ตอนที่ 36 ป่าลาวา

[ทางที่สอง ป่าลาวา ป่าลาวาเป็นป่าที่สัตว์หลายๆตัวไม่กล้าที่จะเข้าไปด้วยทางที่เริ่มร้อนระอุในการไป มันอาจจะทำให้ขาดน้ำหรือร้อนจนเสียชีวิตได้เลย ฉะนั้นการเข้าไปมันยากมากที่จะหาน้ำที่นั่น พวกเราจึงมีทางเลือกในการหอบน้ำมาเยอะกว่าปกติเพื่อจะรอดออกไปจากป่าแห่งนี้ให้ได้]

“เอาน้ำไปค่ะลาดตัวเอาไว้เสียหน่อยเวลาเข้าไปเราจะได้ไม่ขาดน้ำเยอะเกินไป ส่วนน้ำที่เหลือช่วยๆกันแบ่งกันกินไปก็แล้วกันนะคะ เพราะว่าทางข้างในของเราอาจจะทำให้ขาดน้ำเยอะมาก ตามทางที่จะไปก็คือเข้าไปในป่าแห่งลาวานี่แหละค่ะ เมื่อทะลุออกจากป่าแห่งนี้ก็จะไปเจอกับทางต่อไปนะคะ”

ป่าแห่งนี้อาจจะไม่ได้ยากกว่าที่เราคิดก็ได้ แค่ทะลุออกไปก็ทำให้เราสามารถออกไปเจอทางที่สามได้เลยที่เราจะไปกัน ผมและคุณแมสใช้น้ำลาดไปทั่วร่างกายให้ฉ่ำแล้วก็ลาดใส่ฟอเรสเอาไว้ด้วยฟอเรสจะได้ไม่ร้อนตายก่อนพวกเรา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมและคุณแมสก็เดินเข้าไปข้างในป่าพร้อมๆกัน ในช่วงแรกของการเดินทางมันก็ค่อนข้างสบายอยู่เพราะไม่รู้สึกว่ามันจะร้อนอะไรมากมายเท่าไหร่ แต่พอเราเดินเข้าไปข้างในป่าลึกเข้าไปอีกก็เริ่มร้อนขึ้นมาแล้ว แถวๆนี้มีกลิ่นไหม้และควันขโมงอยู่ตลอดเวลา ใบไม้ก็เยอะด้วยทำเอาผมมองไม่ค่อยเห็นทางเลย

“รีบเดินหน่อยนะคะจะได้รีบออกจากที่นี่กัน”

เธอพูดขึ้นก่อนจะเร่งฝีเท้าออกจากที่นี่ให้มันไวขึ้นกว่าเดิม ซึ่งผมก็เดินตามทางไปกับเธอเรื่อยๆ //กอก// จนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างกับขาขวาของผม ผมรู้สึกได้เลยว่าขาขวาของผมมันโหวงเหวงเหมือนไม่ได้เหยียบอะไรเลย

“คุณอดัมคะระวัง!!” คุณแมสตะโกนแล้วรีบวิ่งมาหาผมในทันที ผมกำลังหล่นลงไปข้างล่างลงไปยังเหว เธอจับผมเอาไว้ทันตอนนี้ฟอเรสปีนไปที่ไหล่ของคุณแมสแทน ขาของผมห้อยลงไปยังเหว เมื่อผมมองลงไปยังข้างล่างก็พบว่าข้างล่างเป็นลาวาที่เดือดปุดๆเตรียมเผาไหม้ผมไว้แล้ว ผมหันไปมองคุณแมสก่อนคุณแมสดึงผมขึนไปสู่ขอบเหว ดีนะที่คุณแมสมีแรงเดินมนุษย์ไม่อย่างผมตกลงไปตายแน่ๆ

“ต้องระวังนะคะที่นี่มันอันตรายถ้าไม่ดูให้ดีอาจจะตกลงไปตายก็ได้ค่ะ”

เธอช่วยผมไว้อีกครั้งหนึ่งแล้ว เธอไม่เคยด่าผมหรืออะไรเลยเพียงแต่เป็นห่วงผมแล้วก็เตือนผมด้วยความหวังดี สีหน้าเธอดูจริงจังเวลาที่เป็นห่วงผม ทำเอาผมหลงไหลเธอมากๆเลยที่เห็นว่าเธอเป็นห่วงผมแบบนี้

“ขอโทษนะครับครั้งหน้าผมจะระวังให้มากกว่านี้จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกครับ”

ผมมองลงไปที่ก้นเหวอีกครั้ง ตอนนี้เราต้องรีบแล้วเพราะมันร้อนมากๆเลยเหงื่อผมนี่ไหลออกมาเต็มไปหมด น้ำที่เปียกเต็มเสื้อผ้าของพวกเราก็ละเหยออกไปจนทำให้แห้งหมดแล้ว ขนของฟอเรสที่ชุ่มไปด้วน้ำก็เริ่มฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ถ้าพวกเรายังอยู่ที่นี่กันพวกเราอาจจะตายก็ได้ ฉะนั้นพวกเราต้องรีบให้มากกว่านี้เพื่อที่จะออกไปจากที่นี่อย่างเร็วไวและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“เดินไปอีกไม่นานก็จะผ่านป่าไปแล้วนะคะ จะไปยังที่ต่อไปแล้วช่วยๆกันเดินไปค่ะ”

เธอให้กำลังใจกับผมทำให้ผมมีแรงฮึดที่จะเดินตามเธอไปให้ทัน เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งแถมแรงเยอะอีกต่างหาก สุดยอดจริงๆผู้หญิงคนนี้ผมยอมรับเลย ในระหว่างที่เดินอยู่เธอก็หยุดลงตรงข้างหน้าก่อนจะมองออกไปผ่านใบไม้ใบหญ้าไป

“หยุดทำไมหรอครับคุณแมส” ผมลองถามเธอไปเผื่อจะได้อะไรมาบ้าง

“เราเจอลิงป่าลาวาค่ะ”