Chapter 100: วัตถุดิบที่อันตราย

กลับไปที่ค่ายของพวกเขา ผู้รอดชีวิตที่พวกเขาได้ถูกทอดทิ้งไว้ด้านหลัง กำลังรออย่างกังวลใจ วันทั้งวันผ่านไปนั้นผ่านไป การกลับของมาเจียงจู้อิงหรือเพียงแค่ข่าวใหม่

 

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นพวกปลิงก็ตามที มันก็เป็นเรื่องยากอย่างที่สุดในการที่จะเอาชีวิตรอดโดยการพึ่งพาเพียงแค่พวกเขาด้วยกันเอง เมื่อพวกเขาเป็นเพียงแค่ผู้คนธรรมดาทั่วไป

 

พวกเขาทั้งหมดนั้นรู้ว่าพวกเธอออกไปรวบรวมเหล็กบางอย่างที่พี่ชายของหัวหน้านั้นต้องการ

 

แร่จำพวกนี้นั้นไม่สามารถที่จะใช้กินได้หรือไม่แม้แต่เอาไว้แลกเปลี่ยนได้ ในทางตรงกันข้าม สำหรับภารกิจนี้ พวกเขาจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบจำนวนมากและอาวุธ

 

“พวกเราจะทำยังไงดี? หัวหน้าของเรานั้นเป็นน้องของพี่ชาย ดังนั้นไม่มีทางเลยที่เธอจะปฏิเสธเขา ไม่ว่าพี่ชายของเธอจะต้องการอะไร เธอจะช่วยเหลือพี่ชายโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ”ผู้หญิงพูดกับผู้คนที่มารวมตัวกัน ในกลุ่มของผู้คนธรรมดาเช่นนี้ เธอนั้นมีอิทธิและเป็นเพื่อนสนิทกับหยางฉิงฉิง ดังนั้นคำพูดของเธอนั้นมีน้ำหนักอยู่ด้วย

 

“พวกเราไม่สามารถที่จะตำหนิจู้อิงได้ หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้น พวกเธอนั้นเป็นพี่น้องกัน”ผู้รอดชีวิตพูด

 

“จู้อิงนั้นน่าเชื่อถือได้เสมอมา ดังนั้นเธอจะต้องมีเหตุผลของตัวเธอเอง”ผู้รอดชีวิตอีกคนหนึ่งลังเลที่จะพูด ถ้าพวกเขาไม่ได้พบกับเจียงจู้อิงแล้ว พวกเขาก็คงไม่มีทางที่จะสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้จนถึงบัดนี้ ดังนั้นพวกเขารู้สึกขอบคุณเธอ

 

“ฉันไม่ได้ตำหนิเธอ”ผู้หญิงรีบพูดขึ้น “ฉันเพียงแค่คิดว่าพี่ชายของเธอควรที่จะตระหนักถึงผลประโยชน์ เขาไม่ควรที่จะทำตัวเห็นแก่ตัว หยางฉิงฉิงนั้นยังคงพยายามทึ่จะดูแลเขาอย่างเป็นพิเศษที่เขาควรที่จะได้รับมัน แต่โชคร้ายที่จู้อิงนั้นปฏิเสธที่จะฟัง โธ่เอ้ย”

 

ในเวลาเดียวกัน เธอคิดถึงเรื่องที่หยางฉิงฉิงได้บอกเธอ ก่อนที่จะไปรวบรวมเหล็ก หยางฉิงฉิงนั้นบ่นเกี่ยวกับว่าเธอนั้นผลักดันให้เจียงลู่ฉีนั้นแบ่งปันรถของเขาเพื่อผลประโยชน์ของทีม ถ้าเจียงลู่ฉีไม่ตกลงกับมันละก็ เธอจะทำให้เขานั้นหายไป

....

 

ผู้หญิงคนนี้เชื่อว่าหยางฉิงฉิงนั้นจะทำมันสำเร็จ คำพูดพวกนั้นเพื่อที่จะทำลายศักดิ์ศรีของเจียงจู้อิง ดังนั้นหยางฉิงฉิงจะสามารถที่จะได้รับการช่วยเหลือจากคนอื่นมากยิ่งขึ้น หลังจากที่หยางฉิงฉิงกลับมา เธอคงจะให้ผลประโยชน์กับเธอบางอย่าง ยกตัวอย่างเช่น หยางอาจจะให้เธอขับรถมินิบัส หลังจากนั้นอัตราการเอาชีวิตรอดของเธอคงสูงขึ้นอย่างมาก

 

เมื่อเห็นผู้รอดชีวิตที่เหลือไม่ได้พูดอะไรเลย ผู้หญิงคนนี้ก็รู้สึกละอายใจในทันที

 

“พวกเธอกลับมาแล้ว! ในที่สุด พวกเธอก็กลับมา!”ผู้รอดชีวิตที่ยืนอยู่บนดาดฟ้า เห็นทีมปรากฏขึ้นใกล้ในบริเวณนี้ เขาก็วิ่งลงบันไดชั้นล่างและตะโกนในทันที

 

ผู้รอดชีวิตมากกว่าสิบคนนั้นรีบมารวมตัวกันตรงประตูและผู้หญิงคนนี้ก็ยืนอยู่ด้านหลังฝูงชนด้วยใบหน้าที่สงบ เหมือนกับว่าเธอไม่ได้พูดอะไรเลย

 

“พวกเขานำรถบรรทุกกลับมามากกว่าหนึ่งคันงั้นหรอ?”

 

“มันจะต้องบรรทุกไว้ด้วยแร่แน่เลย”

 

ผู้รอดชีวิตนั้นต้องการที่จะดูไปที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ แต่ไม่เหมือนกับเวลาอื่น พวกเขาไม่ต้องการที่จะมองไปว่าวัตถุดิบจำนวนมากเท่าไหร่ที่จะได้รับมา แต่พวกเขานั้นกังวลเกี่ยวกับการใช้งานนั้นจะสิ้นเปลืองไปโดยไม่มีประโยชน์

 

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเชื่อในตัวเจียงจู้อิง คำพูดของผู้หญิงคนนั้นก็เจาะลึกไปในการป้องกันของพวกเขาและสงสัยไปในรากเหง้าของหัวใจพวกเขา

 

เพียงเวลาไม่นาน รถทั้งสามคนก็มาถึงบริเวณด้านหน้าประตูคฤหาสน์

 

เมื่อเห็นจางไฮ่และซุนคุนลงจากรถ ผู้รอดชีวิตบางคนก็รีบแหวกทางให้ พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะช่วยเหลือแล้ว

 

ปกติแล้ว เวลานี้ทุกคนจะตื่นเต้น แต่เวลานี้เองพวกเขาไม่ตื่นเต้น

 

“ฮ่าๆ นายทำงานได้อย่างยากลำบากในวันนี้”จางไฮ่พูดพร้อมกับรอยยิ้ม

 

ผู้รอดชีวิตก็ฝืนยิ้มออกมา คนหนึ่งก็อุทานขึ้น “พวกมันดูหนักมาก นายรวบรวมมันมาเยอะมากใช่ไหม?”สิ่งที่เขาอยากจะพูดจริงๆก็คือ “รวบรวมเหล็กที่ไร้ประโยชน์พวกนี้อะนะ!”

 

“ใช่เลย จำนวนมากแต่ไม่ได้รวบรวม พวกเราไปปล้นจากกลุ่มบัดซบนั่นมา!”ซุนคุนพูดและกระโดดลงจากรถบรรทุก เปิดตู้ขนส่งของรถออก

 

[ปล้น? ใคร? ทำไมละ?]

 

ผู้รอดชีวิตรู้สึกงงงวย พวกเขาพึ่งจะได้ยินคำพูดจากผู้หญิงว่าหยางฉิงฉิงและคนอื่นนั้นไม่เต็มใจที่จะไป มันเกิดอะไรขึ้นที่ทำให้ตอนนี้จางไฮ่และซุนคุนนั้นดีใจแบบนี้ในตอนนี้? พวกเขานั้นแสร้งยินดีอย่างงั้นหรอ?]

 

ในเวลาเดียวกัน ประตูของตู้ขนส่งก็ถูกเปิดออก...

 

เนื้อกลายพันธุ์ส่วนมากนั้นถูกห่อไว้ในกระเป๋าและแขวนไว้บนประตู เมื่อประตูถูกเปิดออก กระเป๋าหลายใบก็หล่นลงไปบนพื้นดิน เหมือนกับว่าพวกมันนั้นไม่ได้ถูกจัดเข้าที่ และก็กระแทกเข้ากับผู้รอดชีวิตบางคนซึ่งทำให้พวกเขานั้นหวาดกลัว

 

“ระวังด้วย! เหล็กพวกนี้มัน....”ผู้รอดชีวิตต้องการที่จะพูดแต่ก็กลืนคำพูดของเขาลงคอไป

 

ไม่สำคัญว่าเหล็กมันคืออะไร เสียงของการกระแทกบนพื้นผิวนั้นมันดีและพิเศษ แต่กระเป๋าพวกนี้นั้นไม่ได้เหมือนกับว่ามีเหล็กอยู่ด้านใน

 

หนึ่งในผู้รอดชีวิต หายใจเข้าทางจมูก

 

“เอ๋...กลิ่นนี้....เนื้ออย่างงั้นหรอ?”ผู้รอดชีวิตมองขึ้นและถาม

 

“ฮ่าๆๆๆ เลิกคาดเดาได้แล้ว มันคือเนื้ออย่างนั้นแหละ!”

 

จางไฮ่พูดอย่างดังขึ้น “ไม่เพียงแต่มีเนื้อ แต่ยังมีสิ่งของอย่างอื่นบนรถบรรทุก และพวกมันคือวัตถุดิบที่มีค่า มีทั้งปืน กระสุน เนื้อ ผักแห้งและอาหารแห้งอีกด้วย!”เมื่อฟังคำพูดพวกนี้ ผู้คนนั้นตกตะลึง

 

ผู้รอดชีวิตนั้นไม่มั่นใจในการเชื่อมัน ดังนั้นเขาจึงแกะกระเป๋าออกมา เมื่อกระเป๋านั้นถูกเปิดออก ชิ้นเนื้อกลายพันธุ์ที่สดนั้นปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

 

ในช่วงเวลานี้เอง ผู้รอดชีวิตอีกคนหนึ่งก็ปีนขึ้นไปบนตู้ขนส่ง และก็นั่งค้นหาของจากข้างใน และเพียงเวลาไม่นานเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “อาหาร! อาหาร! มันมีเป็นจำนวนมากเลย!”

 

มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขานั้นนำสิ่งของมาเป็นจำนวนมากเพียงแค่การเดินทางเพียงครั้งเดียว!

ผู้รอดชีวิตบางคนนั้นก็ปีนขึ้นไปบนรถบรรทุก ในขณะที่คนอื่นนั้นก็ช่วยนำวัตถุดิบลงมา

 

“ทำไมพวกเราไม่เห็นเหล็กเลยละ?”ผู้รอดชีวิตถาม

 

ในเวลาเดียวกัน จางไฮ่ก็เปิดกระโปรงหลังรถSUVขึ้น “จำเป็นต้องใช้สองคนตรงนี้!”

 

ผู้รอดชีวิตบางคนเดินมาและเดาว่าพวกมันจะต้องเป็นเหล็ก แต่กล่องหนักพวกนี้นั้นบรรจุด้วยกระสุน กระสุนเต็มไปหมด!

“มันยังคงมีปืนอยู่ข้างในด้วย ระวังด้วย!จางไฮ่พูด

 

“นายไปรวบรวมทรัพยากรมา!”ผู้หญิงคนนั้นก็รีบพุ่งออกมาพร้อมกับพูดอย่างดีใจ “นี่คือไอเดียของหยางฉิงฉิงใช่ไหม? โชคดีจริง ที่จู้อิงนั้นเปลี่ยนความคิดของเธอและฟังเธอ”

 

เธอคิดว่าเจียงลู่ฉีนั้นจะต้องถูกฆ่าไปแล้ว

 

ผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงพูดต่อด้วยท่าทางดีใจ “หยางฉิงฉิงนั้นเชื่อถือได้จริงๆ ยอดเยี่ยม…”

 

.