ตอนที่ 38 น้ำพุเเห่งความหลงใหล

[ทางที่สาม น้ำพุร้อนแห่งความหลงใหล น้ำพุร้อนแห่งความหลงใหลเป็นเส้นทางที่น่ากลัวอีกเส้นทางหนึ่ง ตามชื่อที่บอกมันคือความหลงใหล สัตว์หรือมนุษย์หรือใครที่ได้ย่างก้าวเข้าไปที่นั่นไม่เคยได้กลับออกมาอีกเลย]

 

“ทางข้างหน้าเราต่อไปนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นช่วยดึงสติกันด้วยนะคะ เพราะว่าทางที่เราไปมันอาจจะทำให้เราติดอยู่ที่นั่นไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ค่ะ”

 

คุณแมสพูดจบคุณแมสก็เดินนำหน้าของผมและฟอเรสไปเลย สิ่งที่จะเจอข้างหน้าของเรามันเป็นสิ่งที่น่าหลงใหลหรือยังไงทำไมถึงต้องตั้งชื่อว่าแบบนั้นกันนะ ช่างมันเถอะเราไม่รู้อะไรมากเราก็เดินตามเขาไปจะดีกว่า ผมเดินตามคุณแมสไปต่อจนสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได้เมื่อย่างก้าวเข้าไปสู้ทางที่สาม //วึ่ง// เหมือนมีลมมากระทบหน้าของผมแล้วมันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 

“ฮิ ฮิ” เสียงอะไรน่ะ..ผมได้ยินเสียงออกมาทางข้างหน้าของผม ตอนนี้คุณแมสหายไปไหนแล้วล่ะทำไมไม่เห็นคุณแมสอยู่เลย นี่เธอเดินเร็วจนผมตามเธอไม่ทันหรือเปล่านี่ แต่ว่าฟอเรสยังอยู่กับผมอยู่ในตอนนี้

 

“ตามมาสิจ๊ะพ่อหนุ่มรูปหล่อ” เสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งได้ดังขึ้นมา ผมตามเสียงนั่นไปก่อนจะเปิดใบไม้ออก //ซ่า// เสียงน้ำที่ดังมากอยู่ข้างหน้าของผม ผมรีบเปิดออกๆแล้วก็เปิดออก จนได้พบกับน้ำพุร้อนที่ประทุขึ้นมาอย่างสวยงาม มีสายรุ้งพร้อมกับ...ผู้หญิงที่นั่งตามขอบหินอยู่

 

“ในที่สุดฉันก็ได้ผมกับคุณเสียที มาหาพวกเราสิพวกเราต้องการคุณนะอดัม”

 

ทำไมพวกเธอถึงรู้ชื่อของผมได้ล่ะ พวกเธอดูสวยมากร่างกายผมมันไปเองโดยอัตโนมัติ  ผมเดินไปหาพวกเธอเดินลงน้ำพุไปน้ำพุอุ่นและสบายมากอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้ผมผ่อนคลายมากที่ได้เป็นแบบนั้น พวกเธอกำลังจะเดินมาหาผม ทุกอย่างดีมากดีจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ มีนกมีสัตว์มากมาย เหมือนกับสวงสวรรค์ที่ตามหาอยู่เลย เมื่อพวกเธอเดินมาถึงตัวของผมกำลังจะเข้ามากอดผม มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาแตะโดนตัวของผม

 

“อ๊ายยย” ก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียงทำให้ผมตกใจ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปน้ำที่กำลังร้อนกลายเป็นเย็นขึ้นมาทันที น้ำซีดน่ากลัวแถมเหม็นอีกด้วย สัตว์ที่เห็นก็มีแต่ซากทั้งนั้น สายรุ้งก็ไม่มีตามที่เห็นในตอนนั้น ส่วนจุดที่น่าตกใจที่สุดคือพวกสาวๆที่ผมเห็นกลายเป็นพรายน้ำที่น่าเกียจน่ากลัว ผมรีบกระโดนขึ้นมาจากน้ำในทันทีแล้วพบว่าคุณแมสกำลังจะโดนเจ้าพวกนั้นจัดการ ผมรีบวิ่งไปหาคุณแมสแล้วก็จับคุณแมสให้ขึ้นจากน้ำ แต่พวกนั้นก็ดึงเธอเอาไว้แน่นเลย

 

“แกจะไม่มีวันได้เธอไปหรอกอดัม เธอเป็นของพวกเราแล้ว แฮ่!”

 

พวกมันแยกเขี้ยวใส่ผมด้วยน่ากลัวชะมัดเลย แต่ถึงจะกลัวพวกเธอขนาดไหนผมก็ไม่มีวันที่จะทิ้งคุณแมสเป็นอันขาด วันนี้ผมจะต้องได้ตัวเธอกลับไปกับผมด้วย

 

“ฉันจะไม่มีวันให้เธอกับพวกแกหรอกโว๊ย” ผมจะโกนออกไปแล้วหลับตาลงเพื่อจะดึงออกมาจากหนองน้ำที่น่ากลัวนั่น //วิ๊งงง// เสียงเหมือนแก้วที่ถูกันได้ดังขึ้นมาก่อนผมจะดึงเธอขึ้นมาแล้วเธอก็ล้มลงมาใส่ตัวของผม

 

“เป็นยังไงบ้างคุณแมส” ผมหลับตาอยู่พร้อมกับถามเธอไป

 

“มันเกิดอะไรขึ้นกันนะทำไมพวกเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

 

เธอพูดขึ้นก่อนจะลุกออกจากตัวของผม ผมก็เช่นกันยืนขึ้นแล้วก็ยื่นมือไปจับเธอให้ลุกขึ้น

 

“ที่นี่มันพรายน้ำไม่คิดว่าจะได้เจอหนองน้ำของพรายน้ำที่นี่ มันไม่ใช่น้ำพุที่น่าหลงใหลหรอกครับ แต่เป็นความคิดที่โดนควบคุมทำให้เป็นแบบนั้นมากกว่า แต่คุณแมสไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมครับ”

 

ผมหันไปถามคุณแมสซ้ำอีกรอบดูเหมือนเธอจะไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ผมมองไปที่หนองน้ำอีกครั้งคราวนี้ไม่มีตัวอะไรอยู่แล้ว แต่เมื่อตะกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะทำไมพวกมันถึงหายไปหมดเลยล่ะ

 

“งั้นพวกเราไปกันต่อเถอะนะครับเดี๋ยวพวกมันกลับมาอีกจะมีเรื่องเอา”

 

เกือบไปแล้วสิเราเกือบต้องมาตายที่นี่แล้วไง