ตอนที่ 34 เสวี่ย หรู

 

 

ขณะที่เธอเดินไปหาพวกเขา เธอก็ได้หยุดตรงหน้าเยติและกล่าวว่า "เสี่ยว ปิง(เสี่ยว แปลว่าตัวน้อยนะครับ ปิงน้อย) ขอบคุณนะ"

"ท่านหญิง การปกป้องท่านเป็นความรับผิดชอบของข้า" เยติกล่าวอย่างตื่นเต้น

"ก่อนอื่นเราต้องดูแลแขกที่เรามีอยู่" จากนั้นเธอก็หันไปจ้องมองหลินฮวง "สวัสดีโชคชะตาของฉัน"

"สวัสดีครับ ... ?" หลินหวงกล่าวอย่างงุ่มง่าม

 

เธอสวยราวกับเทพธิดาจากภาพวาดความอ่อนน้อมถ่อมตนและความบริสุทธิ์ หลิน ฮวงรู้สึกประหม่าอย่างเห็นได้ชัด จากการเช็ดนิ้วมือและเสื้อเชิ้ต

 

"ชื่อเกิดของฉันคือ เสวี่ย หลิง-เอ๋อร์ แต่ตอนนี้เธอได้ตายจากไปแล้วและคุณคงเป็นโชคชะตาของฉัน คุณอาจจะเรียกฉันว่า เสวี่ย หรู"

"ข้าลืมที่จะแนะนำตัวเองชื่อของข้าคือ ปิง หวาง" เยติขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว

"ผมชื่อหลินฮวง" หลินฮวงกล่าวอย่างเป็นทางการ

"คุณหลินฮวงขอขอบคุณสำหรับการชุบชีวิตฉันและเปลี่ยนหุบเขาสู่ความสวยงามดังเดิม" เธอกำลังคึกคัก เธอลดดวงตาลงไปที่ท้องของหลินฮวงและถามว่า "มีอะไรบางอย่างผิดปกติกับกงล้อชีวิตของคุณหรือไม่?"

"ใช่ผมเกิดมาพร้อมกับกงล้อชีวิตที่เสียหาย ความเร็วของอายุการใช้งานที่ผมเสียไปจะเร็วกว่าคนทั่วไปถึง 10 เท่า" หลินฮวงยอมรับ

"แสดงให้ฉันเห็น"  เสวี่ย หลิง-เอ๋อร์ ร้องขอ

 

หลินฮวงก้าวไปข้างหน้าและ เสวี่ย หรู ใช้มือเนียนนุ่มกดมาที่ท้องเขา

หลิน ฮวงสัมผัสได้ว่าภายในตัวเขามันร้อนขึ้น เสวี่ย หรู กำลังรักษากงล้อชีวิตที่เสียหายของเขา!

ในไม่กี่นาทีเมื่อเขามองอีกครั้ง ไม่มีบาดแผลที่จะเห็นและความเร็วของการสูญเสียอายุการใช้งานของเขากลับมาเป็นปกติ เสวี่ย หรู ดึงมือเธอออก

 

"นี่มัน... " หลินฮวงไม่อยากจะเชื่อ กงล้อชีวิตของเขาได้รับการซ่อมแซมแล้ว มันช่างมหัศจรรย์! "ขอบคุณ คุณเสวี่ย หรู!"

"มันเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันควรจะเป็นคนที่ขอบคุณคุณ" เสวี่ย หรูยิ้ม

"เสี่ยว ปิง โปรดออกไปก่อน และเตรียมเครื่องดื่มสักหน่อย ฉันจะคุยกับหลินฮวงสักพักหนึ่ง" เสวี่ยหรูบอก ปิง หวาง

 

ทันทีที่ ปิง หวาง ออกไปเสวี่ยหรูกล่าวกับหลินฮวงว่า "ไปที่บ้านหิมะ"

ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ไผ่เล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในบ้านหิมะ

ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องโถงหันหน้าไปทางโต๊ะน้ำชาที่ทำจากไม้ไผ่

หลินฮวงได้กลิ่นหอมของดอกไม้มาจากที่ไหนสักแห่งใกล้ๆกับประตู

 

"นี่คือบ้านของฉัน ฉันออกแบบมันและ เสี่ยว ปิง ก็สร้างมันขึ้นมา คุณคิดอะไรอยู่?" เสวี่ย หรูถามตั้งแต่เธอสังเกตเห็นว่าหลินฮวงมองไปทั่วทุกมุมบ้าน

 

"มันน่ารักจริง ๆ  ฉันยิ่งอิจฉาความจริงที่ว่าสวนของคุณคือหุบเขาทั้งหมด!" หลินฮวงยอมรับในที่สุดขณะหัวเราะคิกคัก

"ฉันไม่เคยบอกสินะว่าคุณเป็นคนที่ตลกขบขัน"

 

นี่เป็นครั้งแรกที่หลินฮวงได้รับชมเชย เขาขี้อาย

ปิง หวาง ได้ปรากฏตัวพร้อมน้ำเดือดและชุดน้ำชา แต่เขาไม่ได้ถือมัน ดูเหมือนจะมีพลังที่มองไม่เห็นซึ่งยกมันขึ้นและวางไว้ตรงกลางโต๊ะน้ำชา

เสวี่ย หรูเริ่มชงชา

เขาเคยได้เห็นศิลปะในการชงชามาก่อนแล้วบนโลก แต่นี่มันต่างออกไป มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับความสง่างามของเธอ

เธอพิถีพิถันมากในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการทำ เขาไม่สามารถละสายตาของเขาไปที่อื่นได้เลย

หลินฮวนหลงใหลใน เสวี่ย หรู แหละนั่นทำให้เขาฃไม่สนใจข้อความของ เสี่ยว เฮย

 

"ท่านได้เฝ้าดูเทพเสมือนจริง เข้าสู่สถานะของความศักดิ์สิทธิ์"

"ท่านได้รับการ์ดทักษะ ‘วิชาดาบใหญ่’ชิ้น x1"

"ท่านได้รับการ์ดทักษะ 'วิชาดาบใหญ่’ ชิ้น x1"

"คุณได้รับการ์ดทักษะ ‘วิชาดาบใหญ่’  ชิ้น x1"

 

...

 

เมื่อเสวี่ย หรูเสิร์ฟชาให้กับหลิน ฮวง ในที่สุดเขาก็หลุดจากจินตนาการของเขาและได้รับรู้ว่าเขาได้รับการแจ้งเตือนจาก เสี่ยว เฮย(ดำน้อย) มากมาย

 

"ท่านได้รับการ์ดทักษะระดับสุดยอด" วิชาดาบใหญ่ "x700 ซึ่งสามารถรวมเข้ากับการ์ดมอนสเตอร์ระดับหายากของ" วิชาดาบใหญ่ส่วนที่1 " ท่านจะได้รับ" วิชาดาบใหญ่ "ที่สมบูรณ์ ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการรวมการ์ด? "

 

หลินฮวงไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะได้รับ "วิชาดาบใหญ่" เป็นจำนวนมากโดยเพียงแค่ดูเสวี่ย หรูชงชา มันเพียงพอสำหรับเขาที่จะมีวิชาดาบใหญ่ที่สมบูรณ์

 

หลินฮวงเลือกที่จะรวมมันเข้าด้วยกัน!

หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ การแจ้งเตือนแบบเดียวกันจาก เสี่ยว เฮย ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

"ขอแสดงความยินดีด้วย การผสานรวมของการ์ดตอนนี้เสร็จสิ้นคุณได้รับการ์ดทักษะระดับสุดยอด -" วิชาดาบใหญ่"

 

หลินฮวงมองไปที่กงล้อชีวิตในร่างกายของเขาและตรวจการ์ดทักษะ

 

การ์ดทักษะของ "วิชาดาบใหญ่" กลายเป็นสีฟ้า ภาพที่ด้านหน้ายังคงเหมือนเดิม แต่ข้อความด้านหลังการ์ดเปลี่ยนไป

 

"การ์ดทักษะ"

"ชื่อทักษะ: วิชาดาบใหญ่"

"ความหายาก : สุดยอด"

"ประเภทของทักษะ: ดาบ"

"ระดับสกิล: ไม่ปรากฏ"

"สถานะ: ใช้งานได้"

"ข้อสังเกต: ทักษะนี้เป็นทักษะพิเศษและไม่มีขีดจำกัด ระดับพลังจะเปลี่ยนแปลงตามที่ผู้ใช้"

"หมายเหตุการ์ด: พอใช้ได้"

 

"ฉันไม่ได้ชงชาเป็นเวลาหลายปี ฉันไม่คุ้นเคยกับมันในตอนนี้." เสวี่ย หรู พูดอย่างเหนียมอาย

"คุณเสวี่ย หรูทักษะชาชงของคุณยอดเยี่ยมมากฉันได้เรียนรู้จากคุณมากมาย" หลินฮวงสามารถรับการ์ดทักษะได้โดยการเฝ้าดูเธอทำชา ผู้หญิงคนนี้เป็นที่น่าอัศจรรย์!

เสวี่ย หรูส่งมอบสัญชาตญาณเเก่หลิน ฮวง ผ่านถ้วยเมื่อเขาทำมันเป็นครั้งแรก

 

"หุบเขาธารน้ำแข็งต้องถูกสร้างขึ้นมาโดยใช้การกะระยะทางอากาศด้วยหรือเปล่า?" หลินฮวงถาม

"ใช่ ไม่มีอะไรเลย" เสวี่ย หรูพยักหน้า

 

หลินหวงเป็นคนค่อนข้างอยากรู้เรื่อง โปรตอส แต่เขารู้สึกว่าเร็วเกินไปที่จะถามและตัดสินใจที่จะเก็บมันไว้ถามในเวลาอื่น

เสวี่ย หรูรู้สึกได้ว่าหลิน ฮวงกำลังสงสัย จากนั้นเธอก็พูดว่า "ถ้ามีอะไรที่คุณอยากถามคุณสามารถถามได้ฉันจะพยายามตอบคำถามให้ดีที่สุด"

 

‘’ฉันเคยได้ยินมาว่าตามที่บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์มีมอนสเตอร์ที่เปิดดวงตาเสมือน 3000 ดวงเมื่อ 800 ปีที่ผ่านมาและทุกคนเรียกเขาว่าโปรตอส  ด้วยคุณสามารถบอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้หรือไม่ " หลิน ฮวงอ้างถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 800 ปีก่อน

"โอ้เขา เขาแข็งแกร่ง แต่ไม่ได้ถือว่าเป็น โปรตอส ที่แกร่งที่สุดเขาเป็นข้ารับใช้ของเทพเจ้าที่มอบเลือดของ โปรตอส ให้กับเขา" เสวี่ย หรูกล่าว

"พวกเราโปรตอส ถือเป็นเทพเจ้ายุคใหม่อย่างแท้จริง โปรตอสจะเกิดมาพร้อมกับกายมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบและมีเลือดของเทพเจ้าไหลเวียนเส้นเลือดของพวกเขา เพื่ออ้างตัวว่าเป็น โปรตอส แต่เขาไม่ได้มีร่างมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ"

"ฉันไม่สามารถเปิดเผยเรื่อง โปรตอส ได้มากนัก แต่คุณมีคำถามอื่นนอกเหนือจากนี้ไหม"

 

หลินฮวงจึงเริ่มถามคำถามแบบสุ่มเกี่ยวกับอดีตและเสวี่ย หรูได้พยายามช่วยเหลือคำถามทุกข้ออย่างเต็มที่

จนนี้หลินฮวงไม่มีอะไรจะถามอีก ห้องนั่งเล่นเริ่มเงียบขึ้น

 

 

เสวี่ย หรูจึงเริ่มที่จะเริ่มต้นการสนทนาใหม่ "จงอย่าอยู่ในภูเขานานเกินไปนัก เพราะฉันกลัวว่ามอนสเตอร์อาจจะโจมตีคุณ"

"ฉันตระหนักดีว่ามอนสเตอร์ที่นี่โกรธมาก มันมีเหตุผลมาจากเรื่องนี้หรือไม่" หลินฮวงถาม

"ฉันเพิ่งค้นพบว่ามีมอนสเตอร์บางตัวอยู่ในใต้ทะเลทราย มันดูเหมือนจะสามารถครอบงำจิตใจของมอนสเตอร์ตนอื่น ๆได้ เพื่อล่าอาหารให้มัน" เสวี่ย หรูอธิบาย

 

"โอ้ ฉันเห็นมัน มันไม่เป็นไร ฉันจะไปถึงจุดหมายปลายทางของฉันหลังจากผ่านภูเขา" หลินฮวงกล่าวด้วยความโล่งอก

"หลังจากที่คุณจากไปเราก็จะกลับไปที่โลกของเราอีกครั้ง" เสวี่ย หรูถอนหายใจดวงตาของเธอดูเศร้า

ปิง หวาง กล่าวว่า "ใช่ไม่จำเป็นต้องอยู่ในโลกมนุษย์อีกต่อไป"

 

หลินฮวงรู้สึกผิดหวังที่พวกเขาจะไม่ได้พบกันอีก

"ฉันจะเต้นรำให้คุณดูเป็นของขวัญก่อนออกเดินทาง" เสวี่ย หรูกล่าว

"คุณหลิน โปรดตามฉันมา" เธอนำหลิน ฮวงและ ปิง หวาง ล่องลอยไปในท้องฟ้า

 

เธอค่อยๆลงไปที่ริมทะเลสาบขณะที่เธอเดินไปยืนอยู่ตรงกลางทะเลสาบ

ภายใต้แสงจันทร์ชุดขาวของเธอสะอาดและบริสุทธิ์ เธอดูเหมือนนางฟ้าสืบเชื้อสายมาจากสวรรค์

มันเริ่มมีหิมะระลอกกลายเป็นรูปทะเลสาบ ชั้นน้ำแข็งบาง ๆ อยู่ใต้เท้าของเธอและดูเหมือนว่าเธอยืนอยู่บนวงแหวนสีขาว มันเป็นฉากที่น่าทึ่งขณะที่เธอเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายของเธออย่างกลมกลืนกับเสียงของลมที่พัดแรง

 

"บางทีนี่อาจเป็นความจริงเธอคือเทพธิดาแห่งเทือกเขาแอลป์ ... " หลินฮวงคิด มันไม่ได้เป็นความลับที่เขามีความรักอย่างลึกซึ้งให้แก่เธอ

 

หลินฮวงได้เรียนรู้มากมายจากการเต้น ความรักความเกลียดชังและอารมณ์ที่เธอรู้สึกถึงความหนาวเย็นและความโหดร้ายของความตายตลอดจนความรู้สึกโดดเดี่ยวของความเหงา ...

 

เสวี่ย หรูเดินช้าๆมาทางหลินฮวงเมื่อเธอจบฉากสุดท้ายของเธอ เธอดูน่าสงสาร เขาไม่ได้เห็นเธอเป็น โปรตอน แต่เป็นผู้หญิงธรรมดาที่มีอารมณ์สนุกสนานแทน  เขาไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองจากการพูดว่า "ผมเชื่อว่าวันหนึ่งคุณจะพบกับความสุขของคุณเอง"

"ขอบคุณ" ตาของเสวี่ย หรูสว่างสดใสขึ้นทันทีขึ้น

 

หลังจากกล่าวคำอำลากับเสวี่ยหรูแล้ว  ปิง หวาง ก็ได้ส่งหลินฮวงออกจากหุบเขา ตอนนี้มันดึกมากแล้ว

 

หลินฮวงเรียกไป่กลับมาและเรียกไทแรนด์  จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่เต็นท์ของเขาเพื่อพักผ่อน