บทที่ 1
ATF บทที่ 1
เมื่อเขาตื่นขึ้นมา ไทร์คิดว่าตัวเองเห็นภาพหลอน ถ้าจะให้ยกตัวอย่าง มันเหมือนกับว่าระยะการมองเห็นถูกหั่นออกครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งหนึ่งมีมุมมองที่แตกต่างออกไป
"นี่เรา......" หลังจากประสบปัญหาแปลก ๆ เกี่ยวกับการมองเห็นของเขาแล้ว ปัญหาที่น่าตกใจยิ่งกว่า คือเขาไม่สามารถเรียนชื่อของตัวเองหรือระลึกอดีตของเขาได้เลย ทุกอย่างมันว่างเหมือนกับกระดาษเปล่า
อย่างไรก็ตาม ข่าวดีก็คือ เขายังมีความคิดเชิงตรรกะพื้นฐานและร่างกายที่แข็งแรง
หลังจัดการกับสองปัญหาใหญ่หลังจากที่ตื่น ไทร์ลุกขึ้นจากเตียงไม้ข้างใต้ตัวเขา เพราะการเคลื่อนไหวของเขา เตียงไม้กระดกและมีเสียงครวญคราง
หายใจเข้าลึก ๆ ไทร์บังคับตัวเองให้สงบลงอย่างรวดเร็วและมองไปรอบ ๆ
สิ่งแรกที่เข้ามาในมุมมองของเขาก็คือห้องที่เขาเข้ามา และเป็นหลังคามุงจากเพื่อให้อยู่ ในรูปแบบการตกแต่งที่รู้สึกราวกับลมที่เงียบสงบจะเคาะห้องลงไปที่พื้นฝุ่นละอองหนาปกคลุมห้องส่วนใหญ่ ดูเหมือนจะไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เห็นได้ชัดว่า ชีวิตของเขาก่อนที่ความทรงจำของเขาจะสูญเสียไป ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าการอาศัยอยู่ในกระท่อมแบบนี้ เมื่อ ไทร์มองไปรอบ ๆ ห้องด้วยผมสีดำและดวงตาสีฟ้า เขาเห็นโต๊ะที่เหี่ยว และเก้าอี้ที่ขาหายไป ชุดน้ำชาซึ่งดูเหมือนของโบราณที่ขุดขึ้นใหม่ และในที่สุด สายตาของชายหนุ่มก็ค้างอยู่ที่สาวน้อยที่จ้องมา
ไม่ ควรจะค้างอยู่ที่ชายหนุ่มที่มองมาสิ
......มีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง
ไทร์ขยิบตาและเปิดตาให้กว้าง เพื่อที่จะดูให้ชัดเจน
สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาเขาคือสาวน้อยที่มีผมสีดำยาวซ้อนตรง และดวงตาที่สดใสเหมือนดาวเต็มท้องฟ้า
ถึงแม้ว่าไทร์จะไม่มีความทรงจำในอดีต แต่เขาก็ยังรู้ด้วยว่า สาวน้อยคนนี้จะต้องเป็นเทพธิดาของมนุษยชน
ในตอนท้ายของภาพ ผมสั้นสีดำ สายตาที่คมสดใส ชายหนุ่มที่มีใบหน้าและอายุราวกับสาวน้อยอายุประมาณ 16 ปี จ้องกลับมา ถึงแม้ว่าความหล่อเหลาของชายหนุ่มจะไม่ดูคล้ายกันเมื่อเทียบกับความสวยงามของสาวน้อย จากความธรรมดา ๆ ของเขาสู่จุดที่ไม่ธรรมดา เพียงเท่านี้ก็จะหลอมรวมเข้ากับกลุ่มผู้คนอย่างแนบเนียนแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นกับเรา?"
"เกิดอะไรขึ้นกับเรา?"
ชายหนุ่มหนุ่มเปล่งเสียงออกไป สาวน้อยพูดคำเดียวกันพร้อมกัน ชัดเจนว่าเสียงของสาวน้อยจะกลบเสียงของชายหนุ่มไปในทันที
ไทร์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงสิ่งที่เหลือเชื่อ ใบหน้าของสาวน้อยและใบหน้าของตัวเองแสดงให้เห็นถึงความหม่นหมอง
"เป็นไปไม่ได้"
"เป็นไปไม่ได้"
เปล่งเสียงพร้อมกันอีกครั้ง ทั้งสองคนเข้าคู่กันอย่างดีเยี่ยมในเวลาราวกับว่าพวกเขาเป็นนักร้องคู่มืออาชีพ ไม่ใช่แล้ว ไม่ได้เป็นคู่แบบมืออาชีพซักหน่อย เพราะแม้คนเดียวก็อาจช้ากว่าอีกคนไปบ้าง แต่ในกรณีของเขา ทั้งสองจะเชื่อมต่อกันด้วยจิตวิญญาณ แม้เสียงของเสียงของพวกเขาจะเข้ากันไม่ได้ก็ตาม
แม้ว่าจะมีความแตกต่าง ใบหน้าของชายหนุ่มก็ซีดราวกับว่าเขามีอาการท้องผูก อย่าพูดถึงมันเลย แต่หน้าตาอันบอบบางของสาวน้อยก็ซีด แต่ปรากฏว่าบอบบางมากและดูหมดหนทาง ดูน่าสงสาร ทุกครั้งที่หน้าบึ้งหรือยิ้มออกมาดูเหมือนการเปลี่ยนแปลงของสวรรค์และโลก
“ชิบxาย!”
“ชิบxาย!”
ชายหนุ่มและสาวน้อยด่าเสียงดังออกมาในเวลาเดียวกัน แม้ว่าคำดังกล่าวจะออกมาจากปากอันความงดงามจริงๆแล้วเป็นอย่างนี้
ไม่ ไม่ ไม่ ม่ายยย
ไทร์ รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องนี้เดิมทีคิดว่าความจำเสื่อมเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะมีประเด็นที่ยิ่งใหญ่กว่า
ก่อนอื่น ต้องยืนยันอะไรบางอย่าง
ไทร์ เพื่อประโยชน์ในการยืนยันสถานการณ์ เขากลืนน้ำลายลงไป เสียงดังราวกับนักกีฬาแหวกว่ายลงน้ำ
"ขอบอกก่อน ถ้าเราเดาผิด เราจะยอมรับการลงโทษอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ความรุนแรงนะ"
"ขอบอกก่อน ถ้าเราเดาผิด เราจะยอมรับการลงโทษอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ความรุนแรงนะ"
การไขข้อข้องใจของเขา ไทร์ยืดมือขวาของเขาและคว้าไปยังยอดเขาแฝดของสาวน้อยที่ค่อนข้างสูง เหลือเชื่อ ยัยคนนี้ไม่หลบ แต่กลับลองอีกครั้งเพื่อรับรู้ตัวเอง
ถ้าฟองน้ำเรียกได้ว่านุ่มละก็ สิ่งที่ไทร์รู้สึกคงจะเรียกได้ว่าโคตรนุ่ม ความรู้สึกบนมือของเขาแสดงออกโดยตรงต่อการเต้นของหัวใจของสาวน้อย ทำให้การหายใจของไทร์ผิดปกติอย่างมาก
ในขณะเดียวกัน ไทร์ยังสามารถรับมือกับหน้าอกของตัวเองได้อย่างลึกซึ้งผ่านมือสาวน้อย
"ตามที่คิดไว้เลย"
"ตามที่คิดไว้เลย"
เขารีบรั้งมือที่กำลังสั่นไหว ไทร์ต้องเผชิญกับปัญหาที่ใหญ่และแปลกประหลาดที่สุด
เขาครอบครองร่างของทั้งชายหนุ่มและสาวน้อย!
หนึ่งหัวใจ สองร่าง
2
สิ่งแรกที่ต้องได้รับการยืนยัน คือถ้าเขาจะตอบสนองต่อตัวหญิงของเขาเช่นเดียวกับที่ผู้ชายจะตอบสนองต่อผู้หญิงอีกคนหนึ่งหรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือตัณหา แต่เมื่อมองจากมุมมองของสาวน้อยไปสู่ตัวตนชายหนุ่มของเขา ความรู้สึกหื่นกระหายก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
นี้พิสูจน์ได้ว่าก่อนที่เขาจะสูญเสียความทรงจำของเขาเขาจะต้องเป็นผู้ชายและไม่ใช่ผู้หญิงแน่ๆ และจิตใจเขาไม่อยากคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงด้วย
ปัญหาต่อไปคือปัญหาการมองเห็นความคิดหนึ่ง แต่สองมุมมอง ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้น ไทร์สับสนว่าปรากฏการณ์นี้เป็นเรื่องปกติหรือไม่เขาไม่ทราบว่าเขาจะต้องเป็นคนแปลกถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้
ปัญหาถัดไปคือปัญหาอุปสรรคในการเคลื่อนไหว เมื่อคนสองคนทำการเคลื่อนไหวเดียวกันในเวลาเดียวกัน ความแตกต่างหลายอย่างจะปรากฏออก เช่น เดินด้านผู้หญิงจะไม่มีสิ่งกีดขวางใด ๆ และสามารถผ่านได้ง่าย แต่ด้านของไทร์อาจสะดุดล้มได้ และยิ่งน่าอายมากขึ้นเมื่อคิดถึงวิธีการช่วยตัวเอง [ในการปัสสาวะ ;)]
โชคดีที่เขายังสามารถจำความรู้สึกร่วมกันได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ทึบในเรื่องที่ผู้ชายและผู้หญิงจะช่วยตัวเอง
ปัญหาสุดท้าย คือสถานที่ที่เขาติดอยู่กระท่อมมุงจากล้อมรอบไปด้วยป่าเขียวชอุ่มไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้งก็มีเสียงคำรามจากสัตว์ที่ไม่รู้จักซึ่งมาจากภายในป่า และนี่ไม่ใช่ประเด็นหลักเพราะ ไทร์ ไม่มีประสบการณ์รอดหรือความทรงจำจากการเคลื่อนไหวทุกครั้งและการตอบสนองต่อร่างกายของเขาจนถึงปัจจุบันดูเหมือนว่าก่อนจะสูญเสียความทรงจำของเขาเขาไม่ได้เป็นนักกีฬา แต่ไม่มีหนังด้านบนฝ่ามือของเขา แม้ว่าจะมีบางส่วนอยู่บน ปลายนิ้ว ของเขา ดังนั้นเขาจึงสรุปว่าก่อนหน้านี้เขาต้องเคยมีประสบการณ์ในการฝึกกับเครื่องดนตรีบ้าง แต่สิ่งที่พวกเขารู้ว่า ไม่มีทางรู้ได้ในตอนนี้นี้
"ถ้าเราอยู่ที่นี่เราอาจจะอดตายไม่ช้าก็เร็ว"
"ถ้าเราอยู่ที่นี่เราอาจจะอดตายไม่ช้าก็เร็ว"
เขาควบคุมตัวเองอย่างระมัดระวังเพื่อเดินออกจากกระท่อมมุงจากนั้น ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกปวดหัว แม้ว่าตอนนี้เขาไม่รู้สึกหิว แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งวันหรือสองวันเขาก็อาจจะสูญเสียพลังที่จะเดินได้
"ต้องออกไปจากที่นี่"
"ต้องออกไปจากที่นี่"
สไตล์การพูดแบบคู่ทำให้คอของเขารู้สึกราวกับว่าเขามีก้อนปูนขาวติดอยู่ในนั้น แต่ไม่มีทางที่จะคายมันออก ลำบากมาก ไทร์รั้งคิ้วของเขาและมองไปที่สาวน้อยที่มองตรงกลับมาที่เขา
ทันใดนั้น แรงบันดาลใจมา
ลองใช้หัวใจเพื่อใช้ [การประมวลผลคู่ขนาน]!
ความคิดนี้เกิดขึ้นโดยไม่มีสัญญาณใด ๆ ในการหยุด และสิ่งที่ยากที่จะเชื่อได้ว่าความสำเร็จของเขาใน [การประมวลผลคู่ขนาน] เพิ่มขึ้นเป็นระดับที่ไร้สาระ ทำให้เขาสงสัยว่าเขามีทักษะนี้ก่อนที่จะสูญเสียความทรงจำหรือเปล่า