ตอนที่ 47 – การคำนวณ

อย่างที่เจ่าไห่นั้นคาดการณ์ไว้ ว่าซอมบี้สัตว์อสูรนั้นจะเดินทางไปรอบแดนทมิฬแห่งนี้

โชคดีที่พวกมันนั้นไม่อยู่บริเวณปราสาทแล้ว นอกจากนี้พวกมันก็ไม่ได้ทำลายกำแพงหรือประตูของปราสาทเลย เพราะพวกมันนั้นปีนขึ้นมาทางกำแพงแทน

ซึ่งก็ต้องพูดว่าสัตว์อสูรธรรมดานั้นก็แข็งแกร่งว่าสัตว์ตัวอื่นๆในโลกอดีตของเขาทั้งหมดซึ่งถ้าเสือหรือสิงโตในโลกของเขามาอยู่ที่นี้ มันก็คงเป็นเพียงแค่อาหารสำหรับสัตว์อสูรพวกนี้

กรีนนั้นเห็นว่าทุกอย่างในปราสาทถูกทำลายลงจนหมด แต่เขาก็ไม่ได้ตกใจเหมือนกับคนทั่วไป เพราะตั้งแต่เด็กนั้น เขาก็ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับปู่ของอดัมและพ่อของเขามาโดยตลอด ดังนั้นประสบการณ์การต่อสู้ของเขาจึงมีมาก เพื่อแค่ชายตามองสถานกาณ์เพียงเสี้ยววินาทีก็บอกได้ทันทีว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น

เพราะว่ามันไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ภายในปราสาทเลย!

แม้ว่าข้าวของต่างๆจะถูกทำลาย แต่กรีนก็ไม่เห็นรอยเลือกเลยซักหยดเดียว ซึ่งสัตว์อสูรคงจะระบายความโกรธที่ไม่สามารถหาใครในปราสาทเจอ จึงทำลายข้าวของพวกนี้แทน

แต่เพื่อความแน่ใจ กรีนก็สำรวจห้องต่างๆ ซึ่งก็ไม่พบอะไรเลย ราวกับว่าทุกคนนั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ทันใดนั้น ก็ปรากฎหลุมมิติขึ้นมาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับเสียงของเจ่าไห่ “คุณปู่เขียวเข้ามาข้างในครับ”

กรีนนั้นตกใจ ก่อนที่จะค่อยๆมองไปภายในหลุมที่ปรากฎขึ้นมา แต่เขาก็ไม่เห็นอะไรเลยแต่มันก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไปในหลุมนั้น

จากนั้นกรีนก็ปรากฎตัวขึ้นในมิติฟาร์ม ใกล้กับสวนผลน้ำมัน ซึ่งต้นผลน้ำมัน นั้นยังไม่สามารถที่จะเก็บเกี่ยวผลน้ำมันได้ในตอนนี้ และพวกทาสที่กำลังตั้งใจเรีนหนังสือ

เมอร์รินที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกทาส เมื่อเห็นกรีนนั้นกลับมา เธอก็พูดขึ้นทันทีว่า “กรีน คุณกลับมาแล้ว!!”

กรีนนั้นมองไปรอบๆด้วยความงุนงง “เมอร์ริน ที่นี้คือที่ไหนกันแน่?”

เมอร์รินยิ้ม “นี้เป็นมิติของนายน้อย ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับปลูกหัวไชเท้า”

จากนั้นเจ่าไห่และเม็กก็ออกมาจากกระท่อม เจ่าไห่จึงรีบเดินเข้าไปกอดกรีน “ปู่กรีน ผมดีใจ ในที่สุดคุณก็กลับมา!”

กรีนยิ้ม “ใช่แล้วนายน้อย ผมกลับมาแล้ว”

เจ่าไห่หัวเราะ “เอาล่ะ ในเมื่อคุณกลับมาแล้ว เราเข้าไปคุยข้างในกันเถอะ” เขานั้นดึงกรีนและคนอื่นๆเข้าไปในกระท่อม

ภายในกระท่อมนั้น เจ่าไห่ก็อธิบายเรื่องต่างๆเกี่ยวกับมิติของเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของเรีนก็ประกายขึ้นมา เพราะเขานั้นรู็ดีว่ามิติฟาร์มนั้นมีความสำคัญมากแค่ไหนต่อตระกูลบูดา

เมื่อเจ่าไห่อธิบายสถานการณ์ต่างๆจนเสร็จ กรีนก็กล่าวขึ้นมาว่า “ยอดไปเลย นายน้อย!ด้วยมิติฟาร์มแห่งนี้ เราสามารถที่จะฟื้นคืนตระกูลบูดาขึ้นมาได้”

เจ่าไห่ยิ้มพร้อมกับจิบชา “ปู่กรีน แล้วเรื่องการขายหัวไชเท้าเวทย์มนตร์เป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับนายน้อย ผมนั้นได้เจรจากับตระกูลมาร์กี้ แล้วพวกเขาก็ตกลงที่จะซื้อขายกับพวกเราโดย ซื้อหัวไชเท้าทั้ง 40 ตัน พร้อมกับต้องการหัวไชเท้าอีก 100 ตัน ต่อเดือน และถ้าพวกเขาขายได้ดี พวกเขาอาจจะสั่งเพิ่มขึ้นอีก” กรีนกล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ยอดเยี่ยม! ส่วนเรื่องราคาล่ะ”

กรีนยิ้ม “8 เท่าของราคาตลาด”

เจ่าไห่พยักหน้าตอบ นี้เป็นราคาที่เกิดคาดไปอย่างมาก เพราะเขานั้นคิดว่าหัวไชเท้านี้คงจะขายได้ประมาณ 6 เท่าของราคาตลาด เพราะว่าพวกเขานั้นขายส่งไม่ใช่การขายปลีก

จากนั้นเขาก็ชี้ไปยังต้นผลน้ำมัน “พวกผลน้ำมันเหล่านี้ก็คงจะสามารถเก็บเกี่ยวได้ในไม่ช้า ซึ่งจะทำให้เรสามารถผลิตผลน้ำมันได้จำนวนมาก ปู่คิดว่าตระกูลมาร์กี้ จะรับซื้อหรือไม่?”

“ผมเองก็ไม่ทราบเช่นกัน” กรีนกล่าวในขณะที่มองต้นไม้ “แต่พวกเขานั้นสนใจในเรื่องคุณภาพอย่างมาก ในเมื่อเรานั้นขายหัวไชเท้าคุณภาพสูง ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจสนใจ ซึ่งถ้าผลน้ำมันนี้มีคุณภาพที่ดี พวกเขาอาจรับซื้อ”

เจ่าไห่พยักหน้าตามพร้อมกับขมวดคิ้ว “ปู่กรีน ผมลืมถามเรื่องสถานการณ์ข้างนอกเลยว่าเป็นอย่างไรบ้าง ยังมีสัตว์อสูรเดินอยู่รอบๆหรือไม่?”

คิ้วของกรีนก็ย่นขึ้นมา “มันยังมีสัตว์อสูรอยู่บ้าง แต่จำนวนก็ลดลงไปมาก แต่ผมของแนะนนำว่าพวกเราควรจะรอก่อน ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเราจะดึงดูดสัตว์อสูรพวกนั้นกลับมาอีก”

ในขณะที่เจ่าไห่กำลังจะพูด เม็กก็พูดขึ้นมา “คุณปู่ นายน้อยก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเราก็ยังจะยังไม่อยู่ในมิติแห่งนี้ แต่ว่าพวกเรามีอุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่คอยดูสิ่งต่างในปราสาท ทำให้พวกเรานั้นรู้ว่าคุณนั้นกลับมา”

เม็กพูดถึงเรื่องจอที่คอยสังเกตุการณ์เรื่องต่างๆ ซึ่งเธอนั้นรู้สึกว่ามันเป็นอุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่ยอดเยี่ยมมาก เพราะมันสามารถแยกแยะเพื่อนและศัตรูได้

กรีนก็มองจอด้วยความสงสัย จากนั้นเจ่าไห่ก็สาธิตวิธีการใช้ให้กรีนดู ก่อนจะมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น [ผลไม้น้ำมันเติบโตเต็มที่พร้อมเก็บเกี่ยวแล้ว โปรดเก็บเกี่ยวให้เร็วที่สุด]

เจ่าไห่นั้นรู้สึกประหลาดใจ ก่อนจะเดินออกไปจากกระท่อม เขานั้นมองไปยังสวนต้นผลน้ำมันที่เขาปลูกไว้เมื่อ 4 วันก่อน

ผลไม้นั้นจากต้นนั้นเหมือนกับผลกีวีในโลก แต่เปลือกของมันนั้นมีสีเทาฟ้าแทน และมันก็มีขนาดเท่ากับกำปั้นของผู้ชาย ซึ่งข้างในนั้นมีสีเชียวเหลือง และเมื่อนำไปบดจนละเอียดก็จะได้น้ำมันปริมาณมากออกมา

กรีนนั้นตกใจเมื่อเห็นเช่นนั้น เขานั้นรู็ดีว่าผลน้ำมันนั้นถูกปลูกในทวีปนั้นไม่มีขนาดใหญ่ขนาดนี้ ซึ่งเมื่อมองไปยังต้นไม้เหล่านี้แล้ว น้ำมันที่ได้จากมันคงไม่น้อยเลย

แต่เจ่าไห่นั้นไม่รู้ว่ากรีนกำลังคิดอะไรอยู่ เขาโฟกัสไปยังจำนวนผลที่มิตินี้สามารถผลิตได้ออกมา เขานั้นปลูกไว้ทั้งหมด 300 ต้น ซึ่งแต่ละต้นนั้นจะสามารถผลิตได้ต้นละ 750 กก. ซึ่งผลผลิตที่ได้นั้นค่อนข้างสูง ซึ่งผลผลติทั้งหมดที่ได้นั้นมีปริมาณ 225 ตัน ซึ่งเมื่อน้ำไปสกัดเอาน้ำมันแล้ว ก็ได้น้ำมันที่ 150 ตัน

แต่หลังจากที่เขาเก็บเกี่ยวผลรอบแรกแล้ว เขาก็จะสามารถเก็บมันได้อีกในสองวันถัดไปเจ่าไห่ลองคำนวณเป็นจำนวนต่อเดือนแล้ว เขาสามารถปลูกและเก็บเกี่ยวผลน้ำมันได้ 9 ครั้ง ซึ่งหลังจากสกัดแล้ว เขาจะมีน้ำมันที่ผลิตออกมาได้ถึง 1350 ตันต่อเดือน

หลังจากที่เจ่าไห่คำนวณเสร็จแล้วเขาจึงพูดว่า “ทำการการเก็บเกี่ยวผลน้ำมัน.”

ตะกร้าบินออกเก็บผลน้ำมัน กรีนนั้นตกใจเพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นการเก็บเกี่ยวของมิติแห่งนี้

กรีนรู้ดีว่าผลน้ำมันนั้นมีประโยชน์มากแค่ไหน นอกจากที่น้ำมันที่ได้แล้ว ส่วนที่เหลือของผลก็สามารถนำไปเลี้ยงสัตว์อสูรได้ด้วย ซึ่งผลน้ำมันนั้นสามารถเก็บเกี่ยวผลได้หลายชุด ซึ่งมีประโยชน์อย่างมาก เพราะเขาไม่จำเป็นต้องปลูกใหม่ทุกครั้งที่เก็บเกี่ยว

หลังจากที่ผลน้ำมันเก็บเกี่ยวเรียบร้อยแล้ว เจ่าไห่ก็กลับไปยังกระท่อม แต่กรีนก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ว่า “นายน้อยครับ คุณเก็บเกี่ยวผลน้ำมันได้ปริมาณเท่าไหร่เหรอครับ?”

เจ่าไห่ยิ้ม “ประมาณ 225 ตัน ต้นไม้แต่ละต้นจะให้ผลอยู่ที่ 750 กก.”

กรีนจึงก้มหัวนับนิ้ว คิดว่าเขาสามารถที่จะสกัดเอาน้ำมันออกมาได้เท่าไหร่ “ถ้าเช่นนั้น พวกเราก็สามารถสกัดน้ำมันได้ประมาณ 150 ตันอย่างนั้นเหรอครับ? นี้มันเป็นผลผลิตที่ยอดเยี่ยมไปเลย!”

กรีนนั้นรู้ว่าโลกข้างนอกนั้นถ้าพวกเขาโชคดีก็จะสามารถผลิตผลน้ำมันได้ 500 กก.ต่อต้น แต่ในมิตินั้นสามารถผลิตได้ถึง 750 กก. ต่อต้น ผลต่างของ 250 กก. นั้นไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว

เจ่าไห่จึงเสริมว่า “นอกจากนี้เรายังเก็บเกี่ยวผลได้ถึง 9 ครั้งต่อเดือน และเราจะเก็บผลผลิตรอบต่อไปในอีกสองวัน”

กรีนยืนขึ้นด้วยความตกใจ “9 ครั้งต่อเดือน? ถ้าทุกครั้งเราเก็บผลน้ำมันไปสกัดได้รอบละ 150 ตันถ้าอย่างนั้นเดือนหนึ่งเราก็ผลิตได้ 1350 ตันต่อเดือน ซึ่งน้ำมัน 0.5 กก. นั้นขายได้ 1 เหรียญทองแดง ดังนั้นเราก็จะขายได้เท่ากับ 2,700,000 เหรียญทองแดง หรือก็คือ 2700 เหรียญทอง!”

เจ่าไห่ก็ตกใจเมื่อกรีนพูดขึ้นมา เขานั้นไม่เคยขาดคิดมาก่อนเลยว่าน้ำมันในทวีปนั้นจะมีราคาถูกเช่นนั้น ซึ่งดูเหมือนว่าพืชชนิดนี้จะสร้างรายได้ที่ดีเยี่ยมจริงๆ

แต่เจ่าไห่นั้นไม่รู้ว่าในทวีปนั้นใช้น้ำมันเป็นจำนวนเท่าไหร่ต่อวัน ซึ่งถ้าใช้จำนวนมาก เขาก็สามารถที่จะส่งมันเข้าสู่ตลาดได้ในจำนวนมาก