ตอนที่ 43 ต้องเเข็งเเกร่งขึ้น

พวกเราออกเดินทางกันอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น พวกเรานอนหลับสบายกันทุกคนพร้อมกับได้เสื้อผ้าใหม่ และเสบียงที่เยอะขึ้นอีกด้วยเช่นกัน พวกเราต้องเดินทางต่อไปจากตรงนี้เพื่อไปข้างในภูเขากัน เพราะเราต้องเดินผ่านรูภูเขาไปแล้วข้ามไปยังอีกที่หนึ่งที่จะไป การไต่ขึ้นไปมันยากแถมหินมันแหลมและคมสุดๆด้วย

“ระวังด้วยนะคะมันอันตราย” เธอนำหน้าผมอยู่เสมอเพราะกลัวว่าผมจะเป็นอันตราย แต่พอเห็นแบบนี้แล้วมันสมเพชตัวเองที่ให้ผู้หญิงช่วยดูอันตรายให้ตัวเองนะ ดูไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลยแม้แต่น้อย ผมจะต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้สิให้เธอได้เห็นว่าผมก็เป็นผู้นำได้เหมือนกัน ผมลองใช้แรงของตัวเองให้เดินนำเธอไปให้ได้ และผมก็ทำสำเร็จผมเดินนำเธอขึ้นไปด้านหน้า เผื่อเธอจะได้เห็นว่าคนอย่างผมก็เท่และเหมือนลูกผู้ชายที่แข็งแกร่ง แต่แล้วผมก็โง่จนได้ในระหว่างที่ผมกำลังเดินนำหน้าเธอไปอยู่ ผมก็ลื่นทำให้ตัวของผมกำลังจะหล่นลงไปสู่ข้างล่าง นี่เราพลาดอีกแล้วหรอเนี่ย..//ตุบ// ผมหลับตาลงเพราะเวลาเกิดอะไรขึ้นผมจะได้ไม่รับรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ผมกำลังจะเจอ แต่ผมก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันดังผมเอาไว้ ผมเลยหันไปมองแล้วพบว่าคุณแมสกำลังใช้มือข้างหนึ่งของเธอดันหลังของผมเอาไว้อยู่

“เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะคุณอดัม ดีนะเนี่ยที่ฉันอยู่ข้างหลังของคุณ ไม่เช่นนั้นคุณอาจจะตกลงไปแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าอาการของคุณจะเป็นเช่นไรด้วย”

คุณแมสได้ช่วยผมในการตกจากหน้าผาครั้งนี้ไปได้ ทำเอาผมใจหายใจคว่ำคิดว่าตัวเองจะตกลงไปตายเสียแล้ว แต่ผมก็ต้องให้ผู้หญิงช่วยผมอีกแล้วสิทำไมต้องทำตัวอ่อนแอต่อหน้าผู้หญิงด้วยนะ

“ขอบคุณครับที่ช่วย..ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องเป็นห่วงครับ”

เรานี่มันอ่อนแอจริงๆเลยแค่เรื่องเดินหน้ายังเกือบทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่พอมองไปทางคุณแมสเธอก็ยิ้มให้ผมแถมไม่ได้มีโกรธหรือมีอะไรเลยด้วย

“ไม่เป็นอะไรหรอกนะคะคุณอดัมไม่ได้ผิดอะไรเลย คุณทำดีแล้วค่ะที่เดินนำหน้าฉันไป ถ้าเกิดไม่เดินนำหน้าแล้วคุณลื่นลงไปฉันคงช่วยคุณไม่ทันแน่ค่ะ เก่งมากแล้วนะคะพยายามอีกนิดหนึ่งเถอะค่ะอย่าพึ่งท้อ”

สิ่งที่เธอบอกกับผมทำให้ผมรู้ว่าเธอก็อยากจะให้ผมแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สอนผมต่อสู้ไม่สอนผมเกี่ยวกับการเอาชีวิตรอด และไม่บอกผมหรอกว่าตัวอะไรอันตรายตัวไหนไม่อันตราย ผมและเธอพากันเดินต่อไปก่อนจะเดินไปถึงกับอุโมงค์ถ้ำที่เป็นรูขนาดใหญ่ เพื่อข้ามไปอีกฟากหนึ่งของภูเขาแห่งนี้

“เดินข้ามอุโมงค์นี่ไปก็จะไปอีกทางหนึ่งได้แล้วนะคะ พยายามหน่อยอีกนิดเดียวเอง”

ใช่เพียงนิดเดียวก็จะทำให้เราไปสู่แสงสว่างและความหวังของเราได้ อย่าย่อท้อเพียงแค่คำว่าอ่อนแอ สักวันหนึ่งยังไงผมก็ต้องแสดงให้เธอเห็นถึงความแข็งแกร่งของผมให้ได้ ผมจะไม่พยายามทำตัวอ่อนแอให้เธอเห็นเด็ดขาด สู้ต่อไปตัวของผม