ตอนที่ 80 การทดสอบ

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน หานเซิ่นเปิดวิธีฝึกโฮรี่แองเจิลให้หานเหยี่ยนดูและขอให้เธอจำมัน

ด้วยการสอนเป็นภาพโฮโลแกรมที่ค่อนข้างชัดเจน ไม่ยากมากที่จะเรียนรู้ บวกกับการที่หานเหยียนเป็นเด็กฉลาดอยู่แล้ว ทำให้เธอสามารถจดจำมันได้หลังจากที่ดูไป 3 รอบ

ในวันพรุ่งนี้ ชุดยาปรับยีนในร่างกายให้เหมาะกับการฝึกโฮรี่แองเจิลจากสภาบันเซนท์จะถูกส่งมาที่บ้าน หลังจากที่ยาส่งมาถึงหานเซิ่นต้องการจะให้หานเหยียนกินมันและเริ่มฝึกโฮรี่แองเจิลทันที

การฝึกไฮเปอร์จีโนจะทำให้ร่างกายได้รับภาระหนัก ถึงแม้ไฮเปอร์จีโนแต่ละอย่างจะให้ผลที่แตกต่างกัน แต่ไฮเปอร์จีโนส่วนมากจะต้องฝึกควบคู่กับชุดยาสำหรับปรับปรุงยีนหรือพันธุกรรม

โดยปรกติแล้ววิชาไฮเปอร์จีโนระดับ s จะมาพร้อมกับยาสำหรับปรับปรุงพันธุกรรม 3 ขวด ดังนั้นมันสามารถฝึกได้ 3 คน

ถ้าไม่ใช้ยาที่สถาบันเซนท์ส่งมาให้แล้วเกิดอุบัติเหตุหรือบาดเจ็บระหว่างการฝึก ทางสถาบันจะไม่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น

ก่อนหน้านี้หานเซิ่นไม่รู้วิธีการฝึกไฮเปอร์จีโนที่ถูกต้อง แต่เขาโชคดีมากที่ฝึกกายหยกสำเร็จมาได้

"เหยียน วิชาไฮเปอร์จีโนนี้เป็นความลับของครอบครัวเรา อย่าให้ใครรู้เกี่ยวกับมันเข้าใจใช่ไหม?"

หานเซิ่นไม่ได้บอกแม้กระทั่งชื่อของวิชาให้น้องเขารู้

"เหยียนจะไม่บอกใคร เรื่องที่ฝึกไฮเปอร์จีโน"

หานเหยียนพยักหน้าอย่างจริงจัง

"ดีมาก ถ้าเจอสถานการณ์ที่ต้องใช้มันจริงๆ แล้วมีคนถามว่ามันคือวิชาอะไรก็ให้บอกว่าเหยียนไม่รู้ แค่ฝึกตามที่พี่เป็นคนสอนก็พอ" หานเซิ่นพูด

"เหยียนเข้าใจ" หานเหยียนพูดอย่างจริงจัง

"ดีมาก" หานเซิ่นลูบหัวหานเหยียน เขารู้สึกเห็นใจน้องของเขา

พวกเขาเติบโตมาในครอบครัวที่ยากจน และไม่ได้มีพ่อแม่ปกป้องคอยตลอดเหมือนกับครอบครัวอื่นๆ ทำให้พวกเขาต้องฝึกวิชาป้องกันตัวไว้บ้าง ตอนนี้น้องของเขาต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่าเด็กวัยเดียวกัน

ในช่วงหลายวันที่ผ่าน หลัวซูหลานอยู่ในก็อคแซงขัวรี่เขต 2 และเพิ่งจะกลับมาบ้านในวันที่ 4 หลังจากที่หานเซิ่นกลับมา

เมื่อแม่ของเขากลับมา หานเซิ่นก็รีบให้แม่ของเขาได้ดูการฝึกโฮรี่แองเจิลทันที ซึ่งทำให้เธอประหลาดใจมาก แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับไฮเปอร์จีโนมาก แต่เธอก็พอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่ไฮเปอร์จีโนระดับธรรมดาแน่นอน การสอนวิธีการฝึกถูกจัดระเบียบมาเป็นระบบมาก เห็นได้ชัดว่ามาจากสถาบันชั้นเยี่ยม

"เซิ่น วิชาไฮเปอร์จีโนนี้มาจากที่ไหน?" หลัวซูหลานถามด้วยความกังวล

"แม่ไม่ต้องกังวล ผมซื้อมันมาอย่างถูกต้อง" หานเซิ่นพูด

"นี่มันน่าจะแพงมากเลยนะ ลูกหาเงินได้มากขนาดนี้เลยหรอ?" เธอถามอีกครั้ง

"แม่ ผมแข็งแกร่งกว่าที่แม่คิดมาก และตอนนี้ผมได้เข้าร่วมกับกลุ่มที่ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพ ไฮเปอร์จีโนนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปพวกเราจะมีอนาคตที่ดี..."

หานเซิ่นอธิบายให้แม่ของเขาฟังว่าเขาเข้าร่วมกับกลุ่มนี้ได้ยังไง เพื่อทำให้แม่ของเขาสบายใจ

"เซิ่น ลูกเริ่มประสบความสำเร็จแล้วจริงๆ"

น้ำตาแห่งความยินดีของหลัวซูหลานไหลออกมา เธออดทนรอวันนี้มาตลอด วันที่ลูกของเธอจะได้ดิบได้ดี

"แม่ไม่ต้องร้องไห้ นี้มันเป็นเรื่องที่น่ายินดี"

หานเซิ่นเหลือเงินมากกว่า 1 ล้าน หลังจากที่เขาจ่ายค่าอาหารเสริมและครูสอนพิเศษให้หานเหยียน เขาให้แม่ของเขาแล้วพูดว่า

"นี่คือสิ่งที่ผมได้มาจากก็อตแซงชัวรี่ แม่เอาไว้ใช้จ่ายนะ"

"ลูกเอาไปใช้เถอะ ลูกน่าจะต้องการใช้เงิน..."

หลัวซูหลานปฏิเสธที่จะรับมัน

"ตอนนี้ผมอยู่สบายดี ผมได้รับการสนับสนุนจากกองทัพและหัวหน้าของผมก็ใจดีมาก ผมจะมีมากกว่านี้ในอนาคต"

หานเซิ่นบอกให้แม่ของเขาเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งดีๆในอนาคต

"เซิ่น จำไว้ว่าอย่ารีบร้อนเกินไป ทำอะไรต้องระวังให้มาก และอย่าทำอะไรเสี่ยงเกินตัว..." หลัวซูหลานยังคงขี้กังวลเหมือนเคย

"แม่ ผมเข้าใจ แม่น่าจะรู้จักผมดี ผมมักจะทำอะไรรอบคอบเสมอ" หานเซิ่นรีบพูด

"ดีดี ไฮเปอร์จีโนลูกให้เหยียนเริ่มฝึกแล้วใช่ไหม? บอกเหยียนด้วยว่าอย่าไปโชว์ให้ใครเห็นถ้าไม่จำเป็น"

"แม่ไม่ต้องห่วง ผมบอกเหยียนแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่บอกใคร" หานเซิ่นพูด

"ไม่ดีกว่า เดียวแม่ต้องไปบอกเหยียนด้วยตัวเองอีกสักครั้ง"

หลัวซูหลานออกจากบ้านไปหาหานเหยียนทันที

เมื่อเห็นแม่ของเขาเดินออกไปทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุ แม่ของเขาคงไม่เป็นแบบนี้ หลัวซูหลานกลายเป็นคนที่วิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา

'มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?' หานเซิ่นเสียใจที่เขายังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจทุกอย่าง ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือพ่อของเขาเกิดอุบัติเหตุ

เขาพยายามถามแม่และลุงซาน แต่พวกเขาลังเลที่จะบอกกับหานเซิ่น หานเซิ่นคิดว่ามันต้องไม่ใช่อุบัติติเหตุธรรมดา

ในห้องทำงานของหัวหน้าสถานี หยางม่านลี่วางแคปซูลไว้ตรงหน้าซินเสวียน

"หัวหน้า คุณแน่ใจนะว่าต้องการใช้มัน?"

หยางม่านลี่มองซิ่นเสวียนที่กำลังยกแคปซูลขึ้นมา

"ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากจะเข้าเหยี่ยวดำ และลังเลที่จะเข้าหน่วยของฉัน" ซินเสวียนพูด

"มีคนอื่นอีกมากมายที่ดูดีกว่าเขา เขาทั้งขี้ขลาดและไม่ค่อยมีความสามารถ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปสนใจคนอย่างเขาให้มาก ฉันคิดว่าพวกเราควรจะไปหาทางทำให้ดอลลาร์เข้ามาเป็นพวกน่าจะดีกว่า เขาจะต้องกลายเป็นนักธนูที่สุดยอดในอนาคตแน่" หยางม่านลี่พูด

"ดอลลาร์สุดยอดมากก็จริง แต่คนแบบเขาคงไม่ยอมให้พวกเราควบคุมได้ง่ายๆ หานเซิ่นเองก็มีพรสวรรค์อยู่ในตัว ฉันคิดว่าเขาก็สามารถทำได้ดีไม่แพ้กัน " ซินเสวียนยิ้ม

หยางม่านลี่อยากจะพูดต่อ แต่ซินเสวียนหยุดเธอเอาไว้ก่อน

"ถ้าเธอยังทำให้ดอลลาร์ยอมเข้าร่วมกลุ่มไม่ได้ หานเซิ่นก็เป็นทางเลือกเดียวของฉัน"

หยางม่านลี่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอตัดสินใจจะหาทางทำให้ดอลลาร์เข้ากลุ่มให้ได้

หานเซิ่นไม่รู้ว่าซินเสวียนกำลังจับตาดูเขา เพราะเธอต้องการให้เขาเข้าร่วมหน่วยของเธอให้ได้ ก่อนจะเข้ามาในสถานีเขาตรวจดูแน่ใจแล้วว่าไม่มีซินเสวียน

แต่โชคร้ายที่ไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาของเธอไปได้ เมื่อเขาลงมาจากรถไฟฟ้าและเตรียมจะเข้าไปข้างในสถานี ซินเสวียนก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที เธอยิ้มให้หานเซิ่น

"นานแล้วที่เราไม่ได้สู้กัน แสดงให้ฉันดูหน่อยว่านายพัฒนาไปขนาดไหน"

เมื่อซินเสวียนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเหยี่ยวดำหรือหน่วยของเธอ ทำให้เขารู้สึกโล่ง

หานเซิ่นพัฒนาไปมาก เขาไม่กล้าที่จะแสดงฝีมือเต็มที่ต่อหน้าซินเสวียนและเขาก็ยังไม่มั่นใจด้วยว่าถ้าเอาจริงจะสามารถชนะเธอได้รึป่าว

หลังจากที่พวกเขาต่อสู้กันจนพอใจ

"พักดื่มน้ำกันสักหน่อย" ซินเสวียนถอดหมวกออกและหยิบน้ำออกมา 2 ขวด เธอเปิดผาขวดของเธอ และส่งอีกขวดให้กับหานเซิ่น

หานเซิ่นไม่ได้เอะใจอะไร เขาเปิดขวดและดื่มมันเข้าไป

"หานเซิ่น นายคิดว่าฉันน่ารักรึป่าว?" อยู่ๆซินเสวียนก็ถามขึ้นมาทันที

"น่ารัก... แน่นอนคุณต้องน่ารักอยู่แล้ว"

หานเซินรู้สึกประหลาดใจและมองไปที่เธอ เขาไม่เข้าใจว่าอยู่ๆทำไมเธอถึงถามคำถามนี้ มันดูไม่เข้ากับบุคลิกของเธอ

"นายคิดว่าดวงตาหรือริมฝีปากของฉันอันไหนน่ารักกว่า?" ซินเสวียนถามอีกครั้ง

หานเซิ่นรู้สึกมึนงง เขาทำไรไม่ได้นอกจากมองไปที่ริมฝีปากของเธอและมองขึ้นที่ไปดวงตาที่เปล่งประกายของเธอ