ตอนที่ 66 ราชางูเขี้ยวปีศาจ

ซินเสวียนขอให้หานเซิ่นกลับไปคิดเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนทหารเหยี่ยวดำอีกครั้ง เพราะเขาจะได้ประโยชน์มากมายจากมัน

หานเซิ่นออกจากห้องทำงานของซินเสวียน 'ซินเสวียนเป็นคนที่มีน้ำใจจริงๆ แต่ผมจะทิ้งแม่กับน้องไปได้ยังไง? ก่อนที่ผมจะอายุถึง 20 ผมควรจะอยู่ที่นี่เพื่อค่อยกลับไปดูแลพวกเขาอย่างสม่ำเสมอ และผมต้องหาเงินไว้ให้มากพอ ก่อนที่จะเข้ากองทัพได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้องห่วงครอบครัวอีก'

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน หานเซิ่นติดต่อหลินเป้ยเฟิง เพื่อขอให้เขาส่งลูกธนูโลหะzมาให้ เขาต้องการไปที่หนองน้ำแห่งความมืดให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้

หยางม่านลี่พูดถูก สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือวิญญาณอสูรประเภทธนูและลูกธนู ซึ่งพวกมันจะช่วยให้ผมเป็นสุดยอดนักธนูได้ แต่ตอนนี้ผมไม่มีทั้ง 2 อย่าง

"เซิ่น ฉันเอาลูกสไนเปอร์ที่มีส่วนผสมโลหะz 5%มาให้ นายเอาพวกมันไปใช้ได้"

หลินเป้ยเฟิงวางกล่องลูกธนูสไนเปอร์ลงต่อหน้าหานเซิ่น ภายในบรรจุลูกธนู 10 ดอก

"ผมขอแค่ 2 ดอก และส่งคืนให้ถ้าผมสามารถเก็บมันกลับมาได้" หานเซิ่นพูด

"นายเอามันไปทั้งหมดได้เลย นายแค่แบ่งส่วนเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ให้ฉันเพิ่มอีกหน่อย และมันจะดีมากถ้ามีเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วย"

"อย่าเพิ่งโลภมากเลย ทั้งหมดที่ผมได้น่าจะแค่เนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ นายเอาลูกธนูที่เหลือกลับไปเถอะ"

หานเซิ่นหยิบลูกธนูออกมา 2 ดอก และวางที่เหลือต่อหน้าหลินเป้ยเฟิง

"เซิ่น นายเอามันไปให้หมดเลย ลูกธนูพวกนี้ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับฉันเลย นายไม่รู้หรอว่าธุรกิจที่บ้านฉันทำอะไร?"

หลินเป้ยเฟิงยืนกรานจะให้ลูกธนู

"ครอบครัวนายมีเหมืองโลหะzด้วยหรอ?"

หานเซิ่นมองไปที่หลินเป้ยเฟิงด้วยท่าทางประหลาดใจ

"พวกเราไม่มีเหมืองโลหะz แต่พวกเราร่วมทุนกับบริษัทที่ผลิตโลหะz เหมืองของเรามีโลหะหายากที่ต้องใช้เป็นตัวเสริมในการผลิตอาวุธที่มีโลหะzเกิน7% มันเป็นแร่ที่หายาก และบริษัทที่ผลิตโลหะzส่วนมากก็ต้องการมันทั้งนั้น พวกโลหะzที่เราได้มา ส่วนมากพวกเขาก็ขายให้เราในราคาต้นทุน มันไม่ได้แพงอย่างที่นายคิด นายเอามันไปได้เลย แล้วถ้าต้องการมันอีกในอนาคต บอกฉันได้" หลินเป้ยเฟิงส่ายหัว

"นายเจ๋งมาก!" หานเซิ่นยกนิ้วให้หลินเป้ยเฟิง

หลินเป้ยเฟิงส่ายหัว และพูดว่า

"ความจริงพวกโลหะอัลลอยที่ผสมโลหะz ถูกใช้อย่างมากมายในกองทัพ แต่มันหนักเกินไปสำหรับคนธรรมดา ตัวอย่างเช่น เกราะโลหะzที่มีพลังป้องกันสุดยอด แต่มันก็หนักเกินไป ถ้าเทียบกับวิญญาณอสูร แต่ ถ้าเทคโนโลยีก้าวหน้าขึ้นอีก พวกเราอาจจะทำโลหะzมากกว่า 50% ที่น้ำหนักไม่สูงมากได้"

"เซิ่น นายไปบอกทีมนายได้ไหมว่าให้ฉันเข้าร่วมด้วย ฉันสามารถจัดหาอาวุธโลหะzให้พวกเขาได้" หลินเป้ยเฟิงพยายามขอ

"โชคไม่ดี ผมคงช่วยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้"

หานเซิ่นยิ้มให้หลินเป้ยเฟิง

"จริงๆนายรวย นายน่าจะตั้งทีมของนายเองได้นะ แล้วออกล่าแถวภูเขาน่าจะหามอนสเตอร์กลายพันธ์ได้ไม่ยาก"

"ฉันเหนื่อยมาพอแล้ว พวกที่ใช้เงินจ้างได้ก็มีแต่พวกอ่อนหัดทั้งนั้น ไม่มีใครพึ่งได้จริงๆหรอก และพวกคนมีฝีมือส่วนมากก็ถูกเซินเทียนจื่อจ้างไปหมดแล้ว ถึงแม้ฉันจะรวย แต่ฉันก็ไม่กล้างัดข้อกับกลุ่มสตาร์รี่ ส่วนพวกที่มีพรสวรรค์คนอื่นๆก็ถูกเฉวียนเกอกับซินเสวียนดึงตัวไปหมด"

หลินเป้ยเฟิงยิ้มอย่างขมขืน

หานเซิ่นพยักหน้า เขาเข้าใจความรู้สึกของหลินเป้ยเฟิงดี เขาก็เคยโดดเดี่ยวมาก่อน

หานเซิ่นเทเลพร็อทไปในก็อตแซงชัวรี่ และแอบออกจากสตีลอาเมอร์ตอนกลางดึก เพื่อไม่ให้คนของเซินเทียนจื่อสังเกตเห็นเขา

หานเซิ่นเดินทางไปที่หนองน้ำแห่งความมืด คนอื่นๆอาจจะเห็นหนองน้ำแห่งความมืดไม่ต่างจากขุมนรก แต่มันคือสวรรค์สำหรับหานเซิ่นที่มีปีกเลือดศักดิ์สิทธิ

ในที่สุดหานเซิ่นก็มาถึงหนองน้ำแห่งความมืดได้โดยไร้ความเสี่ยง เหมือนกับที่เขาคาดไว้บริเวณนี้ไม่มีใครอยู่เลย

หานเซิ่นยังคงระมัดระวังตัว เขาหาจุดลับตาคน และเรียกวิญญาณอสูรดวงทมิฬกับวิญญาณอสูรมังกรปีกม่วงออกมา หลังจากสวมเกราะ และปีกแล้ว เขาเช็คดูอาวุธของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเข้าไปในหนองน้ำแห่งความมืด

สิ่งแวดล้อมในหนองน้ำแห่งความมืดเหมือนกับที่คนโพสต์บรรยายไว้ ที่นี้แทบจะไม่มีมอนสเตอร์ประเภทบิน จะมีก็แค่นกที่เหมือนกับซากศพที่นานๆจะโผล่ที ซึ่งเขายังไม่ได้ใช้ลูกธนูแม้แต่ดอกเดียว ถ้านกบินเข้ามาใกล้ เขาจะใช้ดาบของชูร่าฟันมันขาดเป็น 2 ท่อน

ในหนองน้ำมีมอนสเตอร์มีพิษ และแมลงจำนวนมาก หานเซิ่นเห็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ มันคือคางคกที่สูงกว่า 3 ฟุต มันดูน่าเกรียดน่ากลัว และรอบๆตัวมันมีพิษปกคลุมอยู่

หานเซิ่นไม่ได้สนใจมัน เพราะถึงเขาจะฆ่ามันได้ มันก็มีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เขาจะเอามันกลับไปได้ ถึงเอามันกลับไปได้ก็ต้องใช้เวลาในการกินนานกว่าจะหมด ไม่คุ้มกับจีโนพ้อยอันน้อยนิดที่ได้รับ

"นี่มันเป็นสวรรค์จริงๆ"

หลังจากบินมากว่า 2 ชั่วโมง หานเซิ่นก็เห็นมอนสเตอร์กลายพันธ์อีกตัว มันคืองูตัวสีแดงที่กำลังเลื่อยอยู่ในพุ่มไม้ และรอบๆตัวมันมีงูสีขาวและงูดำอยู่เป็นจำนวนมาก

หานเซิ่นไม่ได้เข้าไปใกล้มัน เขาบินอยู่ห่างๆบนอากาศ เพื่อไม่ให้งูสังเกตเห็นตัวเขา

เขาดึงลูกธนูสไนเปอร์ออกมาจากซอง และใช้ธนูดูมเดย์คู่ใจของเขายิงไปที่งูตัวสีแดง

ทันใดนั้นงูตัวสีแดงอ้าปากทันทีเมื่อลูกธนูพุ่งมา ปากของมันมีขนาดใหญ่พอจะเขมือบหนูได้ทั้งตัว แต่เกือบจะทันทีที่มันอ้าปาก ลูกธนูก็พุ่งเสียบท้องของมัน

งูสีแดงตัวบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด และส่งเสียงขู่ที่สิ้นหวังออกมา งูสีดำและสีขาวรอบๆตัวมันเริ่มบ้าคลั่ง แต่พวกมันไม่สามารถหาตัวศัตรูเจอ งูตัวสีแดงเลือดออกมากจากท้องของมัน และหยุดดิ้นในที่สุด

"ราชางูเขี้ยวปีศาจระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยกลายพันธ์"

เสียงที่ได้ยินทำให้หานเซิ่นมีความสุข เขาดึงซากงูขึ้นมาด้วยด้ายที่ผูกติดไว้กับลูกธนู

ด้ายนี้ไม่ได้มีความหนามากกว่าเส้นผม แต่มันผลิตจากเทคโนโลยีขั้นสูง มันแข็งแรง และสามารถรับน้ำหนักได้เป็นตัน น้ำหนักของงูตัวนี้เพียงแค่ 12 ปอนด์ ทำให้ง่ายมากที่เขาจะดึงมันขึ้นมา