Chapter 120: บ้านลีโอพาร์ด

หลังจากวันโลกาวินาศ ผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงที่เป็นคนธรรมดาที่ไม่มีพลังนั้นจะน่าสงสารเสมอๆ โชคชะตาของหลันซิหยู่นั้นเลวร้าย เมื่อเธอนั้นถูกจับโดยพี่สาวฮง

 

เจียงลู่ฉีนั้นมองไปที่พี่สาวฮง ในความคิดของเจียง พี่สาวฮงนั้นมีปากที่อ่อนหวานเป็นน้ำผึ้งและมีจิตใจที่เป็นฆาตกร เธอนั้นผลักหลันซิหยู่ให้มีชีวิตเยี่ยงนรกด้วยตัวของเธอเอง เธอคิดว่าผู้หญิงคนอื่นนั้นมันเหมือนกับการเปิดซ่อง ถึงแม้ว่าเธอจะมีปากที่อ่อนหวานปานน้ำผึ้งก็ตาม โชคชะตาผู้หญิงของเธอนั้นก็น่าสงสารมาก การประมูลนั้นมีการประมูลที่รวดเร็วกันมาก หัวหน้าหยวนนั้นตื่นเต้นมาก เขานั้นถอดเสื้อของเขาออกด้วยแขนที่ว่างเปล่า ราคาของการประมูลนั้นถึงเนื้อกลายพันธุ์ห้าร้อยกิโลกรัมเรียบร้อยแล้ว เจียงจู้อิงนั้นทั้งถอนหายใจและความคิดของเธอนั้นก็ว่างเปล่า

 

ตามจริงแล้ว เจียงจู้อิงไม่สามารถที่จะทนได้นานกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอนั้นต้องการที่จะช่วยเหลือแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เกี่ยวกับเรื่องนี้

 

[ราคาของมันยงคงสูงขึ้นขึ้นเรื่อยๆ เนื้อกลายพันธุ์ห้าร้อยกิโลกรัมนั้นถ้าเป็นในเมืองดาวเทียม เพิ่มเข้าไปอีกสามหรือสี่ร้อยกิโลกรัมก็สามารถที่จะซื้อปืนไรเฟิลออโต้ได้หนึ่งกระบอกแล้ว ทำไมพวกเลวทรามนี่ถึงใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะซื้อแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง?]

 

ความจริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นปืน ระเบิดหรือดาบปลายปืนสามคมนั้นมีราคาที่เป็นพื้นฐานทั้งหมด ดังนั้นราคาของมันนั้นไม่ได้ใหญ่มาก แต่คุณค่าของหลันซิหยู่นั้นมาจากตัวตนของเธอก่อนวันโลกาวินาศ ซึ่งมันค่อนข้างแตกต่างจากที่คาดคิดไว้ ก่อนวันโลกาวินาศนั้นมันสามารถพูดได้ว่าผู้คนที่ร่ำรวยนั้นจะใช้จ่ายเงินจำนวนมากเพื่อนอนกับดาราดังหนึ่งคืน พวกเขานั้นรู้สึกถึงชัยชนะ ในสถานการณ์ปัจจุบันนั้นมันก็เหมือนกัน เจียงลู่ฉีนั้นรอจังหวะที่แมวจะกระโจนเข้าไปหาเหยื่อ เขานั้นสังเกตทุการกระทำและทุกการเคลื่อนไหวของหัวหน้าหยวน มันเหมือนกับเป็นเรื่องธรรมชาติที่หยวนนั้นจะประมูลด้วย เจียงลู่ฉีไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

 

เจียงลู่ฉีไม่ได้ร่วมประมูลด้วยแต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเห็นหลันซิหยู่ตกลงไปในมือของหัวหน้าหยวน ซึ่งมันคงเป็นอะไรที่น่าสงสารมาก ในจุดนี้นี่เอง ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ก็พูดกับเจียงลู่ฉีว่า “น้องชายตัวน้อย นายไม่ได้สนใจในตัวเธอเลย? หรือว่า.....”เธอมองไปที่เจียงจู้อิงและหยิงพร้อมกับรอยยิ้มร้าย ตามจริงแล้วเธอนั้นชื่นชมในโชคชะตาของเจียงลู่ฉี ในสายตาของพี่สาวฮงแล้วเจียงลู่ฉีนั้นโชคดีมากที่มีสองสาวงามอยู่ด้านข้างของเขา หนึ่งในนั้นบริสุทธิ์ใสซื่อและอีกคนนั้นเซ็กซี่มาก อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรเลย....เนื่องจากหลันซิหยู่นั้นแตกต่างจากที่เหลือ

 

“ฉันต้องการที่จะร่วมประมูลด้วยแต่ฉันไม่คิดว่าฉันมีสามารถพอที่จะชนะได้....”เจียงลู่ฉีส่ายหัว เมื่อเขานั้นพูดกับพี่สาวฮง เขาก็มองไปที่หัวหน้าขาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ หัวหน้าขาวนั้นกำลังมองมาที่เขาอยู่และดวงตาของเขานั้นเหมือนกันกับกระสุน เจียงลู่ฉีก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย [ชายคนนี้มัน...]

 

“พี่ชายเจียง ฉันสามารถรู้สึกได้ถึงเจตนาที่ต้องการฆ่าจากชายคนนั้น เขาต้องการที่จะฆ่าพี่”อยู่ๆเจียงลู่ฉีก็ได้รับข้อความจากหยิงผ่านความคิดของเขา สำหรับผู้ช่วยเหลือนั้นหยิงสามารถที่จะสื่อสารกับเขาได้อย่างตรงๆผ่านเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวกับเจียงลู่ฉี การปกปิดเจตนาฆ่านั้นเป็นเรื่องยากที่จะรับรู้ได้ แม้กระทั่งพวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่ยอดเยี่ยมก็ไม่สามารถที่จะรับรู้มันได้ แต่หยิงนั้นสามารถที่จะมองเห็นพวกมันได้

 

[ฆ่าฉัน?] เจียงลู่ฉีคิดอย่างเงียบๆ มันไม่ได้ประหลาดใจอะไรเลย เขานั้นมีนิวเคลียสกลายพันธุ์สี่ก้อน ลมพายุที่พัดอย่างรุนแรงบนยอดเขาสูงก็เหมือนกับเจียงลู่ฉีที่ใจเย็นมาก

 

“ฉันต้องการที่จะซื้อผู้หญิงคนนี้” ในเวลานั้นเองหัวหน้าขาวก็ยืนขึ้นอย่างฉับพลัน เขานั้นมองไปที่เจียงลู่ฉีแต่เขานั้นพูดกับพี่สาวฮงตรงๆ

 

พี่สาวฮงมึนงงไปชั่วขณะ แล้วเธอก็สัมผัสได้ถึงความสุขที่มาจากการที่ไม่ได้คาดคิด ดังนั้นเธอจึงจะต้องทำให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้ฟังผิดไป “หัวหน้าขาว ท่านหมายถึงว่า....”เธอลังเลที่จะถาม

 

หัวหน้าขาวนั้นหันกลับไปมองพี่สาวฮง เขายิ้มและพูดขึ้น “เนื้อกลายพันธุ์หนึ่งกิโลกรัมและฉันจะให้กระสุนอีกสองร้อยนัดด้วย!”เขานั้นกระชากโซ่หมาในมือของเขา

 

“อ๊า!”ผู้หญิงที่น่าสงสารกรีดร้องภายใต้เท้าของหัวหน้าขาว ร่างกายทั้งร่างของเธอล้มลงไปบนพื้นดิน แต่โซ่ที่รัดของเธอก็กระชากมาด้วย หัวหน้าขาวลากโซ่ของเขาในขณะที่เดินไปหาหลันซิหยู่ การกระทำที่ดุร้ายนั้นทำให้การแข่งขันนั้นหยุดลง ช่างน่าเสร้ามาก! หัวหน้าหยวนนั้นเปิดปากออกแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรเลย

 

หัวหน้าของกลุ่ม7เทพนั้นเสียงของเขาก็คือคำตัดสิน ดังนั้นหัวหน้าหยวนก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยนอกจากกัดฟันอดทนมัน เขารู้ว่าเขาไม่มีความกล้าเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับหัวหน้าขาวและก็ไม่สามารถที่จะปลดปล่อยความโกรธควบคุมตัวเองได้ หัวหน้าขาวนั้นทำให้ผมของหัวหน้าหยวนตั้งจนจบ

 

หัวหน้าขาวนั้นเดินไปด้านหน้ากรง โยนปลอกคอเข้าไปด้านใน หลันซิหยู่ไม่ได้ตอบกลับอะไรเลย เธอมองจากด้านในกรงด้วยดวงตาที่มีท่าทางที่ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลย ซึ่งมันทำให้เหมือนกับว่าเธอนั้นไม่ได้สังเกตการณ์มาถึงของหัวหน้าขาวเลย

 

เมื่อเห็นหลันซิหยู่นั้นไม่มีท่าทีที่แตกต่างไปจากเดิม หัวหน้าขาวก็หัวเราะขึ้น “เธอมันเป็นแค่ไอ้คนโง่ แต่ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอจะทำหน้าตาอย่างงั้นได้อีกกี่วันหลังจากที่เธอเข้าไปในบ้านลีโอพาร์ด (เสือดาว)** ของฉันได้”

 

[ บ้านลีโอพาร์ด ] เมื่อฟังชื่อที่หัวหน้าขาวพูดขึ้น เจียงลู่ฉีก็ตกตะลึง บ้านลีโอพาร์ดนั้นคือบ้านแห่งความสุขที่สร้างด้วยจักรพรรดิเจิ้งเต๋อในช่วงเวลาของราชวงศ์หมิง เขานั้นได้รับที่อยู่อาศัยที่นั่นและจัดการรัฐบาลไว้

 

สำคัญยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เขานั้นเป็นคนที่ชอบความงาม และหาผู้หญิงที่แปลกใหม่ รวมทั้งชุบเลี้ยงสุนัขอีกด้วย มันเป็นสถานที่ของการ ‘ละเล่น’ ตามจริงแล้วจักรพรรดิเจิ้งเต๋อนั้นถูกนับว่าเป็นคนที่มีความสุขกับบทเพลง ผู้หญิง การล่าและการแข่งขัน เขานั้นมีชีวิตที่สับสนกับการดื่มเหล้าหรือในความฝัน

 

บ้านลีโอพาร์ดนั้นมีข่าวลือนับไม่ถ้วน ถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกถึงความน่าขยะแขยงเมื่อพวกเขาได้ฟังมัน ผู้คนส่วนมากก็รักในบ้านลีโอพาร์ด ก่อนวันโลกาวินาศนั้นเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้แต่หลังจากนั้น มันก็ยิ่งกว่าเป็นไปได้ ผู้คนมากมายนั้นฝันถึงการเป็นจักรพรรดิ

 

หัวหน้าขาวนั้นได้สร้างบ้านลีโอพาร์ดขึ้น เดินตามรอยเท้าของจักรพรรดิโบราณ ในความคิดของเขานั้นมีเป้าหมายที่ชัดเจว่า เขานั้นจะต้องการทำให้ตลาดมืดนั้นเป็นจุดเริ่มต้น

 

หัวหน้าขาวมองไปที่เจียงลู่ฉีและพูดขึ้น “เพื่อนรัก นายมาที่ตลาดมืดนี่เพียงเพื่อที่จะขายปืนอย่างงั้นหรอ? มันไม่ได้มีสิ่งอื่นเลยที่นายต้องการจะซื้อมันเลยหรอ?”