ตอนที่ 30 หนอนอันเดท

หลังจากที่ไทแรนด์ได้หยุดวิ่ง ทรายก็หมุนเข้าหามันภายในไม่กี่ลมหายใจ

พายุทรายได้พัดโชยทรายและฝุ่นขึ้นและมอนสเตอร์จากใต้ผืนทรายก็พยายามจะฆ่าไทแรนด์

ไทแรนด์ได้ดีดตัวจากพื้นและถอยห่างออกไปประมาณ10เมตร เพื่อหลบการโจมตี

หลิน ฮวง และพวกที่เหลือสามารถมองเห็นวัตถุปริศนาได้แล้ว มันคือสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาที่ดูราวกับงูหลาม มันมีเกล็ดสีแดงเลือดและเกล็ดก็ปกคลุมไปด้วยร่างกายที่ยาวประมาณ20เมตรของมัน มันสูงกว่าไทแรนด์เมื่อมันเหยียดร่างขึ้นตรงๆ

มีเพียงปากบนหัวมันเท่านั้น มันไม่ได้มีดวงตา!เมื่อมองไปที่ไทแรนด์ มันก็เปิดปากของมันเล็กน้อย และนั่นทำให้หลิน ฮวง และพวกเขาเห็นได้ถึงฟันแหลมคมที่คล้ายกับหนามที่บิดไปมาในปากมัน

ใบหน้าของทั้งคู่ได้เปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาเห็นถึงลักษณะของมอนสเตอร์

 

“เราควรทำยังไงดี?!นี่คือหนอนอันเดท!”เจ้าอ้วนกรีดร้อง

 

หนอนอันเดทถือว่าเป็นปีศาจชนิดหนึ่ง พวกมันเป็นนักล่าที่น่ากลัวที่สุดบนทะเลทราย พวกมันหาได้ยากและส่วนที่เลวร้ายที่สุดก็คือพวกมันไม่มีศัตรูทางธรรมชาติในที่แห่งนี้ พวกมันล้วนมองสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตในทะเลทรายเป็นเพียงเหยื่อ

ปีศาจทั้งหมดจะโหดร้ายเมื่อพวกมันออกล่าอาหาร หนอนอันเดทก็ไม่แตกต่างกัน

เมื่อเหยื่อหยู่ในปากของมัน ฟันภายในปากของมันจะหมุนวน มันจะบดและหั่นเหยื่อเป็นเศษเล็กเศษน้อย มันไม่ต่างอะไรกับเครื่องบดเนื้อ

มันเป็นตำนานที่รู้กันดีว่า มันมีปากเล็กๆอยู่ภายในปากใหญ่ มันจะเจาะทะลวงกระโหลกของสิ่งมีชีวิตและดูดกลืนสมองมัน

หนอนอันเดทตรงหน้าพวกเขามันมีความยาว20เมตร คล้ายกับไทแรนด์ พวกมันล้วนอยู่ในระดับเหล็ก แต่ทว่า มอนสเตอร์นี้มันคือศัตรูของมอนสเตอร์ทราย มันมีความเป็นไปได้สูงที่ไทแรนด์จะแพ้

นี่คือมอนสเตอร์ที่หลิน ฮวง ไม่ต้องการพบเจอมากที่สุด แต่ทว่า เขากลับถูกบังคับให้ต้องกดข่มความกลัวเขา

 

“พวกเราไม่สามารถหลบหนีได้อีกต่อไป พวกเราจำต้องกระทืบมัน!”หลิน ฮวง พ่นคำหยาบออกมา เขารู้ดีว่าสถานการณ์นี้มันเลวร้ายแค่ไหน เขาตะโกนใส่เจ้าอ้วน แต่ดวงตาของเขากลับไม่เคยละจากหนอนอันเดท

 

หนอนอันเดท มันจ้องมาที่พวกเขาแต่มันไม่ได้เปิดฉากโจมตี ปากของมันเปิดกว้าง มันเป็นภาพที่น่าขนลุกสำหรับหลิน ฮวง และเจ้าอ้วน  มันคือวิธีการที่นักล่าใช้มองเหยื่อของพวกมัน

มอนสเตอร์ทรายได้ทำตามคำสั่งของหลิน ฮวง โดยไม่ประมาท

หลิน ฮวงและเจ้าอ้วนไม่ได้ตอบสนอง พวกเขากลับตกตะลึง

 

เมื่อมองไปยังหนอนทรายที่ไม่ได้โจมตีต่อ หลิน ฮวงก็คาดเดาและถาม“หรือว่ามันจะโจมตีได้ก็ต่อเมื่อมีวัตถุกำลังเคลื่อนที่?”

“นายถามผิดคนแล้ว ฉันไม่เคยอ่านคู่มือมอนสเตอร์ ฉันสามารถรับรู้ถึงมันได้เพราะฉันเคยอ่านข่าวมาก่อน” เจ้าอ้วนกลืนคำพูดลงไปและกล่าวต่อ“ข่าวมันเกี่ยวกับกลุ่มนักล่าสำรองที่ได้เผชิญกับหนอนอันเดทในทะเลทราย กลุ่มคนทั้ง5ล้วนถูกสังหารโดยมอนสเตอร์ตัวนี้ภายในเวลาไม่ถึง10นาที เมื่อทีมช่วยเหลือมาถึงพร้อมกับนักล่า หนอนอันเดทก็ได้กัดกินช่วงบนของนักล่าสำรองคนสุดท้ายไปเสียแล้ว”

“นายไม่จำเป็นต้องเล่าโดยละเอียด…”

 

การสนทนาของพวกเขากินเวลาสักพักและหนอนอันเดทก็ยังคงไม่รู้ถึงการดำรงอยู่ของพวกเขา

“ทำไมมันยังคงเคลื่อนไหวอยู่?พวกเราได้พบกับหนอนอันเดทปลอมรึไง?”เจ้าอ้วนถาม เขาหวังว่าคำตอบนั้นจะเป็นเชิงบวก

“มีอะไรในช่องเก็บของที่นายยังไม่ได้ใช้ไหม?”

“ขอฉันดูแปป”เจ้าอ้วนรู้ดีว่าหลิน ฮวง กำลังคิดอะไรอยู่

ขณะนั้นเอง หนอนอันเดทก็เคลื่อนไหวและพุ่งใส่เจ้าอ้วน

“บ้าเอ้ย!มันกำลังมาหาฉัน!”เจ้าอ้วนตะโกน เสียงของเขาสั่นคลอน

 

ร่างของไทแรนด์มันสั้นกว่าและเขาได้ใช้ประโยชน์จากจุดนี้เพื่อกลิ้งหลบการโจมตี เจ้าอ้วนไม่ได้ตระหนักถึงสภาพแวดล้อมโดยรอบเขาและผลัดจนระหว่างการต่อสู้อันดุเดือด เขาถูกเหวี่ยงข้ามอากาศและตกลงข้างหนอนอันเดทประมาณ2เมตร

มันดูเหมือนว่าเขาจะทำให้โดยรอบหยุดนิ่ง ปากของหนอนอันเดทได้หันไปทางเจ้าอ้วนในฉับพลัน และค่อยๆเคลื่อนที่เข้าหาเขา

ปากของมันกำลังเข้าใกล้เขา หัวใจของเขารู้สึกราวกับจะระเบิดออกจากร่าง ความคิดเขามันร้องตะโกนให้วิ่งอยู่หลายครั้ง แต่สติของเขากลับเตือนให้เขาอยู่นิ่งเฉยเพราะหากเขาวิ่ง เขาจะตายอย่างแน่นอน

 

“เจ้าอ้วน อย่าขยับ ฉันจะล่อหนอนอันเดทให้!”หลิน ฮวง กล่าว เมื่อมองเห็นปากของหนอนอันเดทที่มุ่งไปทางเจ้าอ้วน พวกเขาอยู่ห่างกันน้อยกว่า3เมตร หลิน ฮวง รู้ดีว่าเจ้าอ้วนจะถูกฆ่าหากเขาไม่หันเหความสนใจจากมัน

“ไทแรนด์วิ่ง!”หลิน ฮวง สั่ง

 

เมื่อไทแรนด์ได้ยินเช่นนี้ เขาก็พุ่งทะยานออกห่างจากหนอนอันเดทราวกับลูกศรที่ถูกปล่อยจากคันธนู

หนอนอันเดทหันหัวกลับในทันทีเมื่อตระหนักว่าไทแรนด์กำลังพยายามหลบหนีจากมัน มันดูเหมือนว่ามันกำลังเล็งทิศทางที่ไทแรนด์วิ่งอยู่ จากนั้นมันก็ไล่ตามด้วยความเร็วที่มากกว่า

เจ้าอ้วนโล่งใจเมื่อเขาเห็นหนอนอันเดทเปลี่ยนเป้าหมาย เขาคิดว่าเขาจะตายไปเสียแล้ว

ขาของเขามันสั่นไม่หยุดอยู่สักพักขณะที่เขานั่งลงบนพื้นทราย จากนั้นเจ้าอ้วนก็ตระหนักได้ว่าทั่วร่างเขามันเปียกชุ่มไปหมด มันไม่ใช่เพราะอากาศที่ร้อน แต่มันเกิดจากความกลัวและความวิตกกังวล

เขาพักอยู่สักพักแต่ก็ลังเลใจ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและวิ่งไปในทิศทางของไทแรนด์และหนอนอันเดท เขาพึมพำขณะที่วิ่ง“หลินฮวง อย่าตายนะ!หากนายเสียสละชีวิตของนายเพื่อช่วยฉัน มันจะไม่มีทางที่ฉันจะมีความสุขไปตลอดชีวิต....”

 

บนทรายสีทอง มอนสเตอร์ทรายยักษ์ไม่ได้หยุดวิ่ง และมองทรายที่กำลังขยับไปมาด้านหลังพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้าใกล้กันมากขึ้น เมื่อหนอนอันเดทได้พุ่งทะยานผ่านทราบและกำลังจะกระโจนใส่มอนสเตอร์ทราย มันก็ได้หายลับไป

ที่เนินทรายห่างไกลจากพวกเขา หลิน ฮวงยิ้ม เขากลับมีการ์ดมอนสเตอร์สีเขียวอีกใบอยู่ในมือเขา

เมื่อไม่กี่นาทีก่อน ก่อนที่หนอนอันเดทจะไล่ทันไทแรนด์ เขาก็ได้ปล่อยหลิน ฮวง ลงตรงเนินทรายใกล้ๆ จากนั้นเขาก็สั่งให้ไทแรนด์ล่อหนอนอันเดทไว้ขณะที่เขาจะสังเกตระยะห่างระหว่างพวกมันที่เนินทราย

เมื่อหนอนทรายพยายามจะไล่จับไทแรนด์ หลิน ฮวง ก็จะเปลี่ยนไทแรนด์กลับเป็นการ์ดมอนสเตอร์ขณะที่ทำลายแผนการของหนอนอันเดท มันก็จะยังคงมองหาไทแรนด์อยู่

 

หลิน ฮวง ขยี้การ์ดสีเขียวในมือและอัญเชิญไทแรนด์อีกครั้ง จากนั้นเขาก็พูด“ไปเถอะ เราต้องกลับไปหา เจ้าอ้วน!”