ตอนที่ 89 การกลับมา

ฉันเห็นเลย์เดินเข้าไปในประตูมิติ ฉันเห็นแบบนั้นอยากจะวิ่งไปหาเลย์เพื่อห้ามเลย์ไม่ให้เข้าไป แต่มาคาโอกับดาโล่กลับรั้งฉันเอาไว้ไม่ให้เข้าไปหา

 

“ให้นายท่านได้จัดการเองเถอะครับ ผมรู้ว่านายท่านทำได้อยู่แล้ว เพราะนายท่านไม่ใช่ปีศาจธรรมดาเหมือนพวกเราหรอกนะครับ”

 

มันหมายความว่ายังไงกันนะที่ว่าเลย์ไม่ธรรมดาเหมือนปีศาจทั่วไป

 

“เล่ามาให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมว่าเลย์พูดอะไรไปบ้างทำไมมันถึงปล่อยฉันมาแล้วเอาตัวเลย์ไปแทน”

 

พวกเขาตระกุกตระกักไม่อยากจะเล่าให้ฉันฟัง ยังไงพวกเขาก็ต้องเล่ามาให้ฉันฟังให้ได้ในตอนนี้

 

“ผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ครับฟังดีๆนะครับ”

 

[หลังจากที่ท่านหญิงได้เข้าไปยังประตูมิติ นายท่านก็ทำทุกวิถีทางในการเข้าไปหาท่านหญิงให้ได้ แต่ไม่สามารถทำได้เลยก็เลยพูดอะไรบางอย่างกับไอ้บ้านั่นไป เขาก็เลยยอมให้แลกเปลี่ยนกันระหว่างนายท่านกับท่านหญิง เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้แหละครับ]

 

“แล้วเลย์พูดอะไรไปมันถึงยอมให้เปลี่ยนตัวไปได้ล่ะ”

 

พวกเขาเงียบไม่ยอมตอบฉัน เขาพูดอะไรกันแน่ฉันจะต้องรู้ให้ได้

 

“บอกมาไม่อย่างนั้นฉันจะเข้าไปหาเลย์เอง” ฉันจะเดินเข้าประตูมิติไปแต่มาคาโอกับดาโล่ก็ห้ามเอาไว้

 

“ผมบอกก็ได้ครับผมบอกให้ก็ได้ถ้ามาคาโอมันไม่อยากจะบอก”

 

ฉันนั่งลงพักอาการเหนื่อยที่ทำไปเมื่อตะกี้

 

“คงรู้แล้วใช่ไหมครับว่านายท่านเป็นลูกชายของผู้ที่ทรงอำนาจในนรกแห่งโลกัน พลังของนายท่านได้เกิดเมื่อท่านเกิดขึ้นมาตั้งแต่เด็ก จริงๆปีศาจแรกเกิดๆออกมาจะไม่มีพลังเลยครับจะเหมือนคนธรรมดา หรือปีศาจธรรมดา มีแต่เพียงนายท่านที่ผิดแปลกไป มีพลังตั้งแต่แรกเกิดการเลี้ยงดูก็ยากมากเช่นกัน ใครทำอะไรจะทำร้ายทุบตีนายท่านก็ไม่ได้เพราะพลังของนายท่านคือสะท้อนกลับ มันก็เลยทำให้นายท่านรอดออกมาจากความตายของโลกัน เมื่อเติบใหญ่ขึ้นมานายท่านก็เลยได้ขึ้นมาสู้โลกแห่งมิติปีศาจแทน เพื่อควบคุมพลังของนายท่านเอง แต่มันก็ยากมากเหมือนกันเพราะว่าพลังของนายท่านล้นออกมาทุกขณะ พ่อของนายท่านก็เลยเอาแหวนเก็บพลังให้พร้อมมอบปราสาทให้ด้วย แล้วก็ไปทำพันธสัญญากับเมสเซอร์รี่บุตรแห่งเทพีสวรรค์ เพื่อที่จะแบ่งเบาพลังให้เหลือเพียงเสี้ยวเดียว แต่มันก็ไม่ได้ผลเพราะนายท่านไม่ได้ต้องการมอบแหวนให้กับเธอ จนมาเจอท่านตอนแรกผมก็ไม่คิดหรอกนะครับว่าท่านหญิงที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาจะสามารถทำให้นายท่านมอบพลังให้กับท่านหญิง แต่ถึงจะมอบให้ด้วยแหวนวงนั้น พลังของนายท่านก็ยังคงอยู่ในตัวและผมเชื่อว่าเขาจะสามารถจัดการกับชายคนนั้นด้วยพลังอันน้อยนิดนี้ได้ในพริบตาเดียวเท่านั้น เพียงแค่...”

 

[นี่มันอะไรกันไม่จริง..ไม่จริง!!] เสียงของเจ้านั่นดังเข้ามาในหัวของพวกเราทั้งหมด เหมือนับว่ามันกำลังโดนอะไรบางอย่างที่ทำให้ทรมานและเจ็บปวดอยู่ เสียงที่ร้องดังลั่นนั่นได้ดับไป //หวึ่ง// ก่อนประตูมิติจะเปิดออกพร้อมกับน้ำแกงสีแดงที่ไหลออกมาจากประตูมิติ //ตึก ตึก// หัวใจฉันเต้นแรกใครกันที่ออกมาจากประตูมิตินั่นกันนะ เท้าได้ก้าวออกมาแล้ว..สิ่งที่ฉันเห็นนั่น

.

.

.

.

ก็คือ

.

.

.

“เลย์/นายท่าน/ท่านเลย์”