TWO Chapter 97 ภัตตาคารสานกู่

TWO Chapter 97 ภัตตาคารสานกู่

ไกอา ปีที่ 1 เดือนที่ 3 วันที่ 25 เวลา 9.00 น. ณ สถานีท่าเทียบเรือเมืองซานไห่

โอหยางโชวนำเจ้ากรมและหัวหน้าฝ่ายทั้งหลาย มาส่งโจวไห่เฉินและคนอื่น ตอนนี้กองทัพได้เลือกนายกองฮูยี่เปียว เป็นผู้บัญชาการกองทหารรักษาการณ์ของหมู่บ้านสาขาแห่งใหม่ เขาเป็นอดีตผู้บัญชาการกองร้อยทหารราบ เขาจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับภารกิจการป้องกันครังนี้

สำหรับทางชนเผ่าเร่ร่อน จะถูกทิ้งไว้ให้กองพันทหารม้า ที่จะถูกส่งไปประจำการที่นั่นในอนาคต เป็นผู้จัดการ เพราะมีเฉพาะกองพันทหารม้าเท่านั้น ที่สามารถจัดการกับชนเผ่าเร่ร่อนในสงครามแบบเปิดโล่งได้

หลังจากที่เขากลับมาจากท่าเทียบเรือ เขาได้ไปเยี่ยมโรงเล่นแร่แปรธาตุ นี่เป็นครั้งแรก ตั้งแต่นักเล่นแร่แปรธาตุแม็กนัสได้มาดูแลที่นี่ โอหยางโชวยุ่งอยู่กับการจัดการหลังอัพเกรดเป็นเมืองขนาดเล็กระดับ 3 เขาจึงเพิ่งจะมีโอกาสได้มาที่โรงเล่นแร่แปรธาตุ มันถูกทำขึ้นตามวัฒนธรรมที่แตกต่างออกไป ทำให้สิ่งก่อสร้างนี้โดดเด่นเป็นอย่างมาก

แม็กนัสเป็นชาวตะวันตก และมักจะถูกประเมินอย่างสนใจจากชาวซานไห่ เขามีผมสีทอง, ผิวขาว และพูดภาษาจีนแมนดารินไม่คล่อง แน่นอนว่าบุคลิกแบบนี้ ทำให้เกิดเรื่องซุบซิบนินทาได้ โดยทั่วไปแล้ว ชาวตะวันตกมักจะถูกเรียกว่า ฝรั่ง(Frang)

โรงเล่นแร่แปรธาตุตั้งอยู่ในพื้นที่ด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมือง ซึ่งอยู่ในเขตทหาร ถัดจากโรงผลิตอาวุธ เพื่อจะได้หลีกเลี่ยงการรบกวนจากชาวเมือง แทนที่จะเป็นนักบวชลัทธิเต๋าแบบจีน เมืองซานไห่ได้เลือกนักเล่นแร่แปรธาตุที่เป็นชาวตะวันตก มันเป็นเหมือนบ้านหินเล็กๆ 2 ชั้น โดยมีชั้นใต้ดินเพิ่มเข้ามา รวมเป็น 3 ชั้น

ชั้นล่างเป็นห้องโถงและห้องเก็บของ ชั้น 2 เป็นห้องนอนของแม็กนัสและเป็นห้องวิจัยของเขา สำหรับห้องทดลองที่สำคัญที่สุดของนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ในชั้นใต้ดิน มันได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด และมีการป้องกันอย่างเข้มงวด

แม็กนัสนำทางเขา ทั้ง 2 เดินไปที่ห้องทดลอง บนผนังมีตะเกียงน้ำมัน 5-6 อัน แขวนอยู่  และมีตะเกียงน้ำมันขนาดใหญ่อยู่บนเพดาน แสงไฟของพวกมันทำให้เขาแทบมองไม่เห็นเงาในชั้นใต้ดิน

ชั้นใต้ดินถูกออกแบบให้มีระบบระบายอากาศที่เหมาะสม มิฉะนั้น ถ้าเปลวไฟเหล่านี้เผาผลาญอ็อกซิเจนหมด มันจะทำให้คนที่อยู่ภายในไม่มีอากาศหายใจ

ตรงกลางเป็นโต๊ะขนาดใหญ่ที่ใช่เป็นที่ทดลอง มีทั้งหลอดทดลอง ขวดกลั่น และอุปกรณ์ทดลองอื่นๆ ด้านข้างมีชั้นว่างที่มี หม้อ กระป๋อง และขวดตั้งอยู่

“แม็กนัส ท่านกำลังทดลองอะไรหรือ?” โอหยางโชวถามเขาอย่างลึกซึ้ง ในระหว่างที่เขาเดินชมสิ่งต่างๆ

“โรงเล่นแร่แปรธาตุมุ่งเน้นไปที่การกลั่นสกัดของเหลว และปรับแต่งแร่ธาตุ” แม็กนัสตอบด้วยความเย่อหยิ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่า ลอร์ดของเขาจะเข้าใจสิ่งที่เขากล่าว เขามองไปที่โอหยางโชวที่กำลังตรวจสอบอุปกรณ์ทดลอง ‘ท่านรู้หรือว่าสิ่งเหล่านี้คืออะไร และทำงานอย่างไร ชาวตะวันออก’ เขากล่าวในหัวของเขาเงียบๆ

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ โอหยางโชวเป็นคนที่มาจากโลกสมัยใหม่ ความลึกลับพวกนี้เป็นเพียงแค่เพียงเรื่องธรรมดาในสายตาของเขา

“การกลั่นที่ท่านกล่าวถึง คือ กระบวนการย้อนกลับโดยใช้วิธีการควบแน่นไอน้ำ เพื่อให้ได้ของเหลวที่บริสุทธิ์ใช่หรือไม่?” โอหยางโชวถามด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาสุ่มหยิบขวดกลั่นจากโต๊ะ

ตาของแม็กนัสเบิกกว้าง เขาอุทานขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ใช่ มันเป็นเช่นนั้น โอ้พระเจ้า ภูมิปัญญาของท่านช่างน่าอัศจรร์อย่างแท้จริง” มันเป็นความจริงที่ว่าพวกฝรั่งเป็นคนตรงไปตรงมา เขาเปลี่ยนทัศนคติของเขาเกือบทั้งหมดทันที และเขาก็ชื่นชมลอร์ดของเขาอย่างมาก

“แม็กนัส ถ้าท่านมีเวลา ท่านสามารถไปเยี่ยมชม โรงผลิตเหล้าและทำการปรับปรุงเทคนิคการกลั่นของพวกเขา หากท่านปรับปรุงได้ดีและมันประสบความสำเร็จ ข้าแน่ใจว่า กรมการเงินจะจ่ายค่าตอบแทนให้ท่านอย่างมาก มากพอที่จะตั้งกองทุนวิจัย เพื่อสนับสนุนงานวิจัยของท่านได้” โอหยางโชวได้โยนเหยื่อล่อที่แม็กนัสไม่สามารถปฏิเสธได้

ขณะที่แม็กนัสได้ยินคำว่ากองทุนวิจัย ดางตาของเขาก็เปล่งประกาย เขาตะโกนว่า “ไม่มีปัญหา โปรดมั่นใจได้เลยนายท่านของข้า ปล่อยให้ข้าจัดการเรื่องนี้เอง”

“สำหรับการวิจัยเกี่ยวกับการปรับแต่งแร่ธาตุ ท่านสามารถทำงานร่วมกับฝ่ายคลังวัสดุได้ เนื่องจากมีความต้องการเหล็กกล้าจำนวนมาก นอกจากนี้ เหมืองแร่หลางซานอาจต้องการความช่วยเหลือจากท่าน เพราะท่านมีวิธีการปรับแต่งแร่ธาตุให้มีความบริสุทธิ์ โดยเฉพาะแร่ทอง ในช่วงนี้ข้าคิดว่า โรงเล่นแร่แปรธาตุคงยังไม่ได้ทำการทดลองมากนัก แต่คงต้องให้ความช่วยเหลือกิจการต่างๆภายในดินแดน การบบลุสิ่งเหล่านี้ มันจะช่วยดินแดนของเขาได้มาก”

แม็กนัสได้ลดความเย่อหยิ่งของเขาลง เขากล่าวว่า “นายท่านของข้า สติปัญญาของท่านลึกซึ้งดั่งมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ แม็กนัสยินดีจพทำตามคำสั่งของท่าน”

“ดี!” ก่อนโอหยางโชวจะออกไป เขาเอาเขี้ยวราชาหมูป่าออกมา เขาได้รับมันมานานแล้ว แต่ยังไม่รู้จะใช้มันทำอะไร เขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านมีวิธีนำสิ่งนี้ไปทำเป็นอุปกรณ์เสริมได้หรือไม่?”

แม็กนัสหยิงมันมาตรวจสอบ ก่อนจะตอบอย่างรอบคอบว่า “ข้าจะลองดู”

“ดี แล้วข้าจะรอข่าวดีจากท่าน” เมื่อกล่าวเสร็จ โอหยางโชวก็ออกไป

หลังจากออกมาจากโรงเล่นแร่แปรธาตุ เขาก็เดินตรงไปที่ตลาดทันที เขาขบฟันขณะที่ใช้เงิน 500 เหรียญทอง เพื่อซื้อแบบแปลนอู่ต่อเรือขั้นสูง นับตั้งแต่ที่เขาได้รับคู่มือการสร้างเรือรบเมิ่งชง เขาก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เขาอยากเห็นกองทัพเรือของเขาแล้ว

เรือรบเมิ่งชงเป็นเรือรบขั้นกลาง พวกมันจะถูกสร้างขึ้นโดยอู่ต่อเรือขั้นสูงขึ้นไปเท่านั้น หากต้องการสร้างกองเรือรบที่แข็งแกร่ง เขาต้องยอมจ่ายเงิน 500 เหรียญทอง จากเงินทุนที่มีอยู่อย่างจำกัดของดินแดน

โอหยางโชวกลับมาที่คฤหาสน์ของเขา แล้วเห็นมู่ฉิงซีและกู่สานเหนียงกำลังซุบซิบกันอยู่ด้านข้าง กู่สานเหนียงดูเศร้าเล็กน้อย และมู่ฉิงซีกำลังปรอบโยนเธอ โอหยางโชวถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “พวกเจ้ากำลังซุบซิบอะไรกันหรือ?”

กู่สานเหนียงเงียบ เป็นมู่ฉิงซีที่กล่าวออกมาว่า “พี่ใหญ่ไม่ได้สัญญาว่าจะสร้างร้านอาหารให้กับพี่สาวกู่ก่อนหน้านี้หรอกหรือ? แต่ตามราคาของฝ่ายก่อสร้าง ร้านอาหารมีราคาแพงมาก ไหนจะค่าเงินเดือนพนักงาน ค่าวัตถุดิบ และค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆอื่นๆอีก มันจะต้องมีเงินอย่างน้อย 30 เหรียญทอง ถึงจะซื้อร้านได้ แล้วยังไม่มีข้อตกลงกับรัฐอีก พวกเราไม่รู้ว่าชาวเมืองยินดีจะจ่ายเงิน เพื่อเข้ามาทานอาหารในร้านอาหารหรือไม่ นั่นเป็นเหตุผลที่พี่สาวกู่เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”

โอหยางโชวพยักหน้า แล้วหันไปมองกู่สานเหนียง พร้อมถามว่า “สิ่งที่ฉิงเอ๋อกล่าวนั้นจริงหรือไม่?”

“นายท่าน ข้าเป็นกังวลในเรื่องนี้จริงๆ ข้าไม่สามารถเตรียมเงินมากขนาดนั้นได้ ข้าเกรงว่า ข้าจะทำให้ท่านผิดหวังในเรื่องนี้เสียแล้ว มันคงจะดีกว่า ที่ข้าจะทำงานอยู่ในคฤหาสน์ของท่าน และดูแลทุกๆท่านต่อไป” กู่สานเหนียงหมดหวัง เธอยอมรับในชะตากรรมของเธอ

โอหยางโชวโบกมือ แล้วกล่าวว่า “สานเหนียง เจ้าไม่ต้องคิดว่าตนเองเป็นคนนอก หากมีปัญหา เจ้าสามารถมาหาข้าได้เสมอ ข้าจะจ่ายเงินสำหรับร้านอาหารให้เจ้า แต่เจ้าต้องให้ข้าเป็นหุ้นส่วนร้านอาหารของเจ้าครึ่งหนึ่ง เจ้าคิดว่ายังไง?”

กู่สานเหนียงตาเบิกกว้างด้วยความปิติยินดี เธอกล่าวขณะที่ลิ้นพันกันว่า “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าขอหุ้นส่วนเพียง 1 ใน 10 ส่วนเท่านั้น แค่นั้นก็มากพอสำหรับข้าแล้ว ข้าจะไม่ขอเพิ่มเติมอีก”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ข้าจะให้เจ้าเป้นหุ้นส่วนครึ่งนึง เพื่อให้เจ้าจัดการร้านได้สะดวกขึ้น ทุนนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น เจ้าต้องรับสมัครพนักงาน ปรับปรุงร้าน วิจัยอาการ งานเหล่านี้เป็นงานของผู้จัดการร้าน พูดตามตรง หุ้นส่วนครึ่งนึงจากเงินลงทุนเพียงเท่านี้ ข้าก็ได้ประโยชน์จากเจ้ามากเกินพอแล้ว” โอหยางโชวอธิบายถึงความตั้งใจของเขา

ก่อนที่กู่สานเหนียงจะทันได้กล่าวตอบ มู่ฉิงซีก็ปรบมือเสียงดัง เธอหัวเราะและกล่าวว่า “พี่สาวไม่จำเป็นต้องสุภาพกับพี่ใหญ่ เขาเพิ่งปล้นความมั่งคั่งจากโจรมาเมื่อเร็วๆนี้”

โอหยางโชวมองมู่ฉิงซี แล้วกล่าวต่อว่า “สำหรับหุ้นที่ข้าครอบครอบอยู่ ครึ่งนึงจะเป็นของข้า 3 ส่วนจะเป็นของหยูเอ๋อ และอีก 2 ส่วนจะเป็นของฉิงเอ๋อ” เขาแบ่งกำไรบางส่วนให้กับเหล่าน้องสาวของเขา

“อ๊า!” มู่ฉิงซีไม่คิดว่าเธอจะได้รับผลประโยชน์มากขนาดนี้ เธอกอดแขนของโอหยางโชว แล้วตอบด้วยเสียงหวานบานจนเลี่ยนว่า “พี่ใหญ่ใจดีที่สุด ฉิงเอ๋อรู้ว่าพี่ใหญ่รักฉิงเอ๋อ เฮะ!เฮะ!”

โอหยางโชวยิ้มแล้วหัวเราะเล็กน้อย เขาลูบหัวเล็กๆของเธอ ก่อนจะกล่าวว่า “เมื่อรู้เช่นนั้นก็ดีแล้ว พยายามอย่าซนให้มากเกินไปล่ะ”

กู่สานเหนียงเฝ้าดูฉากนี้ และเธอก็ได้ยอมรับข้อเสนอของเขา ด้วยใบหน้าที่ร่าเริง เธอกล่าวว่า “ข้าขอขอบคุณนายท่านที่ให้การสนับสนุน ได้โปรดตั้งชื่อร้านให้กับข้าด้วย”

โอหยางโชวครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “ลองใช้ชื่อร้านว่า ภัตตาคารสานกู่เป็นอย่างไร? มันผวนจากชื่อของเจ้า และมันยังมีความหมายว่า ‘กลับมาอีกครั้ง’ มันเหมาะจะเป็นชื่อร้านอาหารน่ะ”

“ยอดเยี่ยม นี่เป็นชื่อที่ดีจริงๆ!” มู่ฉิงซีกล่าวเสียงดังพร้อมปรบมือ

กู่สานเหนียงก็พอใจกลับชื่อนี้ เธอกล่าวว่า “ของคุณนายท่านสำหรับชื่อ แล้วอีกสิ่งหนึ่ง ถ้าข้าออกจากคฤหาสน์ไปทำร้านอาหาร แล้วใครจะรับผิดชอบห้องครัวของคฤหาสน์หรือ?”

“ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เมื่อที่อยู่อาศัยอย่างเป็นทางการเสร็จสมบูรณร์ จะมีคนอื่นๆที่ต้องการอาหารมากกว่าข้า นอกจากนี้ เมื่อร้านอาหารพร้อมแล้ว ถ้าเราต้องการไปทานอาหาร เราก็สามารถไปทานที่นั่นได้ฟรี อย่าเหม็นหน้าพวกเราที่ไปกินฟรีล่ะ” โอหยางโชวตอบคำถามของกู่สานเหนียง และเล่นตลกในเวลาเดียวกัน

“นายท่าน ท่านจะได้รับการต้อนรับจากร้านของเราเสมอ!” กู่สานเหนียงตอบเรื่องตลกของเขาด้วยความจริงใจ

“สำหรับพ่อครัวคนใหม่ของคฤหาสน์ ข้าจะให้เจ้าเป็นคนเลือกผู้สืบทอด ดินแดนของเราไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เรามีพ่อครัวอยู่มากมาย” โอหยางโชวกล่าว ก่อนที่จะสิ้นสุดการสนทนากับกู่สานเหนียง

“ข้าเข้าใจแล้วนายท่าน”

หลังจกาการสนทนาครั้งนี้จบลง มู่ฉิงซีก็รีบนำข่าวดีนี้ไปบอกกับพี่สาวของเธอ โอหยางโชวปล่อยให้เธอทำตามใจ เขาเรียกเจ้าเต๋อหวังไปที่สำนักงานของเขา และมอบหมายให้เขาอัพเกรดอู่ต่อเรือขั้นสูง

หน้าของหัวหน้าฝ่ายก่อสร้างขมขื่น ในช่วงนี้โอหยางโชวได้ให้งานต่างๆกับเขามากมาย โครงการก่อสร้างมีอยู่ทุกๆที่ในดินแดน

อย่างแรกก็กำแพงและคูน้ำ ที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นไป ตามด้วยการอัพเกรดโครงสร้างของสิ่งก่อสร้างในเมืองก่อนหน้านี้ แล้วยังมีกำแพงเมืองสำหรับหมู่บ้านมิตรภาพ ที่เขาเพิ่งจะส่งคนออกไปจัดการเป็นจำนวนมาก ตอนนี้โอหยางโชวได้มอบภารกิจใหม่ให้อีกครั้ง คือการอัพเกรดอู่ต่อเรือจากขั้นกลางเป็นขั้นสูง แม้ว่าเข้าจะมี 3 เศียร 6 กร เขาก็แทบจะไม่สามารถจัดการกับพวกมันทั้งหมดได้ในครั้งเดียว

โอหยางโชวให้กำลังใจเจ้าเต๋อหวัง เขากล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของท่านในช่วงนี้ ข้าสัญญาว่าฝ่ายก่อสร้างจะได้รับรางวัลหลังจากนี้”

เจ้าเต๋อหวังไม่อาจทำอะไรได้ เขายอมรับคำสั่งของลอร์ดของเขา แล้วยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

 

แฟนเพจ : TWOแปลไทย