ตอนที่ 80 – อันเดต Lv up

เมื่อพวกเขานั้นอิ่มหนำสำราญกับอาหารแล้ว พวกเขาก็ทำการจ่ายเงิน

ซึ่งในขณะนั้นเอง กรีนก็มองดูท่าทางของพนักงานเสิร์ฟ เพื่อดูว่าจะมีพิรุธอะไรบ้างจากพวกเขา ถ้าหากพนักงานเหล่านี้นั้นเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการวางยาพิษนี้

แต่กรีนก็ต้องผิดหวังเพราะเขานั้นไม่เห็นอะไรผิดปกติเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ตอนที่กรีนนั้นให้ทิปกับพวกเธอนั้น พวกเธอก็รู้สึกดีใจอย่างมาก

เมื่อกรีนเห็นว่ามันไม่มีอะไรแล้ว เขาจึงตามเจ่าไห่นั้นออกไปจากร้านอาหาร

พวกเขาจึงออกไปจากเมืองทันทีเพราะไม่มีเหตุผลอะไรแล้วที่ต้องอยู่ที่นี้ นอกจากนี้กรีนเองก็ต้องทำการล่อเหยื่อ เพราะเขานั้นคิดว่าคนที่พยายามจะวางยาพวกเขานั้นต้องตามมาดูผลลัพธ์อย่างแน่นอน การวางยาพิษกับนักเวทย์มนตร์ดำนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างมาก เพราะว่านักเวทย์มนตร์ดำนั้นถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านยาพิษ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถแน่ใจได้ว่ายาพิษนั้นจะได้ผลหรือไม่

นี้เป็นแผนของกรีนที่แยบยล เพราะเขานั้นเชื่อว่าคนเหล่านี้ต้องมาดูผลลัพธ์ว่าพวกเขานั้นตายจากยาพิษหรือไม่ ซึ่งถ้าพวกเขานั้นยังคงอยู่ในเมือง พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะตอบโต้คนเหล่านี้ได้อย่างสะดวกสบาย เพราะด้วยอำนาจของตระกูลเพอร์เซลล์ที่คอยกำกับดูแลนั้นอาจจะเข้ามาแทรกแซงได้ ซึ่งกรีนก็ไม่อยากจะสร้างปัญหากับตระกูลเพอร์เซลล์ในตอนนี้ กรีนนั้นวางแผนเหล่านี้เพื่อที่จะหาทางจัดการกับคนที่กล้าจะวางยาพิษพวกเขา

เมื่อพวกเขานั้นออกไปนอกเมืองแล้ว เจ่าไห่ก็เรียกอันเดตออกมาแล้วขี่มันมุ่งตรงไปยังภูเขาหิน ซึ่งพิษนั้นจะออกฤทธิ์ในอีกสองชั่วโมง เจ่าไห่นั้นทำการคาดคะเนและคำนวณก่อนจะเริ่มทำตัวให้ดูเหมือนว่าถูกยาพิษ

จนกระทั่งตอนนี้ เจ่าไห่ก็ยังไม่เห็นล่องร่องรอยของศัตรูเลยแม้แต่น้อย แต่กรีนนั้นรู้ว่ามีใครบางคนกำลังจะตามพวกเยาอยู่ แน่นอนว่าสำหรับนักฆ่าที่ถูกฝึกมานั้นยอมไม่อาจที่จะพบได้ง่ายๆ

ด้วยฤดูใบไม้ผลิแม้ว่าเวลานั้นคือสี่โมงแล้ว แต่ท้องฟ้าก็ยังคงสดใส แม้ว่าความมืดในตอนกลางคืนนั้นจะทำให้เจ่าไห่นั้นล่อศัตรูออกมาได้มากขึ้น และพิษนั้นก็เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว เขาจึงเดินทางไปยังภูเขาใกล้ๆที่ไร้ผู้คน

เจ่าไห่นั้นรอเวลากว่าสองชั่วโมง และเมื่อคำนวณเวลาแล้วเจ่าไห่ก็หันไปหากรีนก่อนจะพูดว่า “เกือบจะถึงเวลาแล้วนะครับ ปู่กรีน”

เมื่อพวกเขานั้นมาถึงภูเขา แม้ว่ามันจะมีถนนนั้นนำทางมายังที่นี้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีคนใช้เส้นทางนี้ โดยเฉพาะเวลานี้ เมื่อถึงเวลาหกโมง ท้องฟ้าก็เริ่มมืด กรีนมองไปรอบก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “เริ่มกันเลยครับ”

เจ่าไห่นั้นค่อยๆให้เอเลี่ยนนั้นค่อยเดินช้าลง ก่อนจะส่งมันกลับเข้าไปในมิติ หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามก็ล้มลงแน่นิ่ง

พวกเขานั้นนอนลงบนหญ้านานว่าครึ่งชั่วโมง โดยพยายามที่จะนิ่งให้มากที่สุด โชคดีที่เวลานี้อากาศไม่หนาวมากนัก แต่การจะให้นอนนิ่งๆนานขนาดนี้ก็เป็นเรื่องยากไม่ใช่น้อย

เมื่อทั้งสามนั้นนอนแน่นิ่งกว่าหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็มีการเคลื่อนไหวบางอย่าง ซึ่งกรีนก็ได้ยินเสียงฝีเท้านั้นมุ่งเข้ามาหาพวกเขา

แม้ว่าเจ่าไห่นั้นจะมีประสาทสัมผัสเสียงที่ไม่เท่ากับกรีน แต่เขาก็มีหน้าจอของมิติฟาร์มของเขา ที่ฉายาผ่านทางสายตาของเขา แม้ว่าเขานั้นจะอยู่นอกมิติก็สามารถจับการเคลื่อนที่อยู่รอบๆตัวได้ และหลังจากที่เลเวลของเขานั้นเพิ่มขึ้น รัศมีหน้าจอก็เพิ่มขึ้นถึงสิบเมตรด้วยเช่นกัน

ปกติแล้วถ้าคนเดินเข้ามรในระยะห้าสินเมตรนั้น พวกเขาจะได้ยินเสียงบางอย่างแล้ว แต่เจ่าไห่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ถ้าหากไม่ได้หน้าจอแล้ว มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เจ่าไห่จะรู้ว่ามีใครเดินเข้ามาหาเขา

บนหน้าจอนั้นแสดงถึงจุดสีเขียวที่เดินเข้าไปหาพวกเขา

จุดสีเขียวนั้นคือชายที่สวมเสื้อคลุมสีดำพร้อมกับดาบสีดำ ด้วยจมูกที่ยาวและตาตี๋ ซึ่งเมื่อเห็นภาพของชายคนนี้แล้ว เจ่าไห่ก็นึกถึงชายคนหนึ่ง นั้นก็คือ ชิเฉียน

ชิเฉียนคือตัวละครจากนิยายเรื่องหนึ่งนั้นก็คือซ้องกั๋ง แม้ว่าเขานั้นจะมีรูปร่างที่อัปลักษณ์แต่เขาก็มีความสามารถในการขโมยอย่างมาก และถ้าชายคนนี้อยู่บนโลกก็สามารถที่จะเป็นนักแสดงได้เลยโดยไม่ต้องแต่งหน้าอะไรอีก [ผู้แปล : ซ้องกั๋ง คือสี่สุดยอดวรรณกรรมจีนตามที่วิกิบอก ซึ่งชิเฉียนนั้นคือจอมโจรในกลุ่ม72สหายดิน ซึ่งใครมีข้อมูลตรงนี้ก็ช่วยบอกด้วยนะครับ]

ชายคนนี้หยุดอยู่ห่างจากเจ่าไห่ประมาณยี่สิบเมตรก่อนจะขว้างลูกดอกเข้าใส่

ในหัวใจของเจ่าไห่ก็ก่นด่าออกมาในใจ เพราะขนาดพวกเขานอนแน่นิ่งกว่าชั่วโมงแล้ว คนเหล่านี้ก็ยังระวังตัว เมื่อเห็นชายคนนั้นกำลังจะปาลูกดอก เจ่าไห่ก็เรียกดรังค์ออกมาต่อหน้าเขา ซึ่งทำให้ลูกดอกนั้นไม่สามารถที่จะพุ่งไปหาเจ่าไห่ได้

เมื่อเจ่าไห่อัญเชิญดรังค์ออกมา กรีนก็ขยับตัวทันที ด้วยการเป็นนักรบระดับแปด เพียงพริบตาเดียวนั้นก็มีแสงสีเหลืองห่อหุ้มตัวเขาก่อนที่กรีนจะพุ่งเขาใส่ชายคนนั้น ซึ่งเม็กก็ลุกขึ้นมาสร้างบาเรียล้อมเจ่าไห่และเธอไว้

ลูกดอกที่ปาออกมานั้นไม่สามารถที่จะทำลายบาเรียของเม็กได้เลย

เมื่อดรังค์นั้นปรากฎตัวขึ้นมา ชายคนนั้นก็รู้ว่าต้องหนีแล้ว แต่โชคร้ายที่พวกเขานั้นก็ไม่ได้โอกาสนั้นแล้ว กรีนนั้นแข็งแกร่งและรวดเร็วกว่าที่พกวเขานั้นคิดไว้ และพุ่งเขาใส่พวกเขาซึ่งเขารู้ดีว่าแม้ว่าจะหนี พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำได้

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่หนีไปไหน  และหลับตาลงก่อนที่พวกเขานั้นจะสำลักเลือดสีดำออกมาและล้มลงและตายไป

เจ่าไห่ที่ยืนมองอยู่นั้น เขาไม่คิดเลยว่าชายเหล่านี้จะมีความเด็ดขาดถึงเพียงนี้ เมื่อชายคนนี้รู้ว่าไม่สามารถที่จะหนีได้ เขาจึงตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยกลืนพิษในปากเหมือนกับในโทรทัศน์

กรีนก็ไม่คิดว่าชายคนนี้จะเลือกฆ่าตัวตายก่อนจะยืนอยู่ข้างศพเขา ตอนนี้เขานั้นไม่สามารถที่จะถามอะไรได้ จึงทำได้เพียงแค่ตรวจสอบศพ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะว่าไม่มีอะไรบ่งชี้เลยว่าชายคนนี้นั้นมีใครอยู่เบื้องหลัง

เจ่าไห่นั้นเดินเขาไปมองศพชายคนนี้ ก่อนจะหันไปถามดรังค์ว่า “ถ้าเราเปลี่ยนคนนี้กลายเป็นอันเดตแล้ว พวกเราสามารถให้พวกเขานั้นตอบคำถามได้หรือไม่?”

ดรังค์ส่ายหัว “ไม่ได้ครับนายท่าน ตอนนี้ผมเป็นอันเดตแล้ว ดังนั้นผมจึงสร้างได้เพียงแค่อันเดตระดับต่ำดังนั้นต่อให้เปลี่ยนเขากลายเป็นอันเดตแล้วก็ไม่สามารถที่จะให้เขานั้นตอบคำถามได้”

เจ่าไห่มองไปที่ศพก่อนจะต้ดสินใจว่า “เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นอันเดต เราจะแสดงให้พวกเขาเป็นว่าถ้าคิดจะต่อกรกับพวกเราแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”

ดรังค์ก็รับคำสั่งอย่างง่ายได้ ก่อนที่ดรังค์จะร่ายเวทย์ ก่อนที่ก๊าซสีดำนั้นจะลอยเข้าไปในร่างที่เสียชีวิตนี้เมื่อควันสีดำนั้นหายไป ก็ไม่มีอะไรเหลือเลยนอกจากโคงกระดูกที่นอนอยู๋บนพื้น แน่นอนว่าเสื้อผ้าของเขานั้นไม่ได้หลายไปและเขายังมีดาบติดตัวอยู่

เมื่อไม่มีอะไรที่จะจัดการกับชายคนนี้แล้ว เจ่าไห่ก็ส่งเข้าไปในมิติ แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าเมื่อส่งชายคนนี้เข้าไปในติแล้ว ก็มีเสียงแจ้งเตือนว่า [วัตถุประเภทหุ่นยนตร์ระดับต่ำ Lv Upทำการเพิ่มความสามารถ และเพิ่มความสามารถพิษ]

เจ่าไห่นั้นหยุดงงไปชั่วขณะก่อนที่ดวงตาจะประกายขึ้นมา เขาทำการอัญเชิญชายคนนั้นออกมาจากมิติ ซึ่งชายคนนี้เปลี่ยนโครงกระดูกกลายเป็สีเขียวเข้มเหมือนกับดรังค์

“เจ้าเข้าใจข้าไหม?” เจ่าไห่ถาม

ชายคนนั้นพยักหน้า

เจ่าไห่ก็รู้สึกดีใจก่อนจะพูดว่า “ชื่อกองกำลังหรือองค์กรของเจ้าคืออะไร?”

ชายคนนั้นส่ายหัว “ข้าคือข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ ของนายท่าน”

เจ่าไห่นั้นจ้องไปที่ชายคนนี้ก่อนจะถามเขาอีกหลายคำถาม แต่ก็ได้รับคำตอบแบบเดียวกัน ซึ่งทำให้เจ่าไห่นั้นรู้ว่า ชายคนนี้จำอะไรไม่ได้เลยกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนตาย

เจ่าไห่จึงแสยะยิ้ม เขานั้นคิดว่าหลังจากที่อันเดตนั้นได้เพิ่มระดับขึ้นจะทำให้ชายคนนี้นั้นสามารถบอกบางสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะสูญเปล่า

เจ่าไห่จึงถามต่อว่า “เจ้านั้นสามารถทำอะไรได้บ้าง?”

“นายท่าน ข้าสามารถสังหารคนได้โดยลูกดอก และสู้ด้วยดายได้ครับ” ชายคนนั้นกล่าวออกมา

ชายคนนี้นั้นไม่เหมือนกับดรังค์ เขานั้นเป็นเพียงแค่อันเดตระดับต่ำจึงทำให้ไม่สามารถที่จะจำเรื่องราวในอดีตได้ แต่ด้วยการเพิ่มระดับของมิติทำให้เขานั้นสามารถใช้ทักษะการลอบสังหารที่เขาเคยมีก่อนได้

เจ่าไห่พยักหน้า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จำไว้ว่าข้าคือนายของเจ้า และชื่อของเจ้าคือชิฟ” จากนั้นเจ่าไห่ก็ส่งชิฟนั้นกลับไปยังมิติ