15-บุรุษหน้ากาก(2)[ฟรี3/3/2561]
นิโคลรีบดึงโรดี้เข้้ามาในอาคารหลังเล็กๆเพื่อไม่ให้ความคิดเขาเตลิดมากกว่านี้ มีบางอย่างเปล่งแสงสีเงินวางอยู่บนโต๊ะด้านหน้าทำให้ห้องที่ชั้น1ไม่มืดจนเดินไป โรดี้เห็นได้อย่างชัดเจนเมื่อจ้องมองก็รู้ทันทีว่ามันคืออะไร มันคือหน้ากาก หน้ากากเงิน!!
นิโคลเดินมาและหยุดอยู่ข้างๆหน้ากากและชี้ไปที่มัน
"สวมมันซะ" โรดี้เกิดความลังเลทันที ก่อนหน้านี้เขาได้สวม'รอยยิ้มของพระเจ้า'ไปมันเกือบทำให้ชีวิตเขาจบสิ้น แล้วตอนนี้เธอยังจะให้เขาสวมอะไรอีก?รอบที่แล้วเขาได้หูกระต่ายมา แล้วคราวนี้ละ เขาจะจบลงด้วยการมีจมูกเหมือนหมูรึป่าว?
นิโคลมองไปที่ท่าทางตื่นตระหนกของชายหนุ่มเธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะก่อนจะพูดยืนยันให้เขามั่นใจ
"อย่าได้กังวลนี่เป็นแค่หน้ากากธรรมดา"
"แต่...ทำไมฉันต้องสวมหน้ากากนี้ละ?"
ผู้หญิงคนนี้ตอนแรกต้องการเปลี่ยนใบหน้าของฉันตอนนี้ทำไมเธอต้องการที่จะปกปิดมัน มีอะไรผิดพลาดไปหรอ?
นิโคลรู้สึกขี้เกียจเกินจะอธิบายอะไรใดๆให้โรดี้ฟังเธอชี้ไปที่หน้ากาก
"นี่เป็นคำสั่ง!"
โรดี้ถอนหายใจ'เป็นไปตามคาด'
เขาค่อนข้างจะเดาความคิดของนิโคลออก แต่มันไม่ควรจะเป็นความคิดบ้าๆแบบนี้สิ!!
นิโคลรู้สึกพอใจกับการแสดงออกของโรดี้ หลังจากที่เขาสวมหน้ากากแล้วเขาดูสูงและผอมเพรียวขึ้น หน้ากากนั้นทำขึ้นมาอย่างปรานีตมากหากมองข้ามหูที่แปลกประหลาดนั้นไป เส้นผมที่พริ้วไหวไปตามสายลมและรูบร่างสูงโปร่งทำให้ดูลึกลับและมั่นคง
หน้ากากทำออกมาได้ดีมาก โรดี้เมื่อสวมใส่มันแทบจะไม่รู้สึกว่าสวมหน้ากากอยู่การหายใจเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เขายิ้มขึ้นมาก่อนถาม
"แล้วเราจะทำยังไงกับหูนี่ละ?"
เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่านิโคลจะเปลี่ยนมันให้กลับเป็นเหมือนเดิม แต่เขาก็ผิดหวัง
นิโคลเอาของขึ้นมาสองชิ้นให้กับโรดี้มันเป็นของที่ใช้เอาไว้ปิดหูในฤดูหนาวที่พวกขุนนางชอบใช้กัน นิโคลยืนมันให้โรดี้ก่อนอธิบาย
"พับหูแล้วครอบมันไว้ด้วยสิ่งนี้" โชคดีที่หูจะยาวแต่มันก็นิ่ม โรดี้รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อพับและครอบพวกมัน ถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกอึดอึดแต่โรดี้ก็ไม่กล้าขัดนิโคล
นิโคลเดินไปด้านหน้าโรดี้และจัดแต่งผมของเขาขณะที่เขากำลังพับและใส่ที่ปิดหู ด้วยวิธีนี้เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะมองเห็นมัน
โรดี้รู้สึกถึงมือนุ่มๆของนิโคลที่สัมผัสกับศีรษะเขา เขาก้มลงและได้กลิ่นหอมจากตัวของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดบริเวญหูเจ้ากรรมของเขาละก็ มันจะเป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก เขารู้สึกว่าอยากให้ช่วงเวลานี้อยู่ไปนานๆ
นิโคลมองไปที่โรดี้ด้วยความพึงพอใจก่อนจะพูด
"เอาละเสร็จแล้ว" เธอไม่ได้ตระหนักว่าตัวเองไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนปกติ ความจริงแล้วนิโคลไม่ใช่คนเย็นชา แต่หลายคนนั้นไม่เห็นด้วยทั้งในบ้านหรือคนในเมืองอิมพีเรียล นอกจากนั้นเธอยังเป็นคนอ่อนโยนมากกว่าที่เธอจะแสดงอารมณ์ร้าย แต่หลายวันที่ผ่านมาเธอเจอกับเหตุการณ์แย่ๆมากเกินไป เธอถูกซุ่มโจมตีขณะกลับบ้านและโดนโรดี้ลวนลาม เท่านั้นยังไม่พอน้องชายเธอผู้ที่เป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลก็ยังหนีออกจากบ้าน เธอต้องรับภาระหนักจากทางครอบครัวทำให้เธอเหนื่อยล้าและกลายเป็นคนหงุดหงิดง่าย
นอกจากนี้จากการกระทำที่ไม่เหมาะสมของโรดี้ทำให้เธอโกรธเป็นอย่างมาก นิโคลต้องปวดหัวกับน้องชายเธอมาโดยตลอดทำให้เธอมีอคติกับเด็กผู้ชายที่อายุน้อยกว่า
แต่เธอเองก็ชื่นชมในความกล้าของโรดี้เช่นกันที่เด็กคนเดียวกล้าบุกเข้าบ้านของเธอเพื่อช่วยเหลือเพื่อนและได้รับคำชมจากปรมาจารย์ออทั่มว่ามีพรสวรรค์อีกด้วย เธอหวังแค่ให้น้องชายเธอได้สักครึ่งหนึ่งของโรดี้อย่างน้อยที่สุดภาระบนบ่าของเธอก็จะเบาลงเป้นอย่างมาก
ในตอนนั้นที่โรดี้ขโมยจูบของเธอ อ่า เธอตระหนักได้ว่าเขายังคงเป็นเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา นิโคลรับรู้ถึงความสวยของตัวเธอเอง มีขุนนางนับไม่ถ้วนในเมืองหลวงตกหลุมรักเธอ ถ้าดูจากคนที่ตกหลุมรักเธอโรดี้เป็นเพียงชายหนุ่มคนหนึ่ง
โรดี้ยังคงจมอยู่กับห่วงความสุขที่ได้รับการช่วยเหลือโดยนิโคล ปรากฎว่าในขณะที่เขามึนเมาอยู่นั้นนิโคลได้พาเขามาถึงลานบ้านเมื่อวานนี้แล้ว
เมื่อตอนที่พวกเขามาถึงออทั่มก็ได้รออยู่แล้ว
ออทั่มเขาสวมชุดสีเทาเหมือนเดิม ผมสีเงินของเขาพริ้วไหวไปกับสายลม คราวนี้ดาบที่เขาใช้เป็นดาบเล็กแบบปกติที่ขุนนางใช้กัน
โรดี้ละความสนใจในตัวนิโคล
เขาสังเกตเห็นบางอย่างในตัวออทั่ม
โรดี้เคยพบกับนักดาบระดับผู้เชี่ยวชาญมาก่อนตอนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนอิมพีเรียล นอกจากนี้ยังมีหัวหน้ากลุ่มต่างๆในเมืองหลวงที่คุณสามารถพบเจอได้ทั่วไป ความประทับใจของโรดี้นั้นอยู่ที่การวางตัวของพวกเขาเช่นปรมาจารย์ดาบแม้ว่าพวกเขาจะนั่งหลับอยู่เฉยๆก็ตามเราก็สามารถสัมผัสถึงพลังและคมดาบจากตัวพวกเขาได้ แตกต่างจากนักดาบระดับผู้เชี่ยวชาญทั่วไปที่จะพยายามแสดงพลังออกมาราวกับว่ากลัวคนอื่นไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
ในทางกลับกันออทั่มแค่นั่งอยู่ๆเฉยๆและยิ้มแย้มตามปกติโรดี้ก็ยังรับรู้ถึง'ดาบ'ได้จากตัวเขา แม้ว่าเขาจะดูภายนอกเหมือนคนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่คนระดับชั้นผู้นำ
ออทั่มมองเห็นนิโคลกับโรดี้ที่เดินเข้ามาขณะที่พวกเขาเดินมาจากระยะไกล เขาจ้องมองหน้ากากเงินของโรดี้
ก่อนที่ออทั่มจะได้ตั้งคำถามใดๆนิโคลก็พูดมันออกมาก่อน
"รูปลักษณ์ของเขาค่อนข้างจะพิเศษอยู่หน่อยๆฉันจึงต้องให้เขาสวมหน้ากาก"
ตามความคิดของออทั่มการที่โรดี้มีใบหนน้าครึ่งขาวครึ่งดำนั้นมันอาจจะดูน่ากลัวและไม่เป็นมิตรการที่เขาสวมหน้ากากจึงเป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ เขาจึงพยักหน้าแล้วยิ้มให้
หลังจากที่เขาเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองหลวงปรมาจารย์ดาบผู้เข้าใกล้ระดับของจอมดาบแต่เขาก็ไม่ได้ทำตัวเย่อหยิ่งกับนิโคล เขาพูดสบายๆเหมือนที่ผ่านมา
"เอาละได้เวลาเริ่มกันซักที"
เมื่อเขาพูดจบเขาก็ส่งสายตาไปที่นิโคล เธอยิ้มตอบแบบเงียบๆ
ออทั่มยิ้มและมองไปที่โรดี้ที่คั้นอยู่ตรงกลาง เขากล่าวเพียงว่า
"อย่าได้กระวนกระวายไป อันที่จริงฉันไม่สามารถสอนอะไรให้คุณได้มากนีกนอกจากคำแนะนำง่ายๆ.......อ่าา......ถ้าจะให้พูดก็คือฉันไม่สามารถสอนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวให้คุณได้แต่หากมีคำถามเกี่ยวกับวิชาดาบฉันพอจะตอบให้ได้"
โรดี้รู้สึกกังวลเป็นอย่างมากที่ออทั่มจะมาสอนวิชาดาบให้เขา มันคือเส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์!เขาคือใคร? ปรมาจารย์ออทั่มผู้ได้ชื่อว่าจะเป็นผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ในอนาคต!!
"มีอะไรผิด?มีปัญหาอะไรหรือป่าว?" ออทั่มยิ้ม
"ครับ!" โรดี้พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
"ปรมาจารย์ออทั่ม...คุณ...ไม่ทราบว่าคุณยังมีลูกศิษย์คนอื่นอีกหรือ?"
"หืม" ออทั่มตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเขาไม่คาดคิดว่าโรดี้จะถามคำถามนี้กับเขา เขาขบคิดอยู่สักครู่ก่อนจะยิ้มและให้คำตอบ
"ทำไมถึงถามคำถามนี้ละ?แต่ฉันก็มีคำตอบให้ ฉันไม่มีลูกศิษย์"
"โอ้.." โรดี้พยักหน้า เขาเริ่มครุ่นคิด
ออทั่มทำหน้าแปลกๆก่อนจะพูดต่อ
"อันที่จริงฉันเกือบจะมีลูกศิษย์และได้ฝึกฝนเขา แต่ก่อนที่เราจะพบกันเขาได้หนีไปซะก่อน"
"ห่ะ หนีไป?" โรดี้ทำหน้าไม่อยากเชื่อ
พระเจ้า!! คนโง่แบบนี้ยังมีอยู่จริงๆหรือ ถ้าคุณรวบรวมคนที่อยากจะเป็นศิษย์ของออทั่มทั้งเหล่าบรรดาเจ้าชาย ลูกหลานขุนนางเหล่าสามัญชนคนอื่นๆในจักรวรรดิรวมกันแล้วละก็อย่างน้อยที่สุดก็มีคนยาวถึง3ช่วงตึก ไม่ว่าพวกเขาอยากจะเป็นศิษย์ของออทั่มแค่ไหนมันก็เป็นไปไม่ได้
แต่กลับมีไอ้โง่เง่าบางคนที่มีโอกาส แต่เขากลับหนีไป ไอ่จ๊าดง่าว!!
"ขอโทษนะครับ" โรดี้ถามอย่างระมัดระวัง"ไม่ทราบว่าคุณมีแผนจะรับลูกศิษย์เพิ่มในอนาคตไหม?"
"อาจจะ" ออทั่มตอบโดยไม่ได้จริงจังอะไรมาก
"ในกรณีนั้น.."โรดี้ถามอย่างระมัดระวังมากขึ้น"คุณสมบัติที่จำเป็นในการเป็นลูกศิษย์ของคุณคืออะไร?" ออทั่มจ้องมองไปที่โรดี้ก่อนจะตอบอย่างเฉยเมย
"เรื่องนี้ไม่มีปะโยชน์อะไรที่จะถาม" เขามองไปที่โรดี้และหัวเราะ
"ฉันจะไม่รับนายเป็นลูกศิษย์ของฉัน ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องสนทนาต่อไป"
"ทำไม?" โรดี้ถอนหายใจออกมา
"อ่า.." ออทั่มถอนหายใจ"ฉันมีเหตุผลของตัวฉันเอง"
โรดี้ปิดปากเงียบอย่างชาญฉลาด เนื่องจากออทั่มไม่ต้องการที่จะตอบคำถามการคะยันคะยอจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง แต่ยังไงแค่การได้รับคำแนะนำจากเขาก็ยังเป็นเรื่องดี
"ถ้าคุณอยากรู้อยากเห็นมันจะได้รับการชี้แจง เอาละเราเริ่มกันได้หรือยัง?ฉันไม่ได้มีเวลามากเพราะฉันอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน"
ออทั่มยิ้ม แม้ว่าเขาจะได้เจอโรดี้แค่ครั้งหรือสองครั้งแต่เขาก็รู้สึกประทับใจในเด็กหนุ่มคนนี้โรดี้พยักหน้าและฝังความตั้งใจที่จะเป็นศิษย์ของออทั่มเข้าไปในหัวใจ ก่อนจะถาม
"เมื่อวานนี้คุณใช้เทคนิคอะไรในการทำลายดาบ ผมจำได้ว่าผมปัดป้องการโจมตีเพียงสองครั้ง ทำไมดาบถึงได้แตกเป็นชิ้นๆได้?"
ออทั่มคิดสักครู่หนึ่งก่อนจะถามกลับ
"คุณต้องการที่จะเรียนรู้มันสินะ?"
"ครับ!!" โรดี้ตอบโดยไม่ลังเล