Chapter 97: นำไปขายต่อ

“หัวหน้าและพี่ชายเจียง ถึงเวลาที่เราจะแบ่งทรัพยากรที่ได้รับมาแล้ว”จางไฮ่ยิ้มและพูด

 

ตามจริงแล้ว การแจกจ่ายนั้นสามารถที่จะรอจนกระทั่งพวกเขากลับไปได้ แต่จางไฮ่และซุนคุนไม่สามารถที่จะอดทนรอได้ มันเหมือนกับคนธรรมดาที่ได้ทำให้เกิดโชคลาภขึ้น

 

เจียงจู้อิงยิ้มและหันไปมองพี่ชายของเธอ “มันขึ้นอยู่กับพี่ชาย พวกเราจะต้องฟังพี่ชายฉัน โอ้ ฉันสามารถที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่เราสูญเสียไปได้....โอ้”

 

ก่อนที่เสียงของเธอนั้นจะหยุดลง เจียงลู่ฉีก็จ้องเขม็งไปที่เธอ รอยยิ้มอันซุกซนของเธอนั้นเหมือนกับเด็กแสบและไม่กล้าที่จะทำตัวน่ารัก

 

จางไฮ่และซุนคุนนั้นรู้สึกดีใจ พวกเขานั้นตกลงทั้งหมด เมื่อเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของเขา หรือผลงานในการต่อสู้นั้น เจียงลู่ฉีสามารถที่จะตัดสินใจเลือกการแจกจ่ายได้ในเวลานี้

 

“หยุดก่อน”เจียงลู่ฉีกระโดดขึ้นไปบนรถ เขายกปืนไรเฟิลออโต้รุ่น81กลับไปให้จางไฮ่ และหลังจากนั้นเขาก็ให้ปืนใหม่อีกกระบอกหนึ่ง จางไฮ่รู้สึกค่อนข้างยินดี ปืนนี้นั้นได้รับการบำรุงรักษามาค่อนข้างดีเลย

 

เจียงลู่ฉีพูด “ปืนพวกนี้และระเบิดนั้นสามารถที่จะแบ่งกันได้อย่างเทียมกัน ซึ่งแต่ละคนนั้นจะได้รับกระสุนปืนจำนวนสามร้อยนัด ส่วนเนื้อกลายพันธุ์ นายและซุนคุนจะได้รับเนื้อกลายพันธุ์จำนวนสามร้อยกิโลกรัม ผักนั้นมันไร้ประโยชน์กับฉัน ดังนั้นเซี่ยวอิงเธอสามารถที่จะนำมันไปทั้งหมดได้เลย ฉันได้รับนิวเคลียสมาแล้ว ดังนั้นเนื้อกลายพันธุ์ที่เหลือนั้นจะกลายเป็นของเธอด้วยเช่นกัน.....แต่ฉันต้องการอาวุธบางอย่างด้วยเช่นกัน”

 

“ถ้านายมีข้อโต้แย้งอะไร นายสามารถที่จะพูดมันขึ้นมาได้เลย”เจียงลู่ฉีพูด

 

“ไม่ครับ! พี่ชายเจียงยุติธรรมมาก”จางไฮ่และซุนคุนนั้นรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก พวกเขารู้สึกว่าพวกเขานั้นได้รับรางวัลใหญ่มาด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขานั้นจะทุ่มเทกับการทำงาน ความสามารถของพวกเขาก็มีขีดจำกัด ในการต่อสู้ พวกเขานั้นทำได้เพียงหน้าที่เล็กๆ เพียงแค่ฆ่าคนธรรมดาไปบางคนเท่านั้นเอง

 

พวกเขาหลั่งน้ำตาให้กับความเอื้อเฟื้อแบ่งปันของเจียงลู่ฉี

 

“ตามจริงแล้ว พี่สามารถที่จะเอาเนื้อกลายพันธุ์ไปเพิ่ม และอาวุธพวกนี้....”เจียงจู้อิงพูด

 

“ก็ดี อาวุธพวกนี้มีประโยชน์มากกับฉัน” เจียงลู่ฉีพูด ถึงแม้ว่าอาวุธพวกนี้นั้นจะถูกกว่ากระสุนปืน ผู้รอดชีวิตคนอื่นนั้นเพื่อที่จะทำให้เอาชีวิตรอดได้นั้นจะต้องแลกเปลี่ยนมันในเมืองดาวเทียม ดังนั้นราคาแลกเปลี่ยนของมันนั้นไม่ถูกเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกปืนไรเฟิลที่ทรงพวกนี้และปืนกล ผู้รอดชีวิตทั้งหมดนั้นต้องการมัน

 

“ฉันต้องการที่จะขายอาวุธพวกนี้ด้วยราคาที่ต่ำกว่าราคาของกองทัพ พวกเราไม่ได้ขาดแคลนผู้ซื้อใช่ไหม?”เจียงลู่ฉีถาม

 

“เรื่องนี้เป็นไปได้ ผู้คนส่วนมากนั้นต้องการพวกมัน พี่ชายเจียงตั้งใจที่จะแลกเปลี่ยนกับเนื้อกลายพันธุ์หรืออะไรหรอครับ?”จางไฮ่ถาม

 

“นิวเคลียส”เจียงลู่ฉีตอบ ตัวเลือกหลายตัวในรถMCVของเขานั้นแยกจากนิวเคลียสไม่ได้ โดยเฉาพะอย่างยิ่งแล้วห้องปฏิบัติการทางชีวภาพนั้นจำเป็นต้องใช้นิวเคลียสจำนวนมาก

 

ทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะได้รับนิวเคลียสได้อย่างรวดเร็วคือการแลกเปลี่ยนอาวุธโดยตรงกับวัตถุดิบของคนอื่น

 

ของพวกนั้นถูกขายเป็นอย่างดีในประเทศนี้ เนื่องจากว่าพวกมันเป็นเงินตราอันดับหนึ่งที่หายาก แต่จางไฮ่และซุนคุนก็ประหลาดใจเนื่องจากว่าเจียงลู่ฉียังคงดื้อดึงต้องการนิวเคลียส

 

ตามจริงแล้ว ผู้รอดชีวิตทุกคนนั้นต้องการที่จะแลกเปลี่ยนนิวเคลียสกับกระสุนปืนหรือเนื้อกลายพันธุ์ แต่มีเพียงเจียงลู่ฉีที่เป็นแบบตรงกันข้าม

 

“ถ้าอย่างงั้นละก็พวกเราจะหาผู้ซื้อให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ พวกเราจะได้รับผลลัพธ์บางอย่างเร็วๆนี้ครับ”ซุนคุนพูด ตราบเท่าที่พวกเขาไปยังเมืองดาวเทียม พวกเขาสามารถที่จะสำเร็จในการซื้อได้ มันไม่ใช่สิ่งที่ยากอะไรเลย

 

“ดี!”เจียงลู่ฉีพยักหน้า

 

กองทัพนั้นสร้างค่ายตรงนั้นและก็ทำให้เกิดสิ่งสะดวกสบายแก่เจียงลู่ฉีซึ่งที่ต้องการที่จะทำให้รถMCVของเขาวิวัฒนาการเร็วขึ้น “พวกเรา ไปกันเถอะ”เจียงลู่ฉีพูด

 

“โอมมมมมม---!”รถทั้งสามคันนั้นออกตัวและขับไปด้วยกันจากฐานของหมาป่าเลือด

 

ในบ้านหลังนั้น เด็กผู้หญิงเหล่านี้มาที่หน้าต่าง มองออกไปข้างนอกอย่างระมัดระวัง มองไปที่รถพวกนั้นขับออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ

 

....

 

ทีมได้หยุดลงตรงสถานที่เงียบๆในสวนอุตสาหกรรม เมื่อพวกเขานั้นจะต้องนอนหลับพักผ่อนตอนกลางคืน ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีซอมบี้ในสวนอุตสาหกรรมก็ตามที พวกเขาก็ยังคงสามารถได้ยินเสียงคำรามจากด้านนอก

 

รถบรรทุกได้หยุดแทบจะปิดกั้นประตูและรถoff-road ก็จอดห่างออกไปนิดหน่อยและปืนกลก็ถูกเล็งไปตรงประตู

 

ส่วนรถMCV เจียงลู่ฉีขับเข้ามาลึกด้านในอีก ในตอนสุดท้าย มีเพียงเจียงลู่ฉีและเจียงจู้อิงที่อยู่ในรถMCV

 

เจียงจู้อิงนั่งอยู่บนรถMCVและเธอกำลังดูทีวีในรายการที่น่าสนใจ เจียงลู่ฉีได้ดาวน์โหลดหนังและรายการทีวีมากมายในระดับหนึ่ง และเขานั้นเจาะจงดาวน์โหลดอนิเมมากมายให้แก่น้องสาวของเขา

 

ไม่มีใครในกลุ่มผู้รอดชีวิตสามารถที่จะจินตนาการได้ว่าเจียงจู้อิงนั้นคือแฟนคลับเดนตายอนิเม.....

 

“พี่ชาย พี่คือพี่ชายที่ดีที่สุดเลย ฉันรักพี่จังเลย!”เจียงจู้อิงนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และเธอแทบจะกลิ้งไปมาบนเตียง

ในช่วงวันโลกาวินาศ การที่มีสิ่งของพวกนี้ให้เล่นสนุกได้คือสิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกทั้งน่ามหัศจรรย์และตื่นเต้น

 

ฉากนี้เองทำให้เจียงจู้อิงรู้สึกเหมือนพวกเธอนั้นได้ย้อนกลับไปในช่วงเวลาอดีต

 

เวลาเดียวกัน สองพี่น้องก็อาศัยอยู่ด้วยกันและทำเรื่องส่วนตัวของตัวเอง มันเรียบง่ายและสะดวกสบาย

 

“ดูให้มากขึ้นอีก ฉันจะต้องให้ช่วยเธอเรื่องบางอย่างในภายหลัง เธอสามารถที่จะใช้คอมได้”เจียงลู่ฉีพูด

 

“พี่ต้องการการช่วยเหลือของฉันงั้นหรอ? ก็ดี ฉันต้องการที่จะทำมันเป็นอย่างแรกก่อนดูต่ออีก”เจียงจู้อิงปิดทีวีในทันทีและพูด

 

“ไม่ เธอสามารถที่จะดูมันต่อไปได้”เจียงลู่ฉีพูด

 

“ไม่.....หนูอยากจะช่วยพี่ก่อนและหลังจากนั้นก็นอนกลิ้งบนเตียง หนูสามารถที่จะดูมันจนกระทั่งฉันหลับได้”เจียงจู้อิงพูดด้วยท่าทางโหยหา ชีวิตที่ผ่อนคลายแบบนี้นั้นหายากมาก มันจะสามารถที่ถูกแทรกแซงได้ยังไง? เธอต้องการที่จะสนุกไปกับมันเท่าที่เธอสามารถทำได้....

 

เจียงลู่ฉีไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “เธอนี่มันน่าสนใจจริงๆ”