ตอนที่แล้วChapter 112: ขับมาที่นี่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 114: นายมีอะไรบ้าง?

Chapter 113: คนโง่เง่า


มีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้นั่งตรงโต๊ะตรงกลาง ผู้ที่แข็งแกร่งนั้นรวมตัวกันกับพวกที่มีพื้นหลังเกี่ยวกับการทำงานในตลาดมืดรวมไปทั้งแขกที่มีเกียรติดังเช่น หัวหน้าหยวน

 

พูดตามปกติแล้ว สำหรับทีมทั่วไปทีมอื่นนั้นมันค่อนข้างชัดเจนเกี่ยวกับตำแหน่งความแข็งแกร่งของตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งตรงโต๊ะด้านข้างทั้งสี่อย่างมีสติ อย่างไรก็ตาม นี่มันเป็นครั้งแรกสำหรับทีมของเจียงลู่ฉีที่มาเยี่ยมและพวกเขาก็กล้าที่จะ.......นั่งตรงโต๊ะตรงกลางเลย

 

พวกเขาควรที่จะตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองทำ! พวกเขานั้นกำลังวอนขอความตายแล้ว!

 

“อ๋า?”ชายหนุ่มที่สวมเสื้อขนสัตว์ขมวดคิ้ว บนใบหน้าของหัวหน้าหยวนนั้นมีเส้นสีดำปรากฏขึ้นบนใบหน้า ใครก็ตามสามารถที่จะเห็นได้ว่าใบหน้าอ้วนๆของเขากำลังสั่นกระตุกด้วยความโกรธอยู่ ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตกตะลึงและเกือบที่จะร้องออกมา ตาของเธอนั้นเริ่มที่จะแดง ในเวลาชั่วครู่ก่อนหน้านี้ ด้านนอกประตูนั่น หัวหน้าหยวนพึ่งจะได้ยินคำถามอันโง่เง่าที่มาจากเจียงลู่ฉี อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังคงทำตัวหน้าด้านขึ้นเรื่อยๆ

 

หัวหน้าหยวนนั้นเป็นนักแล่เนื้อ ในช่วงก่อนวันโลกาวินาศ และในช่วงเวลานี้เขานั้นโชคดีพอที่กลายเป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ ความสามารถของพวกเขานั้นเกี่ยวข้องกับการฆ่าสัตว์ มันจึงกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะสัตว์กลายพันธุ์ ด้วยเหตุนี้เองชีวิตของเขาก็รุ่งโรจน์มากยิ่งขึ้น เขาได้รับโชคดีครั้งยิ่งใหญ่เพียงแค่ชั่วข้ามคืน ดังนั้นเขาไม่เคยได้รับความขัดใจจากผู้อื่นมาก่อน แต่เขาก็ขัดใจกับความไม่มีเหตุผลของเจียงลู่ฉีในตอนนี้ “ออกไปจากที่นี่ซะ! นายคิดว่านายเป็นใคร? ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายสามารถนั่งได้”หัวหน้าหยวนฟาดฝ่ามืออันอวบอ้วนลงไปบนโต๊ะและพูด

 

เจียงลู่ฉีมองไปที่หัวหน้าหยวนแต่ก็ทำเป็นมองไม่เห็นเขา ในอีกทางหนึ่ง เขาหันกลับมองชายหนุ่มที่สวมเสื้อขนสัตว์ มันเป็นเรื่องที่แน่ชัดว่าเขานั้นเป็นเจ้าของที่แท้จริงของตลาดมืด

 

“โอ้ เพื่อน นายไม่ใช่พวกมีพลังเหนือธรรมชาติใช่ไหม?”ตาของชายคนนี้แคบลงและจ้องไปที่เจียงลู่ฉี มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เจียงลู่ฉีนั้นเป็นผู้นำของทีมนี้

 

“ใช่ นายพูดถูก แต่มันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนาย นี่มันก็แค่เป็นการแลกเปลี่ยน ฉันได้ยินว่าจำนวนน้อยที่สุดที่พวกเราสามารถนำไปแลกเปลี่ยนได้ก็คือเนื้อกลายพันธุ์หนึ่งตัน ฉันมีสิ่งที่ฉันต้องการจะซื้อและขายมัน ดังนั้นทำไมพวกเราจะไม่สามารถที่จะนั่งที่นี่ได้ละ?”ถึงแม้ว่าเสียงของเขาจะหยุดลงไปแล้ว เจียงลู่ฉีก็นั่งบนเก้าอี้เหล็กฝั่งตรงข้ามของชายหนุ่มที่สวมเสื้อขนสัตว์ มันก็มีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากในบ้านหลังนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตรงโต๊ะตรงกลาง อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ทุกคนนั้นตกใจกับการกระทำของเจียงลู่ฉี เขานั้นเป็นชายหนุ่มที่บ้าคลั่ง

 

เจียงลู่ฉีนั่งลงบนพื้น อย่างไรก็ตามเจียงจู้อิงก็นั่งลงข้างๆพี่ชายของเธอ เธอดูเหมือนว่าไม่ได้กังวลอะไรเลย แต่ไม่มีอะไรที่จะหลบหนีกับความสนใจของเธอได้ คนที่สามก็คือหยิงที่สวยงามและมีท่าทางที่อ่อนแอโดยปราศจากการไหลวนของพลังงาน เธอก็นั่งด้านข้างเจียงลู่ฉีอย่างสง่างามโดยไม่คาดคิด ซุนคุนและจางไฮ่มองไปที่เก้าอี้นั่น ในสุดท้ายเขาก็ไม่ได้นั่งลง พวกเขารู้สึกโอเคแล้วกับที่พี่ชายเจียงได้นั่งลง ดังนั้นพวกเขาก็ยังคงยืนคุ้มกันจากด้านข้างอยู่

 

ซุนคุนและจางไฮ่นั้นกำลังถือปืนไรเฟิลสองกระบอก ยืนด้านข้างเจียงลู่ฉีทั้งซ้ายและขวา พวกเขาเหมือนกับว่าผู้คุ้มกันและเหมือนว่าจะแข็งแกร่งไปกว่าเดิมด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความดุร้าย

 

เพียงเวลาไม่นานหลังจากนั้น มันก็แทบจะไม่มีเก้าอี้ว่างเหลือไว้อยู่อีกเลย อย่างไรก็ตามการมาถึงของทีมเจียงลู่ฉีและการกระทำที่โอ้อวดของพวกเขานั้นทำให้แขกที่มาถึงก่อนหน้านี้นั้นประหลาดใจ พวกเขาเชื่อว่าทีมของเจียงลู่ฉีนั้นทั้งยิ่งยโสโอหัง

 

“เพียงแค่มองเขาที่กำลังดูถูกทุกคนที่นี่อยู่ เขามันเป็นคนเจ้าชู้ เขานั้นหยิ่งยโสที่มีเพียงแค่เนื้อกลายพันธุ์หนึ่งตันก็ยังคงกล้ามานั่งที่นี่ สมองของเขานั้นจะต้องตายลงไปแล้วเป็นแน่”ชายหนุ่มหัวล้านสาปแช่งเขา

 

“เขาคิดว่าเขามีความสามารถพอที่จะยืนเผชิญหน้ากับสัตว์ป่ากลายพันธุ์อย่างงั้นหรอ? หนึ่งตัน? เขาเป็นดั่งไอ้โง่”ผู้คนรอบๆก็เริ่มที่จะสาปแช่งเพราะว่าพวกเขาไม่รู้สึกดีกับมัน

 

ผู้หญิงที่นั่งข้างๆเจียงลู่ฉีนั้นมองไปที่เจียงลู่ฉีอย่างอ่อนโยน หัวเราะและก็พูดขึ้น “เนื้อกลายพันธุ์หนึ่งตันนั้นคือตั๋ว ซึ่งมันก็ยังคงไม่เพียงพอที่จะนั่งอยู่ที่นี่”ผู้หญิงคนนี้นั้นมีอายุประมาณสามสิบปี แต่งตัวได้สวยงามและยั่วเสน่ห์

 

ในเวลานั้นเอง ชายหนุ่มที่สวมชุดสูทก็วิ่งมาตรงโต๊ะกลางโดยไม่ได้สนใจมารยาทใดๆ เขานั้นก็คือจางฮั่ว

 

“หัวหน้า หัวหน้าขาว ชายคนนี้ก็คือ...”เมื่อเห็นเจียงลู่ฉีไม่รู้เกี่ยวกับกฎ เขาก็นั่งอยู่ตรงด้านข้างหัวหน้าของเขา จางฮั่วนั้นมีเหงื่อที่เย็นเฉียบ เจียงลู่ฉีนั้นถูกนำมาโดยเขา เพียงแค่การพูดคุยในตลาดซื้อขาย เขาก็รู้สึกว่าเจียงลู่ฉีเป็นคนไม่มีสมองแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้คาดไว้ว่าเขานั้นเป็นพวกโง่เขลา ซึ่งที่เจียงลู่ฉีพูดนั้นกำลังกวนตีนหัวหน้าขาวอยู่ ซึ่งเขานั้นเป็นคนที่มีอารมณ์อันเลวร้ายและรุนแรง ดังนั้นจางฮั่วหวาดกลัวว่าเขานั้นจะไม่ได้พบกับจุดจบที่ดีสักเท่าไหร่

 

“หัวหน้า ผมพบชายคนนี้ในตลาดก่อนหน้านี้ เขา.....”จางฮั่วอธิบายด้วยท่าทางหวาดกลัว ระหว่างคำพูดของเขา ตาของเขาก็จ้องไปที่เจียงลู่ฉี เหมือนกับว่าเขาต้องการเจียงลู่ฉี จางฮั่วนั้นเต็มไปด้วยความสำนึกผิด เขานั้นเหมือนรูปปั้นที่ทำมาจากดินที่อยู่ใจกลางแม่น้ำ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะช่วยตัวเองให้รอดได้

 

“อื๋อ? นายต้องการที่จะซื้อปืนไรเฟิลออโต้เป็นจำนวนมาก?”

 

หัวหน้าขาวที่สวมใส่เสื้อขนสัตว์หัวเราะขึ้นมาหลังจากฟังการอธิบายของจางฮั่ว ก่อนที่เสียงของเขาจะตายลง คนทั้งหมดในห้องก็หัวเราะออกมาเสียงดัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหัวหน้าหยวน

 

“นี่มันเรื่องเหลวไหลอะไรกันเนี่ย! นายต้องการที่จะซื้อมันเป็นจำนวนมาก? นายหมายถึงอะไรกันแน่? นายต้องการที่จะสร้างกองกำลังและทำตัวเป็นขุนศึกอย่างงั้นเรอะ?”หัวหน้าหยวนหัวเราะพร้อมกับหนวดของเขานั้นสั่นไหวราวกับพุดดิ้ง

 

“เด็กคนนี้แม่งโคตรตลกเลย! ฉันรู้ว่าเขานั้นได้รับการพัฒนาช่วงแขนและขามาเป็นอย่างดี แต่หัวของเขานั้นเป็นไอ้โง่เต่าตุ่นเลย”

 

มีเพียงหญิงสาววัยสามสิบปีที่มีท่าทางเป็นมิตรเท่านั้นที่ยิ้มขึ้นและพูด “น้องชาย เธอมันช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เธอรู้ไหมว่าจำนวนเนื้อที่จำเป็นในการซื้อปืนไรเฟิลมันจะต้องใช้เป็นจำนวนเท่าไหร่?”

 

“เท่าไหร่ละครับ?”เจียงลู่ฉีมองไปที่ผู้หญิงที่สวยงามคนนี้ เขานั้นทำเป็นหูหนวกกับคำพูดของจางฮั่วเพราะว่า เขาคิดว่ามีเพียงแค่คนสำคัญเท่านั้นที่มีสิทธิที่จะพูดคุยกับเขาได้

 

ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ ก็ยืดมือออกมาสองนิ้วและพูด “ปืนไรเฟิลออโต้หนึ่งกระบอกนั้นจำเป็นต้องใช้เนื้อกลายพันธุ์อย่างน้อยสองตัน และปืนไรเฟิลกึ่งออโต้หนึ่งกระบอกนั้นจำเป็นต้องใช้เนื้อกลายพันธุ์อย่างน้อยหนึ่งตันครึ่งอีกด้วย!”ราคาที่ถูกเสนอขึ้นมาโดยหญิงสาวที่มีเสน่ห์คนนี้นั้นถูกกว่าที่จางฮั่วเสนอมาหนึ่งตันซะอีก

 

จางฮั่วนั้นให้ราคาที่สูง แต่เขานั้นไม่ได้กังวลไปทั้งหมดเนื่องจากว่าเขาเชื่อว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นพวกไร้สมอง

 

“โอ้ สองตันเลยเหรอ?”เจียงลู่ฉีดีใจ ถึงแม้ว่าราคาของมันจะน้อยกว่าที่จางฮั่วพูด เจียงลู่ฉีก็มั่นใจว่านี่คือราคาที่เป็นจริง เมื่อเปรียบเทียบราคากับเมืองดาวเทียมแล้ว ปืนหนึ่งกระบอกจำเป็นต้องใช้เนื้อกลายพันธุ์แปดร้อยหรือเก้าร้อยกิโลกรัมเพื่อที่จะทำการแลกเปลี่ยน ราคาของมันนั้นเพิ่มเป็นสองเท่า ถ้าอาวุธของพวกเขานั้นขายออกทั้งหมดละก็ พวกเขาสามารถที่จะได้รับนิวเคลียสกลายพันธุ์เป็นจำนวนมาก! ยอดเยี่ยม!

 

“ถ้าฉันขายปืนที่ยอดเยี่ยมบางกระบอกด้วยราคานี้ เธอจะซื้อมันไหม?”เจียงลู่ฉีขุดหลุมให้หญิงสาวที่มีเสน่ห์คนนี้กระโดดลงไป

 

“แน่นอน”หญิงสาวที่มีเสน่ห์หัวเราะคิกคัก

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด