ตอนที่ 81 ทหารที่มีความประพฤติดี

เมื่อหานเซิ่นดื่มน้ำ เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปรกติ แต่เขาก็ยังดื่มมันแบบไม่ลังเล

หานเซิ่นได้ยินเสียงแปลกๆในหัวและเริ่มรู้สึกวิงเวียน สายตาของเขาจ้องอยู่ที่ดวงตาของซินเสวียน เขาเกือบจะหมดสติไป

ตอนนี้ความเย็นจากแขนและขาของเขา ซึ่งได้มาจากการฝึกกายหยกเริ่มทำงาน ความเย็นค่อยๆทำให้เขายังคงสติไว้ได้

"ผู้หญิงคนนี้พยายามสะกดจิตผมงั้นหรอ? เธอทำอะไรลงไป?"

หานเซิ่นแอบยิ้มอยู่ในใจ แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า เขาแกล้งทำเป็นมึนงงและสับสน

"หานเซิ่น ดวงตาของฉันไม่น่ารักหรอ?" ซินเสวียนถาม

"มันน่ารัก" หานเซิ่นตอบด้วยเสียงต่ำๆ

"ส่วนไหนของร่างกายฉันที่นายคิดว่าดีที่สุด?" ซินเสวียนถาม

"หน้าอก" หานเซิ่นตอบเเบบไม่ลังเล

"ทำไม?" ซินเสวีนถามต่อ

"พวกมันทั้งใหญ่และก็นุ่ม" หานเซิ่นตอบ

"ลามกจริง!" ซินเสวียนเริ่มคิดแล้วว่าในช่วงที่ฝึกต่อสู้กัน หานเซิ่นจะต้องแอบจับมันแน่

"ลองเข้ามาแล้วสัมผัสมันดู" ซินเสวียนพูด

หานเซิ่นยื่นมือออกไปอย่างไม่ลังเล แต่ซินเสวียนก็หยุดเขาเอาไว้ทันที ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าเขาโดนสะกดจิตโดยสมบูรณ์ คนปรกติทั่วไปจะต้องลังเลเมื่อเจอคำถามอะไรแบบนี้ แต่หานเซิ่นไม่ได้แสดงความลังเล

"นายคือดอลลาร์ใช่ไหม?"

แค่คำถามแรกของซินเสวียนก็ทำให้หานเซิ่นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

"ไม่ใช่" หานเซิ่นรีบตอบ

ซินเสวียนพยักหน้า เหมือนว่าเธอก็ไม่เชื่ออยู่แล้วว่าเขาจะเป็นคนเดียวกัน เธอถามต่อ

"ทำไมนายไม่อยากเข้าเหยี่ยวดำ"

"เพราะว่ามันไกลจากบ้านเกินไป" หานเซิ่นตอบ

"มีอะไรอย่างอื่นอีกไหม?" ซินเสวียนถามต่อ

"ผมจะไม่สามารถดูแลแม่กับน้องสาวได้ ถ้าผมอยู่ห่างไกลจากบ้านเกินไป" หานเซิ่นตอบอย่างช้าๆ

ซินเสวียนค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย เธอถามต่อ

"นายอยากจะเข้าหน่วยของฉันไหม?"

"ไม่"

"ทำไม?" ซินเสวียนเริ่มโกรธเล็กน้อย

"ผมกลัวอันตราย ผมยังตายไม่ได้"

"ทำไม?" ซินเสวียนมองหานเซิ่นด้วยความสงสัย

"ถ้าผมตาย แม่กับน้องจะต้องถูกพวกญาติๆรังแกแน่ ผมยอมไม่ได้" หานเซิ่นตอบ

ซินเสวียนเริ่มท่าทีอ่อนลง เธอถามอย่างนุ่มนวล

"แล้วทำไมนายถึงตกลงเข้าบูลอาย?"

"เพราะว่าคุณ"

"ฉันหรอ?" ซินเสวียนไม่เข้าใจความหมายของเขา

"เพราะว่าผมชอบคุณ" หานเซิ่นตอบแบบหน้ามึนๆ

"ทำไมนายถึงชอบฉัน?" ซินเสวียนหน้าแดงเล็กน้อย

"เพราะว่าคุณเป็นคนสวย"

"มีเหตุผลอื่นอีกไหม?"

"มี"

"เหตุผลอะไร?" ซินเสวียนแสดงความประหลาดใจออกมา และเธอเหมือนตื่นเต้นที่จะได้ยิน

"เพราะว่าคุณสวย"

"นั่นมันไม่ใช่เหตุผลเดียวกันหรอ?" ซินเสวียนขมวดคิ้ว

"ไม่ใช่"

"ทำไมจะไม่ใช่?" ซินเสวียนมองหานเซิ่นด้วยความสงสัย

"เพราะครั้งแรกที่ผมพบคุณ ผมคิดว่าคุณสวย ครั้งที่ 2 ที่พบคุณ คุณยิ่งสวยไปกว่าเดิม ผมไม่สามารถที่จะละสายตาออกจากคุณได้ ผมอยากมองคุณตลอดไป ..."

ซินเสวียนหน้าแดง เธอยกมือขึ้นเตรียมจะตบหน้าของหานเซิ่น แต่เธอก็เปลี่ยนใจที่จะทำมัน และแค่หยิกเขาแรงๆ

หานเซิ่นล้มไปบนพื้นพร้อมกับส่งเสียง "โอ้ย" ทำเหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

ซินเสวียนเกือบจะยื่นมือไปจับหานเซิ่นไม่ให้ล้ม แต่เธอเปลี่ยนใจดึงมือกลับมาเสียก่อน ทำให้หานเซิ่นล้มลงไปบนพื้น

"คุณทำอะไรกับผมเนี่ย?" หานเซิ่นลุกขึ้นจากพื้นเเละเเกล้งทำเป็นตกใจ

"ไม่ต้องห่วง ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมนายถึงไม่ยอมเข้าเหยี่ยวดำ" ซินเสวียนตอบอย่างนุ่มนวล

"คุณสะกดจิตผมหรอ?" หานเซิ่นทำเป็นโกรธ

"นี่เป็นหนึ่งในขั้นตอนรับคนเข้าหน่วยของฉัน ก่อนที่จะได้เข้าหน่วย ทุกคนต้องถูกสะกดจิตเพื่อตรวจดูสภาพจิตใจ ฉันเองก็เคยผ่านขั้นตอนนี้มาเหมือนกัน" ซินเสวียนพูดอย่างนุ่มนวล

"นายสามารถสบายใจได้ ครอบครัวของนายจะได้รับการปกป้องโดยกองทัพ ถ้านายเข้าเหยี่ยวดำและหน่วยของฉันจะไม่มีใครทำร้ายพวกเขาได้ ฉันขอรับรอง"

หานเซิ่นดูลังเลและนิ่งเงียบไป

"ฉันสามารถบอกนายว่าทุกเมืองจะมีหน่วยแบบนี้อยู่แล้ว เพื่อทำหน้าที่พิเศษ และมันไม่ใช้งานที่ทำให้นายต้องเสี่ยงอันตราย นั้นคือทุกสิ่งที่ฉันพอจะบอกนายได้ นายคิดให้ดีๆก็แล้วกัน"

เมื่อไม่ได้ยินคำตอบของหานเซิ่น ซินเสวียนถาม

"นายคิดว่ายังไง? ต้องการเข้าหน่วยของฉันไหม?"

"ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีทางเลือกอื่น"

หานเซิ่นยิ้มออกมาแบบไม่เต็มใจนัก

"พยายามสอบเข้าเหยี่ยวดำให้ได้ จากนั้นก็มาเข้าหน่วยของฉัน นายจะไม่เสียใจที่นายตัดสินใจแบบนี้"

ซินเสวียนลูบไหล่ของหานเซิ่นอย่างพอใจ

"โอ้เเล้วก็ ถ้านายขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้ ฉันจะพยายามช่วยให้นายสอบเข้าเหยี่ยวดำให้ได้ นายแค่เตรียมตัวสักหน่อย อย่าทำคะแนนแย่มากก็พอ" ซินเสวียนพูด

"ผมแค่อยากจะรู้เรื่องหนึ่ง ตอนที่ผมโดนสะกดจิต คุณไม่ได้ถามคำถามอื่นนอกเหนือจากที่ว่าทำไมผมถึงไม่สนใจเข้าเหยี่ยมดำใช่ไหม?" หานเซิ่นถาม

"แน่นอนอยู่แล้ว ฉันเป็นทหารที่มีความประพฤติดี ไม่มีทางที่ฉันจะไปสนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่น"

ซินเสวียนพูดด้วยเสียงสูงเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนแมวตกใจ

"จริงหรอ?" หานเซิ่นแสดงความสงสัย

"บอกฉันได้ ถ้านายต้องการให้ช่วยอะไร ตราบใดที่ฉันพอช่วยได้ฉันจะช่วย นายต้องเตรียมสอบ ซึ่งมันเหลือเวลาอีกไม่ถึง 2 เดือน"

ซินเสวียนหันหน้าไปทางอื่นและพูด เธอกลัวว่าหานเซิ่นจะอ่านสีหน้าเธอได้

หลังจากที่ซินเสวียนไปแล้ว หานเซิ่นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ซินเสวียนคงจะเลิกสงสัยเขาแล้ว

'นี่เป็นโอกาสที่ดี ซินเสวียนจะไว้ใจผมมากขึ้น เมื่อมีเธอจคอยสนับสนุนคนอื่นๆจะได้ไม่สงสัยด้วย ถ้าเกิดผมเก่งขึ้นในอนาคต พวกเขาจะได้คิดว่าเพราะมีเธอช่วยผมถึงเก่งขึ้นแทนที่จะสงสัยว่าผมเป็นดอลลาร์ แล้วผมจะเริ่มใช้ความสามารถที่แท้จริงได้โดยตัวตนจริงๆของผมด้วย' หานเซิ่นคิดกับตัวเอง นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาทำตามที่ซินเสวียนขอ อีกเหตุผลก็คือครอบครัวเขาจะได้รับการคุ้มกันจากกองทัพด้วย

หานเซิ่นเทเลพร็อทเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่ มันถึงเวลาของดอลลาร์ที่จะต้องเข้าร่วมการต่อสู้รอบที่ 2 เเล้ว