TWO Chapter 86 โครงการอัพเกรดโครงสร้างของสิ่งก่อสร้าง
TWO Chapter 86 โครงการอัพเกรดโครงสร้างของสิ่งก่อสร้าง
โอหยางโชวรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับพี่น้องซ่งทั้ง 3 คน ซึ่งถูกกระตุ้นโดยของขวัญที่ดูธรรมดาที่เขาส่งไปให้ซ่งเจี๋ย มันคือมุมมองที่แตกต่างในความห่างชั้นด้านกำลัง
เมื่อเวลา 14.00 น. โอหยางโชวนำเจ้ากรมทั้ง 3 ไปที่กำแพงเมือง หลังจากผ่านไป 1 เดือน โครงสร้างหลักของกำแพงเมืองก็เสร็จสิ้น ส่วนที่ยังเหลือ คือ หอประตูเมือง หอธนู ป้อมปราการและสะพานชัก กำแพงสูงหิน 9 เมตร กว้าง 5 เมตร ทำให้ผู้ที่ได้มองรู้สึกถึงความปลอดภัย
ขณะที่เขาขึ้นไปบนกำแพงด้านที่ทิศเหนือ โอหยางโชวมองไปรอบๆทั่วทั้งดินแดน เขาสามารถมองเห็นได้ทั้ง ที่ราบ ภูเขา แม่น้ำ ... ทุกสิ่งที่เข้ามาในสายตาของเขาเป็นของเมืองซานไห่ โอหยางโชวหัวใจพองโตเมื่อคิดเกี่ยวกับมัน
“ดีมาก ฝ่ายก่อสร้างทำงานได้ดีสำหรับการควบคุมการก่อสร้างกำแพงเมืองจนแล้วเสร็จ พวกเขาจะได้รับรางวัลตอบแทน” โอหยางโชวหันไปทางขุ่ยหยิงหยู “ฝ่ายการเงินจะร่างเกณฑ์ของรางวัลตอบแทน และนำมาเสนอข้าเพื่ออนุมัติ”
ขุ่ยหยิงหยูพยักหน้า เจ้าเต๋อหวังที่อยู่ด้านล่างกล่าวด้วยความกระตือรือร้นว่า “นายท่าน เพียงแค่ได้รับการยอมรับของนายท่าน เท่านั้นก็เป็นรางวัลอันยิ่งใหญ่สำหรับฝ่ายก่อสร้างแล้ว พวกเราคงไม่กล้าจะขออะไรเพิ่มอีก”
โอหยางโชวโบกมือ “มันเป็นสิ่งที่พวกเจ้าควรจะได้รับ หัวหน้าฝ่ายเจ้า ท่านไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวและปฏิเสธมัน กำแพงนี้จะเป็นแนวป้องกันที่ดีที่สุดของเมืองซานไห่ ด้วยเหตุนี้ กองทัพจึงสามารถดำเนินการปฏิบัติการการโจมตีในฤดูใบไม้ผลิได้อย่างเต็มที่ ฝ่ายก่อสร้างต้องเร่งรัดการก่อสร้างส่วนที่เหลือ เพื่อให้แน่ใจว่าระบบการป้องกันของเราจะสมบูรณ์แบบมากที่สุด”
“ฝ่ายก่อสร้างขอสัญญาว่าจะดำเนินการให้แล้วเสร็จภายใน 1 สัปดาห์!” เจ้าเต๋อหวังตบอกพร้อมกล่าวออกมาเสียงดัง
เมื่อเปรียบเทียบกับกำแพงเมืองแล้ว สะพานชักมีความคืบหน้าช้ามาก แม้จะมีคนงานจำนวนมาก ก็ยังต้องใช้เวลาถึง 2 สัปดาห์ จึงจะเสร็จสมบูรณ์
หลังจากกำแพงเมืองถูกสร้างขึ้น โอหยางโชวก็เตรียมแผนต่อไปสำหรับดินแดนของเขา เขากลับไปที่คฤหาสน์ แล้วบอกให้เจ้าหน้าที่เฝ้าประตูไปเรียกผู้จัดการโรงเผาอิฐมาพบเขา
ผู้จัดการโรงเผาอิฐชื่อ เถาหวัง(Tao Wang) เป็นช่างเผาอิฐขั้นสูง อายุ 32 ปี ผิวคล้ำ เป็นคนที่ซื่อสัตย์และภักดี เมื่อเขาถูกเรียก เขารีบออกจากโรงเผาอิฐที่อยู่นอกเมือง และตรงไปที่คฤหาสน์ของลอร์ดในทันที
หลังจากที่เถาหวังมาถึง โอหยางโชวก็เรียกเจ้ากรมทั้ง 3 และคนอื่นๆอีก 3 คน ได้แก่ เจ้าเต๋อหวัง เฮาเจี้ยนเฉิง และโจวไห่เฉิน เนื่องจากผลงานของพวกเขาในการประเมินประจำปี เฮาเจี้ยนเฉิงจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็น ผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายก่อสร้าง และนี่เป็นครั้งแรกที่โอหยางโชวเรียกเขามาในสำนักงานของเขา ผู้ช่วยหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“มาสเตอร์เถา โปรดรายงานสั้นๆเกี่ยวกับโรงเผาอิฐให้พวกเราได้ทราบด้วย” โอหยางโชวกล่าว
เถาหวังยืนขึ้น แล้วกล่าวด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้งว่า “เรียนนายท่าน ข้ามีคนงาน 120 คน มีอิฐที่พร้อมใช้งาน 4,000 หน่วย สำหรับอัตราการผลิต เราผลิตอิฐได้ 120 หน่วย/วัน โดยเฉลี่ย 1 คน/หน่วย/วัน”
โอหยางโชวพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้ามีแผนจะบอกกับทุกคน แผนผังของดินแดนอยู่ในรูปแบบหมู่บ้านระดับ 3 อย่างไรก็ตาม หลังจากเราได้อัพเกรดดินแดน รูปแบบปัจจุบันไม่สามารถตามทันการพัฒนาอย่างรวดเร็วของเราได้ เราต้องมองข้ามไปข้างหน้า 1 2 หรือ 3 ขั้น ในเรื่องแผนผังของดินแดน”
เฉาเจี้ยนเฉิงพยักหน้าเข้าใจ ในฐานะผู้ดูแลการวางแผนการก่อสร้าง เขาเข้าใจสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน
“กำแพงเมืองของเราถูกสร้างขึ้นตามมาตรฐานของเมืองขนาดเล็กระดับ 3 หลังจากนั้น เราจะเพิ่มกำแพงเมืองตามมาตรฐานเมืองขนาดกลางระดับ 3, เมืองขนาดใหญ่ระดับ 3 และเมืองหลวงระดับ 3 ดังนั้น ต่อจากนี้ไป เราจะวางแผนและประเมินรูปแบบเมืองของเราตามมาตรฐานของเมืองหลวง”
เขากล่าวต่อว่า “เมืองหลวงในอนาคตจะมีพื้นที่ถึง 100 ตารางกิโลเมตร และจะมีกำแพงเมืองทั้งหมด 3 ชั้น กำแพงชั้นแรกจะยาวด้านละ 3 กิโลเมตร ทั้ง 4 ด้าน นั่นคือกำแพงที่เราเพิ่งสร้างเสร็จ มันจะเป็นกำแพงพระราชวังในอนาคต กำแพงชั้น 2 จะยาวด้านละ 6 กิโลเมตร ทั้ง 4 ด้าน การก่อสร้างจะเริ่มขึ้นเมื่อเราขึ้นไปอยู่ในเวทีเมืองขนาดกลาง และจะกลายเป็นกำแพงเมืองชั้นในของเมืองหลวง กำแพงเมืองชั้น 3 และเป็นกำแพงชั้นสุดท้าย จะยาวด้านละ 10 กิโลเมตร ซึ่งจะเริ่มก่อสร้างเมื่อเราขึ้นไปอยู่ในเวทีเมืองขนาดใหญ่ และมันจะกลายเป็นกำแพงเมืองชั้นนอกของเมืองหลวง”
นี่เป็นครั้งแรกที่โอหยางโชว เปิดเผยแผนการในอนาคตสำหรับดินแดนของเขา แสดงให้เห็นว่า ตัวตนที่แท้จริงของเขาต้องการจะอยู่เหนือผู้อื่น และเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน ทุกคนที่อยู่ที่นี่ สนใจสิ่งที่เขากล่าวอย่างมาก ในขณะที่พวกเขาฟัง เลือดของพวกเขาก็เดือดพล่าน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ตอนนี้กลับมาที่รูปแบบหลักของเราก่อน เมื่อกำแพงสร้างเสร็จแล้ว ก็เป็นโอกาสให้เราปรับการวางแผนผังของดินแดนในอนาคต มีการปรับ 2 สิ่งที่ต้องทำ สิ่งแรก คือ การปรับแผนผังทั่วไปของดินแดน สิ่งที่ 2 คือ วัสดุในการก่อสร้างสิ่งก่อสร้างต่างๆ วัสดุก่อสร้างทั่วไปในปัจจุบัน เป็นหินและไม้ ทำให้สิ่งก่อสร้างมีความเสี่ยงต่อการเกิดอัคคีภัย ดังนั้น เราจะถือโอกาสนี้ เปลี่ยนโครงสร้างที่ทำจากหินและไม้ เป็นโครงสร้างที่ทำจากหินและอิฐ ฝ่ายก่อสร้างจะต้องประสานงานกับโรงเผาอิฐ และปรับปรุงอัตราการผลิตอิฐ เพื่อให้แน่ใจว่า มีอิฐให้ใช้อย่างเพียงพอ” โอหยางโชวสั่งงานพวกเขา
เจ้าเต๋อหวังพยักหน้าเข้าใจ ลอร์ดของพวกเขาโยนงานชิ้นใหญ่ให้กับพวกเขา ฝ่ายก่อสร้างเพิ่งจะเสร็จสิ้นการก่อสร้างกำแพงเมือง ซึ่งเป็นโครงการขนาดใหญ่ และตอนนี้พวกเขาได้รับโครงการขนาดใหญ่อีกครั้ง ไม่มีเวลาให้พักเลย
“ฝ่ายทะเบียนจะต้องจัดเตรียมและจัดสรรแรงงานให้เหมาะสม และข้าแนะนำให้เพิ่งคนงานในโรงเผาอิฐเป็น 200 คน” โอหยางโชวบอกโจวไห่เฉิน
“ไม่มีปัญหาขอรับ” โจวไห่เฉินยอมรับคำแนะนำของโอหยางโชว
“ตอนนี้ปัญหาหลักคือ การปรับปรุงรูปแบบของดินแดน ตามหลักการที่แยกอาชีพไว้ 5 หมวด ได้แก่ เกษตรกร คนงาน ชาวประมง คนเลี้ยงสัตว์ และช่างฝีมือ นอกเหนือจากช่างฝีมือแล้ว คนอื่นๆจะถูกย้ายออกไปที่ชานเมือง การตั้งถิ่นฐานจะถูกตัดสินโดยอาชีพของพวกเขา ตัวอย่างเช่น คนงานโรงเผาอิฐ จะพักอาศัยอยู่รอบๆโรงเผาอิฐ ในขณะที่โรงงานเหมืองแร่ จะพักอาศัยอยู่ใกล้ๆกับเขตเหมืองแร่ วิธีนี้ไม่เพียงแต่จะลดความแออัดของประชากรในเมืองเท่านั้น แต่ยังช่วยอำนวยความสะดวกให้กับคนที่ทำงานด้วย” การตัดสินใจดังกล่าว เป็นขั้นตอนแรกในการแยกประชากรในเมือง และชนบท การตั้งถิ่นฐานเหล่านี้ จะเป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์แบบ สำหรับการจัดตั้งชุมชนหรือหมู่บ้านในอนาคต
การตัดสินใจนี้ เป็นก้าวแรก ที่แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของเมืองซานไห่ จากหมู่บ้านในชนบทเป็นเมืองชั้นใน เมื่อหมวดอาชีพทั้ง 4 ถูกกระจายออกไปที่ชานเมือง ภายในเมืองจะเหลือเพียง ช่างฝีมือ, พ่อค้า และอาชีพอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ มันจะทำให้เมืองดูสะอาด และมีชีวิตชีวามากขึ้น
“นายท่าน ข้าเห็นด้วยกับแผนการตั้งถิ่นฐาน แต่ข้ามี 2 คำถาม” เจ้ากรมการบริหาร ฟ่านจงหยาน เป็นคนแรกที่กล่าว
“เชิญถามได้”
“หลังจากที่ตั้งถิ่นฐานแล้ว เราจะดำเนินงานการบริหารอย่างไร? และเราจะรับประกันความปลอดภัยของประชาชนอย่างไร?” คำถามนี้มีเหตุผลที่ดี และตรงไปตรงมา
โอหยางโชวได้เตรียมตัวไว้แล้ว แผนการตั้งถิ่นฐานไม่ใช่แผนการชั่วคราวหรือล่วงหน้า แต่มันเป็นแผนที่เตรียมขึ้นหลังจากที่มีการพิจารณาอย่างจริงจัง เช่นเดียวกับปฏิบัติการการโจมตีในฤดูใบไม้ผลิ
“เป็นคำถามที่ดี สำหรับการดำเนินงานการบริหารในการตั้งถิ่นฐาน เราจะปรับให้พวกเขาปกครองตัวเอง โดยให้ประชาชนเลือกคนที่เป็นที่นับน่าถือตาเป็นหัวหน้าชุมชน เขาจะรับผิดชอบเรื่องภาษี และการลงทะเบียน จากนั้นจะรายงานต่อกรมการบริหาร”
เกี่ยวกับหัวหน้าชุมชน ฟ่านจงหยานคุ้นเคยกับมันดี
“สำหรับความปลอดภัยของประชาชนไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ตราบเท่าที่ปฏิบัติการการโจมตีในฤดูใบไม้ร่วงเป็นไปอย่างราบรื่น ดินแดนของเราจะปราศจากภัยคุกคามจากภายนอก ดังนั้น พวกเราจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยมากนัก และอีกอย่าง เราจะตั้งค่ายทหารไว้ทั้งภายใน และภายนอกเมือง พวกเขาทุกคนจะมั่นใจในความปลอดภัยของดินแดน”
หลังจากที่เขาตอบคำถามของฟ่านจงหยานเสร็จแล้ว เขาก็กล่าวต่อว่า “สำหรับสิ่งก่อสร้างที่อยู่ภายในกำแพงเมือง เราต้องมีการปรับเปลี่ยนด้วยเช่นกัน พื้นที่อยู่อาศัยในเขตพื้นที่ด้านทิศตะวันตกในขั้นต้น เมื่อชาวเมืองย้ายออกไปยังชานเมือง จะมีเฉพาะเขตพื้นที่ด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้เท่านั้น ที่จะยังคงเป็นพื้นที่สำหรับอยู่อาศัย เขตพื้นที่ด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือ จะถูกเปลี่ยนเป็นพื้นที่สำหรับธุรกิจ และโรงผลิตต่างๆจะถูกย้ายไปที่นั่น ในเขตด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จะยังคงเป็นเขตทหาร ประกอบไปด้วยค่ายทหาร คลังแสง คอกม้า โรงผลิตอาวุธ ฝ่ายคลังอาวุธ และสิ่งก่อสร้างทางทหารอื่นๆ เขตพื้นที่ด้านตะวันออกเฉียงใต้ ที่ดูเหมือนจะว่างเปล่า จะมีเพียงฝ่ายการศึกษาและวัฒนธรรม ในนั้นจะมีที่อยู่อาศัยบางส่วน สำหรับเจ้าหน้าที่ที่ทำงานในพื้นี่ โดยเฉพาะเจ้าหน้าที่ที่มีตำแหน่งอย่างน้อยรองหัวหน้าฝ่าย”
เขากล่าวต่ออีกว่า “ถนนการค้ายังคงอยู่ แต่จะมีการปรับปรุงร้านค้า จตุรัสหน้าคฤหาสน์ของข้าก็จำเป็นต้องได้รับการปรับปรุงใหม่ นั่นคือ ปูพื้นด้วนหินควอทซ์ และประดับด้วยดอกไม้และประติมากรรม ข้าต้องการให้มันเป็นสถานที่ชุมนุมสำหรับผ่อนคลายของผู้อยู่อาศัย สุดท้าย ถนนทั้ง 2 ในเมือง จะต้องปูด้วยหินควอทซ์ ตอนนี้เมืองซานไห่ของเราเป็นเมืองขนาดเล็กระดับ 2 แล้ว การใช้ถนนโคลนจึงดูไม่เหมาะสมนัก”
เจ้าเต๋อหวังรู้สึกอึดอัด ขณะที่เขากำลังฟังแผนการของโอหยางโชว จากที่เขากล่าวมาทั้งหมด ภาระงานของโครงการนี้ เทียบได้กับการสร้างกำแพงเมือง
โอหยางโชวไม่สนใจเจ้าเต๋อหวัง และหันไปหาขุ่ยหยิงหยู “ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นสำหรับแผนการทั้งหมดนี้ จะถูกจัดอยู่ในค่าใช้จ่ายของภาครัฐโดยฝ่ายการเงิน มีสิ่งใดที่ต้องกังวลหรือไม่?”
“เราเกือบจะไม่สามารถทำมันได้” ขุ่ยหยิงหยูกล่าวอย่างระมัดระวัง
โอหยางโชวพยักหน้า “ดี หากเงินทุนไม่พอให้มาหาข้า ข้าจะจัดการเอง แผนทั้งหมดนี้จะต้องทำให้เสร็จภายในเวลา 1 เดือน ฝ่ายก่อสร้างมีปัญหาใดหรือไม่?”
“ถ้ารวมกับการตั้งถิ่นฐานแล้ว เราแทบจะไม่สามารถทำมันได้” แม้เขาไม่ต้องการทำให้ลอร์ดของเขาผิดหวัง แต่ถ้าเขาสัญญา แล้วไม่สามารถทำมันได้ในท้ายที่สุด ลอร์ดของเขาคงจะโกรธและอาจจะฆ่าเขาได้
โอหยางโชวส่ายหัว ยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ในการตั้งถิ่นฐานไม่จำเป็นเรื่องการก่อสร้าง เนื่องจากชุมชนจะมีการปกครองเป็นของตัวเอง ดังนั้น พวกเขาก็จะสร้างบ้านด้วยตัวเองเช่นกัน”
เจ้าเต๋อหวังถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วกล่าวตอบทันทีว่า “เช่นนั้นแล้ว ข้าก็ไม่มีปัญหาใดๆเลย”
“ดีมาก ข้าได้กล่าวถึงแผนโดยรวมถึงการอัพเกรดดินแดนแล้ว รายละเอียดจะถูกร่างโดยฝ่ายก่อสร้าง และจะถูกส่งมาให้ข้า เพื่อขออนุมัติอีกครั้ง” โอหยางโชวกล่าวสรุป
“นายท่านโปรดมั่นใจ รายละเอียดจะถูกทำขึ้นใน 3 วัน” ผู้ดูแลการวางแผนการก่อสร้างเฮาเจี้ยนเฉิง กล่าวขณะตบหน้าอกของตน
“เอาล่ะ วันนี้พอเท่านี้ ไปทำงานกันได้แล้ว”
แฟนเพจ : TWOแปลไทย
