23-ฉันต้องไม่แพ้!![ฟรี2/4/2561]
ในตอนที่โรดี้กำลังขบคิดแรนด์ก็โจมตีมาอีกครั้งง โรดี้ที่กำลังคิดตอบสนองได้ช้ากว่าปกติเขาบิดตัวหลบแต่ดาบกำลังตรงมาที่เขา โรดี้พยายามหลบด้วยความพยายามทั้งหมด เท้าของเขาดูสับสนขณะหลบ แม้ว่าเขาจะหลีกเลี่ยงไม่ให้คมดาบสัมผัสผิวเขาได้แต่เสื้อผ้าเขาก็ถูกฉีกไปจากคมดาบ
ก่อนที่โรดี้จะทันได้ร้องออกมา นิโคลมองอยู่ด้วยความกลัว มันเป็นเพียงลมจากดาบก็สาามารถตัดเสื้อของเขาได้ นิโคลเริ่มกังวล การที่โรดี้บาดเจ็บนั้นไม่ใช่เรื่องดี
แรนได้เห็นรูปแบบการต่อสู้ของโรดี้ เขาเข้าใจว่าโรดี้นั้นไม่ต้องการต่อสู้กับเขาโดยประมาท แต่แทนที่จะแสดงฝีมือ แรนด์มีประสบการณ์การต่อสู้มามาก เขาไม่ได้กังวลใดๆและบีบบังคับให้คู่ต่อสู้ล่าถอยไปด้วยการโจมตีแบบต่อเนื่องอย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่ามันจะค่อนข้างน่าเบื่อ หลังจากนั้นโรดี้ก็พบว่าตนถูกต้อนเข้ามุมและไม่มีพื้นที่สำหรับหลบอีกแล้ว
แรนด์ตะโกนออกมาเสียงดัง" นายน้อยเซทหยุดเอาแต่หนีซะ!!"
"วูบบ" เขาเหวี่ยงดาบลงมาขณะตะโกน
ตอนที่โรดี้อยู่ในโรงเรียนเขาเป็นคนที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยโกรธเมื่อซ้อมกับเพื่อนร่วมชั้น การหลบเป็นเรื่องปกติในการต่อสู้ แต่ในตอนนี้เขาเริ่่มสุญเสียความอดทนของเขาก่อนที่เขาจะตะโกนออกมา
"ใครเอาแต่หลบ?"
โรดี้จับดาบของเขาและฟันสวนไปเสียงดาบแตกหัก ใบดาบบินขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะตกลงมาปักในดิน ใบหน้าของโรดี้แดงก่ำราวกับว่าเขากำลังเมาเส้นผมของเขาดูยุ่งเหยิงขณะมองไปยังดาบที่หัก
แรนด์หยุดการโจมตีและถอยหลังออกไปสองถึงสามก้าว
"นายน้อยเซทคุณแพ้แล้ว" นักรบทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ที่เจ้าบื้อนั้นไม่ทำอะไรบ้าๆ แม้ว่าดาบของนายน้อยเซทจะหักแต่มันก้ยังดูดีกว่าการหันหลังวิ่งหนี คาเตอร์ถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้ที่เขาส่งแรนด์ลงไปเขาเองก็กังวลเป็นอย่างมาก เขากลัวว่าแรนด์จะทำอะไรโง่ๆ การจบการต่อสู้แบบนี้ถือเป็นอะไรที่ดีแล้ว
แรนด์มองไปที่โรดี้และพูดเบาๆว่า
"นายน้อยเซททักษะดาบของคุณยังอ่อนหัดเกินไป"
ใบหน้าของโรดี้เปลี่ยนเป็นสีแดงเขาหันมองดูปฏิกิริยาขอองนิโคล นั้นเป้นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด ในฐานะผู้ชายเขาค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับการเสียหน้าต่อหน้าผู้หญิง
นิโคลไม่มีการแสดงออกทางใบหน้าใดๆ แต่ในสายตาเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง
เมื่อมองดูสายตาที่ดูผิดหวังของนิโคล มันทำให้โรดี้รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก
"เดี๋ยวก่อน!" โรดี้ตะโกนออกไป
"หืม?" แรนด์หยุดแล้วหันไปมอง
ใบหน้าของโรดี้ไม่แดงอีกต่อไป มันแทนทีด้วยสีหน้าเยือกเย็น
"ฉันยังไม่แพ้!!" โรดี้ถ่มน้ำลายออกมา
"อะไร?" แรนด์ขมวดคิ้ว
"ฉันยังไม่แพ้!!" โรดี้ยยิ้มและพูดอีกครั้ง
"เอ่อนายน้อยเซท...." คาเตอร์ไม่ทราบว่าเขาควรจะพูดยังไงดี เขาไม่คาดคิดว่านายน้อยจะโกรธเกรี้ยวแบบนี้
"คุณแพ้ไปแล้ว!!" แรนด์พูดอย่างเย็นชา เขาไม่ชอบนายน้อยเซทเป็นอย่างมาก เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับกลางเมื่ออยู่ในกองทัพ อย่างไรก็ตามเขาถูกส่งมาเป็นผู้คุ้มกันของตระกูลทิวลิปเนื่องจากผลงานที่โดดเด่นของเขา ในสายตาคนอื่นๆมันเป็นความยิ่งใหญ่ที่ได้ทำงานให้กับตระกูลของเทพแห่งสงคราม แล้วคนตำแหน่งบนก็จะเลื่อนขั้นให้เมื่อเขากลับเข้ากองทัพหลังจากการทำงานไม่กี่ปีให้กับตระกูลทิวลิป อย่างไรก็ตามแรนด์ไม่ค่อยสบอารมณ์นักเขาคิดว่าคนที่ควรได้เลื่อนขั้นคือคนที่ต่อสู้ในสนามรบไม่ใช่คนที่คอยรับใช้ขุนนาง
นั้นเป้นเหตุผลที่เขาไม่ค่อยพอใจที่ได้มาทำงานที่นี่ ด้วยความไม่พอใจเขาระบายมันออกด้วยการพัฒนาตนเองและแข็งแกร่งขึ้น เขาเดินเข้ามาด้วยการเป็นนักดาบระดับสาม ตอนนี้อีกไม่นานเขาก็จะเลื่อนเป็นนักดาบระดับ4 เนื่องจากความพยายามเป้นอย่างมากแรนด์ไม่คาดฝันว่ามันจะเกิดขึ้นนับตั้งแต่ที่เขามาทำงานที่ตระกูลทิวลิป
อย่างไรก็ตามมันไม่ได้หมายความว่าเขาภูมิใจที่ได้เป็นแค่ยาม นายน้อยของตระกูลทิวลิปนั้นเป็นคนไร้ประโยชน์ แรนด์ไม่แม้แต่อยากจะชายตามองเขา เขาต้องออกจากค่ายทหารมาเพื่อปกป้องเจ้าโง่นี่ แม้ว่าวันนี้เขาจะมีความก้าวหน้าและไม่ได้หันหลังวิ่งหนี นั้นก็ไม่เพียงพอที่จะลบอคติของแรนด์ ปัจจุบันชายตรงหน้าพ่ายแพ้ไปอย่างชัดเจน แต่เขากลับยืนยันว่ายังไม่แพ้ ทำให้แรนด์มองเขาในแง่ลบมากกว่าเดิม
โรดี้มองไปยังแรนด์ด้วยสายตาที่รังเกียจก่อนจะพูด
"นักรบจะไม่มีวันแพ้หากในมือเขายังคงถือดาบ ตอนนี้ในมือฉันก็ยังมีดาบอยู่ แต่นายกลับบอกว่าฉันแพ้?" โรดี้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังสายตาของเขาจ้องมองไปยังแรนด์
แรนด์รู้สึกขบขัน ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนๆนี้มีความกล้าหาญ? เมื่อสองเดือนที่แล้วเขายังหันหลังวิ่งหนีอย่างขี้ขลาดอยู่เลย ตอนนี้ทำไมเขากลับกล้าหาญขนาดนี้?
"ในกรณีนี้คุณต้องการอะไร?" แรนด์ขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะไม่พอใจเขาก็ไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจน ไม่ว่าเขาจะเป็นคนไร้ประโยชน์มากแค่ไหนเขาก็ยังเป็นเจ้านาย
"มาสู้กันต่อ จนกว่านายจะล้มฉันหรือปลดอาวุธฉันได้" โรดี้เชิดหน้ามองแรนด์ฺอย่างไม่เกรงกลัว
นิโคลยืนมองไปยังสนามด้วยสายตาแปลกๆ หนึ่งในสิ่งที่โรดี้แตกต่างจากน้องชายของเธอคือ ความกล้าหาญ
"ดี" แรนดฺพูดด้วยเสียงต่ำ "งั้นเรามาสู้กันต่อ"
คาเตอร์ยืนขมวดคิ้วอยู่ข้างสนาม เขาอารมณ์เสียกับความประมาทของแรนด์หากนายน้อยบาดเจ็บจริงๆเขาเองก็ต้องรับผิดชอบด้วยและหากเขาเจ็บหนักคิดว่านิโคลจะยืนดูเฉยๆงั้นหรอ? แม้ว่าจะเป็นนักดาบระดับ4เธอก็เปลี่ยนเขาเป็นเถ้าได้
"คุณพร้อมหรือยัง? ฉันจะบุกอีกครั้ง คุณควรระวังไว้พลังของคุณอ่อนแอเกินไป" แรนด์พูดเสียงต่ำ
"พลัง?" โรดี้หัวเราะเยาะและเสียงของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิ"แรนด์แม้ว่านายจะแข็งแกร่งกว่าฉัน แต่นายไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับคำว่าพลัง" เสียงของโรดี้ดังขึ้นอีก
"นายรู้งั้นหรือว่าสิ่งใดคือพลัง? นายไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าความหมายของพลังคือะไร!!"
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
แรนด์นะหรือไม่รู้จักความหมายของพลัง?
นี่มันเป็นแค่เรื่องตลกหรือเปล่าแรนด์นั้นแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขาหากนับแค่แรงเขาอาจจะมีมากกว่าผู้บังคับบัญชาคาเตอร์ซะอีก
นอกจากนี้นายน้อยเซทเองก็พึ่งพ่ายแพ้แรนด์มาแต่เขากลับบออกว่าแรนด์ไม่ได้เข้าใจความหมายของคำว่าพลัง?
"ฮ่าาๆ" แรนด์หัวเราะ"นายน้อยเซทคุณกำลังบอกว่าฉันไม่ได้รู้เกี่ยวกับพลังงั้นหรอ?"
"ใช่!!" ใบหน้าของโรดี้เคร่งขรึม"นายไม่เข้าใจ นายมีเพียงแค่กล้ามเนนื้อเท่านั้นและมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสัตว์มันหาใช่พลังที่แท้จริง"
แรนด์ไม่ได้พูดอะไร เขาจ้องไปที่เซทเหมือนกับบอกว่าให้เขาใช้ดาบของตนยืนยันในสิ่งที่พูด
โรดี้ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆเขาสูดหายใจเข้าและกัดฟันขณะยกดาบที่เหลือเพียงครึ่งเดียวขึ้นมา
ทุกคนในสนามซ้อมตกตะลึง
พวกเขาได้มองเห็นการแสดงออกของโรดี้ เขายกดาบที่หักในมือชี้ขึ้นฟ้า ขาของเขาแยกกันเล็กน้อย
โรดี้ไม่เพียงเป็นคนปากแข็ง เขาไม่ชอบที่ยอมรับความพ่ายแพ้แบบครึ่งๆกลางๆ ในตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะใช้ทักษะที่ปรมาจารย์ออทั่มแสดงให้เขาดูซึ่งเขาฝึกในคืนที่ผ่านมา
ไม่เพียงแต่ดาบที่หัก แม้แต่มือของเขาก็เจ็บราวกับว่ามันจะขาดออกจากกัน ทุกคนเริ่มรู้สึกประหลาดใจกับแววตาที่สดใสของนายน้อยเซท บรรยากาศที่เหมือนกับชายเจ้าเล่ห์ของเขาเริ่มเปลี่ยนไป
การเคลื่อนไหวของอากาศรอบๆเริ่มแปลกไปและฉากต่อมาทำให้ทุกคนตกตะลึง
ดาบที่หักของโรดี้เหมือนกับเป็นจุดศูนย์กลางของความบิดเบี้ยว มันเหมือนกับอากาศถูกสูบให้ไปรวมกันที่ตรงนั้น
แรนด์จ้องมองอย่างช่าๆขณะที่ขาของเขาเริ่มจะก้าวถอยหลัง ทันใดนั้นตาของโรดี้ก็เบิกกว้าง ในดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับมีเปลวไฟลุกอยู่ภายในนั้น เขาตะโกนออกไป
"ไป!!"
ดาบหักในมือของโรดี้พุ่งเข้ามาด้วยทิศทางที่จับได้ยาก ใบดาบแสงนั้นเร็วเกินไปสำหรับแรนด์ ด้วยรูปร่างของเขาจึงยากที่จะหลบมัน
"นี่มันอะไรกัน?" แรนด์ตะโกนถามในใจ
ดาบแสงของโรดี้ดูเหมือนกับดวงจันทร์เสี้ยวที่ฉีกอากาศพุ่งตรงมาหาแรนด์ ภายในพริบตาแรนด์ก็พบกับดาบแสงและฟันดาบของเขาเข้าปะทะ
ตาของเขาเบิกกว้างและตะโกนออกไป
"ฆ่า!!"
หลังจากนั้นก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่
ในช่วงเวลาสั้นๆพลังงานที่เกิดจากการระเบิดก็กระจายไปรอบๆ เมื่อพลังงานที่รุนแรงลอยมากระทบหน้าของพวกเขา มันเจ็บราวกับว่าพวกเขาถูกชก ลมที่รุนแรงยังคงบดบังทัศนวิสัย คาเตอร์ก้าวมาอยู่ด้านหน้านิโคลเพื่อป้องกันลมให้
หลังจากเสร็จสิ้นการระเบิดทุกคนมองไปยังกลางสนามอย่างตกตะลึง
แรนด์ถือดาบในแนวตั้งเพื่อป้องกันการโจมตีโดยดาบแสงของโรดี้ด้านหน้าเขามีโล่ที่โปร่งแสงกั้นอยู่ มันแข็งแรงพอที่จะรับดาบแสงของโรดี้โดยไม่สลายไป
ใบมีดแสงดูเหมือนจะเจาะผ่านโล่โปร่งใสโดยที่ไม่ทำให้มันสลายตัวไปทั้งหมด แต่มันก็กระพริบถี่ๆจนจวนจะพังแหล่มิพังแหล่ ใบมีดที่ดูอ่อนแอไร้พิษสงนั้น ถึงกับทำให้แรนด์ต้องถอยหลังไปสองก้าว
เสียง'ชวิ'ที่ตามดาบแสงมาไม่ได้ถูกหยุดไปพร้อมกับตัวแสง มันแตกกระจายอยู่ทั่วโล่โปร่งแสงและเจาะผ่านมาได้ร่างกายทั้งหมดของแรนด์รวมถึงแขนขาได้รับบาดเจ็บสาหัสราวกับถูกฟันจากสิ่งที่มองไม่เห็น เขาทำได้เพียงขอบคุณตัวเองที่สร้างกำแพงอากาศขึ้นมาได้ทันเวลาเพื่อลดพลังทำลายส่วนมากของใบมีดแสงลงไป
แสงที่โล่ค่อยๆจางลงไปในที่สุดโล่ก็สลายหายไป ตัวของแรนด์เต็มไปด้วยเหงื่อและหอบหายใจอย่างหนัก ดาบของเขาตกลงบนพื้น ตอนนี้เขาหมดแรงอย่างแท้จริง
ในตอนนี้แรนด์อยู่ในสภาพที่น่าอึดอัดเป็นอย่างมาก ชุดเครื่องแบบของเขาฉีกขาดจนแทบจะเปลือยกาย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยอาหารบาดเจ็บและมีเลือดออก
เขาดูเหมือนจะล้มลงได้ทุกขณะจนต้องนั่งเพื่อลงบนแผ่นไม้เพื่อช่วยเเหลือตนเอง เขามองไปยังโรดี้ที่เดินเขามา รูปลักษณ์ของโรดี้เองก็แย่พอๆกับแรนด์หน้าของเขาซีดเซียวดวงตาก็แทบจะปิดร่างกายของเขารู้สึกปวดร้าวไปหมด แม้หัวใจของเขาก็ดูจะว่างเปล่า
ในทางตรงกันข้าม คาเตอร์นั้นตกตะลึงเล็กน้อย
ท่าฟันจันทร์เสี้ยว!![Half-moon slash]
นายน้อยเซทใช้ท่าฟันจันทร์เสี้ยว!!
มันคือวิชาดาบของปรมาจารย์ดาบออทั่ม,ท่าฟันจันทร์เสี้ยว
นอกจากนี้ยังมีไอ้บ้าแรนด์อีกคน เจ้าบ้านี่เก็บความลับได้ดีมาก จริงๆแล้วเขาเข้าใจวิธีการใช้พลังภายในแต่ไม่ได้เปิดเผยออกมาความแข็งแกร่งของเขาถูกซ่อนมาจนถึงตอนนี้!! เจ้ายักษ์นี่ก็คงจะสามารถซ่อนความลับนี้ได้อีกนานถ้าไม่ใช่เพราะนายน้อยเซทใช้ทักษะเฉพาะตัวของปรมาจารย์ออทั่มท่าฟันจันทร์เสี้ยวออกมา
พระเจ้า!!
ใครจะไปเชื่อว่านายน้อยไร้ประโยชน์คนนี้จะสามารถใช้ท่าฟันจันทร์เสี้ยวได้!!
ส่วนเจ้าโง่ตัวใหญ่นั้นก็อีกคนความสามารถที่สามารถใช้พลังภายในในการต่อสู้จริงๆได้เขาจะถูกพิจารณาเป็นนักรบระดับ5! มันคือพลังที่ถูกใช้โดยนักรบระดับสูงเท่านั้น
โรดี้มองไปยังนิโคล เขาพยายามกลั้นเสียงร้องของตัวเอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจก่อนจะพูด
"ฉัน...ไม่แพ้!!"
ทันใดนั้นเองดาบในมือโรดี้ก็หล่นลงพื้น ตาของเขาปิดสนิทและล้มตัวตามดาบลงไปหลังจากพูดจบไม่นาน
"อ่ะ!" นิโคลร้องออกมาสั้นๆก่อนจะวิ่งไปหาโรดี้