Chapter 109: เข้าไปในตลาดมืด

พระอาทิตย์ก็ขึ้นมาอย่างงดงาม จางไฮ่และซุนคุนนั้นตื่นก่อนแปดโมงเช้า พวกเขาดูเหมือนเต็มไปด้วยความสดชื่นจากการนอนพักผ่อน จางไฮ่นั้นล้างหน้าอย่างลวกๆ ในขณะที่กัดแปรงสีฟันไปด้วย การแปรงฟันนั้นคือการที่จะพิจารณาเป็นสัญลักษณ์แห่งการมีคุณภาพชีวิตที่ดี ตามจริงแล้ว ถึงแม้ว่าแปรงสีฟันนั้นจะเป็นเรื่องง่ายที่จะหามัน คนธรรมดาทั่วไปก็ไม่มีอารมณ์ที่จะแปรงฟันโดยปราศจากอาหารที่เพียงพอไว้กินซะอีก

 

“พี่ชายเจียง พวกเราควรที่จะเข้าไปในตลาดมืดวันนี้เลยดีไหม? ที่นั่นมีคนเต็มไปหมดเลย”จางไฮ่นั้นยังคงมีแปรงสีฟันอยู่ในปากและพูดอย่างไม่ชัด

 

“ใช่”เจียงลู่ฉีเปิดประตูออกมา เขาเดินมาเป็นคนแรกตามมาโดยเจียงจู้อิงและหยิง เมื่อจางไฮ่เห็นหยิง ตาของเขาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าตา และแปรงสีฟันก็ล่วงลงไปจากปากของเขา

 

[นี่มัน! ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่!?]

 

ทำไมทีมของเรานั้น อยู่ๆก็มีเพิ่มมาอีกคนหนึ่งละ? และเธอกระทั่งลงมาจากรถMCVของพี่ชายเจียง! นี่มัน....อะไรเนี่ย....?

 

จางไฮ่นั้นหลงสเน่ห์ในรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของหยิงและท่าทางของเธอที่เย็นชา ดังนั้นเขาจึงเผลอกลืนยาสีฟันลงไปด้วยความตกตะลึง

 

“ไฮ่ เธอจะต้องเป็นผู้หญิงของพี่ชายเจียง! เลิกจ้องเธอแบบนั้นได้แล้ว!!”ซุนคุนพูด และฟาดไปที่หลังของจางไฮ่

 

ซุนคุนนั้นฉลาดกว่าจางไฮ่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นก็ตาม เมื่อเห็นผู้หญิงที่มีหน้าตางดงามนั้นเดินลงมาจากรถMCVของเจียงลู่ฉี เขาก็คาดเดาถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในทันที

 

ซุนคุนนั้นนับถือโชคลาภของเจียงลู่ฉี [คนที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นจะกลายเป็นกษัตริย์ที่มีอำนาจปกครองอันแข็งแกร่ง]

 

[ความสามารถของพี่ชายเจียงนั้นจะนำไปสู่ชีวิตที่ยอดเยี่ยมโดยปราศจากความกังวล ถึงอาหารและเสื้อผ้า ในสถานการณ์ที่วุ่นวายโกลาหลอย่างวันโลกาวินาศแบบนี้นั้น สิ่งต่างๆที่ถูกแบ่งปันโดยเจียงลู่ฉีนั้นยอดเยี่ยม สรุปว่า พี่ชายเจียงคือชายหนุ่มที่ร่ำรวยพร้อมกับมีรถยนต์ที่เปรียบเป็นบ้านเคลื่อนที่ได้ ผู้หญิงทุกคนนั้นต้องการที่จะมีชีวิตที่เรียบง่ายและไม่มีความกังวลใดๆ]

 

[พี่ชายเจียงนั้นไปพบกับผู้หญิงที่สวยงามคนนี้เมื่อไหร่กันแน่นะ? เมื่อคืนอย่างงั้นหรอ?]

 

สำหรับพวกเขาแล้ว เจียงลู่ฉีนั้นเป็นคนที่ลึกลับจนไม่สามารถคาดเดาได้ และทรงพลัง พวกเขานั้นเฝ้าดูตลอดทั้งคืน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะหาได้แม้กระทั่งร่องรอยการมีอยู่ของเธอเลย ความน่าจะเป็นสำหรับสิ่งแบบนี้จะเกิดขึ้นนั้นมันมีโอกาสน้อยเป็นอย่างมาก

 

“พี่สะใภ้นั้นสวยจริงๆ”ซุนคุนนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างพูดจาปากหวาน และเขานั้นก็รีบยกยอในทันที

 

อย่างไรก็ตาม หยิงก็ไม่ได้ตอบกลับไป ตามจริงแล้ว ยกเว้นเพียงเจียงลู่ฉี สำหรับเธอแล้วคนอื่นสามารถเห็นได้ว่าเป็นเพื่อนหรือศัตรู อย่างไรก็ตาม คำพูดของซุนคุนนั้นทำให้เจียงลู่ฉีและเจียงจู้อิงรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่

 

เจียงลู่ฉีนั้นไม่มีอารมณ์ที่จะอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่ “ชื่อของเธอคือหยิง เธอจะเป็นสมาชิกใหม่ของเราต่อแต่นี้ไป พวกเราควรจะกินข้าวเช้าก่อน และหลังจากนั้นก็เข้าไปยังตลาดมืดกัน”

 

“ใช่ ใช่”ซุนคุนและจางไฮ่รีบพยักหน้า พวกเขาย่างเนื้อกลายพันธุ์บางส่วนไป แต่ก็ยังคงใส่ผักลงไปเป็นพิเศษเพื่อที่จะทำให้มันดีกว่าเดิม หลังจากทางมื้อเช้าเสร็จแล้ว พวกเขาก็ขับไปยังตรงทางเข้า มันเป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้วในตอนนี้และตลาดมืดก็พึ่งจะเปิดออกมา เจียงลู่ฉีเห็นรถจำนวนหลายคันและผู้คนธรรมดาที่นั่งขายสินค้าบางส่วนตรงแผงลอยของตลาดมืด

 

ในวันโลกาวินาศ ตำแหน่งของแผงลอยที่ถูกครอบครองนั้นคือการสุ่ม ดังนั้นสำหรับคนที่แข็งแกร่งกว่าก็จะได้ครอบครองตำแหน่งที่ดีกว่า สำหรับคนที่อ่อนแอกว่าก็จะไปใกล้กับตำแหน่งของแผงลอยที่อยู่ห่างไกล

 

เจียงลู่ฉีสังเกตว่ามีเพียงผู้รอดชีวิตธรรมดาบางคน ใส่ชุดที่โทรมและขาดกำลังขายห่อที่บรรจุไปด้วยชาและกระป๋องโค้กอยู่ตรงมุมหนึ่ง ผู้รอดชีวิตบางคนก็ยังคงขายบุหรี่ครึ่งซองและไฟแช็ค มันเป็นเรื่องที่ยากสำหรับพวกเขาที่จะรวบรวมอาหาร ดังนั้นพวกเขาจึงเพียงต้องการหวังพึ่งสิ่งของพวกนี้เพื่อที่จะแลกเปลี่ยนอาหารบ้าง นอกจากนี้แล้ว มันก็ยังคงมีสิ่งของเล็กๆหลายอย่าง ดังเช่น มีดโกนหนวด กริช อาหารกระป๋อง เพชรและยาเสพติดที่ไม่มีคำแนะนำ ผ้าอนามัย ถุงยางและอื่นๆ

 

เพชรนิลจินดาหรือสิ่งของบางอย่างนั้นไร้ประโยชน์ไปแล้วหลังจากวันโกลาวินาศ พูดตามปกติแล้ว ถุงยางคือสิ่งที่เป็นที่ต้องการหลังจากวันโลกาวินาศ เพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่จะติดเชื้อโรคได้ คนธรรมดาทั่วไปนั้นอาศัยอยู่เหมือนกับว่ามันไม่มีวันพรุ่งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้สนใจโรค แต่พวกที่มีพลังเหนือธรรมชาตินั้นกังวลเป็นอย่างมากเกี่ยวกับมัน

 

ตามความจริงแล้ว คนธรรมดาทั่วไปส่วนมากนั้นจะขายสิ่งของพวกนี้เพียงแค่พวกเขาต้องการแลกเปลี่ยนกับอาหาร สำหรับพวกมีพลังเหนือธรรมชาติแล้ว เนื้อกลายพันธุ์คือสกุลเงินที่แข็งมาก แต่สำหรับคนธรรมดาทั่วไป อาหารก็คือชีวิตของพวกเขา

 

ชา โค้กและบุหรี่นั้นเป็นสินค้าที่หรูหรา ซึ่งไม่สามารถที่จะเติมเต็มความอิ่มได้ และมีเพียงแค่พวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่จะใช้อาหารเพื่อซื้อสิ่งของพวกนี้ นอกจากการเติมเต็มความอิ่มแล้ว พวกเขายังต้องการให้พวกเขาเองนั้นได้รับ ‘ความสุข’จำนวนเล็กน้อยด้วย

 

เจียงลู่ฉีนั้นตามธรรมชาติแล้วจะดูถูกสิ่งของพวกนี้แต่สำหรับทีมที่อ่อนแอบางทีมนั้นจะให้ความสนใจกับสิ่งของพวกนี้ เจียงลู่ฉีเห็นชายวัยกลางคนที่ถือปืนเดินไปข้างๆร้านแผงลอยเพี่อที่จะซื้อบุหรี่สองซอง แม้กระทั่งหลังจากวันโลกาวินาศ การอดทนที่จะไม่สูบบุหรี่ก็ยังคงเป็นเรื่องที่ยาก

 

กลุ่มของเจียงลู่ฉีนั้นเป็นที่ดึงดูดสายตาในตลาดมืด พวกเขานั้นมีผู้หญิงที่มีหน้าตาสวยงามสองคน ผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สองคนกำลังถือปืนไรเฟิลออโต้ก็คือจางไฮ่และซุนคุน และเจียงลู่ฉีนั้นซึ่งดูเหมือนเป็นแค่คนธรรมดา เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา เจียงลู่ฉีให้จางไฮ่และซุนคุนนั้นถือปืนไว้ เมื่อเห็นฉากนี้ แม้กระทั่งเด็กน้อยก็รู้ได้ว่าพวกเขานั้นทรงพลัง เจียงลู่ฉีรู้สึกได้ว่าตั้งแต่พวกเขาเข้ามายังตลาดมืด บางคนก็ได้สังเกตพวกเขา แน่นอน จุดที่สนใจก็คือเจียงจู้อิง!

 

“พวกเขาเหมือนกับว่ามาเพื่อที่จะทำธุรกิจที่สำคัญ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้สนใจสินค้าเล็กๆพวกนั้น”ไม่ห่างไกลจากทีมของพวกเขา ชายหนุ่มและคนแก่ก็กระซิบคุยกัน

 

“พวกเขาคือคนนอก แกะตัวอ้วนใหญ่ที่มาถึงมือของพวกเรา! พวกเราจะลิ้มรสแกะทั้งตัว และไม่เหลือแม้กระทั่งเลือดไว้ด้านหลัง”ชายแก่พูดและเลียฝีปากเหมือนกับสัตว์เดรัจฉาน

 

“จางฮั่ว นายควรที่จะพวกเขาเข้ามาในนี้ อาจมีเพียงสิ่งที่อยู่ในตลาดมืดนี่ที่จะทำให้พวกเขารู้สึกยินดีกับมัน”