Chapter 103: ฝึกฝน
ในคฤหาสน์ เจียงลู่ฉีนั้นก็ได้นอนหลับที่ดีอีกหนึ่งคืน เขาตื่นขึ้นมาในเวลาเช้าตรู่ เมื่อเขานั้นต้องการที่จะสร้างตารางประจำวันและเขาต้องการที่จะฝึกฝนร่างกายของเขา เขารู้อย่างแน่ชัดหลังจากการวิวัฒนาการสมองว่าการตอบสนองของเส้นประสาทของเขานั้นเร็วมาก แต่ปฏิกิริยาของร่างกายเขานั้นตามมันไม่ทัน
สำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านกีฬาแล้ว ร่างกายของพวกเขานั้นแข็งแกร่งอยู่แล้วและมีการฝึกฝนที่ดี ไม่ต้องพูดถึงการประสานกันและการตอบสนองของร่างกายด้วย ยกตัวอย่างเช่น นักบอล นักบาส นักกีฬาฟันดาบ และอื่นๆ ปฏิกิริยาร่างกายของพวกเขานั้นเร็วมากและการตอบสนองของเส้นประสาทนั้นรวดเร็วกว่าคนธรรมดาทั่วไป
แน่นอนว่า ประเภทของเวลาการตอบสนองนั้นถึงจุดนี้ได้โดยการใช้เวลานับไม่ถ้วนในการฝึกฝนมันต่อวัน ถึงแม้ว่าเจียงลู่ฉีนั้นจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปก็ตาม เขาก็จำเป็นที่จะต้องออกกำลังกายในทันที
การฝึกฝนนั้นจะนำไปสู่ความสมบูรณ์แบบ แน่นอนว่าเจียงลู่ฉีไม่ใช่คนหลงผิด เขารู้ว่ามันไม่มีทางที่จะสร้างร่างกายของนักกีฬาได้ในระยะเวลาสั้นๆของการออกำลังกาย แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะโฟกัสไปที่การออกกำลังกายเฉพาะทางบางอย่าง
การลั่นไกปืนนั้นจำเป็นที่จะต้องการเป็นอย่างที่สองที่เขาคุ้นเคยคล้ายกับปฏิกิริยาที่ตอบสนองในทันที เจียงลู่ฉีวางแผนที่จะปรับเปลี่ยนรูปร่างของมันดังนั้นการเตรียมตัวเล็กน้อยในทุกๆครั้งจะสามารถทำให้เหมาะมือ
เจียงลู่ฉีเลือกปืนพกสองกระบอก เขานั้นมีปืนพกรุ่น54อยู่แล้ว ซึ่งมันถูกเอามาจากหมาป่าเลือด แต่เขาก็เลือกปืนพกรุ่น54อีกครั้ง เนื่องจากแรงเจาะทะลุอันน่ากลัวของมัน ปืนพกรุ่น54นั้นเป็นประเภทของปืนพกของทหาร มันมีชื่อเล่นว่า Black star พร้อมกับพลังในการเจาะทะลุที่แข็งแกร่ง มันสามารถที่จะใช้ในการฆ่าคนสองคนพร้อมกันในระยะใกล้ได้ และมันสามารถที่จะเจาะทะลุเกราะกันกระสุนอีกด้วยและแม้กระทั่งอิฐของกำแพงด้วยซ้ำ
เจียงลู่ฉีนั้นตามธรรมชาติแล้วชอบที่จะเลือกปืนที่ทรงพลัง ดังนั้นเขาตัดสินใจที่จะใช้ปืนออโต้ไรเฟิลรุ่น81ในรถMCV และใช้ปืนพกเมื่อเขาลงมาจากรถ ถือปืนพกทั้งคู่ และหยิบกระสุนไปให้เพียงพอ เจียงลู่ฉีก็ขับรถออกมา จำนวนรอบๆของคฤหาสน์นั้นมีไม่ค่อยมากนัก ดังนั้นเขาจึงจอดรถไว้ไม่ห่างจากคฤหาสน์มาก
เขานั้นสังเกตการณ์รอบๆและเจียงลู่ฉีก็ตรวจสอบอาวุธของเขาอีกครั้งหนึ่ง เขานั้นทำให้มั่นใจว่ากระสุนทุกนัดนั้นอยู่ในรังกระสุนแล้วและหลังจากนั้นเขาก็ลงมาจากรถ
มันเป็นครั้งแรกเลยที่เขาเริ่มต้นที่จะลงมาจากรถและเดินตามหาซอมบี้ในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้ เขาหายใจเข้าลึกๆและหลังจากนั้นก็ให้คำสั่งแก่เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว “เปิดประตู”
“ครืดดดด”พร้อมกับเสียงที่บางเบา ประตูก็เปิดออกในทันที
อากาศด้านนอกนั้นพุ่งผ่านเขาและเขาก็รู้สึกตึงเครียดเล็กน้อยอย่างฉับพลัน ถนนนั้นถูกเติมเต็มด้วยกลิ่นเลือดเสียรวมไปทั้งกลิ่นเน่าเสียของร่างกาย
หลังจากรถจากรถแล้ว มีเพียงแค่เจียงลู่ฉียืนอยู่บนถนน เมืองอันคึกคักทางด้านตะวันออกของเมืองนั้นกลายเป็นโซนแห่งความตาย
ยานพาหนะหลายคันนั้นถูกทิ้งไว้ตลอดถนนพร้อมกับประตูที่ถูกเปิดออก ร้านค้าทั้งสองฝั่งของถนนนั้นมืดสนิท หน้าต่างส่วนมากนั้นถูกพังทำลายพร้อมกับปกคลุมไปด้วยเลือด
เมื่อเห็นสิ่งแบบนี้ มันเพียงพอที่จะทำให้ผู้คนนั้นรู้สึกถึงความมึนงง
เจียงลู่ฉีสั่งให้เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวปิดประตูและหลังจากนั้นเขาก็ถือปืนและเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังอีกสองก้าว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขานั้นพึ่งพากับรถMCV และในตอนนี้ เขาจะต้องออกเดินก้าวแรกเพื่อที่จะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
แน่นอน เขารู้ว่าเขาจะขึ้นรถMCVในทันทีที่เขาพบเจอกับสถานการณ์อันน่าเลวร้าย ถึงแม้ว่าเขาจะเดินด้วยเสียงที่เบาเป็นอย่างมาก เจียงลู่ฉีก็ยังคงที่จะได้ยินเสียงเท้าของเขาได้อย่างชัดเจน
เจียงลู่ฉีสังเกตร้านค้ารอบๆตัวเขาและเขาก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังจ้องมองมาที่ร่างกายของเขา
“ฟึ้บบบบ”เจียงลู่ฉีก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากด้านข้างในทันทีและเขาก็หันไปรอบๆในทันที
“ฟิ้บ!”ในจุดนี้นี่เอง เจียงลู่ฉีรู้สึกได้ถึงสัญชาตญาณที่แจ้งเตือนถึงอันตรายที่ร้ายแรง และสิ่งที่กระหายเลือดบางอย่างก็พุ่งมาจากด้านหลังของเขา! เจียงลู่ฉีนั้นก็ได้เหลือบไปเห็นถึงซอมบี้
มันเป็นซอมบี้ตัวเมียที่สวมใส่ชุดเดรสซึ่งถูกเติมเต็มไปด้วยเลือด มีรองเท้าอยู่ข้างหนึ่งในขณะที่อีกข้างของมันนั้นว่างเปล่า แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นก็ตาม ความเร็วในการวิ่งของมันนั้นน่าเลวร้ายอย่างมาก!
มันช้าเกินไปที่จะหันกลับไปอย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงยืดแขนขวาออกมาและพาดผ่านใต้รักแร้ด้านซ้าย ความเร็วของซอมบี้ตัวเมียนั้นก็ช้าลงอย่างฉับพลัน!
“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น หลุมอันนองเลือดนั้นเกิดขึ้นในทันทีบนหน้าอกด้านซ้ายของซอมบี้ตัวเมีย มันล้มลงไปในขณะที่มือของมันนั้นยืดออกมาเกือบที่จะถึงเจียงในระยะน้อยกว่าห้าเมตรซะอีก หลังจากการยิงนัดแรกแล้ว เจียงลู่ฉีก็ลั่นไกอีกครั้งและให้ซอมบี้นั้นพบกับจุดจบ!
การยิงออกไปสองนัดนั้นแทบจะเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน แต่มันก็ยังคงมีซอมบี้เด็กอายุประมาณ7ปีก็ยังพุ่งออกมาจากในทิศทางเดียวกัน สำหรับซอมบี้เหล่านี้แล้ว มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนนั้นกำลังสั่นระฆังสองครั้งในขณะที่ตะโกนบอกว่า “มื้ออาหารอยู่ที่นี่แล้ว”ซอมบี้เหล่านี้นั้นตราบเท่าที่ได้ยินเสียงแบบนี้ พวกมันก็สามารถที่จะตัดสินใจถึงทิศทางของแหล่งที่มาของเสียงได้
“ฟึ้บ!”มันเกือบจะเป็นเวลาที่ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา ซอมบี้มากกว่าสิบตัวก็ปรากฏขึ้นไม่ห่างไกลจากถนนฝั่งตรงข้าม ชั้นบนของตึกหรือรวมไปทั้งทางด้านร้านค้าและตรอกซอกซอย ซอมบี้ทั้งหมดนี้นั้นกำลังพุ่งมาหาเจียงลู่ฉีตรงๆ!
เจียงลู่ฉียังคงมีสติอย่างมั่นคงอยู่ สำหรับซอมบี้แล้ว ตัวเขาก็เหมือนกับเหยื่อตัวใหญ่ ซอมบี้มากกว่าสิบตัวในเวลาเดียวกันก็พุ่งมาหาเขา ซึ่งมันน่าหวาดกลัวอย่างมาก
มันเป็นเรื่องที่ยากสำหรับทุกคนที่จะยับยั้งความหวาดกลัว เพียงแค่เห็นมันก็จะส่งผลกระทบกับทางด้านจิตใจกับผู้คนที่กล้าหาญ
[มันถึงเวลาที่จะต้องจริงจังกันแล้วละ] เจียงลู่ฉีใช้ความสามารถพิเศษของเขา ในเวลาเดียวกัน ทุกสิ่งทุกอย่างก็ช้าลงอย่างมาก เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าการกระทำของเขานั้นอย่างกับอยู่ในหนังแอคชั่น ซึ่งฉากสโลว์โมชั่นเช่นนี้นั้นทำให้ดูสมจริงมากยิ่งขึ้น
บางสิ่งบางอย่างนั้นไม่สามารถที่จะคำนวณโดยใช้การตัดสินใจของดวงตาปกติเพียงอย่างเดียวได้ แต่พวกมันนั้นกลับมั่นใจได้ว่ามันชัดเจนยิ่งขึ้น ซอมบี้เหล่านี้นั้นไม่ได้ปรากฏขึ้นในพื้นที่ของสายตาของเขาในเวลาเดียวกัน
แน่นอนว่า ความแตกต่างนี้สามารถที่จะเกิดได้เพียงเวลาไม่กี่วินาที สำหรับคนทั่วไปแล้ว มันไม่ได้สำคัญอะไรเลย แต่สำหรับเจียงลู่ฉีมันคือโอกาสของเขาที่จะฆ่าซอมบี้จำนวนมากมาย! วู้วววว.... ในช่วงเวลาอันช้าลงเช่นนี้แล้ว เจียงลู่ฉีรู้สึกได้กระทั่งลมหายใจของตัวเองนั้นช้าลง ความกลัวนั้นได้จางหายไปจากดวงตาของเขามันเหลือแต่เพียงซอมบี้ที่น่าเกลียดเหล่านี้
เขานั้นจัดลำดับความสำคัญในการยิง! กระบวนกาของสมองเจียงลู่ฉีนั้นรวดเร็วกว่าทุกสิ่งทุกอย่างและการกระทำของเขานั้นพร้อมกับดวงตาที่เฉียบคมและมือที่คล่องแคล่ว
ร่างกายของเจียงลู่ฉีนั้นไม่สามารถที่จะตามทัน แต่ถ้าเขาจำกัดระยะของการกระทำละก็ มันก็ยังคงเป็นไปได้ที่จะตามทันดวงตาของเขา!
เร็วและหลังจากนั้นก็เร็วขึ้น และหลังจากนั้นก็เร็วขึ้นอีกนิดหนึ่ง!
สำหรับมุมมองของเหล่าซอมบี้แล้ว เจียงลู่ฉีก็แค่หันเพียงเล็กน้อยอย่างคงเส้นคงวาและเปลี่ยนมุมเล็งของปืนอย่างมั่นคง มันยังไม่มีกระบวนการเล็งปืน แต่กระสุนก็ยังคงพุ่งออกไปหาเป้าหมายได้เสมอๆ
เจียงลู่ฉีลั่นกระสุนอย่างไม่หยุดหย่อนโดยปราศจากความวอกแวกใดๆ ถ้าสำหรับผู้คนอื่นที่อยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกันแบบนี้แล้วพวกเขาคงจะหน้ามืดด้วยความกลัวและความสิ้นหวังไปนานแล้ว
มีเพียงความใจเย็นเท่านั้นที่สามารถทำให้เอาชีวิตรอดได้!
ในตอนแรก เจียงลู่ฉีเล็งไปที่อกด้านซ้ายเสมอๆ แต่เมื่อซอมบี้เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ไม่มีเวลาที่จะเล็งไปที่อกด้านซ้ายอีกแล้ว
หัวและดวงตาทั้งหมดคือจุดหมายของเขา! สำหรับซอมบี้ทุกตัวแล้ว เขามีเพียงโอกาสเพียงครั้งเดียวในการยิงมันในแต่ละตัว มิฉะนั้น จังหวะของมันนั้นจะพังทลายลง ถ้ามันเกิดขึ้นละก็ เขาก็คงไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากวิ่งกลับขึ้นไปบนรถทันที แต่ในเวลานี้ เจียงลู่ฉีนั้นไม่มีท่าทีที่จะขึ้นไปบนรถMCV ซอมบี้สี่ตัวสุดท้ายนั้นอยู่ห่างไปออกเพียงสามเมตรแล้ว!
“ปัง! ปัง!”
หลังจากที่เหล่าซอมบี้นั้นล้มลงไป ซอมบี้สองตัวสุดท้ายนั้นอยู่ห่างออกไปเพียงหนึ่งเมตร....
สำหรับซอมบี้สองตัวสุดท้าย หนึ่งในนั้นตาของมันนั้นถูกยิงและอีกตัวนั้นถูกยิงระหว่างคิ้ว เมื่อพวกมันล้มลงไป ฝ่ามือของมันที่เต็มไปด้วยน้ำเมือกนั้นเอื้อมมาถึงเท้าของเจียงลู่ฉี
มันเป็นแค่เวลาเพียงไม่กี่วินาทีแต่เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าเหมือนกับเขานั้นสำเร็จการวิ่งทางไกลระยะทางสองพันเมตรได้ยังไงยังงั้น หน้าผากและมือของเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ
เขานั้นยืนขึ้นและกลับไปยังด้านข้างของรถMCV แต่ดวงตาของเขายังคงจ้องไปรอบๆ ในขณะที่หายใจอย่างหนักหน่วง
เจียงลู่ฉีพบว่าเขานั้นมีไข้สูง ในขณะที่เขาต่อสู้อยู่ ความเร็วการเริ่มต้นของมันนั้นยังไม่เพียงพอ แต่หลังจากชั่วครู่หนึ่ง ความเร็วก็ค่อนข้างที่จะพัฒนาขึ้นอย่างเล็กน้อย มันไม่สามารถที่จะถูกมองเห็นได้แต่เขาก็ยังคงรู้สึกถึงมัน
[เนื้อกลายพันธุ์....] เจียงลู่ฉีคิดถึงความสามารถของเนื้อกลายพันธุ์ ถ้าคนธรรมดาทั่วไปกินเนื้อกลายพันธุ์เป็นระยะเวลายาวนานพวกเขาก็ยังสามารถที่จะได้รับการพัฒนาทางด้านกายภาพด้วย
ความสามารถนั้นพัฒนาได้จากการฝึกฝน ส่วนความแข็งแกร่งทางร่างกายนั้นสามารถที่จะพัฒนาโดยการกินเนื้อกลายพันธุ์รวมไปทั้งการออกกำลังกายด้วย
