ตอนที่ 004 – สเปเทียลฟาร์ม

“โปรแกรมสเปเทียลฟาร์มเริ่มการติดตั้ง เชื่อมต่ออินเตอร์เนต การเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตสมบูรณ์ ระบบปฎิบัติการปกติ ตรวจพบโฮสต์ ตรวจสอบสถานะโฮสต์ สถานะของโฮสต์ปกติ ทำการเชื่อมต่อกับโฮสต์ เลเวลปัจจุบัน : LV 1 ของรางวัลจากระบบ : เงิน 500 เหรียญทอง, เมล็ดหญ้า 6 ถุง แต่ละถุงปลูกได้ 1 ไร่ ตอนนี้คุณมีพื้นที่ 1 ส่วน พื้นที่ 10 ไร่ LV 0 คุณสามารถซื้อเมล็ดพืชได้ที่ร้านค้า ผลผลิตสามารถขายสินค้าได้ที่ร้านค้าเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญทอง คุณสามารถเข้ามายังฟาร์มได้อย่างอิสระ คุณไม่สามารถเชื่อมต่อเซิฟเวอร์ได้ ไม่สามารถเชื่อมต่อเพื่อนได้”

เจ่าไห่ยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกเหมือนกำลังฝันไป

ถ้าหากได้ยินเสียงแบบนี้บนโลก เจ่าไห่ก็คงไม่เชื่อและคิดว่ามันคงเป็นการถ่ายของรายการที่แกล้งกัน แต่ที่โลกแห่งนี้ต่างออกไป ถ้าเรื่องการข้ามโลกมีจริง เรื่องแค่นี้ทำไมเขาจะไม่เชื่อ?

เจ่าไห่พูดในใจ “ไปยังฟาร์ม”

เมื่อพูดเสร็จก็มีแสงวาบเข้าที่ตา เมื่อลืมตาอีกครั้งตัวเขานั้นไม่ได้อยู่ที่ปราสาทแต่อยู่ในมิติที่กว้างขวาง มิตินี้มีพื้นที่ขนาดใหญ่มากประมาณ 2 – 3 เฮกตาร์(20,000-30,000 ตารางเมตร) ที่ในบริเวณนั้นมีพลั่วปักอยู่และพื้นดินนั้นถูกพรวนไว้อย่างเรียบร้อย ถัดจากพื้นที่นั้นจะมีบ่อน้ำและถังน้ำตั้งอยู่ ที่นี้มีกระท่อมเล็กๆอยู่ 1 หลังและที่ด้านซ้ายมีบ้านของสุนัขตั้งอยู่ ใต้หน้าตาของกระท่อมนั้นมีขวดอยู่ 2 ใบ ขวดใบแรกมีเครื่องหมายบอกว่าเป็นยาฆ่าแมลง ส่วนอีกขวดนั้นเป็นยากำจัดวัชพืช ถัดจากขวด 2 ใบนี้ก็มีตระกล้าที่เขียนไว้ว่า “เก็บเกี่ยว”  ที่ด้านขวาของกระท่อมนั้นมีกระท่อมเล็กๆเขียนว่า “โรงนา” พื้นที่นอกจากนี้นั้นเต็มไปด้วยหมอกหนา ซึ่งไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย นั้นคือสิ่งที่เขาเห็นทั้งหมดในมิติแห่งนี้

เจ่าไห่รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่นี้ เพราะมิตินี้คือเกมที่เขาคุ้นเคยมากที่สุด นั้นคือ “เกมสเปเทียลฟาร์ม!!”

เจ่าไห่นั้นมีความสนใจที่ต่างจากเนิร์ดคนอื่นๆ ตรงที่เขาชอบอ่านหนังสือ อ่านนิยายรวมถึงเขียนนิยายด้วย แต่ตัวเขานั้นกลับไม่เคยเล่นเกม

จนกระทั่งเพื่อนของเขาแนะนำเขาให้ลองเล่นสเปเทียลฟาร์ม  เกมนี้นั้นไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากมายและการเล่นนั้นค่อนข้างง่าย ดังนั้น เจ่าไห่จึงเล่นมาโดยตลอดจนฟาร์มของเขานั้นมี Lv. 27  แม้ว่ามันจะไม่ได้สูงมาก แต่เขาก็เข้าใจในตัวระบบของเกมและในช่วงกลางของการเล่นนั้นจะมีทุ่งหญ้าด้วย

สิ่งที่ทุกๆคนรู้เมื่อเริ่มเกมนั้น ระบบจะให้อิสระในการทำสิ่งต่างๆ รวมถึงกระท่อมและภาพวิวทิวทัศน์ที่เจ่าไห่เห็นนี้นั้นเหมือนกับเกมที่เขาเล่นไม่มีผิด สิ่งเดียวที่ต่างกันคือเจ่าไห่นั้นเป็นสิ่งที่เห็นผ่านจอคอมพิวเตอร์ แต่ตอนนี้เขามองจากข้างในของมิตินั้น

เจ่าไห่นั้นไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับมิติแห่งนี้ เขาจึงลองขูดดินบนพื้น

เมื่อเขาหยิบดินขึ้นมา ก็มีเสียงดังในหัวข้อเขาว่า “ดินสเปเทียล LV : 1 ทำการพรวนดินแล้ว สามารถใช้ในการเพาะปลูกพื้ชได้ เร่งระยะเวลาในการเติบโต 10 เท่า สามารถนำออกไปนอกมิติได้ และสามารถปรับปรุงดินนอกมิติได้”

เจ่าไห่รู้สึกมีความตื่นเต้นมาก เพราะเขายังรู้เกี่ยวกับมิติแห่งนี้น้อยเกินไป นี้เป็นโอกาสที่ดี เขาวิ่งตรงไปยังบ่อน้ำ และใช้มือแตะลงไปในน้ำ จากนั้นก็มีบทพูดในหัว “น้ำสเปเทียล LV : 1 สามารถดื่มได้ ช่วยในการพัฒนาร่างกายมนุษย์ สามารถใช้ในการชลประทานได้ เพิ่มจำนวนผลผลิตของพืช 10 เท่า สามารถนำออกไปนอกมิติได้ และสามารถปรับปรุงดินนอกมิติได้”

เจ่าไห่รู้สึกตกใจ และหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งลืมที่จะดึงมือขึ้นจากน้ำ

หลังจากนั้นซักพัก เจ่าไห่ก็ยืนขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะว่า “พระเจ้าช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ ไม่เคยคิดเลยว่าจะให้ความสามารถที่ดีเยี่ยมขนาดนี้มา”

เจ่าไห่นั้นเข้าใจอย่างชัดเจนว่าในทวีปอาร์คนี้ เขาไม่สามารถที่จะฝึกฝนเวทย์มนตร์ และพลังฉีได้ ชะตาของเขากำหนดมาให้เป็นคนธรรมดาไปตลอดชีวิตนี้ ซึ่งทำให้อดัมไม่สามารถที่จะแก้แค้นใครได้ แต่การมีอยู่ของมิตินี้ทำให้สิ่งต่างๆนั้นต่างออกไป ถึงแม้ว่าเขาจะแก้แค้นใครไม่ได้ เขาก็ยังสามารถที่จะดูแลรักษาตระกูลบูดา และสร้างความเจริญได้ นี้ก็เป็นการแก้แค้นอย่างหนึ่งให้แก่อดัม

เมื่อเจ่าไห่สงบจิตใจได้  สิ่งแรกที่เขาทำคือการวิ่งไปยังพลั่ว เขาต้องการรู้ว่าพลั่วนั้นสามารถทำอะไรได้ในมิติเกมแห่งนี้

เมื่อมือของเจ่าไห่สัมผัสพลั่ว ก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า “พลั่ว ประเภท เครื่องมือ LV : 1 สามารถพรวนดินอัตโนมัติได้ เวลาดำเนินการ 10 ไร่ต่อวัน สามารถนำออกไปนอกมิติได้”

เจ่าไห่หัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเดินไปยังถังน้ำ เมื่อสัมผัสกับถังน้ำ “ถังน้ำ ประเภท เครื่องมือ LV : 1 สามารถรดน้ำได้อัตโนมัติ เวลาดำเนิการ 10 ไร่ต่อวัน สามารถนำออกไปนอกมิติได้”

“ยาฆ่าแมลง ประเภท สารพิษ LV : 1 ฆ่าแมลงอัตโนมัติ สามารถนำออกไปนอกมิติได้ จำนวน : ไม่จำกัด”

“ยาฆ่าวัชพืช ประเภท สารพิษ LV : 1 กำจัดวัชพืชอัตโนมัติ สามารถนำออกไปนอกมิติได้ จำนวน : ไม่จำกัด”

“ตะกร้า ประเภท เครื่องมือ LV : 1 เก็บพืชผลโดยอัตโนมัติ เวลาดำเนินการ 10 ไร่ต่อวัน สามารถนำออกไปนอกมิติได้ ผลผลิตจะถูกเก็บเข้าไปในโรงนา”

หลังจากตรวจสอบทุกสิ่งข้างนอกกระท่อมแล้ว เจ่าไห่ก็เขาใจว่ามิติแห่งนี้นั้นไม่ได้ต่างจากเกมมากนัก แต่มันก็ยังไม่เหมือนกันซะทีเดียว

เจ่าไห่เดินเข้าไปในกระท่อมด้วยความตื่นเต้น กระท่อมนั้นไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก แต่มันถูกตกแต่งอย่างเรียบร้อย โดยมีเตียงที่ทำจากฟาง โต๊ะ เก้าอี้ 4 ตัว ตู้ เตา เครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ จอภาพอยู่ข้างหัวเตียง

เจ่าไห่แตะไปยังหน้าจอและมันก็สว่างขึ้นมา ด้านบนมีสัญลักษณ์อยู่ 2 อย่าง อันหนึ่งมีคำว่า “ร้านค้า” ส่วนอีกอันมีคำว่า “คำแนะนำ”

เจ่าไห่เปิดดูหัวข้อคำแนะนำ เขาต้องการที่จะรู้ว่าทำไมเขาถึงมีมิติแห่งนี้

เมื่อมือของเจ่าไห่สัมผัสที่ปุ่มคำแนะนำทันใดนั้นก็มีแสงสีขาวพุ่งเขาไปยังสมอง และข้อมูลทั้งหมดนั้นถูกส่งเข้าไปในสมองของเจ่าไห่ หลังจากที่ซึมซับข้อมูลต่างๆแล้ว เขาก็พอจะเดาได้ว่ามิติแห่งนี้คืออะไรกันแน่

ก่อนที่เจ่าไห่จะมายังโลกแห่งนี้ เขาเล่นเกมสเปเทียลฟาร์มบนคอมพิวเตอร์ของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาถูกส่งมายังที่นี้ และเกมสเปเทียลฟาร์มนั้นตามมาด้วย มันอาจเป็นไปได้ว่าเกมสเปเทียลฟาร์มนั้นถูกส่งผ่านโลกคู่ขนานมาโดยที่ยังคงรักษาฟังก์ชั่นต่างๆไว้ และอาจจะมีพลังมากกว่าเดิม ฟาร์มนี้เป็นส่วนหนึ่งของเขาแล้ว และตัวระบบยังเชื่อมโยงกับเจ่าไห่ด้วย

ถึงแม้ว่าเจ่าไห่จะไม่ได้เชื่อมต่อไปยังเซิฟเวอร์ที่โลกแต่ก็ยังสามารถที่จะใช้งานฟังก์ชั่นต่างๆของตัวฟาร์มได้อย่างที่เขาต้องการรวมถึงร้านค้าด้วย เขาสามารถที่จะใช้เหรียญทอง ในการซื้อของต่างๆและยังสามารถขายผลผลิตให้แต่ร้านได้ นอกจากนี้ยังนำสิ่งของต่างๆในมิติออกไปข้างนอกหรือนำสิ่งของข้างนอกเข้ามาในมิตินี้ตามที่เขาต้องการ

เพียงแต่ตอนนี้ตัวฟาร์มนั้นยังมี LV เพียงแค่ 1เท่านั้น ฟังก์ชั่นบางอย่างยังไม่สามารถใช้ได้ ถ้าหากเขาสามารถที่จะเพิ่ม LV ได้ เขาก็สามารถเปิดใช้งานทุ่งหญ้าและสามารถขยายดินแดนได้ โดยปกติแล้วการขยายพื้นที่นั้นทำได้อย่างไม่มีสิ้นสุด ส่วนการจะเพิ่ม LV ของฟาร์มได้นั้นจะต้องทำการพรวนดิน รดน้ำ หรือกำจัดแมลงเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ และยังสามารถนำสิ่งของข้างนอกที่เกี่ยวกับการทำฟาร์มมาเพิ่มเลเวลตัวฟาร์มแห่งนี้ด้วย สรุปง่ายๆ ก็คือ เจ่าไห่นั้นสามารถนำสิ่งของหายากในทวีปอาร์ค มาเพิ่ม LV ของฟาร์มได้ ซึ่งก็คือความสามารถที่โคตรจะโกง

เจ่าไห่ทำได้เพียงแค่หัวเราะ ด้วยการมีอยู่ของมิติที่โคตรโกงนี้ มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะแก้แค้นให้แก่อดัมและตระกูลบูดา เขาเริ่มคิดถึงแผนการต่างๆ

เขาสามารถที่จะใช้ ดินสเปเทียล และน้ำสเปเทียลไปใช้ในการพัฒนาแดนทมิฬ ซึ่งทำให้เขามีพื้นที่ทำฟาร์มขนาดใหญ่ ตราบเท่าที่เขาสามารถที่จะพัฒนาที่แห่งนี้ได้ เขาก็สามารถที่จะจ้างคนมาได้มากขึ้นจนอาจจะการเป็นดินแดน และเมื่อถึงเวลานั้น นั้นคือเวลาในการแก้แค้นให้แก่ตระกูลบูดา

เจ่าไห่เรียกสติของเขากลับมา สั่นหัวเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวเดินออกไป ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะแก้แค้น เขาต้องเข้าใจมิติแห่งนี้ให้มากกว่านี้

เจ่าไห่เอามือไปเปิดเมนูร้านค้า จากนั้นก็มีเสียงว่า “ยินดีต้อนรับสู่ร้านค้าสเปเทียล ท่านต้องการที่จะสั่งซื้อสินค้าชิ้นใด?”

เจ่าไห่มองไปยังหน้าจอที่มีรูปของพืชต่างๆจากโลกพร้อมทั้งมีราคาและ LV เขารู้ว่าข้อมูลต่างๆในร้านค้านั้นเหมือนกับเกมที่เคยเล่น จึงปิดหน้าร้านค้าและมองไปยังรอบๆ

ในที่สุดเขาเดินไปยังที่ตู้ เขาเชื่อว่าตู้นี้นั้นไม่ได้มีไว้เพียงประดับอย่างเดียวเท่านั้น แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่มีการตอบรับใดๆเลยเมื่อสัมผัสกับมัน เจ่าไห่จึงเปิดตู้ออกมาพร้อมผมกับสามสิ่งที่อยู่ข้างใน มีถุงผ้าใบหนึ่ง ไม้เท้าขนาดเล็กที่หังเป็นรูปแมลง และไม้เท้าอีกอันที่หัวเป็นรูปใบหญ้า

สิ่งแรกที่เขาเลือกหยิบก็คือถุงผ้า จากนั้นก็มีเสียงดังว่า “กระเป๋าตัง สามารถที่บรรจุเหรียญทอง ใส่ได้ไม่จำกัด เงินปัจจุบัน 500 เนื่องจากคุณมี LV ที่ต่ำเกินไป ไม่สามาถนำเหรียญทองออกไปยังข้างนอกมิติได้”

เจ่าไห่นั้นรู้สึกยินดีอย่างมาก ถึงแม้ว่าฟาร์มจะให้ข้อมูลเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน กระเป๋าเงินนี้นั้นเหมือนกระเป๋าของโดเรมอนแต่ทำได้เพียงแค่ใส่เงินอย่างเดียว แต่สิ่งที่เจ่าไห่นั้นสนใจจริงๆก็คือเนื่องจากLVของเขาน้อยเกินไป ทำให้ไม่สามารถนำเงินออกไปข้างนอกมิติได้ นั้นหมายความว่าหากเขามี LV ที่มากพอเขาสามารถนำเงินออกไปใช้ข้างนอกได้ ดูเหมือนว่าครั้งนี้สวรรค์นั้นเหมือนจะเข้าข้างเรา