Chapter 93: ฐานของหมาป่าเลือด

เจียงลู่ฉีถามเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวเกี่ยวกับฟังก์ชั่นใหม่ และหลังจากนั้นเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็อธิบายรายละเอียดให้ มันไม่ได้หมายความว่ารถ MCVนั้นจะมีเพียงแค่สองรูปร่าง หลังจากที่แสกนยานพาหนะคันใหม่ เขาสามารถที่จะเรียกรูปร่างใหม่ออกมาได้

 

นี่เอง เจียงลู่ฉีได้รับรถMCVคันใหม่และใช้งานได้ในอนาคต ส่วน พื้นที่สำรองนั้นมันจะถูกไว้เก็บรถMCVคันใหม่ไว้ พื้นที่นี้จะเปิดอย่างอัตโนมัติ

 

เจียงลู่ฉียินดีกับพื้นที่สำรอง ฟังก์ชั่นเกือบทั้งหมดที่ถูกแบ่งปันโดยเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวนั้นจำเป็นที่จะต้องรวบรวมวัตถุดิบเพื่อเอาไว้ใช้สร้าง พื้นที่สำรองนั้นเหมือนสวัสดิการที่พิเศษ การวิวัฒนาการระดับสองนั้นยอดเยี่ยม!

 

แต่ ‘หลังจากการแสกนจะไม่สามารถยกเลิกได้’ซึ่งทำให้เจียงลู่ฉีใจเย็นลงจากความตื่นเต้น นั้นหมายความว่าเขาจะต้องใช้มันอย่างชาญฉลาด

 

ตามจริงแล้วเข้าไม่ได้กังวลไปซะทั้งหมด สำหรับเรื่องนั้นเขารู้ว่าเขาคาดหวังถึงอะไรบางอย่าง.... แต่เขากลัวว่าฝันของเขาจะไม่สามารถหาได้ในบริเวณใกล้เคียง การแสกนนั้นจะต้องพิจารณามันอย่างระมัดระวัง เขาไม่สามารถที่จะเร่งรีบเพื่อที่จะให้มันสำเร็จได้

 

[แล้วเกี่ยวกับระบบช่วยเหลือละ?]เจียงลู่ฉีทำให้เกิดความคิดบางอย่างอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อเขามองไปที่ตัวเลือก เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็อธิบายทันที ความช่วยเหลือนั้นจำเป็นต้องใช้เวลา ด้วยเหตุนี้นี่เอง เจียงลู่ฉีทำได้เพียงอดทนรอ

 

[มันค่อนข้างเป็นตัวเลือกที่สะดวกสบายอีกตัวเลือกหนึ่งเลย]เจียงลู่ฉีคิดตัวเลือกใหม่ที่น่างงงวยทั้งหลายแหล่

 

[การก่อสร้างระบบช่วยเหลือนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาเจ็ดสิบสองชั่วโมง ต้องการที่จะสร้างมันหรือไม่?]

 

เจ็ดสิบสองชั่วโมง หลังจากที่ก่อสร้าง รถMCVก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากมัน เจียงลู่ฉีจึงเลือกยืนยัน แต่เวลาของมันนั้นค่อนข้างที่จะเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน และระยะเวลายาวนานนี้นั้นทำให้เจียงลู่ฉีนั้นรู้สึกตื่นเต้น

 

หลังจากสำเร็จพวกนี้ทั้งหมดแล้ว ท้องฟ้าก็มืดลงไปเรียบร้อยแล้ว

 

จางไฮ่และซุนคุนทำกองไฟขึ้นในพื้นที่โล่งกว้าง และหลังจากนั้นพวกเขาก็ทำบาบีคิวเนื้อกลายพันธุ์กัน และแบ่งสองส่วนให้เจียงจู้อิงและเจียงลู่ฉี

 

พวกเขาปกติกินเพียงแค่เนื้ออบแห้ง เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับการป้องกันของสวนอุตสาหกรรม ตามธรรมชาติแล้ว พวกเขาต้องการโอกาสที่จะกินเนื้ออุ่นๆมากกว่า

 

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เติมพริกไทยลงไป น้ำมันที่ไหลออกมาจากเนื้อย่างก็ออกมา ดังนั้นเนื้อของมันก็เริ่มส่งกลิ่นหอมในทันที และพวกเขาก็หิวขึ้น

 

เจียงลู่ฉีนั้นยุ่งตลอดทั้งวัน ดังนั้นเขาจึงหิวเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการวิวัฒนาการสมองแล้ว เขารู้สึกในทันทีว่าร่างกายของเขานั้นขาดสารอาหาร

 

“โชคดีที่ พวกเราได้นำเนื้อบางส่วนมาเก็บไว้เป็นบางส่วน....”จางพูด พวกเขาไม่สามารถที่จะมั่นใจได้ว่าจะได้กลับไปในวันนี้

 

ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยผีดิบเช่นนี้ มันมีตัวแปรหลายอย่างมาก โดยปราศจากอาหารที่เพียงพอแล้ว มันจะกลายเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเลวร้าย ในตอนนี้เองของที่เก็บตุนไว้ถูกกินโดยเจียงลู่ฉี

 

เจียงจู้อิงก็กินมันอย่างเยอะมากด้วยเช่นกัน หลังจากการใช้กระแสไฟฟ้าในวันนี้แล้ว การใช้พลังงานนั้นเยอะมาก หลังจากที่กินเนื้อกลายพันธุ์ไปบ้างแล้ว เธอก็รู้สึกถึงความรู้สึกสะดวกสบายที่มันมาจากด้านในกล้ามเนื้อของเธอ มันแตกต่างจากความรู้สึกโดยปกติ แต่เจียงจู้อิงก็ยังคงมั่นใจว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปนี้นั่นไม่ใช่สิ่งที่แย่

 

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้โดยสัญชาติญาณว่าการเปลี่ยนแปลงนี้มันอ่อนแอ ถ้ามันแข็งแกร่งเพียงพอละก็ ร่างกายของเธอก็คงจะรู้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงแบบใหม่ขึ้น เธอต้องจับความรู้สึกนี้เอาไว้

 

พวกเขานั้นกินจนกระทั่งเติมเต็ม เจียงลู่ฉีดื่มน้ำแร่หลายขวดและหลังจากนั้นก็พูดขึ้น   “มันเริ่มที่จะสายแล้ว…”

 

“รีบไปฐานทัพของหมาป่าเลือดกันเถอะ”เจียงลู่ฉีพูด

 

“พี่ชายเจียง พี่....”จางไฮ่ยิ้มและเขาชอบลักษณะท่าทางของเจียงลู่ฉีแล้วจริงๆ

 

มันไม่จำเป็นอะไรเลยสำหรับพวกเขาที่ต้องกังวล

 

ถ้ามันเป็นสถานที่อื่นละก็พวกเขาคงไม่กล้าที่จะออกไปข้างนอกอีกต่อไป ยกเว้นว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว แต่ในสวนอุตสาหกรรมนี้นั้น จำนวนซอมบี้นั้นมีค่อนข้างที่จะน้อง ตราบเท่าที่ซอมบี้ตัวอื่นไม่ได้ถูกดึงดูดเข้ามาละก็ พวกเขาก็สามารถที่จะทำอะไรต่างๆได้อย่างอิสระ

 

“ไปกันเถอะ!”

 

“ใช่ ไปกันได้แล้วตามจริงแล้วฉันสงสัยเป็นอย่างมากว่า ของที่พวกหมาป่าเลือดเก็บไว้มันคืออะไรบ้าง”

 

“พวกเขานั้นออกล่าทุกวัน และก็แลกเปลี่ยนบ่อยครั้งในเมืองดาวเทียม ดังนั้นมันเป็นเรื่องที่แน่นอน ว่าพวกเขานั้นร่ำรวยมาก”

 

จางไฮ่และซุนคุนนั้นตื่นเต้นและกระโดดขึ้นไปบนรถของพวกเขา เจียงจู้อิงก็ยังคงนั่งอยู่บนรถมินิบัสของพี่ชายเธอ รถทั้งสองคันนั้นพุ่งไปยังทิศทางฐานของหมาป่าเลือด ในสวนอุตสาหกรรมนี้นั้น ถนนทั้งหลายแหล่นั้นมีเส้นทางที่อ้อมวนไปวนมา

 

ไม่แปลกใจเลยว่าหมาป่าเลือดและคนอื่นนั้นสามารถที่จะติดตามพวกเขาได้อย่างลับๆ และหลังจากนั้นพวกมันก็รอให้พวกเขาเข้าไปข้างในคลังสินค้าก่อนและก็ปิดกั้นพวกเขาไว้ไม่ให้ออกมา

 

จางไฮ่มองไปที่ป้ายบนถนน เลือกที่ถนนเส้นทางปกติมากที่สุด อีกไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงประตูของบริษัทยา บริษัทนี้ประตูนั้นถูกเปิดทิ้งไว้อยู่แล้ว และก็มีจุดแดงๆหลายจุดสามารถที่จะเห็นได้จากที่ห่างไกล

 

ในขณะที่พวกเขากำลังขับรถอย่างช้าๆ จุดแดงก็ส่ายไปส่ายมาจากสถานที่หลบซ่อน

 

“ทำไมพวกเขากลับมาช้าจังเลย พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะไปจับแกะอ้วนตัวหนึ่ง แต่นี่มันมีรถยนต์ที่พังแล้วนี่นะ รถที่พังแบบนี้อะนะ.....”แต่ทันใดนั้นเขาก็แสดงให้เห็นถึงความระมัดระวังและมองไปอย่างประหลาดใจ

 

เนื่องจากว่าเขาเห็นจากกระจกหน้ารถว่าคนที่ขับมันแปลกไป พวกเขาไม่ได้เป็นสมาชิกในกลุ่มพวกมัน แต่พวกเขานั้นคือเจียงลู่ฉีและเจียงจู้อิง

 

ถ้าเจียงจู้อิงนั้นกำลังอยู่ในสภาพที่ใกล้ตายละก็ มันก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่ในตอนนี้ สามารถที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจียงจู้อิงนั้นอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

 

พวกเขาไม่รอให้คนพวกนี้นั้นได้ทำอะไรเลย จางไฮ่ก็ขับรถ off-roadพุ่งเข้าหาพวกเขา และหลังจากนั้นหอกของซุนคุนก็แทงทะลุออกมาจากหน้าต่างในทันที

 

“ปัง!”

 

ชายคนนี้ล้มลงกระแทกพื้นอย่างหนักหน่วง แต่ปืนของเขานั้นกลับไปอยู่ในมือของซุนคุน

 

จุดแดงที่เหลือนั้นเริ่มต้นที่จะทำอะไรบางอย่างในทันที แต่หลังจากนั้น รถมินิบัสก็เร่งความเร็วและพุ่งมายังด้านหน้า

 

พวกเขาก็เริ่มยิงอย่างรวดเร็ว แต่รถมินิบัสก็ยังคงพุ่งตรงมาข้างหน้าด้วยความเร็วที่ค่อนข้างมาก

 

“ปัง!”

 

หลังจากการปะทะนี้นั้น จุดแดงต่างๆก็หายไปอย่างสมบูรณ์แบบ พวกคนที่เป็นยามนั้นกำลังทำหน้าที่อยู่ แต่ก็ถูกฆ่าโดยที่ยังไม่ทันเห็นหน้าศัตรูของพวกเขาเลย

 

จางไฮ่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น “ผู้คนด้านในนั้น ฟังดีๆนะ! พี่ชายเจียงจะพา เรามารวบรวมรางวัลของพวกเรา! หัวหน้าของพวกนายได้ถูกฆ่าโดยพี่ชายเจียงของพวกเราแล้ว!”