ตอนที่ 35 การต่อสู้ที่ไม่ต้องต่อสู้

“พวกเราควรจะทำยังไงกันดีครับ จะต้องจัดการพวกมันหรือเปล่า หรือว่าเราควรจะหนีออกไปแบเงียบๆดีครับ”

คุณแมสค่อนข้างรู้จักเจ้าเคเคนี้ดี ผมคิดว่าเธอน่าจะหาทางออกได้ว่าเราควรทำยังไง

“เราควรจะอยู่นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ มันจะคิดว่าเราเป็นเพียงหินเพราะสายตาของมันไม่ดี ถ้าเกิดเงียบแล้วก็อยู่นิ่งๆพวกมันอาจจะคิดว่าเป็นเพื่อนของพวกมันเองก็ได้ค่ะ”

ถ้าเกิดมันเป็นอย่างที่คุณแมสว่าจริงๆพวกเราคงต้องเงียบและนิ่งให้มากที่สุด

“ฟอเรสนิ่งไว้นะอย่างตุกติกหรือเสียงดังเป็นอันขาด”

ผมบอกฟอเรสก่อนที่มันจะยืนนิ่งบนไหล่ของผม พวกเราทุกคนยืนนิ่งจากนั้นพวกเคเคก็เริ่มเข้ามาหาพวกเราอย่างช้าๆ เดินมาด้วยขาทั้งแปดข้างของมันมาจ่อที่พวกเราทั้งกลุ่ม *ดม* เสียงฟุดฟิดได้ดังขึ้นข้างๆหูของผมเลยพวกมันกำลังดมกลิ่นของพวกเราอยู่ในตอนนี้ ใช้เวลาไม่นานมากนักพวกมันก็เริ่มถอยออกไปจากตัวของพวกเรา ดูเหมือนว่าพวกมันอาจจะคิดว่าพวกเราเป็นหินหรือไม่ก็เป็นพวกของพวกมันอยู่ณตอนนี้นะ แต่ว่าถ้าเราทำอะไรที่ทำให้พวกมันจับพิรุธได้พวกเราอาจจะโดนพวกมันฆ่าทิ้งเลยก็ได้ การที่จะสู้กับพวกมันไม่ได้ง่ายเลยเพราะพวกมันอยู่กันเป็นกลุ่ม การจัดการคงต้องใช้คนหลายคนที่มีพละกำลังเท่าคุณแมส และมีทักษะเท่าคุณแมสราวๆสิบคนได้ถึงจะจัดการพวกมันได้หมด

“เดินไปช้าๆนะคะ” คุณแมสหันมาทางผมก่อนจะกระซิบให้กับผมเพื่อให้รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี สิ่งที่ผมสังเกตและได้จับตามองพวกมันก็คือพวกมันไม่เคยเดินหน้าตรงเลย แต่พวกมันนั้นเดินเฉียงๆเอาอาจจะเป็นเพราะขาของมันหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจถึงทำให้มันเดินแบบนั้น แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าคิดกับตัวเองว่ากระดองที่ห่อหุ้มตัวของมันก็หนาพอแล้ว ไปเจอกับเปลือกหอยที่คุ้มกันกระดองของมันชั้นที่สองอีก เจอแบบนี้ไม่รู้จะตียังให้เข้าไปสู้ตัวของมันได้ เราเดินเข้าไปในวงล้อมของมันเพื่อที่จะออกไปสู่ทางถัดไป พวกมันยังคงมองตามเราอยู่อาจจะดูว่าใช่พวกเดียวกันกับมันหรือเปล่า แต่ผมแน่ใจว่าถ้าไม่มีใครทำให้อะไรมันเกิดขึ้นพวกมันคงไม่ทำพวกเราแน่ๆ เพราะว่าพวกเราเดินมาได้ครึ่งทางแล้ว

“เค เค” ผมต้องชะงักหยุดลงเมื่อจู่ๆก็มีเคเคในกลุ่มร้องเสียงเคเคขึ้นมา ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงได้ถูกตั้งชื่อว่าเคเค ก็เป็นเพราะว่าตัวของเคเคมันร้องเสียงเคเคนี่เอง พวกเรานิ่งและมองมันอยู่สักพักก่อนจะพบว่าเจ้าตัวที่ร้องเคเคมันเดินออกจากเปลือกหอยของมัน..แล้วทำไมมันถึงเดินออกจากเปลือกหอยของมันล่ะ

“คุณแมสครับมันกำลังทำอะไรอยู่หรอครับทำไมมันถึงจากเปลือกหอยของมันแบบนั้นล่ะ”

ด้วยความที่ผมอยากรู้ผมเลยลองถามคุณแมสดูว่าทำมมันถึงออกมาจากเปลือกหอยของมัน

“มันกำลังจะตายน่ะค่ะเจ้าตัวนั้นอายุน่าจะครบสองร้อยปีแล้ว เมื่อแก่ตัวลงมันก็จะปล่อยเปลือกหอยให้กับเคเคตัวอื่นที่อายุน้อยกว่า ก่อนที่มันจะลงไปในน้ำแล้วไปอยู่ในทะเลแทนไปตายที่ข้างล่างนั่นแทนน่ะค่ะ”

อ๋อแบบนี้นี่เองเมื่อถึงอายุไขของเจ้าเคเคแล้ว เจ้าเคเคก็จะปล่อยเปลือกหอยที่มันเคยอยู่สู่รุ่นลูดรุ่นหลานของมัน แล้วก็ลงทะเลไปอยู่เพียงลำพังสินะรอความตายอยู่ที่นั่น...จะได้เป็นอาหารของปลาแถวนั้นต่อไป พวกเราเดินออกมาจากจุดที่เคเคอยู่ทำให้ผมรู้ว่าถึงจะเป็นสัตว์ประหลาดแต่ก็รักครอบครัวของมันเหมือนๆกับพวกเรานี่แหละ

“ออกมาได้แล้วไปทางต่อไปกันต่อนะคะ ทางข้างหน้าของเราเดินไปไม่นานเท่าไหร่ก็จะไปเจอกับทางที่เราจะไปเป็นลำดับที่สองแล้วนะคะ”

ทางต่อไปนี้เป็นทางที่เราจะเข้าไปในเขตข้างในแล้วล่ะ