SH -- 4 พลังที่เหลือล้น !
SH -- 4 พลังที่เหลือล้น !
คนในหมู่บ้านพูดไม่ออกเพราะรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อพวกเขาเห็นแบบนี้เป็นครั้งแรก ไม่มีใครเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกลางวันแสกๆ…..
“เจ้าสิ่งมีชีวิตชั่วร้าย” ชิงหยุ่นซื่อยืนขึ้นและเริ่มตะโกนไปยังผีดิบ
“อาตมาพยายามช่วยเหลือเจ้าและอยู่เหนือเจ้า แต่เจ้าก็ไม่สำนึก กลับกันเจ้าต่อต้านข้า สู้กับกฎแห่งธรรมชาติ เจ้าทำให้ข้าไม่มีทางเลือก นอกจากทำลายดวงจิตเจ้าให้สิ้นซาก”
หลังจากนั้น ชิงหยุ่นซื่อก็เริ่มพิธีกรรมขึ้น เขากัดนิ้วของเขา และใช้เลือดของเขาวาดตัวอักษรภาษาจีนบนยันต์ เขาโยนยันต์ชิ้นไปในเปลวไฟที่กำลังลุกโชนอย่างรวดเร็ว ยันต์ไม่เผาไหม้และยังตรงไปติดบนหน้าผากของผีดิบหญิง เขาสร้างตราประทับมือและเริ่มสวดมนต์
เส้นใยสีขาวของพลังหยินค่อยๆเริ่มบางลง และในที่สุดเปลวไฟก็สามารถเข้าใกล้ร่างผีดิบหญิงได้ ลำดับแรกเสื้อผ้าของเธอเริ่มไหม้ไฟ หลังจากนั้น น้ำมันเริ่มซึมออกมาจากผิวของเธอพร้อมกับเสียงกรีดร้องจากความร้อน หลังจากผิวหนังเธอไหม้หมดแล้ว กล้ามเนื้อและเส้นเอ็นก็เริ่มไหม้ตาม ผีดิบหญิงดิ้นเหมือนหนอนโดนน้ำร้อนลวก มันเป็นภาพที่น่าสยดสยองมากสำหรับคนในหมู่บ้าน ผีดิบหญิงดิ้นอยู่ในกองไฟเพื่อพยายามหนีจากมัน การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป เธอขบฟันขณะที่ตาเธอถลนออกมา เพราะเปลวไฟได้เผาไหม้เปลือกตาเธอหมดแล้ว
“โอ้พระเจ้า ...” ชาวบ้านผู้ขี้ขลาดนั่งอ่อนเปลี้ยอยู่บนพื้น ชาวบ้านเกือบทั้งหมดก้าวถอยหลังอย่างช้าๆ ราวกับกลัวว่าผีดิบหญิงนั้นจะลุกขึ้นมาทำอะไรได้
ตอนที่ไฟกำลังจะไหม้ร่างหญิงสาวจนหมด ก็เกิดเหตุการณ์ที่เป็นลางไม่ดีเกิดขึ้น ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม เมฆฝนเริ่มตั้งเค้า ลมเริ่มกระพือ ฟ้าร้องกระหึ่มและเกิดพายุขึ้นอย่างกระทันหัน
ชิงหยุ่นซื่อคิดในใจ บ้าจริง ผีดิบนั้นไม่สามารถสร้างพายุได้ เพราะเธอไม่น่าจะมีพลังขนาดนั้น ตอนนี้เดือนกันยายน พายุฝนเกิดได้อยู่แล้วเป็นปกติ อย่างไรก็ตาม ทำไมพายุต้องมาตอนนี้ เมื่อไม่มีแสงอาทิตย์มาช่วยหยุดยั้งพลังหยิน ไฟธรรมดาๆไม่เพียงพอต่อการทำลายผีดิบได้ ผีดิบหญิงได้กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและกระโดดออกมาจากกองไฟ ในเวลานั้น ธง 5 สีที่เตรียมเอาไว้ก็เริ่มส่องแสงสีทองออกมา ลำแสงแต่ละเส้นไขว้กันและเริ่มเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นตาข่ายปิดหลุมศพ
ผีดิบหญิงกระแทกตาข่ายและกระเด็นกลับไปในกองไฟ อย่างไรก็ตาม ร่างผีดิบทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันยังคงพยายามกระโดดออกไปอีกครั้ง ในขณะที่เธอกำลังพยายยามกระแทกตาข่ายสีทองอยู่นั้น เธอได้ปลดปล่อยเสียงร้องราวกับสัตว์ประหลาดออกมามันทำให้ชาวบ้านตกอยู่ในภาวะหวาดกลัว พวกชาวบ้านไม่ได้เดินถอยหลังอีกแล้ว ณ เวลานี้ เพราะพวกเขาตกใจเกินกว่าจะเคลื่อนไหวแล้ว........
อีกด้านหนึ่ง ชิงหยุ่นซื่ออยู่ในอาการสงบมากๆ เขายังคงประทับมือและสวดมนต์ต่อไปเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของตาข่ายให้มากยิ่งขึ้น ชิงหยุ่นซื่อรู้ว่าแม้ว่าผีดิบหญิงจะพยายามหนีออกจากตาข่ายอย่างเต็มที่ เปลวไฟก็จะยิ่งเผาผลาญเธอ แต่ที่เขากังวลจริงๆคงเป็นสิ่งที่อยู่ในท้องของเธอ ร่างผีดิบทารกที่ป่านนี้ยังคงไม่เคลื่อนไหว
ทันใดนั้น ผีดิบหญิงได้คร่ำครวญออกมาอย่างมากพร้อมทั้งหยุดกระแทกตาข่าย หญิงสาวจะกระชากตาข่ายออกจากกันแล้วสร้างหลุมแทน หลุมมีขนาดใหญ่พอให้หัวของเธอรอดผ่านได้
“กล้าดียังไง!” ชิงหยุ่นซื่อตะโกนใส่ผีดิบ ในเวลาเดียวกัน เขาได้นำดาบไม้จีนที่ทำมาจากต้นพุทรา ดาบไม้จากต้นพีชใช้สำหรับทำลายดวงวิญญาณ แต่ในขณะเดียวกัน ดาบไม้จากต้นพุทราสามารถทำลายได้ทั้งปีศาจและผีดิบ ดาบไม้ของชิงหยุ่นซื่อมีความพิเศษมากๆ มันสร้างมาจากต้นไม้ที่เคยมีสายฟ้าฟาดไหลผ่านมันจนไหม้เกรียม....
ชิงหยุ่นซื่อกัดนิ้วกลางของเขาอย่างรวดเร็วและใช้เลือดของเขาวาดคาถาลงบนดาบไม้ของเขา หลังจากนั้นเขากระโดดเข้าไปหาผีดิบผู้หญิงตนนั้น แล้วใช้ดาบไม้ชี้ไปทางเธอ ดาบแทงเข้าที่ตาซ้ายของเธอ และตาของเธอระเบิดออก ของเหลวเหนียวเหนอะหนะสีเขียวพ่นออกมา น้ำกรดนี้กลิ่นเหม็นเหมือนซากศพ หญ้าที่โดนน้ำกรดนี้จะเหี่ยวและกลายเป็นสีดำทันทีที่สัมผัส ดาบไม้นี้สามารถแทงทะลุสมองของผีดิบได้ ณ เวลานั้น พวกเขาได้ยินเสียงเหมือนน้ำเดือด ของเหลวสีดำทะลักออกมาจากบาดแผล ผีดิบหญิงสั้นสะท้านและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมหาศาล มือทั้งสองข้างของเธอจับที่ดาบไม้แล้วพยายามเอามันออกไป
ทันใดนั้นสิ่งที่อยู่ในท้องของเธอเริ่มกระดิก มีเสียงฉีกขาดเกิดขึ้น มีแขนเล็กๆสองแขนโผล่ทะลุออกมาจากหน้าท้องของผีดิบ เด็กที่มีดวงตาเป็นสีเลือด มีฟันเต็มปากกำลังตะเกียดตะกายออกมาอย่างช้าๆ หลังจากนั้นมันกระโดดออกมาทางช่องว่างที่แม่มันสร้างขึ้นแล้วหนีออกไป
ในที่สุดผีดิบทารกก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว! ในขณะที่แม่มันกำลังโดนเผา เธอเปรียบเสมือนเกราะป้องกันอันตรายให้กับทารกในครรภ์ ถึงแม้ว่าผีดิบทารกจะหนีไปแล้ว แต่มันยังสร้างความตกใจให้กับชิงหยุ่นซื่ออยู่ ทารกจ้องมองที่ชิงหยุ่นซื่ออย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นมันวิ่งหนีไปพร้อมทั้งส่งเสียงดังไปทั่วป่า
ชิงหยุ่นซื่อตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เขาไม่สามารถนำดาบไม้ออกมาได้ เพราะไม่อย่างนั้น ผีดิบตัวแม่จะไม่ตาย ในขณะเดียวกันผีดิบเด็กอาจจะทำร้ายชาวบ้านได้ ทันใดนั้นชิงหยุ่นซื่อตัดสินใจที่จะดึงดาบไม้ออกจากผีดิบผู้หญิงและนำลูกประคำที่ทำจากทองแดงออกมากจากแขนเสื้อ เขาโยนลูกประคำทองแดงใส่ผีดิบทารก เมื่อลูกประคำทองแดงโดนผิวของผีดิบทารก มันเริ่มปล่อยควันสีดำออกมา ผีดิบทารกปล่อยเสียงร้องแปลกๆออกมา และยังคงวิ่งไปที่พุ่มไม้ ชิงหยุ่นซื่อกลับมาให้ความสนใจกับผีดิบหญิง เขาพึมพำบทสวดมนต์อย่างรวดเร็วและใช้มือซ้ายตบไปที่ผีดิบหญิง เมื่อผีดิบหญิงกระเด็น ออกไป เขารีบนำดาบไม้แทงไปยังลำคอของหญิงสาว มีควันสีดำพุ่งออกจากปากของเธอ และกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้น 10 วินาที ผีดิบหญิงก็สิ้นฤทธิ์ เธอร้องไห้ออกมาและเริ่มไม่เคลื่อนไหวท้ายที่สุดเธอกระเด็นเข้าไปในกองไฟ.......
ชิงหยุ่นซื่อไม่รอให้เสียเวลา เขาหันกลับไปสนใจกับผีดิบทารกทันที ซึ่งตอนนี้มันได้ไปอยู่ที่เชิงเขาเรียบร้อยแล้ว ชิงหยุ่นซื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถจับมันได้ ดังนั้น เขากัดที่นิ้วโป้งซ้าย แล้วป้ายเลือดลงบนดาบไม้ ในเวลาเดียวกัน เขาสวด “โอ้ เมื่อแสงสนทยาพัดผ่านมา สวรรค์และโลกจะขอยืมพลัง ด้วยพลังของหยินหยาง พร้อมกับพลังไม่มีที่สิ้นสุดของเต๋า”
หลังจากนั้นเขาเริ่มพิธีกรรมด้วยการโยนเศษดาบไม้ไปยังทารกผี เศษไม้กลายเป็นลูกศรแล้วแทงทะลุด้านหลังผีดิบเด็ก เด็กกรีดร้องออกมา แต่ไม่น่าเชื่อ เขาดึงดาบไม้ออกด้วยมือของมัน หลังจากนั้นก็วิ่งลงเขาและเข้าพุ่งไม้ต่อไป
ชิงหยุ่นซื่อตามกลิ่นอายปีศาจที่เด็กผีทิ้งไว้บนหญ้า และไล่ล่าต่อไป อย่างไรก็ตาม ราวกับสวรรค์เข้าข้างผีดิบเด็กน้อย ฝนเริ่มตกหนักทำให้กลิ่นอายปีศาจหายไป “โชคไม่เข้าข้างกันเลย!” ชิงหยุ่นซื่อหยุดและถอนหายใจ กลางคืนมาเยือนแล้ว และแม้ว่าจะเป็นเวลาทองสำหรับทารกผีดิบในการหาอาหาร แต่มันยังคงเลือกที่จะดูดซับพลังปราณหยินรอบๆตัวเพื่อให้มันมีชีวิตรอดต่อไป ชิงหยุ่นซื่อคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะตามล่ามันต่อ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกลับไปที่หมู่บ้าน...
ชิงหยุ่นซื่อเดินขึ้นเขาอย่างช้าๆ เขาเดินไปถึงหน้าหลุมศพและมองไปยังเปลวไฟ ซึงตอนนี้ได้เผาไหม้ร่างหญิงสาวจนกลายเป็นขี้เถ้าหมดแล้ว หลังจากนั้นเขาสั่งให้ชาวบ้านกลบหลุมฝังศพเพื่อป้องกันพิษศพแพร่กระจายไปยังที่อื่น
“ท่านอาจารย์ ผีดิบทารกนั่น ...” เหยี่ยต้ากงตั้งใจจะถาม
ชิงหยุ่นซื่อถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และพูดว่า “อาตมาประมาทเกินไป ในตอนแรกผีดิบผู้หญิงไม่มีความปรารถนาแรงกล้าให้มีชีวิตอยู่ เพราะเธอได้ถ่ายทอดความปรารถนาและพลังของเธอให้กับลูกของเธอไปหมดแล้ว นั้นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมอาตมาไม่สามารถใช้ดาบไม้ฆ่าผีดิบเด็กได้”
“อ่า?!” พวกชาวบ้านร้องออกมาด้วยความกลัว ทุกคนในหมู่บ้านรู้สึกกลัวการมีชีวิตอยู่ของผีดิบทารกนั่น
“แล้ว... แล้วมันจะกลับมาทำร้ายพวกเรารึเปล่า?” เหยี่ยต้ากงถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
ติดตามตอนต่อไป......
