13-นายน้อยกับข้ารับใช้ที่สง่างาม[ฟรีวันที่25/2/2561]
นิโคลโกรธมากเธอเขวี้ยงบันทึกลงที่โต๊ะเธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เธอคิดว่าเธฮสามารถแก้ปัญหาที่ยุ้งยากได้แล้วแต่ไม่ใช่ในกรณีนี้
เจ้าเด็กน้อยเซท ถึงแม้เขาจะไม่ได้ดีอะไรมากแต่เขาก็ยังเป็นคนของตระกูลทิวลิปเป็นนายน้อยที่น่านับถือแห่งตระกูลทิวลิป
ที่สำคัญเขายังต้องศึกษาอีกถึง6เดือนในโรงเรียนอิมพีเรียลก่อนที่จะจบการศึกษา เขาต้องจบการศึกษา ต้องผ่านการทดสอบเพื่อให้องค์จักรพรรดิพระราชทานตำแหน่งให้กับตระกูลทิวลิปเป็นดยุคแห่งตระกูลทิวลิป
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้หนีไปแล้ว!
ถึงแม้ว่าเขาจะได้คนแปลกหน้ามาช่วยไว้พอดีแต่การกระทำของเขาในครั้งนี้อุกอาจมาก
เจ้าคนประหลาดนั้นแอบขึ้นเรือและหนีไปทางมหาสมุทรจริงๆ แม้ว่าพวกเขาจะออกไปตามตอนนี้ก็ไม่สามารถตามหาเซทได้แล้ว แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาละ?โรงเรียนอิมพีเรียลละ?พิธีจบการศึกษาละ?
ไม่จบการศึกษา?
นี่มันเป็นเรื่องตลกชัดๆหนึ่งในอัตลักษณ์ของตระกูลทิวลิปคือไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ไม่จบการศึกษาจากโรงเรียนอิมพีเรียล ครอบครัวของเธอได้รับความภาคภูมิใจในจักรวรรดิเป็นอย่างมาก ถ้าคนในรุ่นนี้หนีไปไม่จบการศึกษาและได้รับการทดสอบ ไม่ได้รับการพระราชทานตำแหน่งดยุคจากองค์จักพรรดินั่นจะเป็นเรื่องที่น่าอับอายเป็นอย่างยิ่งและมันยังเป็นหายนะของตระกูล
เซทจะสุญเสียคุณสมบัติในหารรับสืบทอดชื่อและตำแหน่ง ตระกูลทิวลิปก็จะสูญเสียสถานะของดยุค!
มันน่ากลัวเป็นอย่างมาก!
ในความสิ้นหวังนี้นิโคลรู้สึกว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นเพราะเขาเองที่บุกรุกบ้านของเธอในยามวิกาลและเป็นความผิดของเขาที่ทำให้เซตหนีไปได้ นอกจากนี้เขาเองยังดูเหมาะสมในหลายๆประการ จากพฤติกรรมของเขานัั้นก็ค่อนข้างดีแม้ว่าจะมีข้อตำหนิบ้างแต่ก็พอยอมรับได้ วิชาดาบก็ผ่านเกณฑ์
ในความเป็นจริงนี่ก็เป็นเพียงความเข้าใจส่วนตัวของนิโคลเท่านั้น โรดี้นั้นความจริงแล้วเขาต้องพยายามยามอย่างมากในการฝึกซ้อมเพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาดีแบบนี้ ในทางตรงกันข้ามกับเซทเขาไร้พรสวรรค์ในทางดาบพรแสวงเองก็ไม่ได้มากกว่าพรสวรรค์เลยด้วยซ้ำสามารถจัดอยู่ในประเภท'ไร้ค่า'ได้
นอกจากนี่โรดี้ยังเป็นเพียงสามัญชนและไม่ได้มีตัวตนที่สำคัญแต่อย่างใดเหมาะสสำหรับการควบคุม ร่างกายของเขาสูงใหญ่และโตกว่าเซทเพียงเล็กน้อยนั้นจึงเป็นสาเหตุที่เธอหาข้ออ้างให้เซทหายไปจากสายตาคนอื่นๆเป็นเวลา3เดือน ในช่วงเวลา3เดือนนี้เซทในความทรงจำของคนอื่นๆจะเริ่มไม่ชัดเจนมาก นิโคลเองก็วางแผนให้โรดี้รีดน้ำหนักลงเพื่อให้ใกล้เคียงกับเซท
อีกสามเดือนต่อมาโรดี้ก็สามารถเข้าสอบโดยปลอมตัวเป็นเซทได้โดยใช้'รอยยิ้มของพระเจ้า'และหลังจากนั้น3เดือนเขาก็จะจบการศึกษาในนามของเซท แม้แต่ปรมาจารย์ออทั่มก็ยังรับรู้ถึงพรสวรรค์ของเขาแล้ว! ถึงแม้ว่าโรดี้จะไม่แข็งแกร่งมากเขาก็ยังแข็งแกร่งกว่าเซทละนะ ใช่ไหม?
เมื่อโรดี้จบการศุึกษาเขาก็จะได้รับการรับรองและได้รับพระราชทานตำแหน่งดยุคจากองค์จักรพรรดิ ด้วยวิธีนี้เขาก็จะช่วยแก้วิกฤติของตระกูลทิวลิปได้
ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ดูจะไม่เป็นธรรมกับตัวของโรดี้แต่ว่าใครขอให้เขาไปโจมตีรถม้าเธอ บุกรุกเข้าบ้านเธฮในยามวิกาลและทำสิ่งนั้นกับเธอ! มันเป้นความผิดของตัวเขาเองที่ไปมีส่วนร่วมกับอาชญากรรม บางทีหลังจากเหตุการณ์นี้จบลงเธออาจจะใช้เส้นสายของเธอเพื่อช่วยให้เขาเข้าร่วมกองทัพจักรวรรดิได้ นั้นจะทำให้เขามีอนาคตที่ดีขึ้น มันจะเป็นชีวิตที่ดีกว่าการอุดอู้อยู่ในหอพักโทรมๆของโรงเรียนอิมพีเรียล จบการศึกษาแล้วใช้ชีวิตที่เหลือไปวันๆ ในกองทัพทหารสามารถเลื่อนตำแหน่งและมีรางวัลมากมายหากพวกเขามีความสำเร็จที่โดดเด่น
แต่หูนั้น!!
นิโคลโกรธจนแทบจะฉีกกระชากสมุดบันทึกตรงหน้าทิ้ง อย่างไรก็ตามเธอรีบสงบสติอารมณ์ก่อนค่อยๆไล่อ่านบันทึกทีละตัวอักษรอีกครั้ง
ถ้าเธอเข้าใจสิ่งที่จอมปราชญ์ตานตงทิ้งไว้ละก็ บางทีอาจจะมีบันทึกอื่นๆของจอมปราชญ์ตานตงที่บันทึกเรื่องเหล่านี้ไว้ก็เป็นได้ เขาใช้เวลาส่วนมากในชีวิตไม่สิทั้งชีวิตในการศึกาาหน้ากากนี้ฉะนั้นมันควรจะมีรายละเอียดจำนวนมากบันทึกเอาไว้
โรดี้ที่ตกอยู่ใต้มนต์สะกดของนิโคลหลับไป12ชั่วโมงก่อนจะตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากตื่นขึ้นมาคือกับจับไปที่ใบหูของตน เมื่อเขาแตะไปที่ใบหูแหลมโรดี้เต็มไปด้วยควาามสิ้นหวังในหัวใจ(หูแบบเอลฟ์ครับที่ปลายจะแหลมในตอนที่แล้วที่บอกว่าเป็นหูลาหูกระต่ายนั้นเป็นเพียงการเปรียบเทียบเฉยๆ) อย่างไรก็ตามเขาไม่ยอมเชื่อเขาหยิบกระจกในบริเวญนั้นมาส่องดูใบหน้าของตน
"!$$%#%" โรดี้ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากตะโกนสาปแช่งออกมาและปากระจกออกไปให้ไกลตัวก่อนทรุดตัวลงนอนอีกครั้ง
เขาควรจะทำยังไงต่อจากนี้?
แม้ว่าใบหน้าเดิมของเขาจะมีปานดำขนาดใหญ่และแบ่งใบหน้าของเขาเป็นหยิน-หยางแต่มันไม่ได้น่ากลัวเท่ารูปลักษณ์ปัจจุบัน ถึงอย่างไรการมีปานก็เป็นเรื่องปกติที่พบเจอได้ทั่วไปโรดี้อาจจะเย้ยหยันในรูปลักษณ์นั้นแต่มันก็ยังอยู่ในขอบเขตมนุษย์ปกติมันจะมีปัญหาก็คือการที่เป็นคนชั้นสูงเท่านั้น การเป็นเพียงสามัญชนด้วยรูปลักษณ์ที่มีปานดำนั้นไม่ได้มีปัญหามากมายอะไรมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติได้รับการสืบทอดมาจากพ่อแม่ของพวกเขาตามที่ชะตาได้ขีดเขียนเอาไว้
แม้ว่ามันจะดูน่าเกลียดแต่มันก็เป็นใบหน้าปกติของเขา
แต่คราวนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติ
การมีปานขนาดใหญ่มันยังเป็นเรื่องปกติของมนุษย์แต่มีมนุษย์คนไหนบ้างที่มีหูยาวเหมือนกับกระต่าย
เดิมที่แม้ว่าเขาจะดูน่าเกลียด แต่เขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ แต่ตอนนี้เขาเป็นเหมือนกับพวกมอนสเตอร์มากกว่า
โรดี้ถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนลุกขึ้นจากเตียง ไม่มีใครอยู่ในห้องดังนั้นเขาจึงค่อยๆมองไปรอบๆ
รูปแบบของห้องเป็นแบบเดียวกับรูปแบบของตัวบ้านการออกแบบและตกแต่งดูดีมีรสนิยมมาก แม้แต่การแกะสลักหัวเตียงขนาดใหญ่ที่เขานอนก็ทำอย่างปรานีตงดงามมาก บนโต๊ะมีแจกันสองใบเห็นได้ชัดว่าพวกมันเป็นผลงานชั้นสูงจากช่างศิลป์และมีราคาที่แพงมาก แล้วก็ยังมีภาพวากสีน้ำมันบนผนังแม้โรดี้จะไม่ใช่คนที่มีความรู้ทางศิลปะก็บ่งบอกถึงความงดงามและราคาของมันได้จากการมองเพียงครั้งเดียว
"ที่นี่ที่ไหน?" โรดี้ถามคำถามนี้กับตัวเอง เป็นไปได้ไหมว่าเขากำลังนอนอยู่ในห้องนอนของนิโคล? แต่แล้วเขาก็ทิ้งความคิดนี้ไปเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะนอนอยู่ที่ห้องนอนของเธอ
เขายังคงรู้สึกแย่
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ห้องรับแขกหรือของคนรับใช้
"เป็นไปได้ไหมว่า...?" โรดี้ขมวดคิ้ว
ในเวลานั้นเองก็มีคนมาเคาะประตู
โรดี้ตกใจและรีบวิ่งกลับไปที่เตียงนอนก่อนจะคลุมร่างกายด้วยผ้าห่ม ด้วยสัญชาตญาณการระวังตัวเขาไม่ต้องการให้ใครเห็นและรับรู้ถึงหูที่ผิดปกติของเขา ตอนนี้เขาเป็นเหมือนกับตัวประหลาด
ประตูไม้เฮ็มล็อคขนาดใหญ่ก็ถูกเปิดออก รูปลักษณ์ที่สง่างามก็เดินเข้ามาแม้ว่าในมือเธอจะถือหม้าเงินอยู่แต่มันก็ไม่ได้ทำให้จังหวะก้าวเดินอันสง่างามนั้นเสียไป
เธอมองเข้ามาด้านในซักพักก็มองห็นโรดี้ทำตัวแปลกๆด้วยการห่อตัวเองด้วยผ้าห่มและโผล่ออกมาแต่ใบหน้า มีสายตาแปลกๆจากเธอแต่ไม่นานมันก็หายไปพร้อมกับรอยยิ้มของเธอ
แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะอยู่ในชุดแม่บ้านแต่มันก็ไม่อาจปกปิดความงามของเธอได้ ความสดใสที่สะท้อนมาจากผมสีฟ้าอ่อนที่เหมือนความอ่อนโยนของคลื่นในมหาสมุทร
เธอยังมีใบหน้าที่สวยงามที่อยากจะทำให้คนอยากจะครอบครองเธอด้วยความเสน่หา โดยเฉพาะดวงตาของเธอ แววตาที่ทำให้เธอดูน่าหลงไหล
ด้วยความสัตย์จริง โรดี้ได้แต่อ้าปากค้างหัวใจของเราร่ำร้องว่า 'ความสวยงามและมาตรฐานของชนชั้นสูงนั้นแตกต่างจากสามัญชนมากแม้แต่ข้ารับใช้ของพวกเขาก็ยังสง่างาม'
หญิงรับใช้รู้สึกว่าโรดี้กำลังจ้องมองมาที่เธอ เธอหน้าแดงและก็วางหม้อเงินลงก่อนถาม
"นายน้อยคะไม่ทราบว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่?"
"นะ..นายน้อย?" โรดี้กระพริบตาปริบๆ
"อา.." หญิงคนนั้นทำตัวเหมือนกับทำผิดอะไรบางอย่าง
"ฉัน..ฉันไม่ควรที่จะรบกวนเวลานอนคุณแต่ฉันต้องมาที่นี่เพื่อที่จะต้องปลุกคุณนายน้อยเซท"
"เซท?" ตาโรดี้เบิกกว้าง
"พอได้แล้ว!" หญิงสาวขี้อายกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธ"ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณล้างหน้าแต่คุณกลับมากลั่นแกล้งฉัน ฉันจะไปละ!"ใบหน้าของหญิงสาวดูพองเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าโรดี้เงียบลงเธอจึงเดินไปรอบๆเตียงและพูดกับเขา
"นายน้อยคะคุณกำลังทำตัวซุกซนอีกแล้ว คุณมักทำตัวแปลกๆ ทำไมคุณต้องห่อตัวด้วยผ้าห่มหรือนั้นเป็นงานศิลปะของคุณ?" เมื่อพูดจบเธอก็ออกแรงดึงผ้าห่มที่โรดี้ใช้ห่อตัวทันที
"อ่า!" โรดี้ร้องออกมาและเอนหลังลงไป
