TWO Chapter 77 เทศกาลโคมไฟ

TWO Chapter 77 เทศกาลโคมไฟ

หลังจากจัดการฝ่ายคลังอาวุธแล้ว โอหยางโชวก็กลับไปที่ห้องของเขา แล้วออฟไลน์ตามที่วางแผนไว้

ในโลกจริง วันนี้เป็นวันที่ 5 ของปีใหม่ วันหยุดของปีใหม่กำลังจะสิ้นสุดลง  ชนชั้นแรงงานจะเริ่มทำงานในวันที่ 8 และโรงเรียนจะเริ่มเปิดเรียนตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ในช่วงวันหยุด ปิงเอ๋อเอาแต่กินและนอน ทำให้หน้าของเธอบวมขึ้นดูน่ารักมาก

เมื่อวานนี้เสี่ยวเยว่โทรมาบอกว่า เธอกำลังกลับมาที่เจียวโจวในวันนี้ โอหยางโชวไปที่ตลาด เพื่อซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารค่ำมื้อใหญ่

เมื่อถึงเวลาประมาณ บ่าย 3 โมง เสี่ยวเยว่ก็กลับมาถึง เธอมาพร้อมกับของฝากจากบ้านของเธอ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานาน เสี่ยวเยว่ก็ทักทายปิงเอ๋อ เด็กน้อยนี้ติดเสี่ยวเยว่มาก เธอรีบนำของขวัญที่เธอซื้อจากในงานวัดมอบให้เสี่ยวเยว่ แล้วก็แนะนำเซว่เอ๋อให้เสี่ยวเยว่รู้จัก

เมื่อเสี่ยวเยว่เห็นเซว่เอ๋อเธอก็ตกใจ เธอจำได้ว่าสัตว์เลี้ยงอัจฉริยะมีราคาแพงมาก เธอหันไปมองโอหยางโชว เธอไม่คิดว่าพี่ชายคนนี้จะรักน้องสาวของเขามากขนาดนี้ เขายินดีที่จะซื้อของขวัญราคาแพงให้กับเธอเช่นนี้

เธอตระหนักได้ว่า เธอนั้นไม่สามารถที่จะเข้าใจในตัวโอหยางโชวได้

ครั้งนี้เมื่อเธอกลับบ้าน ปู่ของเธอซึ่งเป็นอาจารย์สอนในสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนได้กล่าวถึง Earth Online เมื่อเธอบอกเขาว่าเธอรู้จักเกมส์นี้ ปู่ของเธอก็แนะนำให้เธอเล่นเกมส์นี้ทันที เธอจึงจองเครื่องเล่นเกมส์ไว้ และมันจะถูกจัดส่งมาในวันพรุ่งนี้

“พี่สาว, ทำไมถึงไม่ฟังปิงเอ๋อ” ปิงเอ๋อทำหน้าเศร้า

เสี่ยวเยว่ได้สติ เธอกำลังครุ่นคิด จนไม่ทันได้ตอบปิงเอ๋อ เธอจึงรีบกล่าวว่า “อ่า...ฮ่าๆ พี่สาวกำลังคิดว่าเซว่เอ๋อนารักอย่างมาก จนพี่ตกใจเกินกว่าจะพูดออกมาได้”

“ใช่ๆ ปิงเอ๋อก็คิดแบบนั้น เธอน่ารักเหมือนปิงเอ๋อเลย”

“พี่สาว...” เด็กน้อยคนนี้กระโดดเข้าไปในอ้อมกอดของเสี่ยวเยว่ และเดินไปรอบๆ

เมื่อโอหยางโชวเห็นทั้ง 2 คน กำลังเล่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาก็คิดถึงซ่งเจี๋ย ตั้งแต่วันนั้น เขาก็ได้โทรคุยกับเธอ 1-2 ครั้ง สำหรับความรู้สึกี่มีต่อเธอ โอหยางโชวไม่สามารถพูดได้เต็มปาก เพื่อนร่วมชั้นหรือมากกว่านั้น

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ เสี่ยวเยว่ก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “อ่า, พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มเล่น Earth Online พี่มีอะไรจะแนะนำฉันมั้ย?”

โอหยางโชวรู้สึกประหลาดใจ เขาถามว่า “ทำไมถึงตัดสินใจอย่างฉับพลันล่ะ? ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่าจะไม่เล่นเหรอ?”

“เอ่อ ใครจะรู้ ทุกคนลึกลับมาก ปู่ของฉันแนะนำให้เล่นมันเหมือนกัน”

“ปู่ของเธอเหรอ?”

“ใช่ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญการออกแบบเรือของพันธมิตร ฉันไม่รู้ว่าเขาได้ข่าวมาจากไหน เขาไม่ต้องการจะอธิบายใดๆ เพียงแค่บอกให้ฉันเล่นมันเท่านั้น เขายังจ่ายค่าเครื่องเล่นเกมส์ให้ฉันอีกด้วย”

โอหยางโชวพงกหัว ดูเหมือนความจริงของเกมส์จะได้รับการเปิดเผยให้ชนชั้นกลางบางคนให้รับรู้เร็วๆนี้ เกมส์จะได้ต้อนรับกลุ่มผู้เล่นชุดใหม่ “ครั้งล่าสุดที่คุยกัน ฉันบอกเธอว่าเกมส์มีโหมดลอร์ดและโหมดนักผจญภัย เธอจะเลือกโหมดไหน”

เสี่ยวเยว่มไม่คิดกับเรื่องนี้มากนัก เธอกล่าวว่า “แน่นอน ฉันจะเล่นโหมดนักผจญภัย ฉันคงไม่สามารถจัดการกับโหมดลอร์ดได้”

“ถ้าเป็นโหมดนักผจญภัย มันจะแบ่งเป็นอาชีพสายต่อสู้ และอาชีพสายทำงาน(ไลฟ์สไตร์) เธอต้องการให้ฉันแนะนำมั้ย?” โอหยางโชวไม่ต้องการเข้าไปยุ่งกับเรื่องของเธอมากนัก

“ไม่จำเป็น ฉันลองตรวจสอบแล้ว ฉันไม่ชอบการต่อสู้และการฆ่า ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะเลือกอาชีพสายทำงาน อย่างไรก็ตาม มันมีให้เลือกเยอะมาก ฉันไม่รู้ว่าจะเลือกอาชีพไหนดี”

โอหยางโชวตื่นเต้น แต่เขาไม่ได้แสดงมันออกมา เขากล่าวว่า “ถ้าเป็นอาชีพสายทำงาน ฉันคิดว่า อาชีพสถาปนิกเหมาะกับเธอ มันจะเข้ากันได้ดี กับสิ่งที่เธอเรียนอยู่ในขณะนี้ เกมส์สมจริงมาก และในช่วงหลังของเกมส์ สถาปนิกจะมีโอกาสแสดงทักษะของพวกเขาอย่างมาก”

“เอาล่ะ ฉันจะฟังพี่ แล้วเลือกอาชีพสถาปนิก บอกไอดีของพี่มา  ฉันจะติดต่อพี่หลังจากที่ฉันเข้าเกมส์”

ใบหน้าของโอหยางโชวเปลี่ยนไป เขาไม่คิดว่าเธอจะถามเรื่องนี้ “อะแฮ่ม, ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เธอฟังยังไงดี อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถบอกไอดีของฉันได้ ถ้าเธอเชื่อใจฉัน เลือกจุดเริ่มต้นชองเธอที่ต้าหลี่ หนึ่งในพวกเราเป็นลอร์ด และอีกคนในนักผจญภัย เราจะไม่ได้เจอกันมากนัก เมื่อถึงเวลา ฉันจะอธิบายให้เธอฟังเอง”

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจเธอ แต่ตัวตนของเขาพิเศษเกินไป เขาต้องระมัดระวังไว้ก่อน ถ้าเธอเผลอพูดออกไป มันจะไม่เพียงแต่ตัวเขา แต่ปิงเอ๋อก็จะมีปัญหาไปด้วย

เสี่ยวเยว่เม้มริมฝีปากของเธอ แล้วกล่าวอย่างเศร้าๆว่า “ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก...ทำไมถึงได้ลึกลับนักน่ะ”

โอหยางโชวไม่รู้จะตอบยังไง จากนั้น บรรยากาศก็เริ่มอึดอัดเล็กน้อย

“อ้อ พี่ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องปิงเอ๋อ ฉันไม่ใช่คนบ้าเกมส์อย่างพี่ และจะไม่เล่นเกมส์ทั้งวันทุกวันแน่นอน” เสี่ยวเยว่กล่าว ก่อนที่เธอจะกลับไปที่ห้องของเธอ

โอหยางโชวพยักหน้า แล้วกล้บไปที่ห้องของเขาเพื่อเข้าเกมส์

……………………………………………………………………………………………………………….

ในตอนบ่าย มีโคมไฟหลายประเภทอยู่บนทุกถนน ตรอก ซอกซอยในเมืองซานไห่ เจ้าของร้านค้าที่มีหัวธุรกิจก็เริ่มติดประกาศ ใครที่ตอบปริศนาได้ก็จะได้รับโคมไฟเป็นรางวัล

หลังจากทานอาหารค่ำ มู่ฉิงซีก็ลากโอหยางโชวไปดูโคมไฟและตอบปัญหา

โอหยางโชวรู้ดีว่าเขาไม่มีความสามารถในการตอบปริศนามากนัก เขาจึงตัดสินใจเรียก ฟ่านจงหยาน เทียนเหวินจิง สูซูต้า ซูเฉ่อ และโจวไห่เฉินมาด้วย

ปริศนาต่างๆถูกติดไว้ทั่วถนนพาณิชย์ บรรดาปริศนาโคมไฟง่ายๆ เช่น ‘ครึ่งฤดูใบไม้ร่วมและครึ่งฤดูใบไม้ผลิ, เลือกคำ’ เห็นได้ชัดว่าคำตอบก็คือ ฉิน , ‘ครึ่งฟาร์ม ครึ่งการศึกษา, เลือกคำ’ คำตอบของมันไม่ยากนัก แน่นอนโอหยางโชวสามารถตอบได้ 1-2 ปริศนา

สำหรับข้อที่ยากขึ้น โอหยางโชวไม่สามารถแก้ได้ ‘ลมมาและไป เนินเขาที่ด้านหน้าของยอดเขาเป็นทางลาดเอียง, เลือก 2 คำ’ ลบคำว่าลมของอักษรจีนออกไป แล้วเพิ่มคำว่า ‘โหยว’ ลงไปในนั้น มันจะกลายเป็นคำว่า ‘เฟิง’ หน้ายอดเขาเป็นเนินเขา จะได้คำว่า ‘เร็น’ เมื่อเอียงมัน จะกลายเป็นคำว่า ‘ซีอาน’ ดังนั้น คำตอบก็คือ ‘เฟิงซีอาน’

“พี่ใหญ่, คำตอบของปริศนาข้อนี้คืออะไร?” มู่ฉิงซีชี้ไปที่ปริศนาข้อหนึ่งแล้วถามเขา

โอหยางโชวหันไปดู ‘การย้ายภูเขา การเพาะเมล็ด, ให้เดาชื่อดอกไม้’ เขาเข็กหัวของเธอ แล้วกล่าวว่า “มันง่ายมาก เดาไม่ได้หรือ คำตอบของมันก็คือ ทับทิม”

มู่ฉิงซีลูบหัวของตัวเองแล้วกล่าวอย่างเศร้าๆว่า “ก็ข้าคิดไม่ออกนี่” เธอชี้ไปที่ปริศนาข้ออื่นแล้วถามต่อ “แล้วนั้นล่ะ?”

เธอชี้ไปที่ข้อที่ยากมาก เขาไม่สามารถตอบได้ เขาส่งต่อให้กับซูเฉ่อ ซึ่งเขาแก้ปริศนานี้ได้อย่างง่ายดาย

เมื่อพวกเขาเดินผ่านร้านขายของชำ ปริศนาโคมไฟที่นี่ดึงดูดผู้คนจำนวนมากมาแก้ปริศนา แต่ก็ไม่มีใครสามารถแก้ปริศนาได้ ครั้งนี้ แม้แต่ฟ่านจงหยานและเทียนเหวินจิงก็เข้าร่วมความสนุกด้วย

เมื่อเห็นโอหยางโชวและกลุ่มของเขา คนอื่นๆก็หลีกทางให้

เมื่อโอหยางโชวมองไปที่ปริศนาโคมไฟ เขาไม่เข้าใจมากนักกับคำรู้พื้นฐานทางวรรณคดี ฟ่านจงหยานและสูซูต้ามองหน้ากัน แล้วหัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้คำตอบแล้ว

“ทำไมพวกท่านทั้ง 2 ไม่เขียนคำตอบล่ะ มันไม่เหมือนกันหรือ” โอหยางโชวกล่าว ทำให้มันน่าสนใจมากยิ่งขึ้น

ทั้ง 2 คน พยักหน้า เอาเศษกระดาษและพี่กันออกมา เพื่อเขียนคำตอบ เห็นได้จัดว่าคำตอบของพวกเขาเหมือนกัน

หลังจากสูซูต้าอธิบายปริศนาให้กับทุกคนฟัง ทำให้ทุกคนร่าเริงเป็นอย่างมาก รางวัลจากร้านขายของชำเป็นโคมไฟเงางาม

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เหมาะจะถือโคมไฟแบบนี้ ดังนั้น มันจึงตกไปอยู่ในมือของมู่ฉิงซี เมื่อเดินผ่านศูนย์ศิลปะการต่อสู้ เทียนเหวินจิงก็เป็นผู้แก้ปริศนาบ้าง

ปริศนาที่ยากที่สุดในงานคืนนี้ ถูกจัดทำโดยสูซูต้า เขาแขวนมันไว้ในจตุรัสหน้าคฤหาสน์ของลอร์ด ในที่สุดมันก็ถูกแก้โดยฟ่านจงหยาน เขาหัวเราหลังจากที่แก้ได้ หลังจากที่ชื่นชมโคมไฟทั้งหมดและแก้ปริศนาทั้งหมดแล้ว เวลาก็ล่วงเลยมาถึง 2 ทุ่มแล้ว โอหยางโชวจึงออกจากระบบ

 

แฟนเพจ : TWOแปลไทย