ตอนที่ 92 ธุระที่ต้องสะสาง

ตอนนี้ฉันสามารถเอาเลย์ออกมาจากจิตใต้สำนึกของเลย์แล้ว

“ในที่สุดเราก็จัดการทุกตัวได้แล้วสินะ..แล้วเราจะทำยังไงต่อดีล่ะ”

ทุกสิ่งทุกอย่างได้จบลงแล้วในตอนนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายต่อฉันและทุกๆคนแล้ว เราเหลือแค่เพียงการกลับไปยังที่ๆเราที่จะต้องกลับ แต่ปราสาทของพวกเรากลับพังเละหมดแล้ว

“ฉันอยากจะกลับไปหาพ่อของฉันก่อนน่ะ มีเรื่องบางอย่างที่จะต้องคุยกับพ่อในตอนที่ฉันอยู่ในใจของตัวเอง ฉันรู้เรื่องอะไรบางอย่างที่มันเกิดขึ้น ยังไงก็ขอกลับไปหาพ่อของฉันก่อนจะดีกว่านะ”

เรื่องราวที่พึ่งรู้หลังจากเข้าไปหาไอ้ผู้ชายโรคจิตคนนั้นน่ะหรอ เลย์และทุกๆคนรวมถึงฉันเดินออกมาจากที่นั่น แล้วก็ยืนอยู่ที่ข้างนอก //วิ๊ดวิ่ว// เลย์เป่าปากของตัวเองเพื่อจะเรียกอะไรบางอย่าง แล้วก็พบว่าสิ่งที่มาก็คือนกยักษ์ที่ฉันเจอในตอนที่ไปยังหอคอย

“เราไปกันเถอะกลับไปยังหอคอยกันดีกว่า เรามีเรื่องที่จะต้องจัดการอีกเยอะแยะเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้”

นกยักษ์ได้ลงมาที่ข้างหน้าของพวกเรา แต่ละคนต่างขึ้นนกคนละตัวกัน ส่วนฉันขึ้นพร้อมกับเลย์เพราะว่าฉันควบคุมพวกมันไม่เป็นเท่าไหร่ จากนั้นนกก็ได้บินขึ้นแล้วก็ไปยังหอคอยที่ฉันเจอครั้งแรก

[ ณ หอคอยนรก ]

นกยักษ์ได้บินลงจอดตรงข้างหน้าประตูของหอคอย ก่อนที่ทุกๆคนจะลงพร้อมๆกันเลย์อุ้มฉันลงจากหลังนกยักษ์แล้วฉันก็ปัดฝุ่นออกพร้อมที่จะเข้าไปในหอคอย

“กลับไปที่คอกของพวกแกซะเดี๋ยวฉันจะกลับไปให้อาหารพวกแกเป็นค่าตอบแทน”

พวกมันก้มหัวให้กับเลย์ก่อนจะบินกลับไปยังรังของพวกมันที่พวกมันอยู่ ทุกคนเดินเข้าไปยังหอคอยขึ้นไปข้างบนและเปิดประตูนรกออก เสียงโหยหวนแห่งความทรมานก็ยังคงดังเฉกเช่นเดิม เลย์เปลี่ยนไปมากเลยผมของเขาที่ยาวขึ้นแล้วฉันก็ยังสังเกตถึงหลายๆอย่างที่แปลกไปจากตัวของเขาด้วยนะ พวกเราเดินไปถึงห้องอะไรบางอย่างก่อนที่เลย์จะหันมามองพวกเรา

“พวกนายทุกคนรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนเดี๋ยวฉันต้องเข้าไปทำธุระอะไรบางอย่างก่อน เธอด้วยอยู่กับพวกเขาอย่าละสายตาไปไหนล่ะ ฝากดูแลภรรยาของฉันด้วยนะ”

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องๆนั้นแล้วก็หายไปเลยเป็นระยะเวลาที่ไม่นานเท่าไหร่ แต่ทำให้พวกเราคุยกันในเรื่องของเลย์ได้สองสามเรื่องเลยล่ะ

“ว่าแต่ท่านหญิงกับนายท่านไปเจอกันยังไงหรอครับทำไมถึงได้รักกันได้ล่ะ”

ดาโล่คงมาไม่ทันเห็นว่าพวกเราเจอกันยังไง มันทำให้ฉันคิดย้อนกลับไปว่าพวกเราเจอกันเช่นไร

“จริงๆแล้วฉันหลงมิติมาน่ะเขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ถึงแม้ว่าตอนแรกเขาอยากจะฆ่าฉันมากก็เถอะ แต่ไปๆมาๆเขาก็ขอฉันเป็นแฟนในแบบที่มนุษย์ขอกัน..จะเรียกว่าขอเป็นคนที่รักก็ว่าได้นะ จากนั้นความรักของเราก็เริ่มผุดขึ้นมามันทำให้วันหนึ่งของพวกเรากลายเป็นการได้แต่งงานกัน จนบัดนี้ฉันก็ยังคงรักนายท่านของพวกนายเหมือนเดิม”

ดาโล่ยิ้มให้กับฉันแล้วก็พยักหน้าให้กับฉัน เขาก็เคยมีภรรยาของเขาอยู่เขาคงคิดว่าสิ่งที่เขามีมันคือสิ่งที่มีค่า เหมือนกับเลย์ที่คิดว่าการที่ได้ปกป้องใครสักคนที่เขารักแล้วก็ใครสักคนที่รักเขาทำให้เขาสามารถยืนหยัดต่อไปได้