ตอนที่ 39 ผู้หญิงประเภทไหน?

หลิน ฮวง เดินออกจากร้านเฒ่าจาง เขามีทุกสิ่งที่เขาต้องการแล้ว

มันใกล้จะเที่ยงแล้ว ดังนั้น เขาจึงแวะกินราเม็งข้างทางและมุ่งหน้าสู่เขตป่า เมื่อเขาอยู่ใกล้กับทางออกเมือง แหวนหัวใจจักรพรรดิเขาก็สั่น มีบางคนกำลังโทรหาเขา

มันเป็นหมายเลขที่เขาไม่รู้จัก เขาลังเลก่อนจะรับสาย

 

“หลิน ฮวง ใช่ไหม?ฉัน หยี่ เยว่หยู่ นายอยู่ไหน?”เสียงของหยี่ เยว่หยู่ ดังมาจากหน้าสื่อสาร

“ผมยังอยู่ในเมืองและกำลังจะออกไปยังทุ่งหญ้าเพื่อฝึกซ้อม”หลิน ฮวง สงสัยว่าทำไมหยี่ เยว่หยู่ จึงโทรหาเขา“มีอะไรรึเปล่าครับ?”

“โปรดอยู่ที่เมืองก่อนสักสองสามวัน ตามคำกล่าวของนักล่าบางคนที่พึ่งกลับมายังเมือง มันมีมอนสเตอร์ด้านนอกที่กำลังโมโห มันเหมือนกันสิ่งที่เกิดกับมอนสเตอร์ในทะเลทราย คนหลายคนที่เข้าร่วมการประเมินต่างถูกโจมตีมอนสเตอร์ ฉันได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือมามาก หากสถานการณ์มันเลวร้าย เราอาจจะต้องจบการประเมินในเร็วๆนี้”

 

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลิน ฮวง ก็นึกถึงสิ่งที่เสวี่ย หรู ได้พูดก่อนหน้า

มันมีสุดยอดมอนสเตอร์ในถื่นทุรกันดาร เขาไม่สามารถบอกหยี่ เยว่หยู่ได้ เมื่อเขาไม่อาจเปิดเผยแหล่งที่มาของข่าวได้

 

หลังจากที่ขบคิด เขาก็พูด“จริงๆแล้ว ผมได้พบกับการโจมตีแบบเดียวกันก่อนที่จะปีนเทือกเขาหิมะ คุณรู้ว่มอนสเตอร์ของผมมีระดับเหล็กขั้น3 และมอนสเตอร์ทรายก็ได้ไปถึงระดับสูงสุดของขั้นเหล็กแล้ว มอนสเตอร์ในทะเลทรายส่วนใหญ่จะอยู่ห่างจากเรา แต่ทว่า วันก่อนที่ผมจะปีนเทือกเขาหิมะ มันกลับมีมอนสเตอร์พุ่งเข้าหาผมและมอนสเตอร์ทรายของผม พวกมันโกรธและกระสับกระส่าย พวกเราได้พบกับสถานการณ์เช่นนั้นหลายครั้ง ผมคิดว่ามอนสเตอร์เหล่านั้นอาจจะถูกสะกดจิตหรือทำให้สับสน......”

 

แม้ว่าเขาจะสามารถบอกความจริงได้โดยตรง หลิน ฮวง ก็พยายามที่จะชี้แนะหยี่ เยว่หยู่

 

“นายกำลังบอกฉันว่ามันมีมอนสเตอร์ระดับสูงที่บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด?”หยี่ เยว่หยู่ คิดว่าหลิน ฮวง พูดเข้าท่า แต่เธอก็ยังงงงวย “มันเป็นไปได้หากมันมีเพียงหนึ่งเขตที่ได้รับผลกระทบ แต่ทะเลทรายมันอยู่ห่างออกไปกว่า1000กิโลเมตรจากทุ่งหญ้าตะวันออก แม้ว่ามันจะเป็นมอนสเตอร์สายสะกดระดับทอง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะสามารถครอบคลุมระยะทางดังกล่าว”

“มันจะเกิดอะไรขึ้นหากมันเป็นมอนสเตอร์ที่มากกว่าระดับทอง?”หลินฮวง บอกความจริง

หยี่ เยว่หยู่ตะลึงเมื่อเธอได้ยินคำพูดของหลิน ฮวง เธอนิ่งไปสักพัก“นายหมายถึง.....จ้าวแห่งมอนสเตอร์?”

“นั่นอาจเป็นไปได้”หลิน ฮวง บอก

หยี่ เยว่หยู่ นิ่งเงียบและพูด “เอาละ ฉันจะเชื่อเธอในครั้งนี้ ฉันจะรายงานต่อเบื้องบนและดูว่าพวกเขาจะทำยังไง”

 

หลังจากที่หลิน ฮวง วางสาย เขาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปโรงแรมเพื่อรอคอยการตอบกลับ หากการจัดการของสมาคมนักล่าไม่ได้จริงจัง จ้าวแห่งมอนสเตอร์ก็จะทำทุกอย่างที่มันต้องการและจะมีเหยื่อที่ติดกับมันเป็นจำนวนมาก

จากนั้น ความเสียหายมันก็จะไม่อาจคาดเดาได้

เขารีบกลับไปโรงแรมทันที เมื่อเขาอยู่ที่ทางเข้าโรงแรม หยี่ เยว่หยู่ ก็ได้โทรอีกครั้ง

 

“ผมถึงโรงแรมแล้ว รอก่อน”หลิน ฮวง วางสายและเดินตรงไปยังห้องของเธอ

 

เธอยืนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอดูหงุดหงิด เธอโล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหลิน ฮวง

 

“ฉันได้รายงานต่อเบื้องบนแล้ว พกเขาคิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะมีจ้าวมอนสเตอร์ด้านการสะกดควบคุม อย่างไรก็ตาม จ้าวแห่งนักล่าผู้ที่กำลังเฝ้าเมือง7C87 กลับไม่อยู่ สมาคมจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันเพื่อส่งจ้าวแห่งนักล่าคนอื่นมาที่นี่”

“ฉันได้แจ้งให้สมาชิกทุกคนทราบแล้วว่า การประเมินจะถูกระงับชั่วคราวและให้เปิดเผยตำแหน่งของพวกเขาขณะที่รอคอยการสนับสนุน ปัญหาก็คือ เรากำลังขาดความช่วยเหลืออยู่ในตอนนี้”

“คุณต้องการให้ผมทำอะไร?”หลิน ฮวง ถามทันที

“ฉันต้องการให้นายอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรม เมื่อพวกเราพาคนมา เราจะต้องการความช่วยเหลือจากนายเพื่อจัดเตรียมที่พักและทำให้แน่ใจว่าทุกสิ่งเรียบร้อยดี อย่าปล่อยให้พวกเขาออกไปนอกกเมืองแม้ว่าจะขี่อินทรีไปก็ตาม มันอาจจะไม่ปลอดภัย หากพวกเขามีคำถาม อย่าบอกความจริงแก่พวกเขาเพราะพวกเราจำต้องหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย ฉันจะพูดกับพวกเขาเมื่อฉันกลับมา”เธอไม่สามารถหาคนอื่นมาช่วยได้ ดังนั้นเธอจึงขอให้หลิน ฮวง ช่วย

“แน่นอน ผมจะทำทุกอย่างให้ดี”หลิน ฮวง ตอบตรงๆ

“มีอะไรอีกไหม?”

“ไม่มีแล้ว ฉันจะโทรหาเธออีกครั้งหากฉันต้องการความช่วยเหลือ”หยี่ เยว่หยู่กล่าวและเรียกประตูไม้สีเขียวมา“ฉันจะนำคนกลับมา โปรดไปที่ล็อบบี้”

 

เมื่อมองไปที่ หยี่ เยว่หยู่ ที่กำลังเดินเข้าประตูไม้สีเขียวไป หลิน ฮวง ก็หันกลับและจากไป

ไม่นานหลังจากนั้น หยี่ เยว่หยู่ก็อยู่กับหญิงสาวที่ล็อบบี้ เธอเข้าประตูไม้สีเขียวไปและหายไปโดยไม่พูดอะไร

หญิงสาวสูงกว่าหลิน ฮวง เล็กน้อย เธอดูมีอายุราว16-17 และ ดูโตเป็นผู้ใหญ่

เธอสวมเสื้อยืดสีขาวกับกระโปรงผ้ายีนส์สั้นและรองเท้าผ้าใบสีขาว

 

“สวัสดีครับ ผมชื่อหลิน ฮวง ผมจะเป็นพนักงานต้อนรับชั่วคราว”หลิน ฮวง กล่าวกับเธอ

“ฉันรู้จักนาย นายคือคนที่เข้าร่วมการประเมินและนายยังไม่ถึงระดับเหล็ก!”เธอสามารถจำหลิน ฮวง ได้

“ผมจะพาคุณไปยังห้องคุณ”หลิน ฮวง เปลี่ยนหัวข้อ เขาไม่คิดว่าเธอจะรู้จักเขา

“ฉันไม่ต้องการพัก เนื่องจากการประเมินถูกระงับชั่วคราว ฉันไม่ควรจะเสียเวลาของฉันไปกับที่นี่ ฉันกำลังจะไปเมือง7C65 เพื่อเข้าร่วมการประเมิน”เธอเดินไปยังทางออกโรงแรม

 

หลิน ฮวง ขวางทางเธอด้วยมือเขา“คุณไม่สามารถออกไปได้”

“มีอะไร?ฉันจะไป นายจะสามารถทำอะไรได้?”หญิงสาวเท้าเอวและจ้องมองหลิน ฮวง

“ไม่ คุณไม่สามารถ”หลิน ฮวง ยืนนิ่งอยู่กับที่

“นายคิดว่านายเป็นใครกันหะ?”เธอขึ้นสียง คนหลายคนในล็อบบี้ล้วนมองมาที่ทั้งคู่

“พูดอะไรก็ตามที่คุณต้องการ คุณไม่ได้รับอนุญาติให้ออกไป”หลิน ฮวง ไม่ได้ขยับตัวเลย

“ว้าว นายกำลังพูดราวกับนายสามารถหยุดยั้งฉันได้!”หญิงสาวดูบ้า“หลีกไป!หากไม่หลีก อย่าโทษว่าฉันหยาบคาย!”

“คุณสามารถลองได้”หลิน ฮวง ถือGrayEagle17ไว้ในมือ

“นายคิดว่าปืนคือทุกสิ่ง?”

 

หญิงสาวตะโกนและพยายามจะคว้าปืนเขา หลิน ฮวง เร็วกว่าเธอ ดังนั้นเขาจึงชี้ปากปืนไปที่หัวเธอ

“แกกล้ายิงฉัน?”ร่างมนุษย์มันเทียบไม่ได้กับมอนสเตอร์

 

หญิงสาวเป็นเพียงระดับเหล็กขั้น2 หากเธอถูกยิงในระยะเช่นนี้ หัวของเธอจะระเบิด แต่ทว่า เธอยังคงปากเก่ง

หลิน ฮวง ขยับปากปืนไปทางขวาเล็งน้อยและดึงไกปืน กระสุนบินเฉียดหูเธอไปและพุ่งเข้าใส่แจกันในล็อบบี้

และมันก็ระเบิด

ก่อนที่หญิงสาวจะได้ตอบสนอง เขาก็เปลี่ยนเป้ากลับมาที่หัวเธอ

หญิงสาวกลายเป็นซีดเซียวและไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ

 

ปล.ในเรื่องเข้าใช้คำว่าtranscendent  คือมอนสเตอร์หรือนักล่าที่เหนือกว่าระดับทอง เราควรใช้คำอะไรแทนดีครับ หรือจ้าวแห่งนักล่าดีอยู่แล้ว