ตอนที่ 25 : ได้อยู่กับสาวสวย
ในวันที่ 3 ตุลาคม วันนี้อากาศก็ยังร้อนอบอ้าวอยู่ดี
จักรวรรดิเซี่ยเมืองชวนกิ่งหรือที่รู้จักกันดีว่าเมืองเตาเผา อุณหภูมิตอนนี้พุ่งขึ้นสูงกว่า 30 องศา
เวลา 9 โมงเช้า ชิเล่ยลืมตาขึ้นมาขณะที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ ลุกออกจากเตียง
วันนี้ชิเล่ยมีเรื่องต้องทำหลายอย่าง อย่างแรกเขาต้องไปเช่าบ้านก่อน จากนั้นไปซื้อคีย์บอดกับเม้าส์สองชุด รวมทั้งหน้าจอขนาดใหญ่สองจอ เอาไปประกอบกับเครื่องเซิร์ฟเวอร์
เขาใส่เสื้อยืดราคาถูกบวกกับกางเกงยีนส์จากร้านแผงลอย ชิเล่ยหยิบเงินจากใต้เตียงนอนของเขาออกมา 5000 หยวน เก็บมันทั้งหมดยัดลงไปในกระเป๋าเกงยีนส์
ตอนนี้ในตัวเขามีเงินแล้ว อีกไม่นานเขาคงหาบ้านดีๆสักหลังและตัดสินใจซื้อ
เขตชวนฮูบ้านเป็นอะไรที่หายากมาก
เนื่องจากนักศึกมหาลัยที่จบออกมามีมากเกินไป แล้วก็มีคู่รักนักศึกษาเป็นจำนวนมากด้วยเช่นกัน ทำให้มีคู่รักมาเช่าบ้านอยู่กันเยอะ
สุดถนนด้านหลังมหาลัย มีหน่วยงานที่อยู่อาศัยอยู่ ชิเล่ยที่สวมรองเท้าแตะเดินเข้าไปข้างใน
ในหน่วยงานที่อยู่อาศัยถนนด้านหลัง ชิเล่ยรีบบอกความต้องการของตัวเองอย่างรวดเร็ว
"ผมต้องการบ้านแบบอพาร์ทเมนท์ มีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ แล้วก็จะดีมากถ้าอยู่ไกล้ๆแถวนี้ได้!"
"ผมไม่สนเฟอร์นิเจอร์หรือตกแต่ง ตราบเท่าที่บ้านสะอาดพอก็โอเคแล้ว อีกอย่างจะเยี่ยมมากถ้ามีแพคเกจขนย้ายของให้ด้วย"
พี่สาวของหน่วยงานที่อยู่อาศัยซึ่งเป็นนายหน้าขายบ้าน กำลังเบลอๆอยู่ แต่แล้วก็เห็นว่าชิเล่ยเป็นนักศึกษาที่มาจากมหาลัยเดียวกัน
เธอพูดอย่างเสียใจมากว่า "ขอโทษด้วยเพื่อนนักศึกษา อพาร์ทเม้นแบบหนึ่งห้องนอนไม่มีแล้วค่ะ!"
ชิเล่ยจ้องมองอยู่สักครู่!
มารดาพวกมันเถอะ คู่ชายหญิงพวกนี้ xxx กันเร็วขนาดนี้เลยงั้นหรอ?
แต่ชิเล่ยยังคงถามต่อ "อพาร์ทเม้นแบบสองห้องนอนละ?"
พี่สาวเอเจนซี่เช็คในคอมพิวเตอร์แล้วพูดว่า "มีอพาร์ทเม้นแบบสองห้องนอนค่ะ แต่ไม่ได้อยู่แถวนี้ อพาร์ทเม้นแบบสองห้องนอนมันอยู่ที่ประตูทางเข้าด้านตะวันตกของมหาลัย"
ชิเล่ยขบปากของเขา ประตูทางเข้าด้านตะวันตกของมหาลัยอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง ต้องใช้เวลาเดิน 20 นาที!
"มีบ้านที่อยู่ไกล้ๆนี่อีกไหมครับ?" ชิเล่ยถามอย่างไม่เต็มใจ
พี่สาวเอเจนซี่พูดอย่างใจเย็นว่า "มีอพาร์ทเม้นแบบสามห้องนอนอยู่สองที่ ทั้งสองห้องมีการตกแต่งที่ดี และมีแพคเกจขนย้ายของให้ด้วย"
ชิเล่ยคิดทบทวนสักครู่ ถ้าราคาไม่แพงเกินไป อพาร์ทเม้นแบบสามห้องนอนพอรับได้
"ค่าเช่าเดือนละเท่าไร?"
พี่สาวเอเจนซี่มองดูชิเล่ยอีกครั้ง เห็นเขาใส่เสื้อยืดราคาถูกและสวมกางเกงยีนส์ฟอกสีขาว ลังเลเล็กน้อและแนะนำว่า
"ห้องเล็กค่าเช่าต่อเดือน 1500 หยวน ส่วนห้องใหญ่ค่าเช่าต่อเดือน 1800 หยวน"
ชิเล่ยขมวดคิ้ว พี่สาวเอเจนซี่เผยให้เห็นสีหน้าของความผิดหวัง แล้วรีบถามว่า "เพื่อนนักศึกษา ทำไมคุณไม่หาคนมาแชร์ค่าห้องละ?"
ชิเล่ยต้องการส่ายหัวของเขา แต่เขาก็คิดว่าคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้วในตอนนี้ ถ้ามีคนมาแชร์ค่าห้องด้วยคงไม่มีผลเสียอะไรมาก
"มีห้องเช่าที่อยู่ในหมู่บ้านแล้วนี้ไหม?"
"มีอยู่ที่นึงเป็นอพาร์ทเมนแบบสองห้องนอนซึ่งเจ้าของห้องพึ่งไล่คนหนึ่งออกไป" พี่สาวเอเจนซี่รีบพูดเกี่ยวกับห้องนี้อย่างรวดเร็วว่า
"อพาร์ทเม้นต์แบบสองห้องนอนห้อง ภายในห้องดูดีมาก สามารถย้ายเข้าได้เลยและในห้องนอนใหญ่ของเจ้าของห้องมีห้องน้ำส่วนต้อง จะได้ไม่ต้องมีปัญหาเกี่ยวกับห้องน้ำที่ทำให้อึดอัดใจเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเจ้าของบ้านสวยมาก เพื่อนนักศึกษา คุณควรคว้าโอกาสนี้ไว้นะ!"
ชิเล่ยตาโตขึ้นมาทันที "ขอผมดูห้องก่อนไหม?"
"ไม่มีปัญหา!" พี่สาวเอเจนซี่ ตอบตกลงอย่างสุภาพและพูดว่า "งั้นฉันจะเอาสัญญาเช่าให้คุณดูก่อน!"
ดูสัญญาเช่าห้อง ระบุไว้ว่าถ้าชิเล่ยต้องการเช่าบ้านนั้นๆ เข้าก็ต้องจ่ายให้หน่วยงานที่อยู่อาศัยเป็นค่านายหน้าด้วย
ชิเล่ยไม่ได้สนใจในข้อตกลงการลงนามเท่าไหร่
พี่สาวเอเจนซี่ยิ้มและพูดว่า "เพื่อนนักศึกษาชิ โปรดรอสักครู่ ฉันจะไปเอากุญแจก่อน"
หลังจากแล้วกุญแจ พี่สาวเอเจนซี่ก็นำทางมาถึงหมู่บ้านที่เงียบสงบ
หมู่บ้านนี้ชิเล่ยรู้จัก!
จินหยากาเด้น!
ที่นี่เป็นที่ ที่นิยมมากที่สุดในหมู่นักศึกษามหาวิทยาลัยชวนกิ่ง และยินดีต้อนรับนักศึกษามหาวิทยาลัยชวนกิ่ง ทำให้นักศึกษาจำนวนมากมาเช่าบ้านที่นี่!
แม้ว่าค่าเช่าที่นี่ไม่ใช่ถูกๆ เพราะอยู่ไกล้กับมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง และดูเหมือนจะกลายเป็นพื้นที่หวงห้ามไปแล้ว
จินหยากาเด้น เป็นแบบอพาร์ทเม้นต์ มีลิฟต์อยู่ในตึก มีอาคารทั้งหมดสิบหลังและมียี่สิบชั้น
ภายใต้การนำของพี่สาวเอเจนซี่ ชิเล่ยก็มาถึงตึกเจ็ด ห้อง 702nd
หลังจากที่พี่สาวเอเจนซี่เปิดประตู ก็เล่ยก็เดินเข้ามาและมองไปรอบๆ แบบสุ่มๆ
ห้องนั่งเล่นดูเรียบง่ายมาก มีเพียงโซฟา โต๊ะรับประทานอาหาร ตู้เย็น เครื่องปรับอากาศและโทรทัศน์
ไม่มีของใช้ส่วนตัวหรือของตกแต่งอื่นๆ
ประตูห้องนอน 2 ประตู เป็นประตูไม้เนื้อแข็งทำให้มันแข็งแรงมาก
ไม่อยากเชื่อว่าเจ้าของบ้านต้องการให้คนเช่าและเป็นพื้นที่ส่วนรวมที่รับการดูแลเป็นอย่างดี
ชิเล่ยเริ่มคิดในใจบางส่วนเรื่องการเช่า
"เปิดดูห้องนอนได้ไหม?"
พี่สาวเอเจนซี่พยักหน้าและเปิดห้องนอน
ในห้องนอนมีความเรียบง่าย ไม่ว่าจะเป็นเตียง โต๊ะข้างเตียง เครื่องปรับอากาศติดผนังและตู้เสื้อผ้า แม้ว่ามันจะเรียบง่าน แต่ก็ถือว่าดีมาก
ชิเล่ยขณะเฝ้าดู ก็พยักหน้าไปด้วย
พี่สาวเอเจนซี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างชิเล่ยเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย
"เพื่อนนักศึกษาชิ คุณยังพอใจหรือไม่?"
ชิเล่ยตอบด้วยความสัตย์จริง "พอใจมาก!"
"ไม่ทราบว่า ค่าเช่าต่อเดือนร่วมกันเท่าไหร่?"
พี่สาวเอเจนซี่ยิ้มและพูดว่า "ค่าเช่าไม่แพง อยู่ที่ 500 หยวนต่อเดือน"
"ค่าธรรมเนียมส่วนกลาง ค่าน้ำและค่าก๊าซ แบ่งจ่ายกันคนละครึ่ง แต่ค่าไฟ คิดตามข้อมูลจากเครื่อง แบบสแตนด์อะโลน ซึ่งจ่ายเองคนเดียวทุกเดือน"
"เพื่อนนักศึกษาชิ ปัญหาอะไรอีกไหม?"
ชิเล่ยคำนวณทุกอย่างในใจนี้ ราคานี้ยังคงสูงเล็กน้อย แต่โดยทั่วไปก็ถือว่าคุ้มค่ากับมาตรฐานของจินหยากาเด้น
ถ้าไม่เช่าที่นี่ แต่ไปเช่าที่อื่นมันจะอยู่ไกลเกินไป!
"ไม่มีปัญหาในการเช่าห้องนี้!" ชิเล่ยคอนเฟิร์ม
ดวงตาของพี่สาวเอเจนซี่เห็นถึงการแสดงออกอย่างมีความสุขออกมา "เพื่อนนักศึกษาชิ เรากลับไปที่หน่วยงานเพื่อเซ็นสัญญากันเลยดีไหม?"
"ดี!" ชิเล่ยพยักหน้า
กลับไปที่หน่วยงานที่อยู่อาศัยอีกครั้ง พี่สาวเอเจนซี่เอาน้ำแร่มาเสิร์ฟให้ชิเล่ยและจากนั้นพูดย่างสุภาพว่า "เพื่อนนักศึกษาชิ โปรดรอสักครู่ ให้ฉันติดต่อเจ้าของบ้านก่อน"
"ถ้าเจ้าของบ้านว่างในวันนี้คุณสามารถเซ็นสัญญาเช่าได้เลย"
ชิเล่ยดื่มน้ำแร่และตอบตกลงว่า "รีบติดต่อหน่อยก็ดี ผมมีอย่างอื่นต้องไปทำอีก"
ครู่ต่อมาพี่สาวเอเจนซี่ก็ติดต่อกับเจ้าของได้
เจ้าของบ้านว่างพอดี เธอจะมาถึงที่นี่ใช้เวลาไม่เกิน 20 นาที
ชิเล่ยกำลังอ่านหนังสือพิมพ์บนโต๊ะ
รายงานข่าวบอกว่ามีอาชญากรระดับ A ที่กรมตำรวจจังหวัดเฮยเจียงกำลังตามจับ ได้หลบหนีเข้าไปในเมืองชวงกิ่งและสงสัยว่าเขาแอบอยู่ในเขตชวนฮู
ชิเล่ยมองภาพถ่ายในหนังสือพิมพ์ที่อยู่มุมขนาดเล็ก เขารู้สึกว่าคุ้นๆเล็กน้อย
"ฮืม?"
บนหนังสือพิมพ์ ภาพอาชญากรระดับ A ไม่คิดเลยว่าตอนที่อยู่ในร้านฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิค ที่สาวสวยผิวสีข้าวสาลีต้องการให้ชิเล่ยช่วยจัดการภาพถ่ายในตอนนั้น
ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นตำรวจ!
ถ้าชิเล่ยรู้เรื่องนี้ก่อนหน้านั้น บางทีเขาอาจจะช่วยสาวสวยคนนั้นจัดการกับรูปถ่ายฟรีๆก็ได้
ชีวิตที่ผ่านมา สำหรับเป้าหมายของตัวเขาเอง ชิเล่ยเลือกทางเดินสู่ด้านมืด
แต่ชีวิตนี้ชิเล่ยสาบานว่า เขาไม่เพียงจะอยู่ในด้านมืดแล้วกลายเป็นราชาเท่านั้น นอกจากนี้เขาในความเป็นจริง เขาจะสร้างบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับโลกที่เหนือกว่า!
รอนานกว่า 10 นาที ก็มีผู้หญิงสวมชุดตำรวจเดินเข้ามา
พี่สาวเอเจนซี่เดินเข้าไปยิ้มและพูดต้อนรับ "สวัสดีค่ะ มิสโอหยาง!"
ชิเล่ยวางหนังสือพิมพ์ ลุกขึ้นยืนและมองไปที่ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ในชุดตำรวจแล้วเขาก็ขมวดคิ้วทันที
ผู้หญิงคนนี้คือคนที่อยู่ฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิค สาวสวยผิวสีข้าวสาลีที่ต้องการให้ชิเล่ยช่วยจัดการภาพถ่ายในตอนนั้น!
โอวหยางชางจ้องชิเล่ย เห็นชิเล่ยสวมรองเท้าแตะโดยไม่คาดคิด ในดวงตาของเธอสัมผัสได้ถึงการดูถูก
"โอ้ เป็นคุณนี่เองที่ต้องการเช่าห้อง?"
ชิเล่ยหรี่ตามองโอวหยางชาง "คุณไม่ต้องการให้ผมเช่า?"
พี่สาวเอเจนซี่กำลังสับสนมองไปทั้งพวกเขาทั้งสอง ในใจแอบเดาว่าเป็นไปได้ไหมที่พวกเขารู้จักกัน?
โอวหยางชางที่ทำงานในกรมตำรวจ เธอไม่ชอบชิเล่ยจากก้นบึ้งของหัวใจ เขามันคนไร้สาระ เธอกำลังจะปฏิเสธ แต่ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส
"ทำไมจะไม่ให้คุณเช่ากันละ! เสี่ยวปิงบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาที่อยู่แถวนี้ การให้นักศึกษาอย่างคุณเช่าเนี่ย คิดแล้วฉันรู้สึกโล่งใจ!"
ชิเล่ยกำลังยิ้มแล้วพูดว่า "คนสวย เนื่องจากคุณยินดีที่จะให้ผมเช่าแล้ว เรามาเซ็นสัญญากันเลยดีไหม!"
"เรียกผมว่าชิเล่ย ชิหมายถึงหิน เล่ยก็มาจากคำว่าหิน คุณสามารถเรียกผมว่า ขิโตะ หรือ พี่ใหญ่ชิโตะ ก็ได้ คนสวยคุณชื่ออะไร?"
โอวหยางชางมองชิเล่ยอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยังเปิดปากพูดว่า "ฉันชื่อโอวหยางชาง คุณสามารถเรียกฉันว่าเจ้าหน้าที่โอหยางก็ได้"
ชิเล่ยพูดติดตลกว่า "เจ้าหน้าที่โอหยาง หลังจากนี้เราจะอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน จะให้ผมเรียกคุณว่าเจ้าหน้าที่โอหยาง มันจะไม่ห่างเหินเกินไปหรอ อ่า?"
โอวหยางชางคร่ำครวญออกมา "ชิเล่ย ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนว่าอย่าเยอะกับฉัน ไม่งั้นฉันจะตัดนิ้วเท้าของนายทิ้ง"
ชิเล่ยพูดอย่างบูดบึ้งว่า "เจ้าหน้าที่โอหยาง เธอเป็นตำรวจของสถานีตำรวจเขตชวนฮูใช่ไหม?"
โอวหยางชางไม่ได้ปกปิด "ใช่แล้ว ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจของสถานีตำรวจเขตชวนฮูในเมืองชวนกิ่ง"
โอวหยางชางจ้องมองชิเล่ยโดยจงใจราวว่านี่ก็เป็นการเตือนเขาเหมือนกัน
"โอ้วว ผมบังเอิญรู้จักกับหัวหน้าแผนกอาชญากรรมเฉินกวงเหลียง บางทีเขาอาจจะเป็นหัวหน้าใหญ่ใช่ไหม?"
ชิเล่ยล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์ฟอกของเขา ขณะที่หยิบนามบัตรเฉินกวงเหลียงออกมา
"นี่คือนามบัตรของหัวหน้าเฉิน!"
โอวหยางชางสงสัยแล้วหยิบมาดูและพบว่าเป็นนามบัตรเฉินกวงเหลียงแน่นอน
"นายรู้จักหัวเฉินได้ไง?"
ชิเล่ยยิ้ม "โอวหยาง เธอไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้น! อย่างไรก็ตาม เห็นแก่หน้าหัวหน้าเฉิน ผมจะช่วยคุณเอง!"
โอวหยางชางกำลังเตรียมที่จะเตือนชิเล่ย ไม่ให้เรียกเธอว่าโอวหยาง แต่หลังจากฟังคำพูดครึ่งหลังของชิเล่ย ทำให้โอวหยางชางรู้สึกมีความหวัง บางทีชิเล่ยอาจจะช่วยเธอจัดการกับภาพของผู้ต้องสงสัยได้
"ชิเล่ย นายสามารถช่วยฉันเรื่องภาพนั้นได้?"
ชิพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ได้สิ!"
ตอนนี้ในใจชิเล่ยกำลังยิ้มอย่างลับๆ เขาต้องการล่อลวงโอวหยางชาง คิดไว้อย่างชั่วร้ายแล้วพูดออกมาว่า
"แต่เจ้าหน้าที่โอวหยาง วันนี้ผมจะย้ายเข้าบ้านของคุณ เลยอยากรู้ว่าคืนนี้จะมีอะไรให้กินบ้าง!"
ด้วยความไร้ยางอายของชิเล่ย เห็นได้ชัดว่าโอวหยางชางไม่ต้องการต่อยตีด้วย คำพูดของชิเล่ยดูเหมือนว่าจะวัตถุประสงค์แรงจูงใจที่แท้จริงก็แค่อยากจะทานอาหารเย็นกับโอวหยางชาง!
โอวหยางชางหายใจเข้าลึกๆ พยายามที่จะยับยั้งไม่ให้ตัวเองโกรธ
"คืนนี้ ฉันจะทำอาหารทานที่บ้าน ถ้าเพื่อนนักศึกษาชิเล่ยไม่รังเกียจก็มาทานอาหารด้วยกัน!"
ชิเล่ยแกล้งทำเป็นรู้สึกประหลาดใจ
"โอวหยาง เธอใจดีมากๆเลย"
"เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท ถึงแม้ผมจะเกรงใจ ผมก็ได้แค่เห็นด้วยเท่านั้น!"
โอวหยางชางมีประสบการณ์มาแล้วหนึ่งครั้ง ชิเล่ยมีศิลปะแห่งความไร้ยางอาย แม้ว่าตอนพูดเขาจะกลอกตา แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแน่นอน
พี่สาวเอเจนซี่มองชิเล่ยอย่างตะลึง ในใจของเธอกำลังช็อก!
[อันนี้จะแปลจาก Inmt ซึ่งมันแปลยาก เว็ปอิ้งอีกอันมันสุดแค่ 24 ตอน ถ้าแปลแล้วอ่านงงกว่าเก่า แจ้งที่หน้าเพจเฟสได้เลยครับ เพราะแค่แปลอิ้งง่ายๆ ก็ยังอ่านมึนๆกันอยู่เลย 555 ถ้ามันมึนกว่าเก่า ผมจะพักเลยเรื่องนี้ไว้ก่อน แล้วจะไปแปลแนวกลับมาเกิดใหม่อีกเรื่องแทนซึ่งสนุกเหมือนกัน กรุณาไปคอมเม้นให้ผมที่เพจด้วยผมจะได้รู้]