บทที่ 18 หญิงสาวผู้ถูกครอบงำโดยวิญญาณ!!!

หอพักหญิงนั้นเป็นสถานที่พักอาศัยของเหล่าศิษย์บนซึ่งแตกต่างกับหอพักศิษย์บนชายซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ครั้งหนึ่งนั้นเคยมีศิษย์ชายบุกรุกเข้าไปยังหอพักหญิงเขาถูกทำร้ายจนต้องสูญเสียความทรงจำและยังต้องถูกขับออกจากนิกายอีกด้วย!

เรื่องเหล่านี้ยังคงเกิดขึ้นทุกปี แม้เหล่าศิษย์ชายที่มักชอบพอศิษย์หญิงคนใดนั้นก็เป็นที่ทราบกันดีว่าโทษของการบุกรุกนั้นร้ายแรงยิ่งนัก ส่วนใหญ่จะออกมานัดพบเจอกันด้านนอกเสียมากกว่า

"หวังว่าเจ้าคงโชคดีนะ!"ศิษย์ชายคนหนึ่งกล่าวขณะยืนดูเหตุการณ์อยู่ภายนอก ถึงความโชคร้ายที่กำลังจะมาถึง

ซ่งหยูเพิ่งเข้ามาเป็นศิษย์บนอยู่เมื่อไม่กี่วันนี้ และเหตุการณ์นี้เกิดจากที่ไม่มีใครเคยบอกเขามาก่อนเกี่ยวกับกฏข้อห้ามของหอพักหญิง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้าไปในหอพักหญิงโดยไม่มีใครหยุดยั้งเขา

"เอ๊ะ! เหตุใดหอพักหญิงถึงได้ดูแตกต่างจากหอพักชายมากมายขนาดนี้!"

ขณะที่เขาเดินเข้าไปในหอพักหญิงเขาเหลือบมองไปรอบ ๆ ซึ่งมีดอกไม้นานาพันธุ์บานสะพรั่งสวยงามตลอดทาง หุบเขาสีเขียวดูกลมกลืนกับท้องฟ้าที่มีเมฆโปร่งดูสดใส เหนือทะเลสาบมีเรือลำเล็กๆ

ลอยลัดเลาะไปเรื่อย ๆ นอกจากนี้ยังมีนกเป็ดน้ำกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการดำน้ำหาปลา เขายังได้ยินเสียงเพลงอันไพเราะนุ่มนวลดังมาจากไกลๆ

ซ่งหยูหยุดดูทะเลสาบที่มีหญิงสาวนั่งอยู่หัวเรือและกำลังร้องเพลง ขณะที่แรงกระเพื่อมของน้ำมีหญิงสาวอีกสองสามคนโผล่ขึ้นมาจากน้ำ และเกาะอยู่กับเรือต่างพากันร้องเพลงเสียงหวานกังวานไปทั่วดูแล้วชวนหลงไหลยิ่งนัก

"มีชายแปลกหน้ากำลังแอบมองพวกเราอยู่!" หญิงสาวคนหนึ่งสังเกตเห็นขณะที่นางยืนอยู่ริมฝั่งพลางร้องตะโกนอย่างตกใจ

เหล่าหญิงสาวพากันตื่นตกใจกระวนกระวายและพุ่งตัวลงไปในน้ำ.....

ซ่งหยูรีบเดินอย่างรวดเร็ว เหล่าหญิงสาวได้ดำน้ำไปซ่อนตัวอยู่ที่เกาะเล็กๆ กลางแม่น้ำและรีบสวมเสื้อผ้า สายตาของพวกนางเต็มไปด้วยความโกรธ และการจ้องมองของพวกนางเต็มไปด้วยแววตาที่หมายมุ่งจะสังหาร จากนั้นพวกนางจึงพยายามค้นหาซ่งหยู...

แต่ซ่งหยูรีบใช้ความเร็ววิ่งไปให้ไกลจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็วในขณะที่พวกนางยังคงเสียเวลาอยู่กับการสวมเสื้อผ้า

"มีชายแปลกหน้าผู้หนึ่งบุกรุกเข้ามาและมันกำลังแอบดูเหล่าศิษย์หญิงที่กำลังอาบน้ำ!"

"แจ้งเตือนเรื่องนี้ให้ทุกคนทราบและค้นหามันให้เจอเดี๋ยวนี้!"

"มันกล้าบุกรุกถึงที่นี่ และกล้าแอบดูเหล่าศิษย์หญิงอาบน้ำ ค้นหามันให้เจอและหักน้องชายมันเสียให้จงได้!"

--------------------------------------------

ซ่งหยูกำลังเดินเข้าไปเรื่อยๆในหอพักหญิงพลางคิดในใจว่า"แล้วชุ่ยชิงหยานอยู่ที่ไหนกันแน่? หอพักหญิงนั้นมีขนาดใหญ่มากดังนั้นเหล่าศิษย์หญิงจึงมีอยู่มากมายจึงหาตัวได้ยากมาก ข้าต้องถามใครสักคน"

"ซ่งหยู! เจ้าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไรกัน?"

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งแว่วมาซึ่งเป็นเสียงที่คุ้นเคยของเขาและเห็นหลานหยูถือตะกร้าดอกไม้แต่งตัวเหมือนหญิงสาวชาวบ้าน ภายในตะกร้ามีดอกไม้นานาชนิดนางเงยหน้ามองซ่งหยูอย่างประหลาดใจ

"นี่เจ้า! รู้หรือไม่ว่าเหตุที่เจ้าบุกรุกเข้ามาที่นี่มันจะเป็นเรื่องใหญ่!"

หลานหยูรีบเดินมาหาเขา แต่ทันใดนั้นนางก็นึกขึ้นมาได้ว่านางยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าจึงกล่าวอย่างอายๆว่า"เหตุที่เจ้าบุกมาที่นี่เจ้ามาหาข้าหรือไม่? ... "

ซ่งหยูยิ้ม"ศิษย์พี่ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้ามีเพื่อนเก่าอยู่คนหนึ่งพักอยู่ในหอหญิงที่นี่นางมีชื่อว่าชุ่ยชิงหยานนางมาจากตระกูลชุ่ยถู ของชนเผ่าแม่น้ำเว่ย ข้าสัญญาว่าจะมาเยี่ยมนางที่นี่ แล้วท่านพอจะรู้จักนางหรือไม่?"

"อืมมม .....นางไม่ได้อยู่ที่นี่... "

หลานหยูรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจของนาง แต่รีบยิ้มให้" เจ้ามาหาชุ่ยชิงหยานเช่นนั้นหรือ? นางเป็นน้องสาวหรือคนรักของเจ้ากันแน่?"

นางรีบคว้าแขนของซ่งหยูโดยไม่รีรอคำตอบจากเขา และดึงเขาไปที่ห้องของนางและกล่าวว่า"เจ้านี่มันช่างกล้าเกินไป! หากคนอื่นล่วงรู้ว่าเจ้าแอบเข้ามาที่นี่ล่ะก็......เกิดเรื่งใหญ่แน่ ซ่อนตัวอยู่ในนี้ก่อน แล้วมีคนเห็นเจ้าหรือไม่!?"

ซ่งหยูพึมพำคนเดียวว่า"เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาข้าเห็นผู้หญิงอาบน้ำอยู่ที่แม่น้ำ...."

หลานหยูกลิ้งตาไปมาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีและนางกล่าวว่า" แย่แน่ๆ! ในบรรดาผู้ที่กำลังอาบน้ำอยู่ที่แม่น้พนั่น นางเป็นหลานของขุนนางผู้ใหญ่แห่งตระกูลหยู ซึ่งเป็นอันดับสองในสิบอันดับของตระกูลที่ยิ่งใหญ่นามว่า อู๋เฟยหยานซึ่งนางเป็นที่ยอมรับว่าเป็นศิษย์หญิงคนแรกที่แข็งแกร่งที่สุดภายในหอหญิงนี้ นั่นหมายความว่านางสามารถเทียบได้กับผู้บ่มเพาะระดับสูงเลยทีเดียว และเป็นที่รู้กันดีว่านางไม่ใช่คนอ่อนโยนแต่อย่างใด....แต่เจ้ากล้าแอบดูนางอาบน้ำเจ้าตายแน่! ซ่อนตัวอยู่ในห้องของข้าจนกว่าเรื่องจะสงบ"

ซ่งหยูอธิบายว่า"ข้าหาได้ตั้งใจแอบดูไม่! ข้าเพียงชอบเพลงที่นางร้องเลยหันไปมองเท่านั้น!"

"ส่วนคนที่ร้องเพลงก็หาใช้หญิงธรรมดาไม่นางมาจากตระกูลเถาหลินนามว่าเถาอี้เอ๋อ ซึ่งเป็นอันดับสามในสิบอันดับของตระกูลที่ยิ่ง เป็นที่รู้จักกันดีถถึงความสง่างามของนาง บิดาของนางเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสฝ่ายกฏหมายของนิกายฯ เจ้าอาจเคยเห็นเขาก็ได้เมื่อตอนที่เจ้าเข้าร่วมนิกายฯครั้งแรกก็ได้ ซึ่งเขาเป็นผู้ที่มีหน้าตาขึงขังตลอดเวลา เขาจ้องทุกคนราวกับว่าทุกคนเป็นหนี้เขาก็ไม่ปาน..........."

หลานหยูแสดงสีหน้าที่กังวล นางวางตะกร้าไว้ที่ด้านหน้าประตูและกล่าวว่า"หากมีใครพบเจ้าจริงๆเจ้าต้องตายแน่ๆ! ข้าจะไปตามหาชุ่ยชิงหยานเอง แต่เจ้าทั้งสองห้ามกระทำสิ่งที่น่าอับอายที่ห้องของข้าก็แล้วกัน!"

ซ่งหยูถามงงงง ๆ "สิ่งที่น่าอับอายกับชุ่ยชิงหยานเช่นนั้นหรือ?"

หลานหยูจ้องมองเขาอย่างขึงขังและกล่าวว่า" อย่างไรก็ตามเจ้าก็อย่ามาทำอะไรรุ่มร่ามภายในห้องของข้าก็แล้วกัน!"

----------------------------------------

ไม่นานนักหลานหยูก็กลับมา แต่ทว่า....ไม่มีชุ่ยชิงหยานมาด้วย นางส่ายหัวไปที่ซ่งหยูและกล่าวว่า

"คนรักของเจ้าขึ้นไปบนหุบเขาเมื่อไปกี่วันก่อน นางถูกเรียกตัวโดยผู้บ่มเพาะระดับสูงของตระกูล และหลังจากที่นางกลับลงมานางก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปโดยนางทำการฝึกอยู่เพียงลำพัง....ข้าไปหานางแต่นางกลับบอกว่านางไม่ต้องการพบเจ้า พวกเจ้ามีปัญหาอะไรกันหรือไม่? ดูแล้วสีหน้าของนางดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ข้าอุตส่าบอกว่าเจ้าหนีรอดมาได้อย่างหวุดหวิดจากถ้ำอาถรรพ์นั่น แต่นางไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ ... "

ซ่งหยูรู้สึกตกใจเล็กน้อยคิดว่า"โดยปกติแล้วชุ่ยชิงหยานเป็นคนที่อ่อนโยนและนุ่มนวล แล้วเหตุใดนางจึงเป็นเช่นนี้ได้?"

หลานหยูยังกล่าวต่อไปอีกว่า"การบ่มเพาะของนางนั้นเป็นที่น่าตกใจ โดยหลังจากที่นางกลับลงมาจากหุบเขานั้นการบ่มเพาะของนางนั้นก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและนางก็แข็งแกร่งกว่าข้ามาก ถ้าข้าเดาไม่ผิดนางอาจจะบรรลุเข้าถึงจิตวิญญาณและอาจจะสำเร็จขั้นสูงสุดแล้วก็เป็นได้ และอนาคตอันใกล้นี้นางอาจจะล้ำหน้าเจ้าก็เป็นได้ ตอนนี้มันยากที่จะบอกได้ว่า อู๋เฟยหยานจะสามารถรักษาตำแหน่งของนางไว้ได้หรือไม่?"

ซ่งหยูรู้สึกผิดหวังเขายืนขึ้นและเตรียมตัวที่จะออกไป "หากนางไม่ต้องการพบข้า ถ้าเช่นนั้นข้าก็ไปเสียดีกว่า!"

หลานหยูรีบกล่าวว่า"ไม่! หากเจ้าออกไปตอนนี้เจ้าก็จะถูกจับได้แน่ และหากพวกนั้นเห็นเจ้าออกมาจากห้องของข้าด้วยแล้วข้าจะต้องอับอายและเสื่อมเสีย! รอจนถึงเวลาพลบค่ำแล้วเจ้าค่อยออกไปก็แล้วกัน!"

ซ่งหยูพยักหน้าและตกลง

หลานหยูแอบใช้สายตามองไปที่ซ่งหยูซึ่งเขาไม่ได้เป็นคนที่หล่อเหลา ด้วยหน้าตาที่ดูธรรมดามีคิ้วที่หนา

ดวงตากลมโต ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งและทรงพลัง หน้าอกของเขากว้างและได้สัดส่วน

ความสูงของเขายังสูงกว่าของชายที่รุ่นราวคราวเดียวกัน ซึ่งหากเปรียบกับเขาแล้วนางราวกับนกน้อยๆที่เกาะอยู่บนไหล่ของซ่งหยูเสียมากกว่า....

หากแต่หลานหยูเองนางก็นับว่าเป็นหญิงสาวที่งามพร้อมคนหนึ่งทั้งหน้าตา และรูปร่างที่ได้สัดส่วนซึ่งนางก็เป็นที่หมายปองสำหรับศิษย์ชายที่ได้พบเจอ...

"หากมองใกล้ๆแล้วเจ้าเองก็ดูดีกว่าศิษย์ชายคนอื่นๆ เสียอีก!"นางคิดในใจและแสดงสีหน้าที่แดงก่ำของนางออกมา

เมื่อถึงเวลาค่ำคืนที่เงียบสงบพวกเขาใช้เวลาเกือบสองชั่วยามกว่าหลานหยูจะพาซ่งหยูออกมาจากหอหญิงได้ นางก็พลางมีความคิดเกิดขึ้นมา"หากมีใครรู้ว่าข้าแอบพาชายออกจาหอหญิงชื่อเสียงข้าคงจะป่นปี้ก็คราวนี้ และเขาก็จะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนรักของข้าแน่ๆ!"

หลานหยูกระวนกระวายใจแต่นับเป็นโชคดีที่ท้องฟ้า และความมืดที่ทำให้พวกเขาก็ไม่ได้พบกับใครระหว่างทาง...

ทันใดนั้น!

ขณะที่เขาเดินผ่านลานหน้าหอพักหญิงซินหวงก็กล่าวขึ้นมาจากห้วงมหาสมุทรแห่งจิตว่า"ข้าสัมผัสถึงกลิ่นไอของราชินีช้างสวรรค์ราวกับว่ามันจะอยู่แถวๆนี้!"

"ราชินีช้างสวรรค์?"

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นหัวใจของซ่งหยูก็เต้นเร็วขึ้น"ราชินีช้างสวรรค์หลบซ่อนตัวอยู่ในนิกายฯจริงๆหรือ?"

"แสดงว่าวิญญาณของเจ้าปีศาจตัวนี้น่าจะแฝงอยู่ในร่างของศิษย์หญิงคนใดคนหนึ่งเป็นแน่!"

ซินหวงกล่าวต่อว่า"กลิ่นไอปีศาจของนางดูอ่อนลงไปมาก หากนางแฝงอยู่ในร่างของศิษย์หญิงเหล่านั้นจะมีเพียงลมหายใจเพียงบางครั้งเท่านั้นที่ไหลปนออกมากับกลิ่นไอปีศาจ และมันอ่อนมากจนยากที่จะสัมผัสได้ อาจเป็นด้วยเหตุที่นางเพิ่งได้ร่างใหม่มา และยังไม่สามารถหลอมรวมกับร่างกายใหม่ได้อย่างสมบูรณ์ แต่หากนางได้ครอบครองร่างนั้นโดยสมบูรณ์แล้วมันจะเป็นเรื่องยากมากที่ข้าจะสัมผัสกับมันได้อีก!

ซ่งหยูจ้องไปที่หลานหยูนางหัวเราะและกล่าวว่า"แท้จริงแล้วจิตใจของคนอันเป็นที่รักจะเชื่อมโยงถึงกันได้แม้จะอยู่ห่างไกลกัน เจ้าอุตส่ามานางถึงที่นี่แต่น่าเสียดายที่คนรักของเจ้าไม่อยากเจอหน้าเจ้าเสียนี่ รีบไปเถอะก่อนที่ข้าจะถูกเป็นแพะรับบาปแทนคนรักของเจ้า!"

คำกล่าวของนางนั้นเสมือนเป็นสิ่งที่ตอกย้ำความผิดทำให้เขาจำต้องออกจากหอพักหญิงแต่โดยดี

----------------------------

"หรือว่าชุ่ยชิงหยานก็คือนางราชินีช้างสวรรค์....."

อยู่ๆซ่งหยูก็เกิดความคิดนี้ขึ้นมา เขาไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าหากว่าน้องสาวเขาคนที่เรียกเขาว่า

"พี่ชาย" จะถูกครอบงำโดยนางราชินีช้างสวรรค์!

หลังจากนั้นไม่นานซ่งหยูก็สงบสติอารมณ์และกล่าวถามซินหวงว่า "หากนางถูกครอบงำโดยจิตวิญญาณของราชินีช้างสวรรค์จริงแล้วชุ่ยชิงหยานจะเป็นอย่างไร!?

"จิตวิญญาณของราชินีช้างสวรรค์แข็งแกร่งเท่าใด จิตวิญญาณของคนธรรมดาก็จะถูกบดขยี้ตายในชั่วพริบตาเดียวเมื่อนั้น"

ซินหวงยังกล่าวอีกว่า"หากถึงเวลานั้นแล้วแม้ผู้สำเร็จการบ่มเพาะระดับสูงก็ยากที่จะต้านทานมันได้ และแล้ววิญญาณของร่างนั้นก็จะสลายไปอย่างไม่ต้องสงสัย เหลือไว้เพียงร่างกายที่มันจะเข้าไปแฝงแทนที่เท่านั้น

หลานหยูสังเกตเห็นอาการกระวนกระวายใจโดยที่นางไม่สามารถช่วยอะไรได้โดยกล่าวว่า"ซ่งหยูเจ้ายังอายุยังน้อย หากเจ้าจะเสียเวลากับเรื่องคนรักข้าเกรงว่าจะส่งผลต่อการฝึกของเจ้าให้ล่าช้าก็เป็นได้!"

"ฮี่!ฮี่!ฮี่! ศิษย์พี่ข้าเพิ่งรู้ว่าการมีคู่รักจะส่งผลต่อการฝึกบ่มเพาะให้ล่าช้า!"

ทันใดนั้น! ก็มีเสียงกลุ่มหญิงสาวเดินหัวเราะออกมาจากชายป่า ที่อยู่ด้านนอกของหอพักหญิง ซึ่งมีหญิงสาวหลายคนออกมาจากต้นไม้และขวางทางเอาไว้ และหนึ่งในนั้นก็คือ อู๋เฟยหยาน ซึ่งนางกำลังพิจารณาซ่งหยูตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าและยิ้มเยาะด้วยมุมปากพลางกล่าวว่า"นี่เจ้ากล้าซ่อนชายไว้ในห้องพักเพื่อจะทำเรื่องน่าอับอายใช่หรือไม่?"

"หึ!"หลานหยูรีบออกตัวอย่างร็วดเร็วว่า"หาใช่ไม่! ศิษย์พี่และทุกคนกำลังเข้าใจข้าผิด!"

หญิงสาวอีกคนหัวเราะอย่างเยือกเย็นและกล่าวว่า" หึ!หึ!หึ! เข้าใจผิดเช่นนั้นหรือ! หากเป็นการเข้าใจผิดแล้วเหตุใดเจ้าจึงได้พาชายผู้นี้ออกมาจากห้องของเจ้า! เจ้าอยู่ในห้องกันสองต่อสองเช่นนี้คงทำเรื่องน่าบัดสีใช่หรือไม่? กฏก็ต้องเป็นกฏมิสามารถจะเปลี่ยนแปลงได้ หากพวกเจ้าพากันฝ่าฝืนกฏเช่นนี้หอพักหญิงก็คงมีแต่เรื่องบัดสี และเป็นที่เสื่อมเสียหากผู้ใดได้ล่วงรู้เรื่องนี้ เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องปล่อยชายผู้นี้ไว้ที่นี่!

หลานหยูรู้สึกกังวลใจมากและรีบมองไปที่ซ่งหยูนางรีบกล่าวกระซิบว่า"ซ่งหยูเจ้ารีบออกไปก่อน! เร็วเข้า!"

ทันใดนั้น!

เสาสัญลักษณ์แห่งจิตวิญญาณหลายอันก็ถูกยกขึ้นพร้อมกัน ภาพแกะสลักบนเสานั้นถูกสาดส่องโดยแสงที่เปล่งรัศมีสว่างไสวไปทั่วบริเวณ อู๋เฟยหยาน, เถาอี้เอ๋อ และหญิงสาวคนอื่นๆต่างขวางกั้นรายล้อมเพื่อกดดันทั้งสองคน

ขณะนั้นหลานหยูเองก็ถูกจับไว้ไม่ให้สามารถขยับตัวได้! และทันใดนั้น! เสาสัญลักษณ์ก็เกิดสั่นสะเทือน และลอยขึ้นสู่อากาศพร้อมกับเสียงระเบิด"ปัง!"

จากนั้นเสาสัญลักษณ์ทั้งหมดก็พุ่งตรงมาที่ซ่งหยูพร้อมกัน ซ่งหยูเลื่อนเท้าไปข้างหน้าทำให้กล้ามเนื้อที่ขาเขาถึงกับสั่น ด้วยแรงกดดันที่เกิดขึ้นโดยเสาสัญลักษณ์กับแรงต้านทานจากร่างกายของเขาทำให้เสาสัญลักษณ์ไม่สามารถถูกยกขึ้นกลางอากาศได้ทำให้เกิดระเบิดขึ้นเสียงดังสนั่น"ตุ้มมมมม!"

อู๋เฟยหยานร้องตะโกนขึ้นและกระโดดขึ้นกลางอากาศ และทันใดนั้นก็ปรากฏพลังแห่งจิตวิญญาณกลายร่างเป็นปลาและห่านขนาดใหญ่ซึ่งกำลังมุ่งตรงไปในทิศทางของซ่งหยู!

ภายในความมืดมิดร่างของจิตวิญญาณทั้งปลาและห่านกำลังเหินเวลาอยู่กลางอากาศ จากนั้นได้ปรากฏร่างของมังกรโผล่ออกมาจากท้องฟ้าทั้งสามต่างปล่อยรัศมีการทำลายล้างเข้าหากันอย่างดุเดือด!

เสียงคำรามของมังกรดังวานไปทั่วบริเวณ อู๋เฟยหยานล้มลงกับพื้นนางเงยหน้าขึ้น จากนั้นภาพที่น่ากลัวของร่างมังกรและซ่งหยูก็หายตัวไปในเงามืด  !

ในขณะนั้นหลานหยูถึงกับตกตะลึง"อู๋เฟยหยานคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเหล่าศิษย์หญิงทั้งหมด ก็ไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้?"

...................................................................................................