ตอนที่ 82 เข้าไปยังปราสาท

ประตูปราสาทได้เปิดออกแล้วในตอนนี้ เหลือเพียงแค่ก้าวเดินเข้าไปหามันเพียงเท่านั้น ฉันและคนอื่นๆเดินเข้าไปข้างในพร้อมๆกัน ในช่วงนี้พวกเขาจะดูแลฉันเป็นพิเศษเนื่องจากข้างในมันมีอันตรายเยอะมากเลย ถ้าเกิดฉันอยู่ข้างหน้าหรือข้างหลังอาจจะเป็นอันตรายต่อฉันได้เวลาที่มีเรื่องเกิดขึ้นมา แต่เอาเข้าจริงๆฉันก็อยากจะต่อสู้กับพวกเขาบ้าง ส่วนมากพวกเขาไม่อยากให้ฉันออกไปร่วมสู้กับพวกเขาเลย เพราะพวกเขาเห็นว่าฉันเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ถึงมีพลังแต่ว่าพลังของฉันมันก็ยังไม่สมบูรณ์ จะสู้กับปีศาจชั้นสูงหรือพวกที่อยู่บนสวรรค์ก็ยังสู้ได้ยาก

 

“ช้าๆนะไม่ต้องรีบพวกเรายังไงก็ไปถึงข้างบนได้อยู่แล้วล่ะ”

 

ฝุ่นที่เกลื่อนเริ่มจางหายไปพวกเราจึงเดินเข้าไปได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อเข้าไปแล้วเรากลับไปพบอะไรที่มันแปลกไปจากปราสาทธรรมดาๆเลย พอเข้ามาก็เป็นห้องโถงแต่มีสิ่งหนึ่งที่ผิดแปลกไปก็คือบันไดที่นี่ไม่มี มีแต่ประตูมิติเพียงเท่านั้น

 

[อยากจะขึ้นมาหาฉันล่ะสิเห็นประตูมิตินั่นไหม ถ้าอยากขึ้นมาก็ต้องผ่านประตูมิติมาให้ได้ก่อน]

 

ของหมูๆแค่เดินผ่านประตูมิติไปมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากเลยล่ะ //ตุบ ตุบ// ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยเสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังขึ้นมาเสียแล้ว จากนั้นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งหุ่นดีๆเดินออกมาจากประตูมิตินั่น พร้อมกับถือแซ่มาด้วย..

 

[ชั้นแรกของการผ่านเข้าไปยังประตูมิติ พวกนายจะต้องต่อสู้กับลูกน้องของฉันเสียก่อน อแมนด้า เทรนนิ่ง ผู้ดูแลปราสาทสีทองและองค์รักษ์ของฉัน เธออยู่ชั้นที่หนึ่ง แต่ก็เก่งไม่ใช่ย่อยเลยนะเธอคนนี้เนี่ย เอาสิฉันอยากจะเห็นว่าพวกนายมีฝีมือขนาดไหนในการต่อสู้กับเธอ]

 

ที่พูดมาแบบนี้แสดงว่าเขาดูพวกเรามาโดยตลอดสินะ การแสดงที่ว่าคือการที่พวกเราจะต้องมาต่อสู้กับผู้หญิงหุ่นดีคนนี้ แต่เธอดูเป็นมนุษย์เลยนะไม่แปลกอะไรเลย

 

“สวัสดีฉันอยากจะฆ่าพวกแกรีบๆทำให้มันจบไปกันดีกว่านะ”

 

เธอไม่พูดพล่ำทำเพลงอะไรเลยวิ่งเข้ามาจะเข้ามาหาฉันคนแรก แต่ว่าดาโล่ก็ใช้ดาบของเขาฟันออกไปหาเธอเพื่อกันเอาไว้ก่อน เธอกระโดดตีลังกาหลังไปที่เดิมของเธอ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่ชอบใจ

 

“ไม่ใช่ย่อยนี่นาแต่ก็ไม่เท่าไหร่เหมือนกัน ย๊า!!” เธอวิ่งเข้าใส่พวกเราก็ที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น ฉันมองไปที่การต่อสู้เห็นว่าเลย์วิ่งเข้าไปใช้เท้าของเขาเตะไปที่เธอ แต่เธอก็หลบได้แล้วถีบเลย์คืนมา เลย์ใช้มือของเขากัน ด้วยความที่พื้นมันเป็นทองมันลื่นก็เลยทำให้เลย์ไหลออกไปจากพวกเขา ส่วนมาคาโอก็ใช้พลังไฟของเขาพ่นไปที่เธอคนนั้น แต่เธอก็หลบได้แล้วก็ใช้แซ่ของเธอโยนไปหมุนรอบคอของมาคาโอ ก่อนที่มาคาโอจะโดนรากไปมาแล้วถูกโยนออกมาจากตัวของเธอ ดาโล่พยายามใช้ดาบฟันไปที่อแมนด้า ส่วนเธอก็หลบได้หมดทุกท่วงท่าของเขาแล้วก็หมุนเตะไปที่หน้าอกของดาโล่จนกระเด็นออกมาด้วยเช่นกัน พอเห็นเช่นนั้นแล้วฉันพยายามจะวิ่งเข้าไปช่วยพวกเขา แต่ว่าเลย์กับรั้งฉันเอาไว้แทน

 

“ฉันจะไม่ให้เธอเป็นอะไรอีกแล้วเธอรออยู่นี่ห้ามไปไหนเด็ดขาด”

 

ทำไมเขาต้องห้ามฉันไม่ให้ต่อสู้ด้วยล่ะ ฉันก็มีพลังเหมือนพวกเขาเหมือนกันนะ ถ้ามัวแต่ให้ฉันดูพวกเขาต่อสู้กันแบบนี้ เมื่อไหร่ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นกันล่ะ แต่ทำยังไงได้พลังของฉันก็ยังสู้พวกเขาไม่ได้จริงๆ แล้วฉันควรทำเช่นไรให้พลังมันเต็มกำลังของฉันเสียที..เมื่อไหร่กันที่ฉันจะได้ต่อสู้ร่วมกับพวกเขาหรือฉันจะต้องรอ รอพวกเขาตายก่อนหรอถึงจะมีพลังเพื่อต่อสู้ให้กับพวกเขาได้

 

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิอย่าคิดมากกับเรื่องพวกนี้เลย สักวันถ้าเธอมีพลังที่พอดีกับตัวของเธอและสามารถเอาตัวรอดได้ ฉันยอมให้เธอต่อสู้กับพวกฉันอยู่แล้วล่ะ ยิ้มเพื่อเป็นกำลังใจในการต่อสู้ให้กับสามีหน่อยสิ”

 

เวลานี้ยังมาเล่นอีกนะเลย์ เพราะเลย์เป็นเลย์แบบนี้ไงฉันถึงแต่งงานกับเขา ฉันยิ้มให้เขาตามที่เขาต้องการฉันเชื่อมันว่าเขาจะสู้กับผู้หญิงคนนี้ได้แน่นอนจัดการเลยเลย์ เลย์ยิ้มกลับแล้วก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ยื่นมือขึ้นไปก่อนจะยืนนิ่ง ฉันจึงมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วพบว่าอแมนด้ากำลังนิ่งอยู่เช่นกัน ทุกคนนิ่งหมดมาคาโอและดาโล่ยืนมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยเช่นกัน ก่อนที่เธอจะปล่อยแซ่ของเธอออกแล้วทำสีหน้าตกใจใส่เลย์

 

“นี่มันอะไรกันทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ แกกำลัง..ควบคุมฉันอยู่อย่างนั้นหรอ”

 

ควบคุม..พลังของเลย์ไม่ได้มีแค่ควบคุมสิ่งของอย่างนั้นหรอ

 

“หรือว่านายท่านจะเอาจริงแล้วหรอ” ดาโล่พูขึ้น..เดี๋ยวก่อนนะที่ต่อสู้มาดาโล่ยังไม่เคยเอาจริงเลยสักครั้งอย่างนั้นหรอ

 

“ไม่หรอกถ้าเอาจริงคงไม่แค่ควบคุมหรอกนะ ฉันว่านายท่านคงไม่อยากให้ท่านหญิงเห็นความเลวร้ายของพลังนายท่าน นายท่านจึงแค่ควบคุมไปก่อน..เอาเป็นว่าท่านหญิงครับช่วยหันหลังให้กับพวกเราหน่อยนะครับ”

 

หันหลังหรอ..หันหลังทำไมกันนะแต่เอาเถอะหันหลังตาที่มาคาโอบอกก็แล้วกัน พอฉันหันหลังไปได้ไม่ถึงสองวิ //คึก แคก//

 

“อ๊ากกกกกก” //แฟะ แฟะ// เสียงอะไรก็ไม่รู้เหมือนน้ำเหลวๆพุ่งมาโดนหลังของฉัน จากนั้นทุกอย่างก็เงียบไป พอฉันหันมาข้างหลังของฉันก็เห็นเป็นสีแดง สีแดงที่โลยไปทั่วเต็มไปหมด ฉันจึงเอามือเอื้อมไปแตะน้ำที่หลังของฉัน แล้วเห็นว่าข้างหลังของฉันนั้นเป็นน้ำสีแดงๆเช่นกัน อย่าบอกนะว่ามันคือเลือด..แล้วเป็นเลือดของใครกันล่ะ ผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นหรอ

 

[ทำได้ดีนี่สนุกเป็นบ้าเลยเสียงดายที่อแมนด้าเธอคงไม่ได้เจอกับฉันอีกต่อไปแล้ว งั้นก็เข้ามาเลยมิติต่อไปฉันอยากจะเห็นการต่อสู้ของพวกนายอีก เยอะๆเลยนะ ฮ่า ฮ่า]

 

ลูกน้องของตัวเองตายไปทั้งคนเขาไม่คิดจะเสียใจบ้างเลยหรอ นั่นสินะคนแบบนี้ไม่เสียใจอะไรง่ายขนาดนั้นหรอก ฉะนั้นก็คงต้องไปพร้อมๆกับลูกน้องของแกเลยก็แล้วกัน