นู่นแล้วมากินที่เบาะหลังของฉันอีก เธอนี่มันท้องปลาวาฬชัดๆเลยยัดมันได้ทุกอย่าง”

 

จะว่าหนูแบบนี้ไม่ได้นะพี่เบส หนูสามารถยัดทุกอย่างเข้ากระเพราะตัวเองได้สบายๆ สถิตินี่ยัดข้าวเข้าไปได้สิบกว่าจานเลยนะ

 

“ฉันแค่กินระหว่างทางกลับบ้านของฉันเฉยๆ ก็คนมันอยากกินนี่ซื้อมาให้ก็ต้องกินเสียดายของ”

 

พูดอย่างมีชั้นเชิงแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว ถ้าพูดตามหลักความเป็นจริงเดียวพี่เบสจะรู้ว่าฉันเป็นใคร

 

“แล้วพรุ่งนี้จะให้ไปรับกี่โมงฉันจะได้ไปถูกเวลาเธอจะได้ไม่ต้องเข้าทำงานเร็วหรือว่าสายเกินไป”

 

กี่โมงหรอฉันเริ่มงานส่วนมากก็แปดโมงกว่า แต่ว่าเวลาที่ไปจะไปเช้าหน่อยก็คือหกโมงเพื่อไปเคลียร์งานที่เหลือของฉัน

 

“งั้นเจ็ดโมงนายมารับฉันก็ได้ฉันจะต้องกลับไปเคลียร์งานที่โรงแรมต่ออีก”

 

งานของฉันก็คงจะเป็นการจัดการงานที่โรงแรมที่จะจัดขึ้นฉลองการหาตัวคนร้ายเจอ แต่ว่าคงต้องจัดนานหน่อยก่อนจะหกโมงเย็น เพราะลูกน้องก็ต้องเข้ามาที่งานกันแล้ว แถมจะต้องเตรียมลูกจ้างมาจัดช่วยอีกคงจะนานหน่อยแหละ

 

“แต่เช้าตลอดเลยนะ พรุ่งนี้มีงานฉลองตอนเย็นไม่ใช่หรือไงทำไมต้องไปเช้าด้วยล่ะ”

 

ไม่ไปเช้ามันไม่ได้น่ะสิยังไงก็ต้องไปแต่เช้าต้องจัดงานและคุมงานด้วย

 

“ฉันมีงานที่ต้องจัดไงฉันเป็นเจ้ามือนะ ถ้าไม่ทำอะไรเลยมันก็คงจะดูธรรมดาไปหน่อย หัวหน้าอย่างฉันจะต้องไม่ธรรมดาเหมือนหัวหน้าทั่วๆไปหรอกนะ”

 

เป็นคนที่มีแรงจูงใจสูง ฉันไม่คิดอะไรแบบลวกๆให้กับพนักงานของฉันหรอกนะ พวกเขาทำเต็มที่ฉันก็ต้องทำให้พวกเขาอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกัน

 

“งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปช่วยเธอด้วยโอเคไหมจะได้ทันงานแล้วก็ไม่ต้องจ้างใครให้เสียตังค์”

 

พี่เบสก็แบบนี้ตลอดพยายามหาวิถีทางจะช่วยฉันให้ได้ แต่เขาไม่ใช่หัวหน้าโรงแรมฉันจะต้องเป็นคนจัดการเองไม่ใช่เขา

 

“แต่../ไม่ต้องเลยฉันรู้ว่าเธอจะพูดอะไร เดี๋ยวฉันจัดการเองแค่บอกว่าต้องการอะไรบ้าง”

 

นี่ไม่มีสิทธิ์เถียงพี่เบสเลยหรือไงเนี่ย เถียงไปก็ไม่เคยเถียงชนะเสียทีตลอดเลยชอบเอาแต่ใจตัวเอง

 

“ก็ได้ๆสิ่งที่ฉันอยากได้เดี๋ยวฉันส่งลงเมล์ให้พรุ่งนี้ ให้นายช่วยดูและแก้ไขด้วยก็แล้วกันว่ามันดีหรือไม่ดี”

 

เขาพยักหน้าให้กับฉันเพื่อรับทราบในสิ่งที่ฉันต้องการ รถได้จอดตรงทางเข้าหน้าคอนโดของฉันพอดี ฉันลงจากรถแล้วก็ปิดประตูให้กับพี่เบสก่อนจะหันไปหาพี่เบสเพื่อล่ำลา

 

“ฝันดีเจอกันพรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้า เตรียมคนงานมาเยอะๆล่ะอย่าให้มันเสียแผน”

 

การจัดงานคราวนี้ฉันจัดไว้และเตรียมแผนไว้หมดทุกอย่างแล้วเหลือเพียงแค่กลับห้องแล้วนอนพักผ่อนเอาแรงสู่วันพรุ่งนี้ที่จะถึง