Chapter 114: นายมีอะไรบ้าง?

“ในเวลานี้ ปืนไรเฟิลออโต้นั้นเป็นสิ่งของที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในตลาด เนื้อกลายพันธุ์สองตันสำหรับปืนไรเฟิลออโต้หนึ่งกระบอกนั้นเป็นราคาที่สูง แต่ฉันก็จะซื้อมันหนึ่งกระบอก อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องยากที่จะได้มาเหมือนกับการปีนขึ้นไปบนสู่สรวงสวรรค์” หญิงสาวที่มีเสน่ห์พูด และเธอก็จ้องเขม็งไปที่หัวหน้าขาว

 

“หยุดพูดอะไรไร้สาระและเลิกสร้างปัญหาได้แล้ว! นายควรที่จะยืนขึ้นและออกไป ในวันนี้พวกเรานั้นกำลังทำการแลกเปลี่ยนอย่างยุติธรรมกันอยู่และฉันก็ไม่ต้องการที่จะให้นายทำลายบรรยากาศมันทิ้ง ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ไม่สามารถที่จะข้องเกี่ยวกับชายบางคนที่สร้างปัญหาในพื้นที่ของพวกเราด้วย”หัวหน้าขาวพูดกับเจียงลู่ฉีพร้อมกับเสียงที่ดุร้ายและรวดเร็ว พร้อมกับมีท่าทางที่เลวร้าย

 

“สร้างปัญหาสำหรับการที่ไม่ได้มีอะไรดีๆเพิ่มขึ้นเลย?”เจียงลู่ฉีส่ายหัว “เวลาคือสิ่งล้ำค่าที่ไม่ควรจะทิ้งมันไป! ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับรายละเอียดอันเล็กน้อยพวกนี้ ยิ่งไปกว่านั้น นายก็เพียงแค่นั่งอยู่บนโต๊ะที่เชื่อมด้วยเหล็กและเก้าอี้โลหะนี่ ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจข้อเสนอของนายเลย อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่ฉันนั่งอยู่ที่นี่แล้ว ก็ไม่มีใครเลยที่สามารถบังคับให้ฉันลุกขึ้นได้!”เจียงลู่ฉีพูดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีความหวาดกลัวใดๆ

 

ในตำราพิชัยสงครามของจีนนั้น ซุนคุนได้เคยกล่าวไว้ว่า “รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”เจียงลู่ฉีรู้อย่างชัดเจนว่าเขานั้นทำอะไร เขารู้ว่ากลุ่มเทพเจ้าทั้ง7นั้นไม่สามารถที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ได้ตลอดเวลา

 

พวกเขานั้นสร้างตลาดมืดขึ้นมา ซึ่งมันเป็นหลักฐานให้เห็นว่าพวกเขานั้นทะเยอทะยานมาก และในตอนนี้ในการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรมที่มีการรวบรวมทีมที่แข็งแกร่งหลายๆทีมนั้น ถ้าพวกเขาเข้าร่วมการต่อสู้ละก็ มันก็จะเป็นการให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

 

“ไอเด็กน้อย นายมันบ้าบิ่นไปจนถึงที่สุด”ตาของหัวหน้าขาวสว่างขึ้นและแสดงให้เห็นถึงร่องรอยของสีอันมืดมน ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธมาก เขาก็รู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่ยากที่จะจัดการเจียงลู่ฉี ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนบทสนทนาไปอีกเรื่องหนึ่ง “ถ้านายไม่มีความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับความกล้าหาญของนายละก็ นายก็จะเป็นแค่ไอ้โง่!”หัวหน้าขาววางมือไว้บนโต๊ะ และทำท่าทางโอหังใส่เจียงลู่ฉี

 

“ฉันมาที่ตลาดของนายก็เพื่อที่จะทำการค้าขายบางอย่าง”เจียงลู่ฉีพูดและหันไปขยิบตาให้กับจางไฮ่ เพื่อที่จะให้จางไฮ่นั้นไปเอาสินค้ามา หยิงก็ยืนขึ้นและเดินตามจางไฮ่ไป เพราะว่าจางไฮ่ไม่สามารถที่จะเปิดประตูรถMCVได้โดยปราศจากความช่วยเหลือของหยิง

 

“น่าสนใจจริงๆ ฉันต้องการที่จะดูว่านายมีอะไรบ้างกันแน่”หัวหน้าหยวนนั้นมองมาที่เจียงลู่ฉีด้วยท่าทีดูถูก และหลังจากนั้นเขาก็หันไปมองคนอื่น “ไม่มีอะไรที่สามารถหยุดจิตวิญญาณของพวกเราได้ อย่าไปกังวลเกี่ยวกับไอ้เหี้...บางคน พวกเราควรที่จะแสดงสินค้าได้แล้วในตอนนี้ ก่อนอื่น ฉันต้องการที่จะโยนอิฐออกไปเพื่อที่จะได้รับเพชร”หัวหน้าหยวนพูด และวางบุหรี่ของเขาไว้บนโต๊ะ

 

“สำหรับการค้าขายที่ยุติธรรมในครั้งนี้ ฉันไม่ได้นำมาด้วยนอกจากเนื้อกลายพันธุ์ที่มาจากหมูทั้งตัว อย่างน้อยมันก็สามารถที่จะตัดชิ้นเนื้อกลายพันธุ์ที่บริสุทธิ์ได้ถึงสองตัน ควบคู่ไปกับนิวเคลียสกลายพันธุ์ของหมู มันเป็นการคุ้มค่าสำหรับการที่จะเลือกสินค้าก่อนที่จะซื้อมัน!”

 

เมื่อฟังคำพูดของหัวหน้าหยวนแล้ว พวกเขารู้สึกว่าหัวหน้าหยวนนั้นใช้อย่างสิ้นเปลืองมาก มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะฆ่าหมูกลายพันธุ์ตัวหนึ่ง แต่มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับหัวหน้าหยวน ด้วยเหตุนี้นี่เอง พวกเขายกย่องหัวหน้าหยวนจากก้นบึ้งของหัวใจสำหรับการล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ง่ายเลย สำหรับทีมธรรมดาทั่วไป พวกเขานั้นจะต้องสำรองเนื้อกลายพันธุ์ส่วนมากไว้สำหรับใช้ส่วนตัว หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้น การกินเนื้อกลายพันธุ์ของทุกวันนั้นเป็นปริมาณที่เยอะมาก

 

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนอื่นแล้ว ใบหน้าของหัวหน้าหยวนก็เปี่ยมไปด้วยความสมบูรณ์ เมื่อเขาถือ ‘ที่รัก’ตัวน้อยในอ้อมแขนของเขา เขาก็รู้สึกดีเป็นอย่างมากกับผลกระทบจากคำพูดของเขา ที่รักตัวน้อยนั้นปกติแล้วไม่ได้ชอบเขา แต่ตาของเธอก็เปร่งประกายเนื่องจากเนื้อกลายพันธุ์

 

ชายหนุ่มที่ผอมที่อยู่ด้านหลังของหัวหน้าหยวนก็ยืนขึ้นและตระคุบมันไว้ด้วยนิ้วมือของเขา น้องชายของเขาที่อยู่ด้านหลังเขาก็หยิบดาบปลายปืนขึ้นมารวมทั้งกล้องมองกลางคืนและหน้าไม้ที่ทำมาจากโลหะ หน้าไม้สีดำนี้เต็มไปด้วยลวดลายพร้อมกับมีลำกล้องติดอยู่ซึ่งมันทั้งทรงคุณค่าและงดงาม “เป็นยังไงบ้างกับดาบปลายปืนและหน้าไม้ของฉัน? และพวกมันนั้นประหยัดกระสุนอีกด้วย”

 

ชายหนุ่มที่ผอมคนนี้นั้นภาคภูมิใจเป็นอย่างมากกับอาวุธของเขา หน้าไม้นั้นสามารถที่จะพิจารณาเป็นอาวุธที่โจมตีระยะไกลได้อีกด้วยพร้อมกับกระสุนที่สามารถเจาะทะลุกระโหลกได้ แต่มันเป็นการใช้ลูกธนูได้เพียงครั้งเดียว แต่ถ้ามันถูกสับเปลี่ยนกับกระสุนธรรมดาทั่วไปละก็ มันก็สามารถที่จะใช้ซ้ำได้แต่พลังของมันก็จะลดลง

 

ดังนั้นหน้าไม้สามารถที่จะใช้ได้เพียงบางโอกาส มันก็ไม่สามารถที่จะแทนที่ปืนได้ อย่างไรก็ตามดาบปลายปืนนั้นเป็นสิ่งที่ทรงพลังมาก ชายหนุ่มที่ผอมคนนี้เพียงแค่ขายอาวุธเย็น ดังนั้นผู้คนจำนวนมากก็หันไปดูหัวหน้าขาวเพราะว่าพวกเขารู้ว่ามีเพียงกลุ่มเทพเจ้าทั้ง7เท่านั้นที่ขายอาวุธร้อน

 

หัวหน้าหยวนพูด “หัวหน้าขาว นายควรที่จะเติมเต็มสัญญาที่นายให้ไว้ได้แล้ว นายพูดว่านายจะขายปืนกล ดังนั้นฉันตั้งหน้าตั้งรอมันเลยละ”

 

“โอ้ หัวหน้าหยวน นายยกยอฉันมากเกินไปแล้ว ฉันมีปืนกลเพียงแค่กระบอกเดียว ฉันจะขายมันได้อย่างไรละ? มันเพียงพอสำหรับฉันแค่เพียงได้รับปืนไรเฟิลออโต้รุ่น81มาที่จะขาย สำหรับในครั้งนี้ ฉันต้องการที่จะขายปืนไรเฟิลออโต้สองกระบอก ปืนไรเฟิลกึ่งออโต้หนึ่งกระบอกและกระสุนอีกหกร้อยนัด”หัวหน้าขาวนั้นเหยียบลงไปที่หลังของทาสสาวที่สวยงาม ซึ่งกำลังสั่นอย่างรุนแรงแต่ก็ไม่กล้าที่จะขยับ ถ้าเธอขัดขืนละก็ ชะตากรรมของเธอนั้นจะน่าสงสารเป็นแน่แท้ ปืนไรเฟิลสามกระบอกและกระสุนอีกจำนวนหกร้อยนัดนั้นมันล้ำค่าและเยอะเป็นอย่างมาก! ผู้คนจำนวนมากนั้นอิจฉาเขา

 

“ฮ่าๆ หัวหน้าขาวนั้นฟุ่มเฟือยเป็นอย่างมาก ฉันคิดว่าการเตรียมตัวมันก็เพียงพอแล้ว แต่พวกมันก็ไม่เพียงพอสำหรับการซื้ออาวุธของหัวหน้าขาวอยู่ดี”

 

“หัวหน้าหยวน ทำไมถึงมีเพียงคุณที่เป็นไปได้ที่จะซื้ออาวุธพวกนี้ได้?”ชายหัวล้านวัยกลางคนยิ้มและพูดและเขาก็วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ

 

หลังจากนั้น มันก็มีลูกระเบิดแปดลูกกลิ้งออกมาจากกระเป๋าของเขา “ระเบิด! ของดีจริงๆเลย!”แม้กระทั่งตาของหัวหน้าหยวนก็เปิดกว้างขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่สั่น เขานั้นอิจฉากับระเบิดพวกนี้ ในเขตหลาน กระสุนนั้นแพงมากแต่ระเบิดนั้นเป็นของหรูหรา ชายหัวล้านนั้นวางระเบิดพร้อมกับท่าทางที่ภาคภูมิใจ เขานั้นกอด ‘ที่รัก’ ในขณะที่ก็จับหน้าอกของเธอไปด้วย และให้พี่ชายคนโตคนอื่นนั้นสนุกสนานกับโชว์ของเขา...