ตอนที่ 44 กวาดล้าง
หยี่ เยว่หยู่นำคนกว่า50คนไป ไป่ เหยียน ก็รวมอยู่ในนนั้น เมื่อเธอจากไป มันก็มีหลิน ฮวง และคนอีก11คนที่ยังอยู่ นอกจากหลิน ฮวง ทุกคนล้วนอยู่ในระดับเหล็กขั้น 3
“เนื่องจากพวกคุณตัดสินใจที่จะอยู่ คุณจะต้องฟังเรา!”หยี่ เสิ่น กล่าวกับพวกเขา“นี่คือสนามรบ ความปลอดภัยของพวกคุณไม่ใช่สิ่งสำคัญอันดับแรกอีกต่อไปแล้ว วันนี้มันจะไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับพวกคุณ ชีวิตของเพื่อนคุฯเช่นกัน ดังนั้น คุณจะต้องติดตามฉันและเคลื่อนไหวเป็นหน่วย เข้าใจไหม?”
“ครับ!”กลุ่มชายหนุ่มยืนนิ่งและตะโกน
“นายชื่ออะไร?”หยี่ เสิ่น หันหลังและมองหลิน ฮวง
“หลิน ฮวง”
“ดี นายบอกว่านายต้องการเห็นคน2แสนคนรอด ตอนนี้ ฉันกำลังจะมอบคนทั้ง10คนให้นาย ภารกิจของนายง่ายมาก ทำให้พวกเขารอดชีวิต นายจะรับภารกิจนี้ไหม?”หยี่ เสิ่น ถามและยิ้มให้หลิน ฮวง
เหตุผลว่าทำไมเขาจึงมอบภารกิจนี้ให้ก็เพราะเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเข้าร่วมสนามรบ
เขารู้ดีว่าหลิน ฮวง เป็นคนฉลาด และด้วยคนทั้ง10คน เขาจะไม่ทำอะไรที่จะทำให้พวกเขาเหล่านั้นตกอยู่ในอันตราย
“ผมยอมรับ”หลิน ฮวง ตอบกลับ
หลิน ฮวง พยักหน้าและตกลง เขารู้ดีว่าหยี่ เสิ่น กำลังทำอะไร แต่เขามีแผนการของเขา
หากคนเหล่านี้ไปพร้อมกับนักล่าคนอื่น พวกเขาอาจจะเป็นตัวถ่วง
นักล่ามืออาชีพจะไม่พึ่งพากลุ่มคนที่ยังไม่เป็นแม้กระทั่งนักล่าสำรอง
ในขณะนั้นนำคนระดับเหล็กขั้น3 10คน การที่จะกว้างล้างฐิ่นมอนสเตอร์ระดับ1ไม่ใช่ปัญหาเลย
กลุ่มคนได้เห็นว่าหลิน ฮวง สามารถทำอะไรได้บ้างมาแล้วเนื่องจากพวกเขาเคยปะทะกับไทแรนด์มาก่อน บาดแผลบนใบหน้าพวกเขายังคงไม่หายดีและพวกเขาก็เชื่อฟังโดยไม่มีคำถาม
แม้ว่าหยี่ เสิ่น จะไม่รู้ว่าหลิน ฮวง คือผู้ควบคุม เมื่อเห็นว่าไม่มีใครคัดค้านที่มอบให้เขาเป็นผู้นำ หยี่ เสิ่น ก็รู้ว่าหลิน ฮวง ต้องมีพลังหรือมีภูมิหลังที่น่าสนใจ
เมื่อพวกเขายอมรับข้อเสนอ หยี่ เยว่หยู่ ก็ได้นำนักล่ามืออาชีพมา300คน
พวกเขาส่วนใหญ่เป็นนักล่าระดับเงิน มีนักล่าระดับทองแดง30คนและนักล่าระดับทอง5คน
พวกเขาส่วนใหญ่รู้จักหยี่ เสิ่น พวกเขาแสดงความเคารพนับถือ แม้กระทั่งนักล่าระดับทองคนอื่นๆก็ตาม
หยี่ เยว่หยู่ จากไปหลังจากที่เธอส่งนักล่ามาให้หยี่ เสิ่น จัดการกลยุทธ์และเตรียมการ
กล่าทั้ง300คนได้กระตายออกไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาไปยังตำแหน่งที่ได้รับมอบ นักล่าระดับทองแดง20คนถูกส่งไปกวาดล้างหุบเขา นักล่าระดับเงินถูกส่งไปกวาดล้างเทือกเขาแอลป์ ขณะที่นักล่าระดับทองมีหน้าที่ตัดหินยักษ์ที่ด้านใต้เขาแอลป์
หยี่ เยว่หยู่ ได้เดินทางไปกลับอีก4ครั้งและนำนักล่ามืออาชีพมาอีก1200คน เกือบพันคนคือนักล่าระดับเงิน ขณะที่มีนักล่าระดับทอง20คนส่วนที่เหลือเป็นนักล่าระดับทองแดงหรือนักล่าที่มีพลังพิเศษเฉพาะตัว
ก่อนที่มอนสเตอร์จะบุก หยี่ เสิ่น ก็ได้ทำตามแผนของหลิน ฮวง และส่งนักล่าหนึ่งพันคนออกไปกวาดล้างเทือกเขาและหุบเขา
ในขณะเดียวกัน หินยักษ์ก็ถูกตัดโดยนักล่าระดับทองขณะที่ก้อนหินขนาดเล็กถูกขนย้ายโดยชาวเมืองที่แข็งแรงหมื่นคนเพื่อปิดปากหุบเขา
หลิน ฮวง และคนที่เหลือถูกส่งไปในหุบเขาเพื่อกวาดล้างมอนสเตอร์ มีสองหรือสามในหมู่พวกเขาที่อยู่ในระดับทองแดงแต่พวกเขาทั้งหมดมี11คน
ในหุบเขาไม่ได้มีมอนสเตอร์มากนัก ด้วยการมีส่วนร่วมของนักล่ามืออาชีพคนอื่น กลุ่มที่นำโดยหลิน ฮวง จึงไม่ได้เผชิญกับมอนสเตอร์มากนักในชั่วโมงแรก
“นักล่ามืออาชีพเหล่านี้มีการแข่งขันกัน ดังนั้น เราจึงต้องค้นหาเป็นเวลานานและเปลี่ยนไปเส้นทางที่สอง เราสามารถหาได้จากชิ้นส่วนของมอนสเตอร์บางตัวและรอยเลือด”ชายสูงและแข็งแกร่งในกลุ่มบ่น
เขาชื่อ โจว เล่อ เขาคือหนึ่งในคนที่เลือกจะต่อสู้ไปกับหลิน ฮวง เมื่อวันก่อน รอยแผลเป็นที่เขาได้รับจากไทแรนด์ยังคงอยู่บนใบหน้าเขา
“พวกเขาเก่ง และนั่นเป็นสิ่งที่ดี มันจะสมบูรณ์แบบหากเราไม่ต้องต่อสู้ในระหว่างที่มอนสเตอร์บุก นั่นอาจหมายความว่าเมืองจะปลอดภัย”หลิน ฮวง ตอบกลับหลังจากที่คิดมาก
“หลิน ฮวง นายคิดจริงๆหรอว่าเราสามารถปกป้องเมืองได้?”โจว เล่อถาม
“หากเราสามารถปิดปากหุบเขา ปกป้องเมืองได้สักสองวัน มันไม่ควรจะมีปัญหา ปัญหาเพียงสิ่งเดียวก็คือ...”หลิน ฮวง หยุดด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น
“นั่นคืออะไร?”โจว เล่อ ถาม
“ปากหุบเขามันใหญ่เกินไป ฉันกังวลว่าพวกมันจะบุกก่อนที่เราจะได้ปิดกั้นมัน”หลิน ฮวง พูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล
“หลิน ฮวง นายไม่ใช่คนที่นำมันมา!ฉันยังคงต้องการอยู่รอดและกลายเป็นจ้าวนักล่าในสักวัน!”ชายตัวเตี้ยชื่อ อวี้ กวง กล่าว เขาเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เลือกสู้กับหลิน ฮวง และเขาก็มีรอยแผลเป็นเช่นกัน
“อย่ากังวลไป ตราบเท่าที่ฉันรอด ฉันจะนำพาพวกนายทั้งหมดออกไปจากที่นี่!”หลิน ฮวง ให้คำพูด
“มีคนอยู่ที่นี่ก่อนที่เราจะเดินไปในทางนี้ มอนสเตอร์ข้างหน้าจะต้องตายแล้ว ไปหาทางอื่นกัน”โจว เล่อ กล่าวขณะที่เขาก้มลงและศึกษาร่องรอยบนพื้น เขามีทักษะสืบสวน แม้ว่าระดับของเขาจะไม่สูง แต่การประเมินโดยละเอียดก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
“แน่ใจรึ เราควรไปทางไหน?”หลิน ฮวง ถามขณะที่เขาไว้ใจโจว เล่อ
“ไปทางสองนาฬืกาจากจุดนี้”โจว เล่อ บอกกับหลิน ฮวง หลังจากที่คิด
“บ้าจริง!โจว เล่อ เราสามารถเชื่อนายได้จริงๆ?เราได้เดินตามเส้นทางของนายมานานกว่าชั่วโมง เรายังไม่เห็นแม้กระทั่งเส้นผมของมอนสเตอร์”อวี้ กวง หยอกล้อ
“นายสามารถตำหนิฉันได้?เรามีนักล่ามากกว่ามอนสเตอร์แล้วตอนนี้”โจว เล่อ ตะโกนกลับ เขารู้สึกหมดหนทางที่ทักษะของเขาไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย
“นายไม่ได้ช่วย หลิน ฮวง โปรดทำหน้าที่เป็นผู้นำ”อวี้ กวง แนะนำ
“ฉันแกะรอยได้ไม่ดี เดินตามเส้นทางของโจว เล่อไป หากนายคิดว่าทักษะแกะรอยของนายดีกว่าโจว เล่อ ก็ไปนำซะ”หลิน ฮวง หันหลังและกล่าวกับกลุ่ม
หลิน ฮวง ปฏิเสธข้อเสนอของอวี้ กวง
แม้ว่าเขาจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับพื้นฐานของการแกะรอยมา เมื่อมันเป็นการฝึกฝน เขายังห่างไกลกับความสามารถของโจว เล่อ เมื่อเป็นการใช้งานจริง
เขาคิดว่ามันไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะต้องนำในสิ่งที่เขาไม่เชี่ยวชาญ หากบางสิ่งผิด เขาจะลำบากใจ
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลิน ฮวง กล่าว ไม่มีใครกล้าขัด จากนั้น พวกเขาก็เดินตามโจว เล่อ ไปอย่างเงียบๆ
หลังจากที่เดินเกือบ20นาที หลิน ฮวง และกลุ่มของเขาก็เห็นฝูงมอนสเตอร์
จากนั้น พวกเขาก็ขยับตัวและหลบ มันเป็นกลุ่มของวัวปีศาจ พวกมันมีมากกว่า20 ตัวสูงที่สุดสูงถึง5เมตรและเตี้ยที่สุดคือ3เมตร
เมื่อเทียบกับมนุษย์ มันถูกจัดให้เป็นยักษ์
อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่ได้มีเชื้อสายยักษ์ แต่เป็นส่วนหนึ่งของมอนสเตอร์กลายพันธ์
มันแตกต่างไปจากยักษ์ ขนาดของร่างกายพวกมันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถ
พวกมันคล้ายกับมนุษย์ขณะที่พวกมันเดินด้วยสองขา มันคว้าสิ่งต่างๆด้ยวมือและใช้อาวุธในการโจมตีและปกป้องตน
สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ก็คือมันมีหัวเป็นวัวเช่นเดียวกับกีบและหาง
วัวปีศาจฉลาดกว่ามอนสเตอร์ตัวอื่นในระดับเหล็กมาก พวกมันมีแม้กระทั่งศาสนาของมันและพวกมันยังสามารถสร้างรูปแกะสลักของตนเพื่อเพิ่มความสามารถ
หลิน ฮวง และกลุ่มเขาเห็นรูปแกะสลักสูง5เมตรที่ถูกเฝ้าพิทักษ์โดยวัวปีศาจ
“มันมี26ตัวและรูปแกะสลัก หากฉันไม่ได้พลาด รูปแกะสลักจะมอบความแข็งแกร่งให้พวกมัน10% เราจะต่อสู้ยังไง?”โจว เล่อ ถามเบาๆ
“ติดตั้งกับดักสักหน่อย ฉันจะทำลายรูปแกะสลักหลังจากที่ดึงดูดความสนใจของพวกมัน และพวกมันจะพุ่งมาที่ฉันราวกับกระทิง พวกเราจะรอให้พวกมันมาติดกับดักเรา”หลิน ฮวง บอก จากนั้นเขาก็หยิบปืนขึ้นมาและบรรจุกระสุนเจาะเกราะ...
