ตอนที่ 87 ประตูมิติที่ถูกปิด

“นี่แกจะทำอะไรของแกกันแน่ ทำไมถึงปิดประตูมิติล่ะทำไมถึงไม่ให้พวกเขาเข้ามาก่อน”

[ฉันไม่ได้ต้องการพวกเขาตอนนี้นี่นา ฉันต้องการเธอก่อนถ้ามาหลายคนมันก็ไม่แฟร์สิจ๊ะ]

เขาคิดจะทำอะไรของเขาต้องการทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน

“แกจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะแกจะต้องให้พวกเขามาก่อนสิ นายจะโกงพวกเราเกินไปแล้วนะ”

[ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะฉันไม่ได้โกงเสียหน่อย เธอก็มีพลังเหมือนกันไม่ใช่หรือไง การที่เธอมีพลังถึงเป็นมนุษย์ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะอ่อนแอเสียหน่อยนี่]

“มันไม่เกี่ยวว่าจะมีพลังหรือไม่มีจะเป็นมนุษย์หรือไม่ใช่จะอ่อนแอหรือแข็งแกร่ง แต่ฉันต้องการให้พวกเขามาด้วย นายจะต้องปล่อยพวกเขาเข้ามาที่นี่มาหาฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้”

[อย่าพึ่งโมโหสิทำหน้าแบบนั้นไมน่ารักเลยนะเธอ ฉันจะให้พวกเขาเข้ามาก็ต่อเมื่อเธอเป็นของฉันแล้วเข้าใจไหม ฉันอยากจะเห็นเธอเปลี่ยนชุดที่สวยงามให้กับฉันได้ดูก่อน ขอดูหน่อยซิถ้าใส่กระโปรงเธอจะดูดีมากแค่ไหนกันนะ]

//ฟึบ// ไฟดับทุกอย่างมืดฉันต้องเตรียมพลังในการต่อสู้ก่อน ฉันคิดว่ามันจะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ //ติ๊ง// ไฟกระพริบขึ้นก่อนจะติดทุกๆหลอด ฉันคิดว่าตัวของฉันเปลี่ยนไปห้องก็เช่นกัน ห้องเป็นสีชมพูแหววๆน่ารักๆ รวมถึงชุดของฉันด้วยเช่นกันเป็นสีชมพูชุดเดรสด้วย

[ว้าวไม่คิดเลยว่ามันจะเข้ากับเธอได้ขนาดนี้ ชุดเดรสสีชมพูนี่ทำให้เธอดูน่ารักขึ้นมากเลยนะเธอ เอ๋แต่ฉันอยากจะรู้ว่าเธอชื่ออะไรนะฉันขอคิดก่อนนะเมสซีเรียเคยบอกฉันอยู่นะชื่อของเธอน่ะ]

ฉันอยากจะเห็นหน้าของเขาจังเลยว่าเขาเป็นใครหน้าตาเป็นเช่นไร ได้ยินแค่เสียงมันสู้กันไม่ได้หรอกนะ

[ใช่สิชื่อเบอร์รินใช่ไหมมนุษย์ที่ชอบปีศาจตนหนึ่งไม่สิปีศาจที่ชอบมนุษย์ผู้นี้มากกว่า แต่มันก็สมควรที่เขาจะชอบเธออยู่หรอกเธอดูแปลกพิเศษกว่ามนุษย์คนไหนๆ แต่เธอคิดหรอว่าเธอจะอยู่ด้วยกันได้น่ะ โลกก็คนละโลกมิติก็คนละมิติ สักวันหนึ่งพวกเธอก็จะต้องแยกจากกันนะรู้ตัวไหม แต่ถ้าอยู่กับฉันเธอจะไม่มีวันได้แยกจากกันได้อย่างแน่นอน ฉันจะทำพวกเธอเป็นโมเดลแล้วประดับไว้ในปราสาทสีทองของฉัน เหมือนกับโมเดลพวกนี้ยังไงล่ะ]

//ฟึบ// ไฟดับไปอีกครั้งหนึ่ง //ติ๊ง// ก่อนมันจะติดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งเช่นกัน เมื่อไฟติดสิ่งที่ฉันเห็นก็คือสัตว์..คน..แล้วก็ปีศาจ..รวมถึงพวกเทวดานางฟ้าด้วย โมเดลของเขาเป็งหุ่นที่มันไม่ใช่หุ่นไม้ธรรมดาอย่างแน่นอน ฉันเอามือปิดปากตัวเองไว้ด้วยความตกใจที่ได้เห็นโมเดลของไอ้โรคจิตคนนี้

[เป็นไงสวยใช่ไหมล่ะ งดงามมากเลยใช่ไหม หุ่นพวกนี้ฉันเย็บกับมือเลยนะ แต่ถ้าสำหรับใช้ก็จะไม่เย็บเป็นบางตัวน่ะ เหมือนเมสซีเรียผิวพรรณของเธอทำให้ฉันไม่กล้าเย็บหรือทำให้เป็นลอยขีดข่วนเลย ก็เหมือนกับเธอฉันอยากจะได้มาแบบเบสิกธรรมดาๆ มาเป็นของฉันจะดีกว่านะจะได้ไม่ต้องลำบากใครอีกยังไงล่ะ]

“ฉันจะไม่มีวันเป็นของแกหรอกนะไอ้โรคจิตเอ้ย”

จะไม่มีวันเป็นของใครอีกเด็ดขาดเพราะใจของฉันให้เลย์ไปหมดแล้ว เลย์ฉันเชื่อว่านายจะต้องมาหาฉันได้