ตอนที่ 90 หัตถ์พระเจ้า

ในวันถัดมาหานเซิ่นเอาหนังโป็มาให้พวกทหารตามสัญญา พวกทหารดูดีใจกันมาก พวกเขาแทบจะอยากสาบานเป็นพี่น้องกับหานเซิ่น

หานเซิ่นรู้สึกลำบากใจ โชคดีที่หยางม่านลี่เดินเข้ามาพอดี ทำให้พวกทหารแตกกระจายออกไป

หยางม่านลี่ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการอธิบายวิชายิงธนูให้หานเซิ่นฟัง และบอกส่วนที่เหลือให้หานเซิ่นกลับไปศึกษาเอง

หานเซิ่นเคยเรียนวิชาธนูขั้นพื้นฐานมาจากโรงเรียนแล้ว แต่ที่ม่านลี่สอนเจาะลึกกว่านั้นมาก ซึ่งมันเป็นประโยชน์กับหานเซิ่นเต็มๆ เห็นได้ชัดว่าหยางม่านลี่เป็นผู้เชี่ยวชาญการยิงธนูจริงๆ

มีการฝึกหลายอย่างที่เขาต้องทำให้เสร็จ หนึ่งในนั้นมีห้องสนามแรงโน้มถ่วง หานเซิ่นต้องการเข้าไปฝึกอยู่แล้ว ครั้งเข้าเขาใช้ทริคที่ทหารสอนแต่เขาไม่ได้ปรับลดระดับลงแต่เขากลับปรับระดับความยากเพิ่มขึ้น เพื่อให้สัมพันธ์กับระดับความแข็งแกร่งจริงๆของเขา ที่เขาต้องใช้ทริคในการปรับเพื่อที่จะได้ไม่มีใครรู้ว่าเขาเเอบฝึกในระดับเเรงโน้มถ่วงที่สูงกว่าที่หยางม่านลี่ตั้งไว้

ยิมนี้ไม่เหมือนยิมธรรมดาทั่วๆไป ทหารที่มาฝึกที่นี่เหมือนจะถูกคัดเลือกมาเป็นพิเศษ

ในระหว่างพักกลางวัน หานเซิ่นคุยกับทหารที่เขารู้จัก ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ขอให้เขาเอาหนังโป๊มาให้

"เซิ่น นอกจากธนูแล้วนายถนัดใช้อาวุธอะไรอีกไหม?"

"มีด" หานเซิ่นเอามีดโลหะzออกมาโชว์

หานเซิ่นรู้เพียงแค่ชื่อเล่นของทหารคนนี้ 'แกมเบิล' หานเซิ่นรู้ว่าเขาเป็นคนตะกละและลามก

เเกมเบิลหยิบมีดของหานเซิ่นขึ้นมา และควงมันเล่นอย่างคล่องแคล่ว มีดที่อยู่บนมือของเเกมเบิลราวกับมีชีวิต มันพลิ้วไหวราวกับงู

"ดูนี่" แกมเบิลถือมีดห่างจากตาของหานเซิ่นไม่กี่นิ้ว ด้วยการสะบัดมือง่ายๆ มีดหายไปต่อหน้าต่อตาหานเซิ่น มือของแกมเบิลว่างเปล่า

"เฮ้ ชื่อเล่นคุณควรจะเป็นเมจิกเชี่ยนมากกว่านะ!" หานเซิ่นพยายามมองไปทั่วๆแต่ก็ไม่เห็นมีด

แกมเบิลหัวเราะ และสะบัดมือต่อหน้าหานเซิ่นอีกครั้ง พร้อมกับงอนิ้ว ทันใดนั้นมีดก็กลับมาอยู่บนมือของเขาอีกครั้ง

"ทำแบบนั้นได้ยังไง?" หานเซิ่นทำตาโต

"มันเจ๋งใช่ไหมล่ะ?" แกมเบิลถามอย่างภูมิใจ

"ครับ" หานเซิ่นรีบพยักหน้า

"ต้องการให้ฉันสอนไหม?" แกมเบิลยิ้มและถามหานเซิ่น

"แน่นอน คุณจะสอนผมหรอ?" หานเซิ่นถาม

"ถ้านายเอาหนังโป็มาให้อีกฉันจะยอมสอนนาย" แกมเบิลพูดและยิ้ม

"ไม่มีปัญหา" หานเซิ่นตอบตกลง ถึงแม้ว่ามันจะมีต้นทุนในการซื้อพวกหนังเรื่องใหม่มา แต่เขาก็ยอมเพื่อจะได้รู้ทริคนี้

"หาที่เหมาะๆ เดียวฉันจะแสดงวิธีทำให้นายดู" แกมเบิลพาหานเซิ่นไปที่ลับตาคน และโชว์เคล็ดลับให้หานเซิ่นดู

หานเซิ่นพบว่ามันไม่ใช้เวทย์มนต์อะไร เพียงแค่ใช้การนิ้วมือและการอาศัยประโยชน์จากจุดอับสายตา สิ่งสำคัญคือการควบคุมกล้ามเนื้อของทั้งแขนให้ได้ดังใจ

ใช่มันต้องใช้ทั้งแขนไม่ใช่เพียงแค่นิ้วมือ

แกมเบิลบอกว่าทริคนี้สืบต่อกันมาในตระกูลของเขา พวกเขาใช้ทริคนี้ในการเล่นกับมีวงพระจันทร์ที่เหมือนกับมีด 2 คม แต่ไม่มีด้ามจับ

แกมเบิลโชว์การควงมีวงพระจันทร์ 2 อันด้วยมือทั้ง 2 ข้าง มีดดูราวกับผีเสื้อกำลังเต้นอยู่บนฝ่ามือของเขา

"นานไหมถึงจะเชี่ยวชาญแบบคุณ?" หานเซิ่นมองแกมเบิลด้วยความอิจฉา

แกมเบิลยิ้ม "ฉันเริ่มหัดมันตั้งแต่ 3 ขวบ และเริ่มดีขึ้นตอนอายุ 7 ขวบ จนตอนนี้ฉันยังเป็นแค่ระดับกลางๆยังไม่ถึงขั้นเชี่ยวชาญ"

เขาส่งมีดคืนหานเซิ่น "อย่าดูถูกทริคนี้ แม้ว่าฉันจะสอนนายแค่พื้นฐาน แต่มันจะเป็นประโยชน์กับนายไปทั้งชีวิต"

"แกมเบิล ครอบครัวของคุณทำงานอะไร?" หานเซิ่นถามด้วยความสงสัย

"ฮาๆ นั่นไม่ใช่เรื่องที่นายต้องใส่ใจ ฉันแค่สอนทริคนี้ให้นายรู้ นายสามารถฝึกมันได้ถ้านายคิดว่ามันสนุก ไม่ต้องสนใจเรื่องที่มาของมัน"

แกมเบิลเดินออกไป และหันกลับมาถามหานเซิ่น

"นายเคยเล่นเกมในเน็ตไหม?"

"นานๆที" หานเซิ่นใช้เวลาส่วนมากอยู่ในก็อตแซงชั่วรี่ เขาไม่มีเวลาเล่นเกม

"ไปลองเล่นเกม 'หัตถ์พระเจ้า' มันจะช่วยให้นายฝึกทริคนี้ง่ายขึ้น ถ้านายสามารถอัพเลเวลในเกม นายจะใช้ทริตนี้ได้ง่ายขึ้น"

แกมเบิลชี้ไปที่เครื่องโฮโลเเกรมฝึกหัด

หานเซิ่นสนใจในวิชาควงมีดมาก เขารีบเข้าเดินไปดูที่เครื่องนั้นทันที ไม่นานหานเซิ่นก็เข้าใจว่าทำไมแกมเบิลถึงให้เขาเล่นเกมนี้

เกมนี้คล้ายๆกับเกมทุบตัวตุ่น แต่แตกต่างกันที่เกมนี้จะใช้นิ้วเพียงอย่างเดียว ผู้เล่นจะต้องใช้นิ้วจิ้มให้โดนจุดสัมผัสที่เข้ามา เพื่อผ่านไประดับต่อไป มันต้องอาศัยความแม่นยำ และความคล่องแคล่วมาก

นอกจากระดับเริ่มต้นซึ่งเป็นระดับ 1 แล้ว เกมยังมีอีก 3 ระดับคือ ผู้วิวัฒนาการ ผู้เป็นเลิศ และระดับกึ่งเทพ

ความเข้มข้นของแต่ละระดับเห็นได้ชัดว่าแบ่งตามเขตของก็อตแซงชัวรี่ โดยระดับ 2 สำหรับผู้วิวัฒนาการแล้ว ส่วนระดับ 3 ผู้เป็นเลิศต้องเป็นผู้ที่เข้าถึงก็อตแซงชัวรี่เขต 3 และระดับกึ่งเทพต้องเป็นผู้เข้าถึงก็อตแซงชั่วรี่เขต 4 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดเท่าที่มนุษย์ไปถึงในตอนนี้

หานเซิ่นเลือกระดับเริ่มต้น ตามที่แกมเบิลบอกว่าให้เขาอัพเลเวล แสดงว่าเขาต้องเคลียร์ระดับเริ่มต้นให้ได้ก่อน

ตอนเริ่มใหม่ๆ หานเซิ่นเล่นไม่ได้ราบลื่น แต่เขาก็เริ่มติดมันเสียแล้ว ยิ่งเขาทำคะแนนได้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เขามีความสุข ความเร็วในการจิ้มของเขายิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเริ่มคุ้มเคยกับมัน

"เร็วขึ้นอีก เร็วขึ้นอีก..." ยิ่งเล่นหานเซิ่นยิ่งติดมัน ความไวของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาเล่นเกมนี้มาก หลังจากเล่นไปได้ 3-4 รอบ เขาก็ต้องหยุด และเตรียมเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่ เพราะมันถึงรอบชิงชนะเลิศที่เขารอมานานแล้ว

ไม่แน่ใจว่ามันเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของหานเซิ่นกันแน่ เพราะว่าเขาไม่ได้เจอทั้งเฉวียนเกอ และเซินเทียนจื่อ แต่เขาต้องเจอกับซินเสวียน

เซินเทียนจื่อเอาชนะเฉวียนเกอได้ และซินเสวียนเองก็เอาชนะเซินเทียนจื่อได้ในรอบรองชนะเลิศ รอบชิงชนะเลิศจะเป็นการต่อสู้ระหว่างหานเซิ่นกับซินเสวียน

จริงๆหานเซิ่นต้องการสู้กับเซิ่อเทียนจื่อ เพื่อเขาจะได้มีโอกาสฆ่าเซินเทียนจื่อบนสนามประลอง เพราะปรกติแล้วลูกคนใหญ่คนโตอย่างเซินเทียนจื่อจะมีคนคุ้มกันเยอะ โอกาสเดียวของหานเซิ่นจึงเป็นบนสนามประลอง