ตอนที่ 92 – เลี้ยงปลาเพลิง

เจ่าไห่นั้นมองไปที่คูน้ำในสวนของคฤหาสน์ ซึ่งมีน้ำที่ใสสะอาดจนสามารถของเห็นก้นบ่อได้ ซึ่งสิ่งที่เขานั้นจ้องมองจริงๆแล้วไม่ใช่ตัวคูน้ำร้อนแต่เป็นปลาเพลิงตัวเล็กๆ

เขาไม่ได้สนใจปลานี้มาก่อนเนื่องจากว่าเขานั้นมีหลายสิ่งที่ต้องทำและปลานั้นมีจำนวนไม่มาก แต่เมื่อเขานั้นมองภาพบนหน้าจอที่แสดงนั้น เขาก็เป็นปลาเพลิงที่กระโดดออกมาจากน้ำร้อนนั้น ซึ่งมันทำเขานั้นรู้สึกสนใจมันขึ้นมา

เขาจำเรื่องราวเกี่ยวกับปลานี้จากที่กรีนบอกได้ ว่าปลาชนิดนี้นอกจากมันจะมีรสชาติที่อร่อยแล้ว มันยังมีราคาแพงอีกด้วย

ซึ่งตอนนั้นมิติฟาร์มเจ่าไห่นั้นยังมี Lv ไม่ถึง 10 และยังไม่สามารถที่จะสร้างทุ่งหญ้าปศุสัตว์ได้ นั้นคือเหตุผลที่เขานั้นไม่สังเกตเห็นถึงความพิเศษของปลานี้ แต่เมื่อเขาเปิดทุ่งหญ้าปศุสัตว์แล้วก็สามารถทำให้เลี้ยงสัตว์ต่างๆในมิติได้ แม้ว่าที่ทุ่งหญ้านั้นจะไม่มีบ่อเลี้ยงปลา แต่เขาก็มีบ่อน้ำร้อนในมิติซึ่งสามารถจะใช้เลี้ยงมันได้

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันจะทำได้จริงๆหรือป่าว แต่มันก็ไม่เสียหายอะไรที่ลองดู ซึ่งถ้ามันเลี้ยงได้ ก็ถือว่าเป็นแหล่งรายได้อีกทางหนึ่ง แต่ถ้าไม่ได้ เขาก็เสียแค่ปลาเพลิงเพียงไม่กี่ตัว

จากนั้นเจ่าไห่ก็ปรากฎตัวที่สวนของคฤหาสน์ ก่อนที่จะรีบเดินไปยังคูน้ำและยืนอยู่ที่ขอบปลาเพลิงที่ว่ายไปรอบด้วยความสบายใจ เจ่าไห่ก็ยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปในคูน้ำ ก่อนที่จะเปิดประตูมิติ น้ำพุร้อนและตัวปลานั้นก็ค่อยๆไหลเข้าไปในมิติ

ในขณะที่ปลาเพลิงนั้นเข้าไปในมิติก็มีเสียงแจ้งขึ้นมาว่า [ค้นพบสิ่งมีชีวิตใต้น้ำ ต้องการใช้น้ำที่มีคุณภาพพิเศษ มีเนื้อที่ละเอียดอ่อนและอร่อย ข้อเสียคือ มีขนาดตัวที่เล็ก ทำการปรับปรุงปลา ทำการวิเคราะห์ข้อมูลของปลา สามารถซื้อปลานี้ได้ในร้านค้าแล้ว ต้งใช้เวลาสิบห้าชั่วโมงในการเติบโตเต็มที่ ปลาแต่ละตัวสามารถผสมพันธุ์ได้แปดครั้ง แต่ละครั้งจะมีลูกถึงสามสิบตัว โดยใช้เวลาทุกๆแปดชั่วโมง ปลาต้องการอาหารทุกๆสี่ชั่วโมงบ่อน้ำพุร้อนจะกลายเป็นพื้นที่ใช้สำหรับการเพราะเลี้ยง ตอนนี้คุณสามารถใช้เครื่องมือของฟาร์มได้แล้ว

ในขณะนั้นเจ่าไห่ก็ดีใจกระโดดโลดเต้น ก่อนจะมีเสียงแจ้งขึ้นมาอีกว่า

[ทำการเชื่อมต่อกับเครื่องมือในการทำปศุสัตว์สำเร็จ ตาข่ายสามารถใช้ในการจับเป้าหมายสิ่งมีชีวิต ปศุสัตว์จะต้องถึง Lv 10 ถึงจะสามารใช้ตาข่ายได้อย่างเต็มประสิทธิภาพนอกมิติ ถ้าหากใช้ตาข่ายนอกมิติจะมีโอกาสสิบเปอร์เซนต์ในการจับสำเร็จสิบเปอร์เซนต์]

[ไม้ตีแมลงวัน ความสามารถ One-Hit-Kill ปศุสัตว์จะต้องถึง Lv 10 ถึงจะสามารใช้ตาข่ายได้อย่างเต็มประสิทธิภาพนอกมิติ หากใช้ไม้ตีแมลงวันข้างนอกมิติจะมีโอกาสเพียงสิบเปอร์เซนต์เท่านั้นที่จะติด One-Hit-Kill ระยะการโจมตีไม่เกินกว่าระยะการตรวจสอบของมิติ]

[ฟังก์ชั่นคำสั่งใช้งาน เป็นฟังก์ชั่นที่จะทำให้สัตว์ทุกชนิดในมิติทำตามคำสั่งของโฮสต์]

[ฟังก์ชั่นการแปรรูปอาหาร โฮสต์สามารถเลือกพืชผลเพื่อเปลี่ยนเป็นอาหารสัตว์ได้]

หลังจากที่ฟังเสียงแจ้งเตือนจนจบแล้ว เจ่าไห่ก็กลับเข้าไปในมิติ แต่ว่าเขาก็ไม่เห็นปลาตัวไหนเลยว่ายอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน

เขาจึงลองที่จะเปิดโรงนาดูซึ่งแน่นอน มันก็พบภาพของปลาเพลิง ซึ่งบอกว่าเขานั้นมีปลาเพลิงตัวเล็กๆเพียงแค่ห้าตัว เจ่าไห่จึงปล่อยปลาเพลิงนี้ลงไปในบ่อน้ำพุร้อน แม้ว่าอุณหภูมิของน้ำนั้นจะสูง แต่ก็ดูเหมือนว่าปลาจะไม่เป็นอะไร และดูเหมือนว่ามันจะมีความสุขมากกว่าแต่ก่อนด้วย

จากนั้นก็กลับไปที่โรงนาเพื่อดูว่าเขานั้นสามารถเปลี่ยนอะไรได้บ้างให้กลายเป็นอาหารสัตว์ ซึ่งก็มีใบหัวไชเท้า เพราะว่าเขานั้นเก็บหัวไชเท้าไปเป็นจำนวนมาก ซึ่งทำให้มีตุนไว้พอสมควร จากนี้ต่อไปมันก็ไม่ใช่สิ่งไร้ประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

เจ่าไห่จึงแปรสภาพใบหัวไชเท้าเหล่านี้ให้กลายเป็นอาหารสัตว์ลงในบ่อน้ำร้อนเพราะเขานั้นต้องการรู้จริงๆว่าอาหารที่แปรสภาพไปนั้นจะเป็นอย่างไร

เจ่าไห่นั้นเปลี่ยนใบหัวไชเท้านั้นกลายเป็นสีแดง ซึ่งทำให้เจ่าไห่นั้นรู้สึกตกใจไม่น้อยก่อนที่ เพราะเมื่อมองมันแล้ว มันกลายเป็นต้นไม้สีแดงใต้น้ำที่สวยงามอย่างมาก

ส่วนปลาเพลิงก็ว่ายวนรอบไปมา แต่บางครั้งมันก็จะงับพืชเหล่านี้ เหมือนเห็นเช่นนั้นแล้ว เจ่าไห่ก็รู้ทันทีว่าพืชนี้คืออาหารสำหรับพวกมัน

เมื่อเจ่าไห่ทำเสร็จแล้ว เมอร์รินและเม็กก็ออกมาจากวิลล่าพอดี พวกเขาเดินมาหาเจ่าไห่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พวกเขาก็เห็นบางอย่างในบ่อน้ำพุร้อนเปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้นั้น บ่อนี้ไม่มีสิ่งมีชีวิต แต่ตอนนี้มันมีทั้งปลาและพืชอยู่ใต้น้ำ ซึ่งมันทำให้ทั้งสองตั้งงุนงง เมอร์รินจึงถามด้วยความสงสัย “นายน้อย มันเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ?”

เจ่าไห่หัวเราะเล็กน้อย “ไม่มีอะไรครับ ผมแค่จับปลาเพลิงจากคฤหาสน์มา ส่วนพืชสีแดงนั้นก็เป็นอาหารสำหรับพวกปลาเหล่านี้”

เมื่อเมอร์รินได้ยินเจ่าไห่ตอบ เธอก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ เธอจึงมองไปยังบ่อน้ำพุร้อนอีกครั้ง ก่อนจะสีหน้าของเธอจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข “ยอดไปเลยค่ะ! เราสามารถเลี้ยงปลาเพลิงที่นี้ได้ มันจะกลายเป็นแหล่งรายได้อีกทางเลย”

“ใช่แล้ว แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ผมลืมบอกไปว่าปลาเพลิงตัวเล็กๆนี้จะโตเต็มที่ในอีกสิบห้าชั่วโมง จากนั้นมันก็จะสามารถผสมพันธุ์จนได้ลูกถึงสามสิบตัวทุกๆแปดชั่วโมงอีกด้วย ซึ่งพวกเขาสามารถผสมพันธุ์ได้ถึงแปดครั้ง”

เมอร์รินนั้นถึงกับอ้าปากค้าง ทุกคนในทวีปนั้นรู้ดีว่าการเลี้ยงปลาเพลิงนั้นยากแค่ไหนเพราะแม้ว่าจะมีบ่อน้ำพุร้อน มันก็ยากที่จะเพิ่มจำนวนปลาเหล่านี้ นั้นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมปลาเพลิงจึงเป็นปลาหายาก

ไม่เพียงแค่พวกมันจะเลี้ยงได้ยากเพราะอาศัยอยู่เฉพาะในบ่อน้ำพุร้อนเท่านั้น แต่มันยังเลือกกินอาหารอย่างมาก มันมีหลายอย่างที่ปลาเหล่านี้จะไม่กิน หรือเมื่อกินแล้วก็ทำให้มันป่วย ดังนั้นนี้คือเหตุผลที่ว่าทำไมจึงไม่มีคนเลี้ยงปลาเพลิง

หนึ่งในเหตุผลที่ปลาเหล่านี้นั้นยังคงอยู่รอดจนถึงตอนนี้ก็เพราะว่าไม่มีคนมาแถวนี้ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้นไม้รอบๆบ่อ เพราะแม้ว่าปลาเพลิงนั้นจะเลือกกินมาก แต่รากของต้นไม้เหล่านี้คืออาหารอย่างหนึ่งที่พวกมันกิน เนื่อจากมันเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ รากของมันจึงไปไกลถึงคูน้ำและกลายเป็นอาหาร แต่อย่างไรก็ตาม ในช่วงหน้าหนาวนั้นก็มีปลาจำนวนมากที่ตายเพราะความหนาวหรือไม่ก็ไม่มีอาหารกินจึงมีเพียงปลาจำนวนเล็กน้อยที่เหลือรอด

เพราะความยากในการเลี้ยงนี้เอง จึงมีพ่อค้าเพียงไม่กี่คนที่สามารถที่จะขายปลาเหล่านี้ได้แม้ว่ามันจะมีราคาแพง เพราะแค่ตัวหนึ่งนั้นก็มีราคาอย่างต่ำถึงสองเหรียญทอง จึงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถที่จะซื้อของราคานี้ได้ และแม้ว่าคุณจะมีเงินมากพอ แต่ปลาเพลิงส่วนใหญ่นั้นจะถูกส่งไปให้ราชวงศ์หรือไม่ก็ขุนนาง

ถ้าหากผลน้ำมันและข้าวไม้ไผ่นั้นจะเป็นอาหารที่โปรดปรานสำหรับสามัญชนแล้ว ปลาเพลิงนั้นก็เป็นอาหารสำหรับชนชั้นสูง ดังนั้นแล้วไม่ว่าจะเลี้ยงปลาเพลิงได้มากแค่ไหน ก็ไม่ต้องกังวลที่จะไม่มีคนซื้อปลาเหล่านี้

เจ่าไห่นั้นไม่รู้ถึงเรื่องนี้แต่เมอร์รินนั้นรู้เป็นอย่างดี และปลาเพลิงนี้จะเป็นแหล่งเงินที่สร้างรายได้ที่เร็วกว่าหัวไชเท้าหรือน้ำมันจากผลน้ำมันเสียอีก

ด้วยความเข้าใจในเรื่องนี้ทำให้เมอร์รินนั้นรู้สึกดีใจและปลาเพลิงนั้นสามารถถูกเลี้ยงได้ในมิติ เธอนั้นเคยได้ยินว่ามีสถานที่บางแห่งในทวีปที่สามารถที่จะเลี้ยงปลาเพลิง และพวกเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น เจ้าของคนก่อนก็คงจะเป็นคนที่พยายามที่จะสร้างความร่ำรวยจากปลาเพลิงเหล่านี้ แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถที่จะทำมันสำเร็จได้

เมื่อมองปลาเพลิงในบ่อน้ำพุร้อนแล้ว เมอร์รินก็มีสึกมีความสุข “ช่างสวยงามจริงๆ! ตราบใดที่เราเลี้ยงปลาเพลิงนี้ได้ พวกเราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกแล้ว”