บทที่ 19 ช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย!

 

อู๋เฟยหยานเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ซ่งหยูก็หายตัวไปภายในความมืด หากนางยังคงไล่ล่าเขาก็คงต้องไปถึงหอพักชายนางเลยตัดสินใจยอมแพ้ นางหันกลับและกล่าวว่า"ชายผู้นี้ต้องไม่ธรรมดาแน่!...."

ข้างๆนาง เถาอี้เอ๋อกล่าวด้วยความโกรธว่า"ศิษย์น้องหลานหยูเจ้าปล่อยให้ชายผู้นี้บุกรุกมาที่นี่ได้อย่างไร?

อีกทั้งเขาผู้นั้นยังเป็นคนนอกรีตหาได้ใช้วิชาของทางนิกายฯไม่! และยังแอบดูพวกเราขณะอาบน้ำอีก"

หลานหยูรีบกล่าวว่า"เอ่อ...คือว่าซ่งหยูเพิ่งเข้ามาเป็นศิษย์บนได้ไม่นาน ดังนั้นเขาจึงยังไม่รู้เกี่ยวกับกฏข้อห้ามของที่นี่ และเขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบดูพวกศิษย์พี่อาบน้ำด้วย ศิษพี่...ข้าขอร้องอย่านำเรื่องนี้ไปบอกบิดาของท่านเลย เขามีบุญคุณต่อข้าที่ช่วยชีวิตข้าออกมาจากถ้ำอาถรรพ์ เพราะฉะนั้นข้าจึงจำเป็นต้องปกป้องเขา!"

เถาอี้เอ๋อหัวเราะ "ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ดูท่าเจ้าคงเป็นห่วงเขามากสินะ! เจ้าอย่ากังวลไปเลยข้าไม่ใช่คนที่กำลังอาบน้ำในตอนนั้น เพราะฉะนั้นข้าคงไม่นำความไปบอกท่านพ่อหรอก ส่วนคนที่สมควรจะโกรธก็น่าจะเป็นคนที่อาบน้ำอยู่ในตอนนั้นเสียมากกว่า!

หลานหยูยิ้มและมองไปที่อู๋เฟยหยาน....

ใบหน้าของอู๋เฟยหยานถึงกับชานางกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า"ศิษย์น้องบอกคนรักของเจ้าให้เขามาดวลกับข้าอีกครั้งและข้าจะไม่ติดใจเอาความเขาเรื่องนี้อีก!"

หลานหยูตะลึงกับคำกล่าวของนางและรู้ดีว่านางคงไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่! เป็นครั้งแรกที่อู๋เฟยหยานต้องเสียหน้าต่อหน้าศิษย์หญิงคนอื่นๆ เพราะฉะนั้นมันคงจะเป็นรื่องยากที่นางจะลืมมันง่ายๆ

หลานหยูกระพริบตาและคิดในใจว่า"ความแข็งแกร่งของซ่งหยูเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก เขาสามารถก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับชุ่ยชิงหยาน ด้วยเหตุนี้หรือไม่ที่ทั้งสองคนจึงสนิสนมกันอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทว่า....เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาทั้งสอง? นอกจากนี้ซ่งหยูดูเสียใจมากก่อนที่เขาจะกลับไป"

ซ่งหยูกำลังก้าวเดินอย่างรวดเร็วท่ามกลางความมืดและป่าที่รกทึบ ขณะนั้นความคิดของเขาก็กลับมาสะกิดใจเขาอีกครั้ง! ชุ่ยชิงหยานตายไปแล้วจริงหรือ?แล้วร่างของนางนั้นคือราชินีช้างสวรรค์เช่นนั้นหรือ? ด้วยความคิดนี้จึงทำให้เขาตกใจมากและเขาก็ไม่สามารถที่จะระงับสติอารมณ์ลงได้

"ซินฮูโอเรื่องนี้ ... " ซ่งหยูกล่าวถาม

"เจ้าตั้งใจจะนำเรื่องนี้บอกผู้อาวุโสของนิกายฯเช่นนั้นหรือ?"

ซินหวงยืนกอดอกอยู่กลางอากาศภายในมหาสมุทรแห่งจิตที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวายของซ่งหยู

เนื่องจากความโกรธความเศร้า"สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่เจ้าจะทำอย่างไรให้พวกเขาเชื่อ?เจ้าก็เป็นพียงศิษย์นอกที่ไม่มีความสำคัญอันใดต่อนิกาย นอกจากนี้หากเจ้านำความไปบอกพวกเขาภัยพิบัติก็คงมาถึงตัวเจ้าเป็นแน่!"

ซ่งหยูตระหนักว่าซินหวงหมายถึงอะไรทันที เขารีบตั้งสติให้สงบลงในมหาสมุทรแห่งจิตไม่ให้คิดเรื่องนี้ ราชินีช้างสวรรค์สามารถออกมาจากถ้ำอาถรรพ์ได้ นั่นหมายความว่ามีผู้ทรยศที่อยู่ในกลุ่มของผู้อาวุโสของนิกายฯเป็นผู้นำพานางออกมานั่นเอง นอกจากนี้หลานหยูยังกล่าวอีกว่าชุ่ยชิงหยานถูกเรียกตัวโดยผู้สำเร็จการบ่มเพาะขั้นสูงของตระกูลชุ่ยถูซึ่งเป็นที่น่าสงสัยมากในฐานะที่นางเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด หากตระกูลชุ่ยถูของนางร่วมสมคบคิดกับเหล่าปีศาจ นอกจากจะไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เขาพูด แต่จะทำให้ตะกูลชุ่ยถูสังหารเขาก็เป็นได้!

เมื่อคิดได้เช่นนั้นความคิดของเขาในมหาสมุทแห่งจิตของเขาก็สงบลง........

"ดีมากแม้ว่าจิตใจเจ้ายังคงโศกเศร้าแต่เจ้าสามารถตั้งสติได้อย่างร็วดเร็ว นับว่าเจ้าเหนือว่ามนุษย์ทั่วไปแล้ว"ซินหวงยกย่อง

หินหวงกล่าวต่อว่า"แต่ข้าสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเจ้าในการคิดจะสังหารราชินีช้างสวรรค์ใช่หรือไม่?"

ซ่งหยูพยักหน้าช้าๆขณะที่เขากำลังอยู่ในวังวนของความคิดถึงน้องสาวตัวเล็กๆที่มักเรียกเขาว่า "พี่ซ่งหยู"

แต่ทว่า.....นางไม่ใช่น้องสาวคนเดิมของเขาอีกต่อไป

"หากกข้าสามารถสังหารนางปีศาจในร่างของชุ่ยชิงหยานข้าก็จะสามารถแก้แค้นให้นางได้ คงเหลือไว้แต่เพียงมิตรภาพที่ผ่านมาเท่านั้น!

"ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก! ราชินีสวรรค์มิใช่ปีศาจธรรมดานางเป็นเทพแห่งปีศาจ

ที่อยู่เหนือปีศาจทั้งมวล และจิตวิญญาณของนางน่าจะอยู่ที่ร่างของชุ่ยชิงหยานหลังจากที่สังหารนางแล้ว

ชุ่ยชิงหยานถือว่าเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์โดยธรรมชาติ แม้กระทั่งผู้บ่มเพาะระดับสูงยังมิอาจจะเอาชนะนางได้!

ซินหวงยังกล่าวอีกว่า" สาเหตุที่ชุ่ยชิงหยางยังไม่สามารถสำเร็จถึงขั้นสูงสุดได้ก็อาจเป็นเพราะจิตวิญญาณของนางมิอาจหลอมรวมเข้ากับร่างกายก็เป็นได้ เมื่อนางหลอมรวมเข้ากับร่างกายได้อย่างสมบูรณ์แล้วไซร้นางจะบรรลุถึงขั้นสูงสุดได้อย่างแน่นอน! ในขณะที่จิตวิญญาณของเจ้านั้นยังคงอ่อนแอเกินไปด้วยเหตุนี้ แม้ว่าเจ้าจะสามารถปลูปฝังจิตวิญญาณให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกาย ถึงกระนั้นเจ้าก็จะถูกจิตวิญญาณองปีศาจเข้าครอบงำได้ง่ายๆ!"

"ซินหวงเจ้ารู้วิธีเอาชนะนางปีศาจนั่นได้หรือไม่?"ซ่งหยูรีบถาม

"แน่นอนว่าราชินีช้างสวรรค์เป็นเทพแห่งปีศาจ เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งพอที่สำเร็จขั้นสูงสุดได้ข้าจะบอกเจ้าอย่างแน่นอน!"

ซินหวงกล่าวอย่างจริงจังว่า" น่าเสียดายที่สายเลือดเจ้ามันระดับต่ำเกินไป ดังนั้นเจ้าอาจจะต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่านัก....และเจ้าจำเป็นจะต้องสร้างรากฐานความแข็งแกร่งให้ยิ่งกว่าคนอื่น!

ข้ามีตำราการฝึกอยู่เล่มหนึ่งมันจะช่วยให้เจ้าสามารถสร้างรากฐานให้เร็วขึ้นเป็นสองเท่า และทำให้รากฐานของเจ้าแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!! ข้าต้องการรู้เพียงว่า เจ้าจะสามารถอดทนต่อความยากลำบากทั้งหมดได้หรือไม่?"

ซินหวงอ้าปากหาวและกล่าวต่อว่า"ข้าตื่นมานานแล้วข้าต้องนอนเสียหน่อย หากเจ้าได้ยาเม็ดจิตวิญญาณยู่หลิงแล้วจงปลุกข้าก็แล้วกัน....ข้าจะคอยแนะนำการฝึกของเจ้า"

และแล้วร่างของซินหวงก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นประกายไฟและแล้วทุกอย่างก็เงียบลง!

"หืม?ซินหวงไม่ได้กลับไปนอนที่โคมไฟเพื่อนอนนี่? "

ซ่งหยูรู้สึงสับสนเนื่องจากเมื่อซินหวงไปนอนครั้งล่าสุดเขาจะบินกลับเข้าไปในโคมไฟแต่คราวนี้เขากลับเงียบหายไปจากมหาสมุทแห่งจิตของเขา!

"ข้าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ข้าจะสำเร็จการบ่มเพาะขั้นสูงสุดได้ และออกจากที่นี่และออกดินทางไปกับซินหวงออกค้นหาผู้สืบทอดวิญญาณได้?"

ซ่งหยูหลับตาลงและเริ่มปลูกฝังสัญลักษณ์แห่งมังกร และทักษะดาบอัสนี และจากนั้นก็ปรากฏร่างของมังกรเลื้อยพันรอบร่างของเขาพร้อมกับเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า รอบๆตัวของซ่งหยู ภายในนิกายฯตอนนี้อยู่ในสภาวะที่อันตรายมากกับสิ่งชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ในเงามืด ราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อนที่รอการซุ่มโจมตีก็ไม่ปาน!"

ส่วนพื้นที่ด้านล่างของนิกายฯนั้นถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ในขณะที่แสงสีทองที่ยังคงส่องเรืองรองอยู่บนยอดของวิหาร หากแต่เมื่อแสงสีทองจากดวงอาทิตย์ที่กระทบกับยอดวิหารจางหายไปและเมื่อนั้นความเงามืดก็กลับเข้ามาครอบงำมันอีกครั้ง!

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ถูกปกคลุมไปด้วยเงามืด!

-------------------------

หลังจากนั้นอีกสองวันหลานหยูก็วิ่งมาที่หอพักชายและเรียกซ่งหยูมาที่ด้านหน้าของประตู ทำให้เหล่าศิษย์ชายคนอื่นๆ คอยเฝ้าดูด้วยความอิจฉา แม้ว่าศิิษย์ชายถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าหอพักหญิง แต่ศิษย์หญิงสามารถเข้ามาหอพักชายได้......

"ซ่งหยูนี่คือยาจิตวิญญาณยู่หลิงเก้าร้อยยี่สิบเม็ด!"

ซ่งหยูเรียกนางเข้ามาและนางก็หยิบขวดหยกออกมายิ้มและกล่าวว่า"ขวดหยกแต่ละขวดมีเม็ดยาหนึ่งร้อยเม็ด ขวดเล็กมียี่สิบเม็ด ทั้งเจ้า, ข้า, เฉิงฉานและคนอื่นๆทุกคนได้รับเม็ดยาเท่าๆกัน ซึ่งเพียงพอที่จะฝึกฝนการบ่มเพาะได้เป็นเวลานาน.....

ซ่งหยูรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากและรีบขอบคุณนางและคิดว่า"ในที่สุดข้าจะได้เริ่มฝึกการสร้างภาพองค์

จักรพรรดิสุยและพระราชวังเปลวอัคคีอีกครั้ง!

หลังจากที่หลานหยูเดินจากไปนางก็กลับนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้"อืมมม! ข้าลืมบอกเจ้าไปว่า

ศิษย์พี่อู๋เฟยหยาน และศิษย์พี่เถาอี้เอ๋อท้าดวลกับเจ้าและอยากถามว่าคืนนั้นใครเป็นคนช่วยเจ้าออกมากันแน่?"

หลานหยูกระพริบตาของนางและรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"แล้วเจ้าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้!"

ภายในห้องพักซ่งหยูเข้าสู่ห้วงมหาสมุทรแห่งจิตอีกครั้งเพื่อปลุกซินหวง................

"เพื่อที่จะสร้างรากฐานความแข็งแกร่ง ประการแรกเจ้าต้องมีร่างกายที่มีอำนาจเหนือกว่าสิ่งใด และประการที่สองเจ้าจะต้องมีวิญญาณที่สามารถครอบงำจิตใจได้ และประการที่สามเจ้าจะต้องมีอำนาจในการครอบงำจิตใจ!"

ซฺินหวงยังกล่าวอีกว่า"การปลูกฝังการสร้างภาพองค์จักรพรรดิสุยและพระราชวังเปลวอัคคี เจ้าจะสามารถเสริมสร้างร่างกายและจิตใจของเจ้าได้ โดยการฝึกการสร้างภาพสัญลักษณ์แห่งมังกรนั้นเจ้าสามารถเพิ่มสมรรถภาพทางร่างกายของเจ้า อย่างไรก็ตาม! สิ่งเหล่านี้จะใช้เฉพาะกับร่างกายเท่านั้น ไม่ใช่พลังอำนาจของจิตวิญญาณ! "

"การที่จะมีอำนาจที่เหนือกว่าสิ่งใดนั้นจะต้องเป็นพลังที่ระเบิดออกมาได้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเจ้าจะต้องฝึกฝนมันต่อไป!"

"ห้องพักเจ้าแคบเกินไปเจ้าต้องออกไปฝึกที่หน้าผา ไปซิข้าจะบอกวิธีที่จะทำให้ร่างกายของเจ้ามีพลังอำนาจที่เหนือกว่าสิ่งใด!" ซินหวงกล่าว

ซ่งหยูเดินออกจาห้องพักและมุ่งหน้าไปที่หน้าผาที่สูงชันและมีทะเลสาบอยู่ด้านหน้าซึ่งจะมีสัตว์นานาชนิดลงมากินน้ำ

ซ่งหยูมองลงไปยังหน้าผาด้านล่างเขารู้สึกวิงเวียนศรีษะเป็นอย่างมาก อาจเป็นเพราะหน้าผานี้สูงชันเกินไปจนมองไม่เจอก้นเหวด้านล่างแม้แต่น้อย....

หุบเหวเบื้องล่างลึกประมาณหลายพันเมตรและสามารถมองเห็นเมฆลอยอยู่ในอากาศบนหน้าผา เป็นคลื่นจางๆ

"ใช่!สถานที่นี้ไม่เลวเลย"

ซินหวงกล่าวว่า "เพื่อที่จะมีอำนาจเหนือร่างกายและจิตวิญญาณเจ้าต้องทำตามสิ่งที่ข้าบอกเท่านั้นสำหรับตอนนี้เจ้าต้องกินเม็ดยาจิตวิญญาณยู่หลิงสามเม็ด..."

ซ่งหยูฟังและทำตามโดยกินยาเม็ดจิตวิญญาณยู่หลิงสามเม็ด ทันทีที่เม็ดยาเข้าไปในร่างกายทำให้เขารู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ไหลผ่านไปทั่วร่างกายราวกับมันจะแผดเผาไปด้วยคลื่นพลังแห่งความร้อน!

ด้วยอานุภาพของยาเม็ดจิตวิญญาณยู่หลิงนั้นในหนึ่งเม็ดก็จะทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้นมากโดยไม่ต้อง

กล่าวถึงว่าการกินมันเข้าไปในคราวเดียวสามเม็ดอานุภาพของมันจะเพิ่มขึ้นเพียงใด.....

แต่ทว่ามันก็มีข้อจำกัดอยู่ว่าการกินยาเม็ดจิตวิญญาณยู่หลิงมากเกินไปก็ไม่ดี เพราะหากไม่สามารถแยกแยะพลังจากเม็ดยาทีละเม็ดได้มันก็จะทำให้การบ่มเพาะของเขาไม่ก้าวหน้า แต่ทางกลับกันความแข็งแกร่งก็จะถอยหลังลงอีกด้วย

"กระโดดไปเดี๋ยวนี้!"ซินหวงบอกอย่างเย็นชา

"เจ้าว่าอะไรนะ!?"  ซ่งหยูย้อนถาม

"กระโดดลงไป!"

ซินหวงกล่าวเสียงแข็งว่า"หลังจากที่เจ้ากระโดดลงไปเจ้าจะมองเห็นภาพองค์จักรพรรดิสุยและพระราชวังเปลวอัคคีระหว่างชีวิตกับความตาย ซึ่งในความรู้สึกที่กลัวสุดขีดมันจะเกิดแรงผลักดันที่น่าทึ่ง ข้าต้องการให้เจ้าระเบิดพลังที่เจ้ามีในช่วงระหว่างความเป็นกับความตาย! รอจนกว่าร่างกายและจิตวิญญาณของเจ้าระเบิดออกไปจนสุดความสามารถ ซึ่งมันเป็นเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้เจ้ารอดชีวิตในครั้งนี้! "

เหงื่อเย็นๆหยดลงมาจากหน้าผากของซ่งหยูขณะที่เขามองลงไปด้านล่าง ซินหวงหัวเราะอย่างเย็นชา

"หึ!หึ!เจ้ากลัวงั้นรึ? ข้าเดาว่าถูกต้องเจ้าไม่กล้าเนื่องจากเจ้าไม่ใช่สายเลือดของเผ่าสวรรค์ ข้าจึงไม่เลือกเจ้าเป็นผู้สืบทอดวิญญาณ แต่ถ้าเจ้ามุ่งหวังที่จะสังหารราชินีช้างสวรรค์เจ้าจำเป็นต้องทำมัน!"

จากนั้นซ่งหยูก็กระโดดลงไปจากหน้าผาที่สูงชัน!

ในขณะที่ร่างของเขากำลังจะตกลงสู่เหวด้านล่าง เวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่เขามีความกลัวสุดชีวิตที่กำลังครอบงำจิตของเขาทั้งหมด

ขณะนั้นจิตใต้สำนึกของเขาก็เริ่มสั่นไหว ทันทีที่เขาได้กระโดดลงหน้าผา มหาสมุทรแห่งจิตของเขาได้แปรเปลี่ยนไปตามความรู้สึกกลัวต่อความตาย เมื่อมันกลายเป็นปีศาจอันน่าสะพรึงกลัวอย่างหนึ่ง หลังจากการทำลายล้างจิตวิญญาณของเขา!

ปีศาจแห่งจิต! !

ในช่วงเวลาของชีวิตและความตาย  เป็นหัวใจของปีศาจภายในจิตสำนึกของเขาทำให้เขาพ่ายแพ้ต่อความหวาดกลัวอันยิ่งใหญ่

"เห็นภาพในขณะนี้!"ซินหวงตะโกนเสียงดังเพื่อกระตุ้นซ่งหยู

ซ่งหยูพยายามทำทุกอย่างเขาพยายามรักษาจิตของเขาให้มั่นคงทำให้เขาหยุดความกลัวเอาไว้และทำตามคำกล่าวของซินหวงและเริ่มเห็นภาพ

"ปังงงงง!"

และแล้วเสียงที่ดังอยู่ในหูเขาทั้งหมดก็หายไปเหลือไว้เพียงร่างขององค์จักรพรรดิสุยที่ยืนสง่าอยู่ภายในมหาสมุทรแห่งจิตของเขา

เขาไม่สามารถมองเห็นภาพของพระราชวังเปลวอัคคีและต้นไม้เพลิงแต่อย่างใด แต่เขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อจะทำให้ภาพขององค์จักรพรรดิสุยให้มีความสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

...................................................................................................................