ตอนที่ 90 – ลูกพีชเวทย์มนตร์

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจ่าไห่ ,เมอร์ริน และเม็กนั้นก็เดินทางไปยังภูเขาหิน แม้ว่าที่นั้นจะไม่มีอะไรให้ทำก็ตาม แต่พวกเขาก็ต้องการรอกรีนกลับมา

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เจ่าไห่นั้นยังคงต้องทำนั้นก็คือหาตัวการที่จะลอบสังหารเขา

จนกระทั่งตอนนี้ พวกเขานั้นมีเบาะแสเกี่ยวกับคนเหล่านี้น้อยเหลือเกิน บุคคลเหล่านี้นั้นเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่สำหรับพวกเขา ดังนั้นเจ่าไห่จึงต้องรู้ให้ได้ว่าคนเหล่านี้คือใคร

คนเหล่านี้อาจจะเป็นกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังพวกกองทัพอมตะก็เป็นได้ซึ่งเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็ไม่รู้เลยว่าคนเหล่านี้คือใคร มันเหมือนกับระเบิดเวลาที่ไม่รู้ว่าจะระเบิดตอนไหน

เพื่อตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นเจ่าไห่นั้นมีจุดวาร์ปสองจุดซึ่งทำให้เขานั้นสามารถไปมาได้อย่างอิสระระหว่างสถานที่สองแห่ง ซึ่งเหมือนกับสวนหน้าบ้านและหลังบ้าน ซึ่งมันสะดวกมาก แต่เจ่าไห่นั้นอยากที่จะอยู่ในมิติมากกว่า เนื่องจากว่ามิตินั้นมีบ่อน้ำร้อนพร้อมกับวิลล่า และยังมีหน้าจอที่ทำให้เขานั้นเห็นหรือได้ยินสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในคฤหาส์หรือที่ปราสาทอีกด้วย ซึ่งทำให้เขานั้นไม่จำเป็นต้องไปมาระหว่างสองที่

อย่างแรกเลยเจ่าไห่นั้นพาเมอร์รินและเม็กไปสำรวจรอบๆภูเขาหินเมื่อไม่พบอะไร พวกเขาก็กลับไปยังวิลล่าในมิติ

เมื่อกลับเข้ามาในมิติ เจ่าไห่นั้นยังมีสิ่งที่ต้องทำ นั้นคืออีกไม่นานเขาจะสามารถเก็บผลน้ำมันจากต้นได้แล้ว แต่มันยังมีพื้นที่เหลืออีกจำนวนหนึ่งซึ่งเขาตัดสินใจว่าต้องการจะปลูกพืชชนิดๆอื่นๆ โดยปลูกแตงกวา 2 มู่ ,ถั่ว 2 มู่ ,ฟักทอง 2 มู่ และหัวไชเท้าอีก 2 มู่ เมื่อมิตินั้นมี Lv เพิ่มขึ้นเจ่าไห่ก็สามารถที่จะเก็บเมล็ดพันธุ์พืชได้จากต้นของมัน เขาจึงต้องการทดลองว่าถ้าใช้พื้นที่เท่านี้จะสามารถผลิตเมล็ดพันธุ์พืชได้มากเท่าไหร่

เมื่อเขาจัดการเสร็จแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรทำและได้แต่จ้องมองพืชผลเหล่านั้น ก่อนที่เขานั้นจะลองดูสิ่งของต่างในโรงนาผ่านทางหน้าจอ เขาก็พบว่ามันมีสิ่งของมากมายหลายอย่าง ไม่ว่าจะเมล็ดผลน้ำมัน ,เมล็ดผลไม้ป่า ,เมล็ดข้าวสาลี ,เมล็ดข้าวไม้ไผ่ และเมล็ดลูกพีชเวทย์มนตร์….

เมล็ดลูกพีชเวทย์มนตร์? มันคืออะไร?

จากนั้นที่มือของเจ่าไห่ก็ปรากฎถุงสองถุงขึ้นมา พร้อมกับเสียงตอบรับว่า

[ลูกพีชเวทย์มนตร์เป็นผลผลิตจากต้นไม้เวทย์มนต์ เมื่อถึง Lv 10 จะได้รับสองถุง ซึ่งแต่ละถุงนั้นมี 1 เมล็ด เมล็ดลูกพีชเวทย์มนตร์หนึ่งเมล็ดใช้พื้นที่ในการปลูก 1 มู่ ลูกพีชเวทย์มนตร์นั้นสามารถรักษาอาการบาดเจ็บและฟื้นฟูพลังเวทย์ได้ในทันที เมล็ดลูกพีชนั้นสามารถทำให้ได้รับสัตว์นักรบได้ไม่ว่าจะเป็นประเภทไหน หรือระดับใด ใช้หยดเลือดในการทำให้สัตว์นักรบระบุตัวเจ้าของได้ เมื่อเลือกเจ้าของแล้วไม่สามารถเปลี่ยนได้ ลูกพีชเวทย์มนต์นั้นเป็นพืชจากมิติ ไม่สามารถนำออกไปจากมิติได้]

เจ่าไห่ตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงอธิบาย เพราะประโยชน์ที่ได้นั้นมากมายเหลือเกิน

มันสามารถที่จะรักษาบาดแผลและฟื้นฟูพลังเวทย์ แต่สิ่งที่สำคัญคือมันสามารถใช้เมล็ดของมันในการสร้างสัตว์นักรบ ซึ่งมันยอดเยี่ยมไปเลย!

คนส่วนใหญ่ในทวีปนี้นั้นไม่มีสัตว์นักรบ ซึ่งบางคนจะใช้เป็นพาหนะ ซึ่งไม่เหมือนกับสัตว์นักรบ

เจ้าของและสัตว์นักรบนั้นจะมีสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง โดยเฉพาะกับการทำสัญญาเลือดพวกเขาจะใช้เลือดและพลังชีวิตในการสร้างสัญญากับสัตว์อสูร ซึ่งทำให้สัตว์อสูรกลายเป็นสัตว์นักรบ แต่มันก็มีข้อเสียอยู่ นั้นคือยิ่งสัตว์นักรบนั้นแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็ต้องแลกด้วยพลังชีวิตของตนมากเท่านั้น ดังนั้นหลายๆคนจึงไม่หวังที่จะมีสัตว์นักรบที่แข็งแกร่ง เนื่องพลังชีวิตของพวกเขานั้นสำคัญกว่า

ทุกคนนั้นต้องการสัตว์นักรบแต่ด้วยข้อจำกัดหลายอย่าง จึงทำให้พวกเขาไม่มีมัน ถ้าหาคนในทวีปนั้นรู้เรื่องลูกพีชเวทย์มนตร์นี้แล้วล่ะก็ พวกเขาคงจะบ้าคลั่งและพยายามที่จะครอบครองสิ่งนี้

เจ่าไห่ที่ถือถุงเมล็ดพีชเวทย์มนตร์ไไว้นั้นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ด้วยวิธีนี้ พลังในการรบของกองกำลังเขานั้นจะเพิ่มขึ้นไปมากถึงแค่ไหนกัน

เมื่อเมอร์รินและเม็กเข้าไปในวิลล่าก็ตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเจ่าไห่ พวกเขาจึงรีบวิ่งไปหาเขาเพราะไม่รู้ว่าเจ่าไห่นั้นกำลังหัวเราะเรื่องอะไร

เมื่อไปถึงเมอร์รินก็เข้าไปถามด้วยความสงสัย “นายน้อย เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอค่ะ คุณถึงมีความสุขขนาดนี้?”

เจ่าไห่มองที่เมรินและยิ้มขึ้นมา “ยายเมอร์ริน ยายต้องการที่จะมีสัตว์นักรบไหมครับ?”

เมอร์รินพยักหน้า แน่นอนว่าเธอนั้นรู้ดีว่าสัตว์นักรบนั้นมีประโยชน์มากแค่ไหนสำหรับนักรบและนักเวทย์ที่แข็งแกร่ง “แน่นอนค่ะ ฉันคิดว่าทุกคนในทวีปก็อยากได้สัตว์นักรบเช่นเดียวกัน”

เจ่าไห่เขย่าถุงในมือของเขาด้วยรอยยิ้ม “ภายในถุงนี้นั้นมีเมล็ดพีชเวทย์มนตร์ซึ่งผมได้เป็นรางวัลจากมิติ มันใช้พื้นที่หนึ่งมู่ในการปลูกต้นนี้ ซึ่งเมื่อมันโตจนเต็มที่จนเก็บเกี่ยวได้แล้ว ผลพีชเวทย์มนตร์นี้สามารถที่จะใช้รักษาบาดแผลและฟื้นฟูพลังเวทย์ได้ในทันที แต่นั้นก็ยังไม่ใช่ส่วนที่สำคัญที่สุด เพราะสิ่งที่สำคัญคือเราสามารถใช้เมล็ดของมันในการทำให้สัตว์อสูรนั้นทำสัญญาจนกลายเป็นสัตว์นักรบ เพียงแค่หยดเลือดบนเมล็ดและให้มันกิน มันก็จะหลายเป็นสัตว์นักรบของคุณ และติดตามคุณต่อสู้ตลอดไป”

แม้ว่าเจ่าไห่นั้นจะอธิบายอย่างตะกุกตะกักแต่เมอร์รินก็เข้าใจสิ่งที่เขาสื่อ เมอร์รินและเม็กนั้นจ้องมองไปยังถุงในมือของเจ่าไห่ ถ้าหาไม่ใช่เพราะมิติที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว พวกเขาก็คงจะไม่เชื่อสิ่งที่เจ่าไห่พูดเพราะมันเป็นสิ่งที่น่ามหัศจรรย์จนเกินไป มันจะมีผลไม้แบบนี้อยู่ในทวีปนี้ด้วยอย่างงั้นเหรอ?

ด้วยความไม่แน่ใจเมอร์รินจึงถามขึ้นว่า “นายน้อยค่ะ คุณแน่ใจเหรอว่ามันสามารถทำได้ทันหมดที่บอกมานั้น?”

เจ่าไห่ก็ยิ้มตอบว่า “ผมก็ไม่แน่ใจครับ มันเป็นสิ่งที่มิติบอกกับผม อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังไม่ปลูกมันในตอนนี้ ผมจะรอจนกว่าจะเก็บเกี่ยวผลผลิตจนเสร็จก่อน จากนั้นผมจะใช้พื้นที่สองมู่ในการปลูกเมล็ดลูกพีชเวทย์มนตร์ทั้งสองนี้ และดูว่ามันจะดีแค่ไหนกัน”

ใบหน้าของเมอร์รินนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “มันเป็นไปได้อย่างแน่นอนคุ่ มิตินั้นไม่เคยหลอกพวกเรามาก่อน”

“ผมก็หวังว่าอย่างนั้น ถ้าหากลูกพีชเวทย์มนตร์นั้นสามารถทำได้อย่างที่บอก ไม่ช้ายายก็จะมีสัตว์นักรบเป็นของตัวเอง” เจ่าไห่พูดพร้อมกับหัวเราะ

เมอร์รินและเม็กนั้นรู้สึกยินดีกับเรื่องนี้ มันเป็นความฝันของหลายๆคนในทวีปที่จะมีสัตว์นักรบ และตอนนี้พวกเขาก็มีโอกาสที่จะได้มันมาแล้ว ทำไมพวกเขาจะไม่ดีใจล่ะ

เจ่าไห่ก็เปิดถุงและเทเมล็ดออกมา มันไม่มีอะไรแปลกประหลาดกับตัวเมล็ดเลย มันดูเป็นเมล็ดพืชทั่วไป เมื่อสังเกตุหลายๆครั้งแล้ว เขาก็ไม่เป็นถึงความพิเศษใดๆเลย เขาจึงใส่มันกลับเข้าไปในถุงก่อนจะส่งมันกลับเข้าไปในโรงนา

เมอร์รินและเม็กนั้นจ้องไปยังถุงลูกพีชเวทย์มนตร์จนกระทั่งมันหายไป ก่อนที่จะละสายตาจากมัน เมอร์รินนั้นหันออกไปมองหัวไชเท้าที่โตอยู่ข้างนอก “ฉันหวังว่า ฉันจะได้เห็นลูกพีชเวทย์มนตร์นี้เติบโตขึ้นมาในไม่ช้า”

“เอาล่ะ พวกเราแค่ต้องรอจนกว่าผมจะสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ จากนั้นพวกเราก็จะเริ่มปลูกมัน” เจ่าไห่พูดขึ้นมา