TWO Chapter 85 ประหลาดใจ
TWO Chapter 85 ประหลาดใจ
มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังเก็บเลเวล ในกลุ่มประกอบไปด้วย เจ้าหน้าที่รัฐ ผู้เชี่ยวชาญ และข้าราชการ นอกจากนี้ยังมีอาชีพสายสนับสนุนอย่าง หมอ และนักบวชเต๋า กลุ่มนี้เป็นเพียงกลุ่มเล็กๆทั่วไปเท่านั้น
เจ้าหน้าที่รัฐก็เหมือนอัศวินจากทางตะวันตก เมื่อพวกเขาไม่มีพาหนะ พวกเขาก็เดินด้วยขาเหมือนนักรบทั่วไป ผู้เชี่ยวชาญคล้ายกับนักรบทั่วไป พวกเขาเป็นนักดาบ และเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด ข้าราชการเป็นอาชีพที่มีลักษณะแบบจีน พวกเขาใช้ตระบองและเหวี่ยงโซ่เหล็กเป็นอาวุธ
ในขณะที่หมอไม่มีทักษะใดๆที่จะรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บได้ทันที พวกเขาก็เหมือนหมอทหารที่ให้ความสำคัญกับการปฐมพยาบาล นักบวชเต๋าไม่สามารถใช้เวทมนต์ได้ พวกเขาต้องใช้ฟู่รู่ว(Furu)[ยันต์ที่ทำขึ้นโดยลัทธิเต๋า]ในการโจมตีหลัก คล้ายกับพ่อมดจากทางตะวันตก
กลุ่มคนเหล่านี้ สวมใส่ชุดที่ได้รับมาจากระบบ นั่นคือ ชุดผ้าลินินหยาบๆ ในมือพวกเขาเป็นอาวุธแบบง่ายๆระดับต่ำสุด ภายใต้การร่วมมือกันของทั้ง 5 คน พวกเขาแทบจะไม่สามารถฆ่าหมาป่าเลเวล 3 ได้ มันดูเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาอย่างมาก ความร่วมมือของคนในกลุ่มก็ไม่เป็นระบบมากนัก บ่อยครั้งที่เกือบจะเกิดอันตราย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเพิ่งเข้าเล่นเกมส์ใหม่
ด้วยความพยายามอย่างมาก ในที่สุด กลุ่มของพวกเขาก็ฆ่าหมาป่าได้ ระบบประเมินผลงานของพวกเขา ก่อนจะมอบรางวัลให้แต่ละคนแตกต่างกันไป พวกเขาได้รับค่าexp เพียงเล็กน้อย หมอใช้ผ้าพันแผลกับข้าราชการที่ได้รับบาดเจ็บ ขณะที่นักบวชเต๋าเป็นคนเก็บเกี่ยวหนังหมาป่า พวกเขามีการแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน
หัวหน้ากลุ่มเป็นเจ้าหน้าที่รัฐอายุ 24-35 ปี เขามีลักษณะที่โดดเด่น เขาเป็นคนที่ถืออาวุธที่ดีที่สุดในกลุ่ม นั่นคือหอกเหล็กระดับสัมฤทธิ์ เขายิ้มอย่างขมขื่น ก่อนจะกล่าวว่า “โอ้พระเจ้า เกมส์งี้เง่านี้สมจริงเกินไปแล้ว แม้แต่การเก็บเลเวลก็ยังยากขนาดนี้ ระยะนี้พวกเราคงต้องใช้เวลาทั้งหมดกับการเพิ่มเลเวล”
“ก็คงต้องทำแบบนั้น ,ข้าสงสัยว่าพี่ใหญ่จะสามารถรับเหรียญการก่อสร้างหมู่บ้านได้มั้ย? ฉันได้ยินมาว่า เมื่อมีกองทัพจากดินแดนคอยช่วย เราจะเก็บเลเวลได้อย่างง่ายดายมากขึ้น” ผู้เชี่ยวชาญสาวสวยกล่าว
ทั้ง 2 พี่น้องเป็นแกนหลักของกลุ่ม คนอื่นๆเป็นเพียงผู้ติดตามของพวกเขาเท่านั้น
“มันคงไม่ง่ายนัก เราต้องตำหนิตัวเองสำหรับการเริ่มเล่นเดมส์สายเกินไป มีข่าวลือว่ามีผู้เล่นเพียง 10,000 คน ผ่านเควสการสร้างหมู่บ้าน และได้รับเหรียญการสร้างหมู่บ้าน ตอนนี้เราทำเพียงพึ่งโชคเท่านั้น ได้แต่อธิษฐานว่า ใครซักคนในกลุ่มจะได้รับเหรียญการสร้างหมู่บ้าน” เจ้าหน้าที่รัฐกล่าวเหมือนว่าเขาไม่ได้คาดหวังมากนัก
ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญหญิงสาวกำลังจะตอบกลับ เธอก็ได้ยินเสียงเตือนจากระบบ
“แจ้งเตือนระบบ : คุณมีพัสดุจากผู้เล่นที่ไม่ประสงค์ออกนาม ต้องการรับหรือไม่?”
พัสดีที่ไม่ระบุตัวตน? หัวใจของเธอเต้นถี่อยู่ชั่วครู่หนึ่ง เธอเหลือบไปมองรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย ก่อนจะตอบว่า “รับ”
มีแสงสีขาวเปล่งออกมา เมื่อมันจางหายไป พัสดุขนาดใหญ่ก็ปรากฎขึ้นบนพื้นดิน มันถูกห่อด้วยผ้าลินินอย่างดี ผู้เชี่ยวชาญหญิงสาวยังไม่ต้องการเปิดมัน เธอรีบใส่มันไว้ในถุงเก็บของของเธอในทันที
“ใครส่งพัสดูให้เธอ? มันดูเหมือนจะเป็นโชคก่อนใหญ่ใช่มั้ย?” เจ้าหน้าที่รัฐอยากรู้อยากเห็น
เธอมองไปที่ถุงเก็บของของเธออยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอกล่าวว่า “พี่รอง กลับเฉียนโจวกันก่อนเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัย” เห็นได้ชัดว่าเธอตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก พวกเขาอยู่กลางเขตทุรกันดาร มีความเสี่ยงที่จะถูกปล้นได้ตลอดเวลา มันไม่ใช่สถานที่ที่ดีที่จะตรวจสอบพัสดุ
“โอเค เรากลับกันเถอะ” ชายหนุ่มเข้าใจน้องสาวของเขาเป็นอย่างดี เธอเป็นคนชอบธรรม และจะไม่พูดอะไรที่จะไม่รับผิดชอบ การที่เธอกล่าวเช่นนี้ พัสดุต้องมีความสัมคัญเป็นพิเศษ
กลุ่มของพวกเขาเดินทางกลับไปยังเฉียนโจว พวกเขาเช่าที่พักชั่วคราวอยู่ในจตุรัส มีคนเข้าออกที่นี่ไม่น้อยกว่า 200 คน
“น้องรอง น้องเล็ก มีอะไร ทำไมถึงกลับมาเร็วนักล่ะ?” นักวิชาการหนุ่มอายุ 27-28 ปี ยืนอยู่หน้าที่พัก เขาถาม เมื่อเห็นกลุ่มวัยรุ่นกลับมา
“พี่ใหญ่ เราจะคุยกันในห้อง” เจ้าหน้าที่รัฐหนุ่มตอบ
“ตกลง” นักวิชาการหนุ่มสังเกตเห็นบรรยากาศที่ผิดปกติ เขานำน้องทั้ง 2 ของเขาไปยังห้องลับ
“น้องเล็ก นำมันออกมาให้พวกเราดูได้แล้ว ในพัสดุนั่นมีอะไร ฉันคิดว่ามันคงต้องมีอะไรที่ดีมากๆแน่ แสดงให้พวกเราเห็นเร็ว” ขณะที่พวกเขาเข้ามาในห้องลับ เจ้าหน้าที่หนุ่มก็กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
“หื้ม ฉันเดิมพันได้เลยว่า มันจะทำให้พี่ตาบอดได้เลย แล้วก็อย่าอิจฉาฉันล่ะ” ผู้เชี่ยวชาญหญิงคลายความควบคุมของตน แล้วกล่าวอย่างไร้ปราณี เธอหยิบพัสดุออกมาจากถุงเก็บของ แล้ววางมันลงบนโต๊ะกลางห้อง
“เฮ้ เธอดูถูกพี่รองของเธอขนาดนั้นเลยเหรอ” เจ้าหน้าที่รัฐหนุ่มก้าวไปข้าวหน้า แล้วเปิดห่อพัสดุ เขาเห็นของจำนวนมากอยู่ในห่อพัสดุ มีทั้ง อาวุธ ชุดเกราะ หนังสือคู่มือ และเงิน 10 เหรียญทอง
เมื่อมองไปที่ของเหล่านั้น เจ้าหน้าที่รัฐหนุ่มตะลึง แม้แต่นักวิชาการหนุ่มก็ไม่สามารถสงบได้ “น้องเล็ก ใครเป็นคนให้สิ่งของเหล่านี้มา”
ผู้เชี่ยวชาญสาวคนนี้ก็คือ ซ่งเจี๋ย หรือชื่อในเกมส์ เจี๋ยฉีรู่วเมิ่ง ขณะที่ชายทั้ง 2 คน นั้นคือ พี่ชายแท้ๆของเธอ พวกเขาเป็นตัวแทนของบริษัทซ่ง ใน Earth Online พี่ชายของเธอคนหนึ่งเป็นนักวิชาการ อีกคนเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ พี่ใหญ่ซ่งเหวิน(Song Wen) เลือกที่จะเดินบนเส้นทางข้ารชการพลเรือน ในโหมดการสร้างอาณาจักร(ลอร์ด) ขณะที่พี่ชายคนรองซ่งหวู่(Song Wu) เลือกเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ ในโหมดนักผจญภัย
ที่พักแห่งนี้ถูกเช่าโดยบริษัทซ่ง เพื่อใช้เป็นฐานชั่วคราว มีสมาชิกมากกว่า 200 คน เป็นคนตระกูลซ่ง บางส่วนเป็นคนที่ทำงานให้ตระกูลซ่ง
“ฮิฮิ มันเป็นความลับ พวกพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” ซ่งเจี๋ยกล่าวอย่างภูมิใจ
ซ่งหวู่คว้าดาบเหล็กชั้นเยี่ยม แล้วน้ำลายไหล เขากล่าวว่า “พระเจ้า นี่มันอาวุธระดับทอง เฉพาะผู้นำกลุ่มทหารรับจ้าง 10 อันดับแรกเท่านั้นถึงจะมีพวกมัน น้องเล็ก น้องเพิ่งจะเลเวล 2 เท่านั้น มันคงจะเสียของแย่เลยถ้าอยู่กับน้อง”
“ฮิฮิ พี่รองอิจฉาฉัน!”
ซ่งหวู่หยิบเกราะหนังขึ้นมาแล้วกล่าวว่า “ดอ้พระเจ้า ชุดเกราะระดับเงิน ฉันยังสวมแค่ผ้าลินานหยาบๆอยู่เลย” เมื่อเทียบกับอุปกรณ์เหล่านี้แล้ว อุปกรณ์ของเขากลายเป็นของขอทานเลยทีเดียว
ซ่งเจี๋ยยืนอยู่ข้างๆ เฝ้าดูขณะที่พี่ชายของเธอกำลังดูพวกมันอย่างภูมิใจ เธอพอใจกับของขวัญที่โอหยางโชวเตรียมไว้ให้เธอเป็นอย่างมาก
ซ่งเหวินวางมือบนหนังสือทักษะวิชาดาบเยว่นู่ เขากล่าวอย่างใจเย็นว่า “น้องรองตาบอดจริงๆ หนังสือทักษะเล่มนี้เทียบได้กับดาบเหล็กระดับทองเลยนะ จากการประเมินขั้นต้น ของทั้งหมดนี้ คงจะมีมูลค่าอย่างน้อย 200 เหรียญทอง น้องเล็ก น้องจะไม่บอกอะไรพวกเราจริงๆดหรอ?”
ถึงอย่างนั้น ซ่งเหวินก็ยังคงตาบอดไม่ต่างจากซ่งหวู่ 1 ปี หลังจากนี้ ไกอาจะเปิดเผยทักษะที่แท้จริง และทักษะจำลอง หนังสือทักษะที่แท้จริง เช่น วิชาดาบเยว่นู่ จะมีมูลค่าอย่างมาก ในช่วงเวลานี้ หนังสือทักษะที่แท้จริงถูกขายเหมือนผักในส่วนการซื้อขายวัสดุ และแม้จะมีราคาที่ต่ำเช่นนั้น ก็มีคนซื้อพวกมันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าพวกเขารู้ว่าโอหยางโชวซื้อของที่มีมูลค่าอย่างมากมาให้ พวกเขาคงตกใจกันมากกว่านี้
“อะไรนะ? ของพวกนี้มีมูลค่าขนาดนั้นเลยหรอ?” แม้ซ่งเจี๋ยจะไม่ได้มีความรู้สึกไวเกี่ยวกับมูลค่าของของเหล่านี้เท่ากับพี่ชายของเธอ แต่เธอก็เข้าใจมูลค่าของเหรียญทองอย่างชัดเจน ตามราคาตลาดในตอนนี้ เงินในเกมส์ 1 เหรียญทองแดง มีค่าเท่ากับเงินโลกจริง 2 เครดิต และขแองพวกนี้มูลค่าอย่างน้อย 200 เหรียญทอง มันก็เท่ากับมูลค่ามากกว่า 4 ล้านเครดิต นี่เฉพาะกรณีที่มีคนขายเท่านั้น
โอหยางโชว นายเป็นใครกันแน่? ในโลกจริงนายดูเป็นคนธรรมดา แต่นายกลับมอบของขวัญที่มีมูลค่ามากขนาดนี้ได้ นายบอกว่ามันเป็นเพียงของขวัญสำหรับผู้เล่นเริ่มต้น ดูเหมือนว่านายจะเป็นตัวตนที่พิเศษในเกมส์
“น้องเล็ก! น้องเล็ก!”
“อะแฮ่ม? อา? พี่ใหญ่ ฉันขอโทษที่ฟุ่งซ่าน” ใบหน้าของเธอแดง “สำหรับเรื่องของเพื่อนคนนี้ พี่ใหญ่อย่าได้ถามมากเลย ฉันสัญญากับเขาไว้ว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”
“โอเค พี่จะไม่บังคับเธอ ตราบเท่าที่เธอมีความสุข ทุกอย่างก็จะดีเอง” ซ่งเหวินตามใจน้องสาวของเขามาก เมื่อเห็นว่าเธอไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยตัวตนของผู้ส่ง เขาก็ไม่ได้ถามต่อ เพราะยังไงสิ่งเหล่านี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี
“ขอบคุณพี่ใหญ่” ซ่งเจี๋ยไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป เธอหยิบทักษะทั้ง 4 มาเรียนรู้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เรียนรู้วิชาดาบเยว่นู่ และแต่งกายด้วยชุดเกราะหนัง เธอถือดาบเหล็กชั้นเยี่ยม และทำท่าดาบ เธอดูสดใจและกล้าหาญ ซ่งหวู่น้ำลายไหลอยู่ด้านข้าง
“อืม วิชาดาบเยว่นู่นี่วิเศษจริงๆ หลังจากเรียนรู้ทุกท่วงท่าแล้ว ฉันรู้สึกได้ราวกับว่ามันเป็นของจริง” ซ่งเจี๋ยกล่าว
“อาจจะเป็นเพราะเกมส์นี้มันสมจริงมาก จนเธอไม่สามารถแยกความแตกต่างกับความเป้นจริงได้” เกี่ยวกับความจริงของคู่มือทักษะ ซ่งเหวินไม่รู้เรื่องของมัน เขาจึงได้แต่คาดเดาแบบนี้เท่านั้น
“โอ้!” ถึงแม้เธอจะไม่เห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจมันมากนัก ซ่งเจี๋ยหยิบเงิน 10 เหรียญทอง ที่วางอยู่บนโต๊ะ มอบให้กับซ่งเหวิน “พี่ใหญ่ ฉันจะมอบเงินให้กับพี่”
ซ่งเหวินรู้สึกยินดีที่น้องสาวของเขามีความคิดเช่นนี้ เขาแตะหัวของเธอแล้วกล่าวว่า “เนื่องจากมันเป็นของขวัญจากเพื่อนของน้อง น้องเก็บมันไว้เถอะ เพราะแม้เราจะได้เงินเพิ่มมา 10 เหรียญทอง มันก็ไม่ส่งผลต่อสถานการณ์ในตระกูลของเรามากนัก นอกจากนี้ น้องยังต้องใช้เงินเป็นค่าซ่อมอุปกรณ์ ดังนั้น น้องควรจะเก็บมันไว้ ดูเหมือนว่าเพื่อนของน้องจะเอาใจใส่ในทุกรายระเอียด แม้ว่ามันจะเล็กน้อยแค่ไหน เขาจึงใส่เงิน 10 เหรียญทอง มาพร้อมพัสดุนี้”
“โอ้!” ทีแรงซ่งเจี๋ยไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่หลังจากฟังบทวิเคราะห์ของพี่ชายแล้ว เธอก็ไม่ได้บังคับให้เขารับมันไว้อีก
“อย่างไรก็ตาม ถ้าน้องสะดวก น้องช่วยถามเพื่อนของน้องเกี่ยวกับเหรียญการสร้างหมู่บ้านได้มั้ย แน่นอน เพื่อที่พวกเราจะได้รับพวกมันในระดับสูง” ซ่งเหวินกล่าวติดตลก เหรียญการสร้างหมู่บ้านเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้ ผมของเขาเกือบกลายเป็นสีขาวโดยสมบูรณ์ ในขณะที่เขาหาคนทางที่จะได้รับเหรียญการสร้างหมู่บ้าน เพราะถ้าไม่มีเหรียญการสร้างหมู่บ้าน พวกเขาก็ไม่มีดินแดน และบริษัทซ่งก็จะไม่สามารถหยั่งรากลงในเกมส์นี้ได้ มันจะกลายเป็นความล้มเหลวของพวกเขา
“ก็ได้ ฉันจะพยายาม” ซ่งเจี๋ยเข้าใจสถานการณ์ของพี่ชายของเธอดี เธอจึงยอมรับคำขอของเขา โอหยางโชวเคยบอกเอว่า ถ้ามีปัญหาให้โทรหาเขาได้
“แต่ไม่มีอะไรรับประกันว่า เพื่อนฉันจะสามารถช่วยได้นะ” ซ่งเจี๋ยกล่าวด้วยความไม่แน่นอนในตอนท้าย
“แน่นอน พี่เข้าใจ พี่แค่พยายามเพิ่มโอกาสในการได้รับมันให้มากที่สุดก็เท่านั้น” เห็นได้ชัดว่าซ่งเหวินไม่ได้หวังสูงมากนัก
แฟนเพจ : TWOแปลไทย