ตอนที่ 26 : เงื่อนไขของโอวหยาง
ตอนเที่ยง ชิเล่ยขนเครื่องเซิร์ฟเวอร์ทั้งสองเข้าไปเก็บไว้ในจินหยากาเด้น และซื้อของทั้งหมดเสร็จหมดแล้ว
ในห้องนอนชิเล่ยกำลังเตรียมเครื่องเซิร์ฟเวอร์
โต๊ะคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งซื้อใหม่วางอยู่บนเตียงตรงข้ามกับประตูห้องนอนจอ LCD ขนาด 22 นิ้วสองจอหันหน้าไปทางประตูห้องนอน
จอ LCDและโต๊ะตัวใหม่บวกค่าเช่าล่วงหน้าหนึ่งปี นอกจากนี้ชิเล่ยใช้เงินทั้งหมดไปประมาณ 10,000 หยวน!
ทำให้สถานการณ์ทางการเงินของชิเล่ยตกอยู่ในสภาพที่น่าสงสารอีกครั้ง เขาเหลือเงินเพียง 5000 หยวนเท่านั้น
หลังจากติงตั้งเซิร์ฟเวอร์ทั้งสองเสร็จแล้ว ชิเล่ยก็ยืนเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขา
"มารดาแกเถอะ เหนื่อยโครตเลย!"
"ก็อก ก็อก ก็อก~ ~~"
เสียงเคาะ ห้องนอนประตูที่ทำมาจากไม้เนื้อแข็ง
"ชิเล่ย!" โอวหยางชางที่กำลังตะโกนเรียกอยู่ด้านนอก
ชิเล่ยเดินไปเปิดประตู โผล่หัวออกมา มองไปที่โอวหยางชาง
"มีอะไรงั้นหรอ?"
โอวหยางชางขมวดคิ้วเล็กน้อยมองเข้าไปในห้อง แต่ก็ถูกบล็อกโดยชิเล่ย
"ชิเล่ย นายบอกฉันเองไม่ใช่หรอว่าจะช่วยจัดการกับภาพนั้น?"
ชิเล่ยพูดอย่างใจเย็นว่า "จะรีบตื่นเต้นไปไหน เธอต้องให้พี่ชิโตะกินข้าวเย็นซะก่อน ตอนนี้พี่ชิโตะกำลังยุ่งอยู่"
หลังจากชิเล่ยพูดจบ เขาก็ปิดประตูห้องนอนแล้วเดินไปที่โต๊ะคอมนั่งอยู่บนเตียงเพื่อเปิดใช่เซิร์ฟเวอร์ทั้งสองเครื่อง
"วิ้งๆ ~ ~"
พัดลมของเซิร์ฟเวอร์ทั้งสองเครื่องกำลังทำงานและมีเสียงที่เป็นเบาพิเศษ
ด้านนอกประตู โอหยางชางขบปากของเธอแล้วสบถออกมาเบาๆ "แม่งเอ้ยชิเล่ย นายรอฉันก่อนเถอะ ดูฉันละกันว่าจะจัดการนายยังไง!"
ในความคิดของโอหยางชาง ภาพของชิเล่ยที่ถูกเธอจัดการต่างๆนาๆ และในที่สุดก็คิดเพียงเกี่ยวกับมันเท่านั้น จากนั้นเธอก็เดินไปห้องครัวแล้วเริ่มเตรียมอาหาร
ในห้องนอน ชิเล่ยกำลังดีบักเซิร์ฟเวอร์ และทดสอบประสิทธิภาพของเซิร์ฟเวอร์
ข้อมูลต่างๆของเซิร์ฟเวอร์ที่นำเสนอในแสดงอยู่ตรงหน้าของชิเล่ย ถ้าเอาไปเทียบกับปี 2012 ประสิทธิภาพการทำงานนี้จะไม่สามารถเทียบได้กับเครื่องสามัญประจำบ้าน
ในปี 2006 ในแง่ของเซิร์ฟเวอร์เวิร์กสเตชันประสิทธิภาพจะดีกว่า
"ไม่เลว ให้พี่เฟิงจัดการ น่าเชื่อถือได้จริงๆ" ชิเล่ยพึมพำเสียงต่ำ
หยิบ USB(ก็ที่ผมแปลว่าเพนไดร์นั่นแหละ แปลเว็ปใหม่คำใหม่) จากในกระเป๋ากางเกงยีนส์ เสียบลงไปในพอต USB เชื่อมต่อเข้ากับเซิร์ฟเวอร์
ชิเล่ยยกเลิกการโหลด www ก่อน ระบบมาตรฐานที่เซิร์ฟเวอร์ติดตั้งไว้ตอนนี้คือ Windows.Server.2003 Standard Edition แต่ก็ยังมีประสิทธิภาพ
แต่สำหรับในสายตาของชิเล่ย มันไร้ค่า!
ชิเล่ยต้องการสร้างระบบ Linux ไม่ต้องการใช้ระบบเซิร์ฟเวอร์ของ Microsoft
เซิร์ฟเวอร์นี้ชิเล่ยเคยใช้เป็นอย่างดี อย่าประมาทมันเด็ดขาด!
ชิเล่ยไม่เพียง แต่จะสร้างระบบเซิร์ฟเวอร์ของตัวเอง แต่ยังเขียนโปรแกรมไฟร์วอลล์ของตัวเอง เช่นเดียวกับกล้องที่จำเป็นต้องโปรแกรมเพื่อรับรองความปลอดภัย!
แฮ็กเกอร์ชั้นนำของโลกทุกคนต้องควบคุมซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ด้วยตัวเอง!
ไม่มีแฮ็กเกอร์คนไหนที่ไม่คุมซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ด้วยตัวเอง คนๆนั้นจะไม่มีคุณสมบัติเรียกว่าเป็นแฮ็กเกอร์ชั้นนำของโลก!
ชีวิตที่แล้วของเขา เมื่อแปดปีก่อน ชิเล่ยมีโอกาสได้สัมผัสการควบคุมซูเปอร์คอมพิวเตอร์ครั้งแรก
ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ตัวนี้เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อน
กล่าวได้ว่าตอนนี้ชิเล่ยมีโอกาสที่จะควบคุมซูเปอร์คอมพิวเตอร์ดังกล่าว!
เพื่อควบคุมซูเปอร์คอมพิวเตอร์ชิเล่ยต้องระวังอย่างมาก!
ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ของชิเล่ยเขาควบคุมมันในปี 2006 ซึ่งเป็นอันดับที่เก้าของโลก!
หากชิเล่ยทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา เขาจะต้องโชคร้ายอย่างแน่นอน!
ชิเล่ย USB ที่มี ระบบ Linux รุ่นมาตรฐาน ได้ทำสำเนาของเซิร์ฟเวอร์และจากนั้นระบบ Linux ก็ครอบคลุมระบบเซิร์ฟเวอร์ของ Microsoft
จากนั้นก็ขึ้นอยู่กับระบบ Linux รุ่นมาตรฐานแล้ว ชิเล่ยเริ่มแก้ไขโค้ดหลักสร้างระบบ linux ของเขาเอง
เซิร์ฟเวอร์ขององค์กรขนาดใหญ่ ทำไมไม่ใช้ระบบ Linux ตรงตามที่ระบุไว้ระบบ unix?
เพราะทั้งสองระบบเป็นระบแบบโอเพนซอร์สโค้ดทำให้สามารถเปิดเผยแหล่งที่มาแล้วคุณก็สามารถปรับเปลี่ยนโค้ดของแหล่งที่มาหลักได้
แต่ละองค์กรสามารถเปลี่ยนโค้ดตามความต้องการของตัวเองให้ตรงกับความต้องการขององค์กร
ในทางตรงกันข้ามก็เพื่อความปลอดภัย
ระบบโอเพนซอร์สโค้ดไม่สามารถซ่อนความลับได้ ทำให้องค์กรขนาดใหญ่ที่ใช้มันรู้สึกโล่งใจ ในขณะที่ซิลซิสเต้มส์ก็สามารถพัฒนาตัวเองขึ้นได้ด้วยทำให้ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพความปลอดภัยได้
ชิเล่ยกำลังสร้างระบบเซิร์ฟเวอร์แบบปิด!
เวลา 06.00 น. เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"ชิเล่ย ออกมากินข้าวได้แล้ว!" โอวหยางชางทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว
ชิเล่ยพักการทำงานของการเปลี่ยนระบบแล้วใช้โปรแกรมพับหน้าจอและล็อคหน้าจอด้วยรหัสผ่าน
จากนั้นเปิดเวิร์คสเตชั่นกราฟิกและเปิดภาพวิดีโอที่แคปมาของโอวหยางชางให้มาจัดการ
ชิเล่ยเดินออกมาจากห้องนอนสูดได้กลิ่นอาหารเข้าเต็มปอด
บนโต๊ะอาหาร มีซุปโซอิจิที่ใส่อยู่ในถ้วยแก้ว ให้กลิ่นที่หอมรุนแรงมาก!
จานเนื้อเป็นเนื้อผัดพริกหยวก พริกหยวกเป็นพริกหยวกจากปารีส ส่วนเนื้อหั่นสไลด์ได้อย่างละเมียดละไม ไม่ว่าจะเป็นพริกหยวกหรือเนื้อหั่นสไลด์ หั่นออกมาได้ขนาดที่สม่ำเสมอกันมาก โอวหยางชางเธอใช้มีดได้เก่งมาก!
จานผักเป็นกะหล่ำปลีทอดทั่วไปอยู่บนจานสีขาว มันไม่ได้มีอะไรพิเศษนอกจากจานสีขาวนี่ ไม่คิดเลยว่าโอวหยางชางจะทำออกให้กลิ่นที่สัมผัสหอมขนดนี้ จนทำให้ผู้คนไม่สามารถกลืนน้ำลายลงไปได้เลย
นอกเหนือจากอาหารสองจานนี้ แล้วยังมีซุปไข่มะเขือเทศ
หลายคนอาจจะทำซุปไข่มะเขือเทศที่ทำให้มันออกมาสมบูรณ์แบบมันเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่นี่ไม่ได้นับรวมโอวหยางชาง!
ซุปไข่มะเขือเทศที่โอวหยางชางทำมา กลิ่นที่โชยมาในมะเขือเทศมีกลิ่นเปรี้ยวหน่อยๆอุดมไปด้วยไข่เต็มไปด้วยความหอมละมุนมาก
"นี่มันยอดมากเลย!" ชิเล่ยยื่นมือออกไปหยิบกะหล่ำปลีทอดชิ้นหนึ่งเข้าปากทันที
ขณะที่โอวหยางชางกำลังถือข้าวออกมา 2 ชาม เดินออกจากห้องครัว เห็นชิเล่ยแอบกินอาหารก่อน
"ชิเล่ย!!!"
ชิเล่ยที่กำลังกินกะหล่ำปลีทอดอยู่ในปากที่ยังเคี้ยวไม่หมด
"ชิเล่ยทำไมนายแอบกินอาหารก่อน! แถมนายยังใช้มือหยิบอีกด้วย!" โอวหยางชางบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ
ชิเล่ยพูดขณะกำลังเคี้ยวอยู่ "ช่วยไม่ได้นิเจ้าหน้าที่โอวหยาง ก็เธอเล่นทำอาหารออกมาได้สุดยอดมา!"
มุมปากโอวหยางชางโค้งเองอย่างห้ามไม่ได้
ผู้หญิงที่อายุเท่านี้แล้วก็ทำอาหารเป็น หายากมาก
สำหรับสาวสวยที่ทำอาหารเป็นอย่างนี้มีอยู่เฉพาะในตำนานเท่านั้น!
ชิเล่ยโชคดีมากที่ลาภปากขนาดนี้
"ชิเล่ยนายรีบไปล้างมือก่อนแล้วค่อยมากิน" โอวหยางชางพูดขณะที่มองไปยังมือที่สกปรกของชิเล่ย
น่าแปลกมากที่ชิเล่ยไม่ได้เถียงออกมา แต่กลับไปเดินล้างมืออย่างเชื่อฟัง
มองไปที่ชิเล่ยที่เดินกลับมา เผยให้เห็นถึงความภาคภูมิใจ
'สารเลวน้อย ถ้าฉันพิชิตกระเพาะของนายได้แล้ว ดูสินายจะทำยังไง'
อย่าเข้าใจผิด โอวหยางชางไม่ได้ชอบชิเล่ย แต่ต้องการใช้ทักษะด้านเทคนิคของชิเล่ยเท่านั้น!
บนโต๊ะอาหาร ชิเล่ยได้ไม่สนใจเกี่ยวกับมุมมองของโอวหยางชางคนสวยนี้ เขาเอาแต่สวาปามกินข้าวลงไป
ภายในไม่กี่นาที ชิเล่ยก็กินข้าวหมดชามแล้ว จากนั้นก็ยกชามขึ้นยื่นไปให้โอวหยางชาง
"โอวหยาง ข้าวหนึ่งชามไม่พอสำหรับพี่ชิโตะหรอก"
โอวหยางชางพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ รับชามข้าวในมือชิเล่ยมา เดินกลับเข้าไปในห้องครัว
อาหารมื้อนี้ทำให้ชิเล่ยพอใจมาก
"โอวหยาง ฝืมือการทำอาหารเธอสุดยอดมากจริงๆ!"
โอวหยางชางยิ้มจางๆ "ชิเล่ยพรุ่งนี้นายอยากกินแบบนี้อีกไหม?"
ชิเล่ยพยักหน้า "แน่นอนสิ แต่ฉันรู้ว่าเธอจะไม่ทำให้กินแน่! ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ชิโตะรู้อยู่แล้ว เธอต้องการอะไรล แค่บอกฉันมาสิ!"
โอวหยางชางมองชิเล่ยอย่างตกใจแล้ว ใบหน้าของเธอก็กลายมาเป็นซีเรียส
"เมื่อนายเข้าใจก็แล้ว ฉันจะขอพูดตรงๆเลยละกัน! ถ้านายอยากจะทานอาหารแบบนี้ไปตลอดละก็"
"เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันให้นายช่วยประมวลผลภาพหรือกู้ข้อมูล นายต้องห้ามปฏิเสธ!"
ชิเล่ยไม่ได้ต้องการที่จะปฏิเสธเธอ
แต่ใครจะไปรู้ว่าโอวหยางชางอาจให้เขาทำงานประมวลผลภาพจำนวนมากให้เธอ การประมวลผลภาพมันไม่ใช่งานที่ง่ายๆเลย!
"ฝันไปเถอะโอวหยาง! เงื่อนไขเธอมาเกินไป!"
โอวหยางชางยังพูดอย่างแข็งขันว่า "ฉันมีเงื่อนไขแค่นี้เท่านั้น!"
ชิเล่ยคิดว่า เขาไม่อาจทนต่อการล่อลวงโดยอาหารของโอวหยางชางได้
เป็นคำพูดที่ถูกต้องจริงๆ ถ้าต้องการกุมหัวใจของผู้ชายละก็ ต้องกุมกระเพาะของเขาให้ได้ก่อน
ชิเล่ยต้องยอมรับว่าโอวหยางชางประสบความสำเร็จ
"โอวหยาง ฉันให้สัญญากับเธอก็ได้ แต่ฉันขอเพิ่มเงื่อนไขอีกข้อหนึ่ง!"
โอวหยางชางมองชิเล่ยอย่างระวัง "ว่ามา!"
ชิเล่ยกระแอมก่อนพูดว่า "โอวหยาง ฉันจะช่วยเธอประมวลผลภาพและกู้ข้อมูลให้ก็ได้ แต่แค่เดือนละสองครั้ง!"
"ไม่ว่าจะเป็นการประมวลผลภาพหรือเรียกคืนข้อมูลแค่สองครั้งต่อเดือนเท่านั้น!"
กู้คืนภาพจะเป็นนับหนึ่งครั้งแต่ถ้าเวลานั้นต้องกู้ข้อมูลจากฮาร์ดแวร์ก็จะนับหนึ่งครั้ง นอกจากนี้ไม่ว่าเธอจะให้ฉันกู้ข้อมูลจาด USB หรือ Hard ฉันก็จะนับเป็นหนึ่งครั้ง!"
ชิเล่ยมองโอวหยางชางที่เหมือนกำลังจะเปิดปากพูดแต่ชิเล่ยก็ยกมือของเขาขึ้นเพื่อให้เธอหยุด
"โอวหยาง เธอห้ามต่อรอง! สองครั้งก็ถือว่ามากแล้ว เมื่อวานก่อนที่เธอจะเจอฉัน"
"ฉันได้ไปช่วยบริษัทฮวานชิอังฟางเพื่อกู้คืนข้อมูล ฉันได้ค่าจ้างจากพวกเขา 30000 หยวน! เธอลองคิดดูละกัน!"
หลังจากชิเล่ยพูดจบ เขาก็ยืนกอดอกรอโอวหยางชางตัดสินใจ
โอวหยางชางก้มหัวกำลังคิดอย่างรอบคอบ
เกี่ยวกับที่ชิเล่ยพูดเธอไม่ได้สงสัยเลย หลังจากเมื่อวานนี้ที่เธอให้ชิเล่ยประมวลผลภาพ แม้ว่าเขาจะลดให้ 50% ก็ตาม แต่ก็ยังต้องจ่าย 1000 หยวน
หลังจากที่เธอปฏิเสธไป มองหาสตูดิโอการประมวลผลกราฟิกอีกหลายแห่ง แต่ก็ไม่มีสตูดิโอไหนให้การประมวลผลภาพที่น่าพอใจได้
"ชิเล่ย ฉันยอมรับคำขอของนาย! แต่ฉันยังมีอีกเงื่อนไข!"
ชิเล่ยเอนกายลงบนเก้าอี้ ด้วยท่าทางขี้เกียจในท้องเต็มไปด้วยอาหาร
"โอวหยาง อย่าพูดสิ่งที่ทำให้ฉันอึดอัดใจละ!"
โอวหยางชางพยักหน้า
"ชิเล่ย นายต้องจัดการภาพเมื่อวานนี้ให้ฉันก่อน"
"ถ้าหากนายทำออกมาได้ดีตามที่ฉันต้องการแล้วละก็ ฉันจะตกลงตามเงื่อนไขของนาย!"
ชิเล่ยยิ้มและพูดว่า "ถ้าฉันทำไม่ได้ตามความต้องการของเธอละ ครั้งหน้าฉันจะมีโอกาสได้ลิ้มรสอาหารที่เธอทำได้ไหม?"
โอวหยางชางพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ
"ดี ตอนนี้เหมาะมากที่จะทำกิจกรรมย่อยอาหาร!"
ชิเล่ยลุกขึ้นยืนและเดินกลับเข้าห้องนอนของเขา
โอวหยางชางลังเลที่จะเดินตามเข้าไป
หลังจากเข้ามาในห้องนอนแล้ว ชิเล่ยนั่งอยู่ข้างเตียง มือขวาจับเมาส์ของเซิร์ฟเวอร์เวิร์คสเตชั่นกราฟิก ส่ายเมาส์ไปมาให้หน้าจอเปิด
จากนั้นหันหัวมองออกไปนอกประตูเห็นโอวหยางชางที่กำลังลังเลอยู่ แล้วก็ตะโกนเรียกเธอ
"ฮัลโหลล้ โอวหยางเธอจะเข้ามาไหม?"
