ชิเล่ยพูดอย่างเย็นชา "คุณ คุณอะไร? เมื่อคุณยอมรับการเดิมพันไปแล้วกรุณาจ่ายเงินให้ผมด้วย สำหรับนักศึกษาจนๆแบบผมแล้วนี่ เงิน 30,000 หยวนนี่มันเป็นเงินก้อนใหญ่สำหรับผมเลยนะ!"

"ดังนั้นแล้ว ผมหวังว่าผู้จัดการหม่าจะทำตามสัญญาของคุณได้แล้ว!"

เฟงเคได้สั่งช่างเทคนิคอย่างเงียบๆ ว่า "ไปตรวจสอบข้อมูลเซิร์ฟเวอร์ได้แล้ว"

ช่างหลายคนกลับไปที่ที่นั่งและเริ่มทดสอบเซิร์ฟเวอร์

สักครู่ต่อมาพวกเขาก็ตกใจมาก

“นี่...มัน....ไม่น่าเชื่อ!”

"ผมจำได้ว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของข้อมูลที่บังเอิญถูกลบโดยเสี่ยวเฉิงไปกว่า 6 เดือนแล้ว"

"ผมไม่คิดว่าผ่านไปหกเดือนมันยังสามารถกู้คืนกลับมาได้อีก!"

ช่างที่มีเคราชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ราวกับว่าเขาได้เห็นผี

ช่างอีกคนยังพูดอกมาว่า "ใช่เลย!"

"เขากู้คืนข้อมูลตั้งแต่ 6 เดือนที่ผ่านมา!"

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ช่างเทคนิคได้ตรวจสอบข้อมูลที่กู้คืนแล้วและมีการประชุมขนาดเล็กก่อนที่ช่างเทคนิคที่มีหนวดเคราจะไปรายงานเฟงเค

"หัวหน้าเฟง ข้อมูลทั้งหมดได้รับการกู้คืนมาทั้งหมดเรียบร้อยแล้วครับ!"

"แม้แต่ข้อมูลที่ถูกลบโดยไม่ได้ตั้งใจก็กู้คืนมาด้วยครับ!"

ใบหน้าที่ดำทมึนของเฟงเคในที่สุดก็เผยรอยยิ้มออกมา

เขาจับมือชิเล่ยและเขย่าแรงมาก

"คุณชิ ผมต้องขอขอบคุณมากจริงๆ!"

ชิเล่ยยักไหล่อย่างสบายๆแล้วตอบว่า "ดีแล้ว ก็คุณจ่ายเงินให้ผมเพื่อมาแก้ปัญหาพวกนี้หนิ!"

เฟงเคไม่สนใจท่าทางสบายๆของเขา แต่เขาตบมือสามครั้ง

ก็มีผู้หญิงอายุประมาณ 25 ที่มีรูปเซ็กซี่เดินเข้ามา

เธอมองดูชิเล่ยครั้งแรกด้วยสายตาเจ้าชู้ก่อนทักทาย "วันนี้เป็นวันที่ดีนะค่ะบอส!"

เฟงเคผายมือของเขาและผู้หญิงคนนั้นก็ส่งซองจดหมายไปให้ที่มือของเขาทันทีโดยไม่ต้องคำถาม

"คุณชิ คุณรับเช็คได้ใช่ไหมครับ? ในเช็คเป็นเงิน 60,000 หยวน ครึ่งหนึ่งเป็นค่าจ้างของคุณและอีกครึ่งคือค่าเดิมพันที่คุณกับเสี่ยวหม่าตกลงกันไว้"

"ผมหวังว่าคุณชิจะให้อภัยกับการกระทำของเสี่ยวหม่านะครับ"

ชิเล่ยรับซองจดหมายมา โดยไม่ได้เปิดดูของข้างใน เขาก็ยื่นให้ซันเฟิงทันที

"พี่เฟิง ช่วยผมเก็บไว้หน่อยครับ!"

ซันเฟิงรับซองจดหมายมาและเปิดดูโดยไม่มีความลังเล มันเป็นเช็คเงินสดจำนวน 60,000 หยวน ซึ่งเขาสามารถเอาไปขึ้นเงินที่ธนาคารได้ทันที

"หัวหน้าเฟง เนื่องจากกู้ข้อมูลคืนเสร็จแล้ว เราเองก็ยุ่งมากๆ ดังนั้นเราต้องขอตัวก่อนนะครับ!"

ชิเล่ยกล่าวอย่างสุภาพ

เฟงเครีบขัดเขาอย่างรวดเร็ว "เดี๋ยวก่อนคุณชิ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว งั้นเราไปทานอาหารกลางวันด้วยกันเถอะครับ!"

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะบ่ายโมงแล้ว เป็นเวลาที่เหมาะสมสำหรับไปทานมื้อกลางวัน

ชิเล่ยส่ายหัว "พี่เฟิงและผมยังมีสิ่งที่ต้องไปทำต่อ ไว้ครั้งหน้าผมจะเป็นคนไปเชิญทานข้าวกลางวันด้วยกันละกันครับ!"

ความจริงชิเล่ยไม่ได้มีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำจริงๆ

เป็นเพียงแค่ว่าเขาไม่ต้องการสนิทสนมกับเฟงเคมากเกินไป

เซิร์ฟเวอร์ของฮวานชิอังฟางเพิ่งกู้คืนเมื่อสักครู่ เฟงเคมีงานจำนวนมากที่ต้องจัดการ ดังนั้นเขาจะไปมีเวลาไปเพลิดเพลินกับมื้ออาหารได้อย่างไร?

แน่นอนว่าเฟงเคไม่ได้ยืนกรานอีกต่อไป "เอาล่ะ ผมไม่รบกวนเวลาอันมีค่าของคุณแล้วละกันครับ"

"ไว้พบกันครั้งหน้าครับคุณชิ!"

ชิเล่ยยิ้มขณะที่พยักหน้า "พี่เฟิงไปกันเถอะ!"

ซันเฟิงที่กำลังถือเล่นเช็คอยู่ในมือก็ไม่ลืมที่จะเยาะเย้ยหม่าหย่ง "เสี่ยวหม่า ขอบใจสำหรับนี่นะ!"

ในลิฟต์ ซันเฟิงส่งเช็คที่อยู่ในมือคืนชิเล่ย

"ชิโตะ เช็คนี่ไม่มีปัญหา นายเอาไปขึ้นเงินที่ธนาคารได้เลย!"

ชิเล่ยหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้ยื่นมือออกไปรับเช็คมา

"แน่นอนผมรู้ว่าเช็คไม่มีปัญหา!"

"ซีอีโอของบริษัทยักษ์ใหญ่ เขาจะกล้าเอาเช็คปลอมมาให้เราได้อย่างไร?"

"พี่เฟิงเก็บไว้ก่อนละกัน อีกพักนึงผมค่อยเอาคืน ผมจะให้คุณเก็บมันไว้ให้ผมก่อน"

ซันเฟิงรู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง "ชิโตะ นายจะแบ่งเงินนี่ให้ฉันด้วย?"

“ไม่!”

ชิเล่ยพูดอย่างหมั่นไส้ว่า "พี่เฟิงอย่าได้ฝัน!"

"ผมต้องการให้พี่ช่วยผมซื้ออะไรบางอย่าง!"

ทันใดนั้นซันเฟิงก็เข้าใจทันทีเขาก็แกล้งทำเป็นโกรธและพูดว่า "แม่ง ชิโตะนายนี่มัน นายเพิ่งทำเงินมาได้เยอะขนาดนี้ แต่นายก็ไม่แบ่งให้ฉัน?"

ชิเล่ยตบมือและแกล้งทำเป็นคิดใหม่

"เอาล่ะ ถ้าพี่เฟิงพูดอย่างนั้นล่ะก็......"

ซันเฟิงพูดเล่นว่า "นายจะให้ฉันเท่าไหร่?"

ชิเล่ยชูมาหนึ่งนิ้ว!

"10,000?" ซันเฟิงคำรามออกมา

ชิเล่ยกรอกตาของเขา "อาหารหนึ่งมื้อตังหากละ!"

"ข้าวเที่ยงวันนี้ ผมจะจ่ายค่าข้าวกล่องให้เอง!"

ซันเฟิงส่ายหัว เมื่อมองไปที่ชิเล่ย เขาก็ถอนหายใจ "ความไร้ยางอายก็เป็นทักษะที่ฝึกมาด้วยสินะ!"

"เมื่อนายบรรลุสัจธรรมของความไร้ยางอาย หน้าหนาๆของนายคงไม่มีวันทำลายได้แล้ว"

"ชิโตะ ฉันยินดีกับนายด้วยที่บรรลุสัจธรรมแล้ว!"

ชิเล่ยไม่สะทกสะท้านสักนิดยังคงเล่นต่อไป "ขอบคุณครับพี่เฟิง สำหรับการสรรเสริญของพี่!"

"แน่นอนว่าผมจะฝึกฝนศิลปะความไร้ยางอายนี้ต่อไปครับ!"

ลิฟท์หยุดลงที่ชั้นสาม ทั้งสองกลับไปที่ร้านฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิคและสังเกตเห็นว่าพนักงานของซันเฟิงกำลังกินข้าวกันยู่

ชิเล่ยเปิดปากพูด "พี่เฟิงพวกเรากลับมาได้เหมาะเหม็งเลย มาทันกินข้าวพอดี!"

ซันเฟิงหัวเราะออกมาขณะที่เขานั่งลง เขากำลังจะบอกทุกคนว่าวันนี้ชิเล่ยจะเป็นคนเลี้ยง

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะ มีเพียงจานเนื้อและซุป ชิเล่ยก็เลยสั่งอาหารเพิ่ม "เสี่ยวหลิว ไปโทรหาร้านอาหาร สั่งอะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ ขอถ้วยชามมาเพิ่มด้วยละ!"

เสี่ยวเฉินได้มองไปที่ซันเฟิงอย่างลับๆ เมื่อเห็นซันเฟิงยิ้มและพยักหน้าเขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเริ่มสั่งอาหาร

ในที่สุด เมื่อมีกับข้าวเพิ่มมาอีก พวกเขาไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับอาหารกลางวันที่ 'มากมาย' ครั้งนี้ได้

ซันเฟิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พูดออกมาว่า "พี่น้องทุกคน ไม่ต้องเกรงใจและเพลิดเพลินไปกับการกินอาหารมื้อนี้ของนายเท่าที่นายต้องการ!"

ชิเล่ยยังพูดว่า "พี่เฟิงพูดถูก!"

"หลังจากนี้ พี่เฟิงเขากำลังจะมีข้อตกลง 50,000 หยวน อาหารแค่นี้ขนหน้าแข้งพี่เฟิงไม่ล่วงหรอก!"

ซันเฟิงจ้องเขม็งไปที่ชิเล่ยและถึงกับหมดคำพูดไปทันที

เสี่ยวหลิวมองไปที่ซันเฟิงอย่างแปลกใจ

ฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิคเป็นร้านซ่อมและไม่ใช่ร้านขายสินค้า ข้อตกลง 50,000 หยวน นี่นับเป็นเงินก้อนใหญ่ได้เลย!

"ยินดีด้วยครับ บอส!"

พนักงานอีกสี่คนก็พูดประจบสอพลอออกมาทันที "ยินดีด้วยครับบอส! คุณจะรวยแล้ว!"

ตอนนี้ซันเฟิงตอบสนองต่อปฏิกิริยาเหล่านี้ไม่ทัน

“WTF!”

"ชิโตะ ทำไมนายขี้งกอย่างนี้!"

"ตอนอยู่ในลิฟท์ นายบอกว่าจะเลี้ยงนิ!"

ชิเล่ยเอามือขวาเกาหลังหัวของเขาแล้วยิ้มอย่างไร้เดียงสาออกมา "มีเรื่องแบบนั้นด้วยหรอครับ?"

"ในลิฟท์ ผมคิดว่าผมบอกให้พี่ช่วยผมสร้างเซิร์ฟเวอร์สองเครื่องไม่ใช่หรอ?"

ซันเฟิงมองชิเล่ยอย่างมึนงง "ชิโตะ นายต้องการเซิร์ฟเวอร์สำหรับอะไร?"

"ราคาของเซิร์ฟเวอร์ไม่ใช่ถูกๆเลยนะ!"

ทั้งสี่คนและเสี่ยวหลิวจ้องมอง ชิเล่ยและซันเฟิง แม้ว่าพวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้สึกนี้ดูเหมือนจะบ่งบอกถึงการเจรจาธุรกิจที่มีขนาดใหญ่!

"พี่เฟิง ผมไม่ต้องการเซิร์ฟเวอร์ดิพาดเม้นหรือเซิร์ฟเวอร์เอ็นเตอร์ไพรส์ ผมต้องการแค่เซิร์ฟเวอร์เวิร์คสเตชันทั่วไปเท่านั้น!"

[จะไม่ใช้เซิร์ฟเวอร์แผนกเซิร์ฟเวอร์องกรค์ละ มันแหม่งๆ ทีบไปเลยละกัน]

"เวิร์กสเตชั่นธรรมดาหนึ่งเครื่องและเวิร์กสเตชั่นอีกเครื่องจะเป็นเวิร์คสเตชั่นกราฟิก!"

ซันเฟิงถูมือของเขาเข้าด้วยกัน "เซิร์ฟเวอร์เวิร์กสเตชันสองเครื่อง ราคามันประมาณ 50,000!"

ชิเล่ยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า "พี่เฟิง ช่วยดูๆให้ผมด้วย สำหรับเวิร์คสเตชั่กราฟิกพยายามหาที่มันดีๆให้ผมหน่อย!"

"สำหรับเวิร์คสเตชันทั่วไปอีกเครื่อง ตราบเท่าที่การประมวลผลที่ดีแล้วก็ไม่เป็นไร!"

"ตอนนี้พี่ชิโตะมีเงินแล้ว! ดังนั้นไม่จำเป็นต้องให้ส่วนลดผมแค่ขายให้ผมในราคาตลาดก็พอครับ"

แม้ว่าความสัมพันธ์ของชิเล่ยกับซันเฟิงกำลังไปด้วยดี แต่ถ้าชิเล่ยกับซันเฟิงมีปัญหากัน ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจะหยุดชะงักทันที!

นอกจากนี้ยังมีข้อเท็จจริงที่ว่า ในครั้งนี้ซันเฟิงได้เป็นผู้ค้ำประกันให้ สำหรับการเดิมพันของชิเล่ยและหม่าหย่ง

ในใจของชิเล่ยขอบคุณซันเฟิงอย่างมาก เขาไม่สามารถแบ่งส่วนแบ่งให้กับซันเฟิงได้อย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่ชิเล่ยพูดก่อนว่าไม่ต้องการส่วนลดใด ๆ

หลังจากกินข้าวเที่ยงกันเสร็จ ชิเล่ยก็นั่งย่อยชิวๆในร้านของซันเฟิงในชั้นสอง กำลังหาคนมาทำเซิร์ฟเวอร์ให้ชิเล่ย

มีสองเหตุผลที่ทำไมชิเล่ยต้องการซื้อเซิร์ฟเวอร์สองเครื่อง

การประกวดซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง กำลังจะเริ่มขึ้นในวันที่ 25 ของเดือนนี้ ชิเล่ยสัญญากับหลี่เซี่ยหยูไว้ว่าจะให้ได้อันดับดีๆในการะประกวด

ชิเล่ยเตรียมจะเขียนซอฟต์แวร์กราฟิก อย่างไรก็ตามการประมวลผลกราฟิกของคอมพิวเตอร์ในห้องนอนของเขายังไม่แรงพอ

ชิเล่ยไม่อยากให้หลี่เซี่ยหยูผิดหวัง

พ่อแม่ของหลี่เซี่ยหยูทั้งสองเป็นศาสตราจารย์อยู่ในมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง พ่อของเธอมีความฝันที่จะได้รับรางวัลโนเบล

แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ

ความฝันนี้ได้ถูกส่งผ่านไปยังหลี่เซี่ยหยู

ดังนั้น หลี่เซี่ยหยูจึงเข้าร่วมในอุตสาหกรรมการศึกษาและมุ่งมั่นที่จะให้ความรู้แก่นักศึกษาทุกคน เธอหวังว่าวันหนึ่งจะมีคนที่จะได้รับรางวัลโนเบลในที่สุด

ในชีวิตที่ผ่านมาในความสัมพันธ์ของชิเล่ยกับหลี่เซี่ยหยูคือสิ่งที่ทำให้เขาได้รู้เรื่องนี้

"เซี่ยหยู ฉันจะทำให้ความฝันของเธอสำเร็จให้ได้!"

ชิเล่ยกำลังนั่งคิดอยู่เงียบๆบนเก้าอี้

การประกวดซอฟต์แวร์ คณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง เป็นเจ้าภาพร่วมกับบริษัทซอฟต์แวร์จินยูและบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮง

นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมทั้งรางวัลต่างๆ ได้รับการสนับสนุนโดยบริษัทซอฟต์แวร์จินยูและบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮง

การจัดอันดับในการประกวดจะถูกกำหนดโดยทั้งสองบริษัท

บริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮงเพียงแค่ลงชื่อในการมีส่วนร่วม แต่การดำเนินงานทั้งหมดจะดำเนินการโดยบริษัทซอฟต์แวร์จินยู

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ การประกวดในมหาลัยครั้งนี้จัดขึ้นมาสำหรับเฉินหมิงโดยเฉพาะ!

ตามความเข้าใจของชิเล่ย ถ้าเขาต้องการที่ได้อันดับดีๆในการประกวดครั้งนี้มันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับเขา!

เว้นแต่ว่าชิเล่ยหาซอฟต์แวร์ที่มีค่าหรืออย่างอื่นไม่ได้ เขาอาจจะไม่สามารถติดอันดับหนึ่งในสิบได้

นั่นเป็นเหตุผลที่ชิเล่ยต้องการเวิร์คสเตชั่นกราฟิกเพื่อออกแบบซอฟต์แวร์กราฟิกที่สุดยอดออกมา

สำหรับเวิร์กสเตชันอีกอัน ชิเล่ยจะใช้มันเพื่อกู้คืนลูกรักของเขาที่ถูกทิ้งไว้ในชีวิตที่แล้ว

แฮ็กเกอร์ระดับโลกทุกคนจะต้องมีซูเปอร์คอมพิวเตอร์ไว้ในมือของพวกเขา

พูดอีกอย่างก็คือถ้าพวกเขาไม่มีซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ พวกเขาก็จะไม่ถูกจัดอันดับให้เป็นแฮ็กเกอร์ระดับโลกได้

ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ชิเล่ยมีซุปเปอร์คอมพิวเตอร์อยู่ในการครอบครองของเขาอยู่

ชิเล่ยเคยสร้างซูเปอร์คอมพิวเตอร์มาแล้วในปี 2006 ตอนนี้ชิเล่ยต้องการสร้างเซิร์ฟเวอร์นี้โดยใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ตัวเดียวกันอีกครั้ง

ขณะที่ชิเล่ยกำลังจมอยู่ในความคิดของเขา ก็มีเสียงใสๆดังเข้ามา

"พวกคุณให้การประมวลผลภาพระดับมืออาชีพใช่ไหม?"

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด