ตอนที่ 42 พักผ่อนให้สบายใจ

ผมรู้เลยว่าเธอเป็นห่วงผมอยู่ในตอนนี้ แต่ว่าผมมีอาการแบบนี้ในช่วงนี้ผมไม่อยากต้องการอะไรจากเธอเท่าไหร่ มันต้องรอเวลาให้ผมโอเคก่อนผมถึงจะคุยกับเธอได้เหมือนเดิม แต่เรื่องพวกนี้ผมไม่น่าคิดมันออกมาเลยนะมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาคิด มาบ้ามาปัญญาอ่อนไปกับมัน ทั้งๆที่มันเป็นแค่เรื่องเล่าลือมาเฉยๆ ทำไมผมถึงพยายามกับคนนี้มากขนาดนี้ก็ไม่รู้ คุณแมสเป็นคนแรกที่ผมคิดว่าถึงแม้จะผิดพลาดแต่ผมก็ยังคงรู้สึกชอบเธออยู่เช่นเดิม

“งั้นคุณพักก่อนเถอะนะคะฉันจะไปดูแถวนี้ว่ามีตัวอันตรายอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มีเราจะนอนกันที่นี่เลย”

เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากตรงนี้ จากที่อึดอัดๆก็เริ่มคลายลงทำให้ผมหายใจสะดวกขึ้น เธอดีกับเราขนาดนี้เราจะไม่ชอบเธอลงหรอ เราจะไม่มองหน้าเธอจะไม่ทำเหมือนเดิมกับเธอลงหรอ ผมทำไม่ได้หรอกนะเพราะเธอดีกับผมมามากมาย ยังไงก็เถอะผมจะเปลี่ยนความคิดตัวเองให้ได้ แต่ต้องขอพักผ่อนให้ตัวเองหยุดฟุ้งซ่านเสียก่อน ในเวลานี้ตอนนี้มันยังคงคิดถึงแค่เรื่องตอนอยู่ที่สะพานไฟฟ้าแห่งนั้นอยู่ ใช้เวลาไม่ถึงวันได้นอนก็คงลืมเรื่องพวกนั้นไปแล้วล่ะ แล้วกลับมาโอเคกับเธอต่อเพื่อไม่ให้คุณแมสต้องมาเสียใจเพราะผม

[ 10 นาทีต่อมา ]

คุณแมสเดินกลับมาพร้อมของที่ลุงลังมากมาย เหมือนเธอไปเอาอะไรมาจากการสำรวจด้วยนะ ผมเดินไปหาเธอแล้วก็รับของมาจากเธอก่อนจะเอามันกองไว้ข้างหน้าของผมและข้างหน้าของเธอ

“พวกนี้มันคืออะไรบ้างหรอครับทำไมคุณแมสถึงมีได้”

ที่เห็นเลยคือหนังสัตว์ ขนสัตว์ และเนื้อสัตว์ชนิดบางอย่าง ที่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน

“พอดีเจอพวกสัตว์ปีศาจที่มันมีเนื้อและโปรตีนสูง มันจะช่วยสร้างพลังงานให้กับคุณเวลาออกเดินทาง พร้อมกับเสื้อผ้าใหม่ๆที่สามารถเอามาเย็บไว้ใส่ได้ด้วยเวลาหนาว ฉันก็เลยฆ่ามันแล้วเอาทุกส่วนมันมาด้วยเพราะมันมีค่าน่ะค่ะ”

ดูเหมือนจะหลายตัวด้วยนะที่เธอฆ่ามา เธอเก่งมากที่ทำได้ถึงขนาดนี้ เป็นผมฉี่ลาดวิ่งหนีไปนานแล้วมั้งนะ

“แล้วออกไปเจอปีศาจสัตว์ประหลาดหรืออะไรที่อันตรายหรือเปล่าครับ ถ้าเกิดเจอพวกเราก็จะเดินทางต่อกันเลย”

เธอส่ายหน้าให้กับผมก่อนจะเริ่มปรุงอาหารให้กิน

“ไม่มีเลยพักได้เลยค่ะ ฉันจัดการหมดแล้วคุณอดัมไม่ต้องห่วงเลยนะคะ มันถึงเวลาที่พวกเราต้องพักผ่อนแล้ว”

แบบนั้นก็โอเคเลยผมจะได้พักด้วย และคุณแมสกับฟอเรสจะได้พักด้วยเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วหนิ แล้วมันก็ดึกมากด้วยการที่เราอยู่พื้นที่แถบภูเขานี้มันน่าจะเย็นสบายเลยล่ะ

“ก่อนนอนพักหรือทำอะไรควรทานอาหารก่อนนะคะ ฉันทำเนื้อย่างให้คุณแล้วคุณเชิญมาทางก่อนเถอะค่ะจะได้พักอย่างสบาย”

เธอมักทำทุกอย่างให้กับผมเลยจริงๆนะ พวกเรากินอาหารกันจนเกลี้ยง พอเกลี้ยงเธอไม่มีอะไรทำเธอก็นั่งเย็บผ้าไม่พักผ่อน ส่วนตัวผมก็นอนสบายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เธอดูแข็งแรงและน่าชื่นชมจริงๆ แต่ผมก็อยากจะให้เธอได้พักผ่อนบ้างนะ

“คุณนอนเถอะครับที่เหลือผมจัดการเอง นี่เป็นคำสั่งของผมนะครับ”

ผมพูดดักเธอเอาไว้ก่อนเลยเพราะรู้ว่าเธอจะพูดว่าอะไร เธอไม่ได้พูดอะไรเพราะผมพูดดักไว้ ก่อนจะวางผ้าที่เย็บลงแลว้ก็นอนลงไปเพื่อพักผ่อนร่างกายของตัวเอง พอเธอหลับมันทำให้ผมเห็นหน้าของเธอชัดเจน คุณสวยมากเลยครับคุณแมส