ตอนที่ 259: ผึ้งเมฆา (2)

**ตอนที่ 258 ที่แทงทะลุพ่อมดผมแปลผิดจากเหล็กในเป็นเข็มนะครับตอนนี้แก้แล้ว

ผู้เชี่ยวชาญค่ายกลเป็นผู้เชี่ยวชาญข่ายมนตรานะครับ**

 

"เข้าใจแล้ว" เรย์ไลน์ก้าวไปข้างหน้าและยกธนูยาวของเขาขึ้น ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ลูกธนูสายฟ้าแต่ดึงเส้นผมสีบลอนด์ของเขาออกมาและเปลี่ยนเป็นสายโลหะยาวสีทองแทน

เรย์ไลน์แนบสายโลหะกับธนูและมันก็มีรูนเกลียวสีดำปรากฏในดวงตาขวาของเขา

ฟิ้ว

สายโลหะลอยออกจากธนูเปลี่ยนเป็นลำแสงสีทอง

เต๊ง

ผึ้งเมฆาสองตัวได้พุ่งมาทางเรย์ไลน์พยายามโจมตีเขาด้วยเข็มของมัน สายโลหะเจาะท้องของผึ้งตัวหนึ่งอย่างง่ายดาย

ด้วยเหตุบางอย่างโล่พลังของผึ้งหยุดการโจมตีของเรย์ไลน์ไม่ได้

ผึ้งอีกตัวเพิ่มความเร็วของมันและยิงเหล็กในไปทางเรย์ไลน์

สวบ

มีสายโลหะทองอีกเส้นเจาะทะลุร่างกายของผึ้ง

ตุ้บ

ผึ้งเมฆาสองตัวได้ตกลงไปบนดาดฟ้า มันยังดิ้นอยู่

เขาจับไหล่ขวาไว้แน่นในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลง ถ้าเขาไม่เอนตัวไปทางซ้ายหลังจากที่เห็นเหล็กในบินมาทางเขาหน้าอกของเขาก็คงจะถูกเจาะเหมือนพ่อมดทั้งสองคน

มีชั้นน้ำแข็งบางๆหลายชั้นกำลังแผ่ขยายออกจากบาดแผลของเขาแต่เรย์ไลน์หยุดพวกมันทันทีโดยใช้กระแสไฟฟ้าสีน้ำเงิน

"เจ้าเป็นไรไหม" แองเจเล่วิ่งไปหาเรย์ไลน์อย่างรวดเร็ว

โรบิ้นญาติของเรย์ไลน์ได้สร้างเปลวไฟสีขาวเหนือฝ่ามือของเธอและพยายามกดมันลงบนบาดแผล

ชี่

เปลวไฟทำอะไรไม่ได้เลย ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือน้ำแข็งเริ่มลามไปถึงมือของเธอ

"มันเป็นพิษของผึ้งเมฆาใช่ไหม ให้ข้าช่วยเขาเอง" มีชายชราเคราแพะคนหนึ่งก้าวมาข้างหน้า เขาสร้างควันสีเขียวอ่อนด้วยการถูมือและกดมันลงบนไหล่ของเรย์ไลน์

ฟู่

เสียงมันเหมือนเนื้อที่ถูกย่าง

ใบหน้าของเรย์ไลน์ซีดลงแสดงให้เห็นว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน แองเจเล่มองเห็นเหงื่อหยดลงจากคางของเขา

ในที่สุดการขยายตัวของน้ำแข็งสีขาวก็ได้รับการควบคุม

แองเจเล่สัมผัสเครื่องรางด้วยมือซ้ายของเขา

บาเรียรอบเรือเหาะทั้งสามเปิดใช้งานอีกครั้งภายในไม่กี่วินาที

เขาหันกลับไปและเดินไปที่ผึ้งเมฆาที่หยุดเคลื่อนไหวแล้ว พ่อมดหลายคนได้รวมตัวกันรอบผึ้งและเริ่มสังเกต ไม่มีใครยิ้ม ดูเหมือนว่าพวกเขาประสบปัญหาบางอย่าง

ฮิคาริลุกขึ้นยืนในตอนที่เธอเห็นแองเจเล่เดินเข้าไป

"ไม่ดี" เธอพูดเสียงเข้ม "ข้าได้ตรวจสอบร่างกายของผึ้งพร้อมกับพ่อมดอีกหลายคน พวกมันมีพลังจิตที่สูงและร่างกายที่แข็ง บาเรียพลังงานของพวกมันแข็งแกร่งกว่าพ่อมดทั่วไป ข้าคิดว่าทุกคนยอมรับว่ามันเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่ง พวกมันได้จัดการสมาชิกของเราไปสองคน"

"จุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของพวกมันคือความฉลาดและวิธีที่พวกมันโจมตี" แม่มดคนหนึ่งพูดเสริม

"จากผลของการต่อสู้ทีมของเราสามารถจัดการกับผึ้งเมฆาได้สูงสุดประมาณ 20 ตัว อย่างไรก็ตามมันมีผึ้งเมฆาอย่างน้อย 50 ตัวในทีมลาดตระเวนของพวกมัน..."

"เราต้องหาวิธีซ่อนเรือเหาะของเราจากพวกมัน" แองเจเล่ส่ายหัว

"เป็นไปไม่ได้ พวกมันจะตรวจพบเราอย่างง่ายดายด้วยตาของพวกมัน" มีแม่มดอีกคนเข้าร่วมการสนทนา มันเป็นโค้ชที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเพอร์รี่ เธอสนใจในตัวแองเจเล่ก่อนการแข่งขันแต่ความสนใจของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความกลัวหลังจากการต่อสู้

"วิธีที่ดีที่สุดในการต่อสู้กับพวกมันคือการใช้ทักษะการต่อสู้ระยะประชิดแต่มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะหลบเหล็กใน" บารอนเดินไปหาแองเจเล่ "เรย์ไลน์บอกว่าบาเรียของผึ้งเมฆาเป็นเพียงการต่อต้านการโจมตีระยะไกลเท่านั้น"

"สภาพของเขาเป็นอย่างไร"

"ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ พ่อมดที่ชื่อดาเร็นเก่งในการรักษาแบบนั้น พิษได้หยุดแพร่กระจายหลังจากที่เยื้อเยื่อของกล้ามเนื้อที่ตายถูกเอาออก" บารอนตอบเสียงเบา "อย่างไรก็ตามดาเร็นบอกว่าเขาไม่ได้นำวัสดุมากับเรือเหาะมากพอ เขาสามารถรักษาพ่อมดได้อีกเพียงสองคน"

แองเจเล่พยักหน้าและขบฟัน

"เขาจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเมื่อไหร่"

"อย่างน้อยสิบห้าวัน บาดแผลนั้นไม่เป็นไรแต่เหล็กในทำให้ระบบประสาทของเขาเสียหาย มันต้องใช้เวลาสักพัก"

"มันแย่กว่าที่ข้าคิดไว้..." แองเจเล่ถูขมับของเขา "ข้าต้องการเพิ่มความเร็วของเรือเนื่องจากบาเรียจะสามารถปกป้องพวกเราได้แค่บางครั้ง เราจะต้องเปลี่ยนแผนของเรา ข้าไม่ต้องการใช้พลังงานกับข่ายโจมตี เราต้องรีบมิฉะนั้นเราจะตายเมื่อผึ้งเมฆา....."

"ท่านแองเจเล่! โปรดมาที่นี่! เร็วเข้า!" มีเสียงมาจากข้างหลัง

แองเจเล่หันไปอย่างรวดเร็วและเห็นพ่อมดหนุ่มที่มีรูนคริสตัลสีแดงรูปพีระมิดในมือ เขาจ้องไปที่คริสตัลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"เกิดอะไรขึ้น" แองเจเล่เดินไปหาพ่อมดคนนั้นและมองไปที่คริสตัล

มีภาพกำลังขยับบนผิวของคริสตัล

มีฝูงผึ้งเมฆาขนาดใหญ่กำลังบินข้ามต้นไม้ พวกมันพุ่งไปทิศทางหนึ่งด้วยความเร็วเต็มที่

"อะไรกัน" แองเจเล่ตกใจ มันมีผึ้งเมฆามากกว่า 100 ตัว หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น

"พวกมันกำลังมาหาเรา ด้วยความเร็วเช่นนี้เราจะปะทะกับพวกมันในบ่ายวันพรุ่งนี้ มันเป็นทีมนักล่าของผึ้งเมฆาและมีพวกมัน 128 ตัว!" พ่อมดตอบเสียงสั่น

พ่อมดคนอื่นๆได้ยินคำพูดของเขาและพวกเขาก็อ้าปากค้าง

แองเจเล่มองไปรอบๆ มีพ่อมด 28 คนบนเรือแต่มีเพียงไม่กี่คนที่เก่งในการต่อสู้และพวกเขาอาจจะฆ่าผึ้งเมฆาได้หลายตัวด้วยตัวเอง

ผึ้งเมฆา 20 ตัวนั้นยังไม่เป็นไรแต่มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะชนะการต่อสู้กับผึ้งเมฆา 128 ตัว

แองเจเล่สามารถฆ่าผึ้งเมฆาประมาณสี่ตัวได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่เขาต้องเปิดใช้งานตราเต็มที่และใช้การสาปให้เป็นหิน ถ้าผึ้งเมฆาล้อมรอบเขาและยิงเหล็กในมาพร้อมกันมันก็เป็นเรื่องยากที่โล่โลหะของเขาจะป้องกันการโจมตีได้ทั้งหมด

ผึ้งเมฆามีความอึดมากกว่า 8 และความแข็งแกร่งมากกว่า 11 เหล็กในของพวกมันยากที่จะหลบในระยะใกล้และพวกมันมีความต้านทานการโจมตีระยะไกลสูง นอกจากนั้นพลังจิตที่สูงของพวกมันก็เพิ่มการป้องกันของพวกมันต่อคาถาสร้างความเสียหาย

มีเรื่องที่จะต้องพิจารณามากเกินไปเมื่อต่อสู้กับผึ้ง แองเจเล่สงสัยว่าเขาจะรอดจากฝนเหล็กในหรือไม่

ผึ้งเมฆาเหมือนกลุ่มพ่อมดทางการที่เน้นไปที่คาถาสร้างความเสียหายเดี่ยว พวกมันเป็นผู้เชี่ยวชาญคาถานั้นดังนั้นคาถาสร้างความเสียหายสามารถทำสิ่งที่น่ากลัวได้

แองเจเล่ได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ในการใช้ระเบิดพลังงานแต่ความเสียหายที่เกิดจากระเบิดจะลดลงอย่างมากด้วยทักษะพิเศษของผึ้งเมฆาและโล่พลังงาน มันจะเป็นเพียงการเสียทรัพยากรและพลังงานอย่างสูญเปล่า

"ท่านแองเจเล่! มีผึ้งเมฆาอีกกลุ่มกำลังมาหาเรา" มีคนตะโกน

"อีกกลุ่มหรือ เจ้าเห็นพวกมันมากแค่ไหน" กะโหลกของแองเจเล่ชา

"ประมาณ.....32...." พ่อมดตอบเสียงสั่น

"32!" ผึ้งเมฆาสองตัวฆ่าพ่อมดไปสองคนและทำให้หัวหน้าทีมได้รับบาดเจ็บ แองเจเล่ต้องการเวลามากพอที่จะคิดแผนที่ปฏิบัติได้

ความสูงของเรือเหาะสูงประมาณ 1,000 เมตร แม้ว่ามันจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะกระโดดออกจากเรือเหาะและลงไปที่พื้นอย่างปลอดภัยแต่มันก็สัตว์อสูรกลายพันธุ์นับไม่ถ้วนอยู่ในภูเขา ข่าวลือบอกว่าสัตว์อสูรเหล่านั้นสามารถฆ่าพ่อมดระดับสองได้

แองเจเล่ลังเล จากนั้นเขาก็มองไปที่บารอน ฮิคาริและชายในฮู้ดดำ พวกเขากำลังเตรียมพร้อมกับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง

"บารอน ฮิคาริและเจ้าอยู่กับข้า ส่วนที่เหลือฟังข้า ไปที่ราวและเริ่มตั้งพลังงานบาเรียเมื่อข่ายป้องกันเสียหาย!" แองเจเล่เดินไปที่เสาหลักและตะโกน

"ข้าคิดว่าเราเป็นเพียงคนที่สามารถฆ่าผึ้งเมฆาได้จริงๆ" เขาหันไปมองที่คนทั้งสาม "ไปช่วยพ่อมดข้างราวถ้าพวกเขามีปัญหา"

"มีเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้นที่ข้าสามารถทำได้ดี" ชายฮู้ดดำขบริมฝีปาก

"เราจะรอดด้วยกันหรือตายด้วยกัน ผึ้งเมฆาจะทำลายเรือเหาะแต่เจ้าสามารถทดสอบโชคของเจ้าได้ในภูเขาถ้าเจ้าต้องการ" แองเจเล่ยักไหล่

"อีกนานแค่ไหนกว่าพวกมันจะมาถึง" เขาถามพ่อมดที่ตรวจพบผึ้ง

"12 นาทีครับ" ชายคนนั้นตอบทันที "ข้ามีคำถามจะถาม ข่ายป้องกันของเรา....ยังดีอยู่ไหม"

แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อยและมองไปที่เขา "ข่ายป้องกันสามารถปกป้องได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น"

"เอาล่ะ ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม!" แล้วเขาก็ชี้ไปที่เรย์ไลน์ที่ยังนอนอยู่บนพื้น "แบกเขาลงไปที่ห้องโดยสารก่อน"

พ่อมดเป็นคนเห็นแก่ตัวแต่พวกเขาฉลาด ไม่มีใครตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจของแองเจเล่ พวกเขารีบทำงานที่พวกเขาได้รับมอบหมายและย้ายไปยังตำแหน่งที่กำหนดไว้บนดาดฟ้า

มีเพียงคนสี่คนเท่านั้นที่ยังอยู่ข้างเสาหลัก

ฮิคาริกลับไปที่ห้องของเธอและถือถุงกระเป๋าสีดำขนาดใหญ่ไปที่ดาดฟ้า

"นั่นเป็นยาอัญเชิญทั้งหมดที่ข้ามี เราต้องอัญเชิญพวกมันทันที"

"มันจะไม่ได้ผล ธาตุพวกนี้อ่อนแอกว่าผึ้งเมฆา พวกมันจะย่อยยับจากเหล็กในภายในไม่กี่วินาที" แองเจเล่ส่ายหัว

เขาหยิบธนูยาวสีเงินของเรย์ไลน์ขึ้นมาจากพื้นและดึงสายธนูเล็กน้อย

'ธนูยาวถูกลงเวทมนต์ไฟฟ้า ลูกธนูไฟฟ้าจะสร้างความเสียหายประมาณ 30 หน่วย ข้าสามารถใช้มันยิงลูกธนูธรรมดาได้' แองเจเล่ตรวจสอบธนู เขาเห็นบารอนสวมถุงมือสีขาว

ถ้าแองเจเล่เปิดใช้งานตราภาพลวงตาเต็มที่เขาก็อาจจะจัดการผึ้งเมฆาได้มากกว่าสิบตัวแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ใช้จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย มีพ่อมดที่มีพรสวรรค์หลายคนบนเรือเหาะและบางคนอาจจะตระหนักถึงตราของแองเจเล่

เขาต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารู้ในการต่อสู้เพื่อชีวิตของเขา

แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆ เขาคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากที่สุดที่เขาเจอตั้งแต่วันที่เขากลายเป็นพ่อมดทางการ

เขาเงยหน้าขึ้นในขณะที่เขาได้ยินเสียงปีกของผึ้ง มีจุดแสงขนาดเล็ก 36 จุดกำลังบินมาทางข้างหน้าของเรือเหาะ