ตอนที่ 108 ล่ามอนเตอร์เลือดศักดิ์

หานเซิ่นมองลงไปข้างล่างของถ้ำ และเห็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนตัวนิ่มขนาดกว่า 6 ฟุตกำลังดื่มน้ำจากสระ ทั้งตัวของมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่เป็นคริสตัล

"ถึงมอนสเตอร์ตัวนี้จะมีการรับเสียงที่ไม่ค่อยดี แต่การมองเห็นของมันดีมาก และลำตัวของมันก็แข็งมาก แม้แต่อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิก็ยังยากจะทำอะไรมันได้ แต่อย่างนั้นมันก็มีจุดอ่อนอยู่ที่ใต้ท้องของมัน" นิ้วชี้อธิบายอย่างใจเย็น

"ถึงมันจะมีจุดอ่อนอยู่ที่ใต้ท้อง แต่มันเป็นสัตว์ 4 เท้า มันยากมากที่จะทำให้พลิกตัว และโจมตีที่ท้อง" หานเซิ่นพูด

"แน่นอน แถมมันยังชอบกลิ้งตัวไปมาเหมือนกับลูกบอล ซึ่งท้องของมันจะถูกป้องกันไว้ด้านใน เหมือนกับหอยทากที่ซ่อนตัวอยู่ในเปลือก เกล็ดของมันสามารถพลิกได้ และก็คมเหมือนกับใบเลื่อย เมื่อมันกลิ้งมันจะเหมือนล้อติดหลาม แม้แต่เกราะแข็งๆก็ยังถูกมันตัดขาดได้ ไม่มีใครที่สามารถยืนประจันหน้ากับมันได้" นิ้วก้อยพูดขึ้นมา

"แล้วมันจะมีจุดอ่อนตรงไหน" หานเซิ่นขมวดคิ้ว

"แน่นอน พวกเราไม่สามารถสู้กับมันตรงๆ มันแข็งแกร่ง และก็เร็วมาก ไม่มีใครสามารถต้านการโจมตีของมันได้"

เฉวียนเกอลังเล ก่อนจะชี้นิ้วไปที่สระน้ำที่อยู่ข้างล่างและพูด

"แผนของเราก็คือพวกเราจะล่อมันออกมา และตอนนั้นนายต้องหาโอกาสเข้าไปซ่อนในสระน้ำ แล้วเมื่อมันเดินกลับไปดื่มน้ำอีกครั้ง นายต้องโจมตีไปยังจุดอ่อนที่อยู่ใต้ท้องหรือใต้คางของมัน มันจะเยี่ยมมากถ้านายสามารถโจมตีที่ใต้คางของมัน และทิ้งอาวุธเอาไว้ให้ปักอยู่ที่คอของมัน เพื่อที่มันจะได้ไม่สามารถกลิ้งได้อีก เราจะจัดการมันได้ไม่ยากเย็น"

"เฉวียนเกอ ถึงคุณจะยอมจ่ายอสูรกลายพันธ์สำหรับขี่ให้ผม แต่งานนี้มันต้องเสียงชีวิต" หานเซิ่นพูดกับเฉวียนเกอ

"ถ้ามันเป็นงานง่ายๆ พวกเราจะยอมจ่ายขนาดนี้หรอ เพราะแบบนี้เราถึงหาคนที่ถนัดการลอบโจมตีจริงๆ ตกลงนายจะยอมทำหรือไม่ทำ?" นิ้วก้อยพูด

"ก็ได้ ผมจะลองดู แต่เนื่องจากผมต้องเสี่ยงชีวิต และผมอาจจะตายอยู่ตรงนั้นก็ได้ ผมต้องขอให้คุณจ่ายค่าตอบแทนมาก่อน" หานเซิ่นครุ่นคิด และพูด

"ก็ได้" เฉวียนเกอตกลง และส่งวิญญาณอสูรสำหรับขี่ให้กับหานเซิ่น

เนื่องจากหานเซิ่นเป็นคนที่ต้องลงไปซ่อนตัวในน้ำ ซึ่งหานเซิ่นจะไม่มีโอกาสหนีไปไหนได้ การให้ของเขาไปก่อนก็ถือว่าสมควร

นิ้วชี้เอาท่อสำหรับหายใจใต้น้ำกับหน้ากากออกซิเจนออกมาจากกระเป๋า และส่งให้หานเซิ่น เพื่อที่เขาจะได้อยู่ในน้ำได้นาน

หลังจากทุกอย่างพร้อมแล้ว เฉวียนเกอมองที่หานเซิ่นและพูด

"นายกับนิ้วก้อยหาที่ซ่อนไว้ เดียวพวกเราจะล่อมันขึ้นมา แล้วนายต้องรีบหาจังหวะดำน้ำลงไปซ่อนตัว นายอาจจะมีเวลาอย่างมากแค่ 30 วิ นายทำได้ใช่ไหม?"

"ไม่มีปัญหา" หานเซิ่นเช็คระยะห่างจากสระน้ำแล้วตอบ

"ดี อย่าลืมว่าถึงแม้ว่านายจะโจมตีไปที่จุดอ่อนของมัน แต่นายก็ต้องใช้อาวุธที่มีระดับกลายพันธ์ขึ้นไป เพื่อที่จะแทงมันเข้า นายมีใช่ไหม?"

เฉวียนเกอพูดอย่างกังวลเล็กน้อย

หานเซิ่นพยักหน้าอีกครั้ง ดาบของชูร่าสามารถเทียบได้กับวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ แต่เขาไม่สามารถแสดงตัวว่าเป็นดอลลาร์ได้ เขาเลยไม่ได้เอามันมา

แต่หานเซิ่นยังมีวิญญาณอสูรแบล็คสตริงเกอร์กลายพันธ์ที่เป็นลูกธนู มันน่าจะพอใช้ได้

ทุกอย่างพร้อมแล้ว เฉวียนเกอ และคนอื่นๆ ยกเว้นนิ้วก้อยกับหานเซิ่น ยืนอยู่แถวขอบหลุม และขว้างลูกบอลเหล็กขนาดเท่ากำปั้นลงไปที่มอนสเตอร์

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!

ลูกบอลเหล็กเข้าไปโดนตัวของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้เกิดเสียงปะทะกันของโลหะกับคริสตัล ถึงแม้ว่าจะไม่ทำให้เกิดความเสียหายเลยแม้ลอยขีดขวน แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิดูเหมือนจะโกรธมาก มันง่อตัวแล้วขดเป็นทรงกลมแทบจะทันที และเกล็ดของมันก็ชี้ขึ้นมาเหมือนกับหนาม

มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเริ่มกลิ้ง ทุกอย่างที่อยู่ขวางหน้ามัน แม้แต่ก้อนหินก็ถูกตัดขาดทั้งหมด มันดูน่ากลัวจริงๆ

แค่ชั้วอึดใจ มันก็กลิ้งไปได้ไกลหลายเมตรแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่ความเร็วของมันที่น่าเหลือเชื่อเท่านั้น มันยังกลิ้งขึ้นมาบนหน้าผาได้อีกด้วย

ด้วยเกล็ดที่เป็นเหมือนหนาม ทำให้มันดูเหมือนกับล้อติดหนาม ซึ่งมันสามารถกลิ้งขึ้นมาบนผนังถ้ำได้ มันกลิ้งตรงเข้ามาหาพวกเฉวียนเกอ

พวกเขาไม่มีเวลาที่จะหายใจหายคอ พวกเขารีบวิ่งหนีไปหาที่ซ่อนตัว มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเลือกที่จะตามนิ้วโป้งเพราะอยู่ใกล้ตัวมันที่สุด

"เร็วเข้า! นิ้วโป้งน่าจะยื้อไว้ได้ไม่นาน" นิ้วก้อยเริ่มเร่งให้หานเซิ่นลงไป

หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าและคว้าเถาวัลย์ และปีนลงไปข้างลงอย่ารวดเร็ว จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่สระน้ำ เขาเลือกที่จะไม่โดดลงไป เพราะมันอาจจะทำให้เกิดเสียงดัง หานเซิ่นค่อยๆลงไปในน้ำจากด้านข้าง

เมื่อเห็นหานเซิ่นดำลงไปน้ำพร้อมกับหน้ากากออกซิเจน นิ้วก้อยก็รู้สึกโล่งขึ้นมา เขาปาดเหงื่อบนหน้าผากออก ไม่นานเขาก็เห็นเงาของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กำลังกลิ้งกลับมา เขารีบซ่อนตัวทันที มันกลิ้งกลับไปอยู่บริเวณใกล้ๆสระน้ำเหมือนเดิม

มันมองไปรอบๆ และเมื่อเห็นว่าไม่มีอันตรายใดๆ มันก็คลายตัวออกแล้วเดินไปรอบๆเพื่อหาเถาวัลย์กิน

เหตุผลที่มอนสเตอร์ตัวนี้อยู่ที่นี่ก็เพราะว่ามันชอบกินเถาวัลย์สีดำ กลุ่มของเฉวียนเกอพบเรื่องนี้เข้า และคิดว่ามันจะไม่ออกไปจากที่นี่ จนกว่ามันจะกินเถาวัลย์จนหมด

หลังจากที่พวกเฉวียนเกอเดินกลับมาแล้ว มอนสเตอร์ก็ยังคงกินเถาวัลย์อยู่ แขนของนิ้วโป้งบาดเจ็บ มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันเป็นแผลที่ลึกลงไปถึงกระดูก

"นิ้วโป้งนายยังไหวใช่ไหม" เฉวียนเกอ และคนอื่นๆถามอย่างเป็นกังวล

"ไม่ต้องห่วงฉันไม่เป็นไร แต่โล่วิญญาณอสูรกลายพันธ์ของฉันพังไปแล้ว ถ้าพวกเราฆ่าเจ้านี่ไม่สำเร็จ มันจะไม่คุ้มเอามากๆ" นิ้วโป้งพูด

"รอดูว่าไอ้โรคจิตจะทำงานได้ดีแค่ไหน?"

นิ้วก้อยดูอยู่อย่างเงียบๆ เขามองไปที่สระน้ำ และมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วยสีหน้าที่กังวล