ตอนที่ 64 ศิลปะการต่อสู้ของชูร่า

"นั่นคือผมจริงๆหรอ?"

หานเซิ่นไม่อยากจะเชื่อ เขาดูดีมากกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้มาก เนื่องจากฝีมือการปรับแต่งของเฟิงหมิงเฉวียน

ในตอนนั้นเขาแค่พยายามจะช่วยเด็กๆ ถึงแม้ว่าเขาจะตกลงไปตอนหลัง แต่เขาก็สามารถถีบตัวเองออกจากชูร่า และบินหนีไปได้ก่อนที่จะตก เหตุการณ์จริงๆไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ส่วนชูร่าที่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้วตกลงไปกระแทกพื้นอย่างรุนแรงจนเสียชีวิต

หานเซิ่นรู้ว่าเขายังโชคดีที่ชูร่าได้รับบาดเจ็บมาก่อนแล้ว ไม่งั้นเขาคงจะถูกมันฆ่าแน่นอน

หานเซิ่นยังคงมีอาการเจ็บอยู่ มันทำให้เขาหายใจได้ลำบาก แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะไปโรงพยาบาล แต่ยังโชคดีที่มันไม่ได้ร้ายแรงมาก ไม่มีอวัยวะสำคัญได้รับความเสียหาย เขาแค่กินยา และปล่อยให้มันค่อยๆฟื้นฟู

เขาได้บางสิ่งติดตัวกลับมาด้วย ดาบซามูไรของชูร่า หานเซิ่นนำมันติดตัวกลับบ้านมาด้วย เพราะมันดูดีกว่าอาวุธที่ทำโดยมนุษย์มาก

ชูร่ามีเทคโนโลยีในการทำอาวุธจากโลหะอัลลอยที่ก้าวหน้ากว่ามนุษย์

หานเซิ่นเคยได้ยินมาว่าดาบของชูร่านั้นแข็งแรงมาก แม้แต่ดาบของชูร่าเขาดำยังมีคุณภาพดีกว่าดาบโลหะz แต่สิ่งที่หานเซิ่นได้มาคือดาบของชูร่าเขาทอง ซึ่งน่าจะเป็นอาวุธที่สุดยอดมาก ไม่มีทางที่มนุษย์จะผลิตอาวุธที่มีคุณภาพระดับนี้ได้

เมื่อหานเซิ่นลองกวัดแกว่งดาบ เขารู้สึกว่ามันคมจนน่ากลัว ราวกับว่ามันสามารถตัดอากาศได้

หานเซิ่นไม่กล้าที่จะทดสอบดาบของชูร่าด้วยอาวุธของเขา เขารู้ว่าดาบนี้มันจะต้องคม และแข็งแรงกว่ามีดโลหะzของเขาแน่นอน

เนื่องจากวิดีโอถูกแพร่ออกไป อาจจะทำให้มีคนจดจำดาบอันนี้ได้ หานเซิ่นจึงตัดสินใจปรับแต่งมันใหม่ โดยการพ่นสีทองลงไปบนตัวดาบ และสั่งฝักดาบถูกๆจากเน็ตมาใช้ ทำให้ยากจะมีคนบอกได้ว่านี่คือดาบของชูร่าถ้ามันยังอยู่ในฝัก

จริงๆหานเซิ่นไม่ได้ตั้งใจเอามันไปใช้ต่อหน้าทุกคน แต่เขาตั้งใจจะพกมันไว้เพื่อมีสถานการณ์ฉุกเฉิน

หานเซิ่นต้องการเปลี่ยนด้ามจับของดาบชูร่า เพื่อให้คนจำมันยากขึ้น แต่มันไม่สามารถถอดออกมาได้ แต่ในระหว่างที่เขาพยายามถอดด้ามมันออกมา เขาพบว่ามีลูกกลมๆเหมือนกับลูกปัดฝังอยู่ในด้ามดาบ และเขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อถอดออกมาแล้วมันมีขนาดใหญ่ขึ้น และภายในมีเมมโมรี่การ์ดขนาดเล็ก

หานเซินใส่เมมโมรี่การ์ดเข้าไปในอุปกรณ์ของเขา และพยายามจะจินตนาการณ์ว่าจะมีอะไรอยู่ข้างใน แต่สิ่งที่อยู่ภายในไม่ใช่สิ่งที่เขาจินตนาการณ์ไว้เลย สิ่งที่ถูกบันทึกเอาไว้คือวิชา เพลงดาบวายุ ตามคำบรรยายบอกว่ามันคือวิชาลับเฉพาะในตระกูลชูร่าชั้นสูง

"มนุษย์จะสามารถฝึกวิชาของพวกชูร่าได้ไหมนะ?"

หานเซิ่นสงสัย หลังจากที่ดูคำอธิบายทำให้เขาเข้าใจว่าทุกคนสามารถฝึกมันได้ ถ้าความแข็งแกร่งของร่างกายถึงเกณฑ์ที่กำหนด

หานเซิ่นลองฝึกเพลงดาบวายุ แต่เขาก็ยังไม่พบอุปสรรคอะไร ซึ่งดูเหมือนว่าระดับความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาตอนนี้จะอยู่ในระดับที่ฝึกมันได้แล้ว

เพลงดาบวายุฟังดูเป็นวิชาดาบก็จริง แต่มันยังสามารถประยุกต์ใช้ได้ในขณะที่ไม่มีดาบได้เหมือนกัน สิ่งสำคัญอยู่ที่ของที่นำมาใช้โจมตีแทนดาบต้องมีความแข็งแกร่งพอ ถ้าทุกส่วนของร่างกายแข็งแกร่งก็สามารถใช้ทุกส่วนของร่างกายโจมตีแทนได้

หานเซิ่นยังไม่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงยังไม่ได้เข้าไปในก็อตแซงชัวรี่ และฝึกเพลงดาบวายุอยู่ที่บ้าน หลิยเป้ยเฟิงเป็นเพียงคนเดียวที่โทรมาหาเขาทุกวัน เพื่อถามว่าจะเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่วันไหนจะได้ไปล่าด้วยกัน ขณะที่ซินเสวียนคิดว่าเขาคงซ่อนตัวจากเซินเทียนจื่อเลยไม่โทรมาถาม

หานเซิ่นได้ยินเสียงเรียกเข้า เขาหันไปดู และพบว่ามันเป็นเบอร์ของหลินเป้ยเฟิง เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะรับสาย

"เซิ่น ทำไมนายยังไม่ยอมเข้ามาในก็อตแซงชั่วรี่? ฉันกำลังคอยนายอยู่"

หลินเป้ยเฟิงคร่ำครวญ ขณะที่หานเซิ่นไม่แม้แต่จะเปิดวิดีโอเพื่อพูดคุย แค่เขาได้ยินเสียงของหลินเป้ยเฟิงเขาก็รู้สึกเบื่อแล้ว

"ผมไม่ได้ซ่อนตัวจากนาย ความจริงคือผมกำลังเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ครั้งใหญ่" หานเซิ่นตอบแบบชวนให้สงสัย

"เป็นการต่อสู้แบบไหน? นายไว้ใจฉันได้เลย!"

หลินเฟ้ยเฟิงอยากรู้ขึ้นมาทันที

"ผมยังไม่ค่อยมั่นใจในรายละเอียด แต่อย่างน้อยพวกเราจะไปล่ามอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์"

หานเซิ่นบอกความจริงไป หลังจากที่เขาหายดีแล้ว เขาวางแผนที่จะไปหนองน้ำแห่งความมืดให้ไวที่สุด เขายังไม่สามารถบอกได้ว่ามันคือมอนสเตอร์ระดับเลือกศักดิ์สิทธิรึป่าว แต่อย่างน้อยๆต้องเป็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์แน่

"เซิ่น นายต้องไว้ใจฉันนะ ให้ฉันไปด้วย..." หลินเป้ยเฟิงรีบพูดทันที

"งานนี้ผมกำลังร่วมมือกับทีมอื่นอยู่ สมาชิกทีมมันล็อคไว้แล้ว ผมไม่สามารถเพิ่มใครเข้าไปได้"

หานเซิ่นพูดให้หลินเป้ยเฟิงกังวล ก่อนจะพูดต่อ

"แต่ช่วงนี้ผมกำลังเงินขาดมืออยู่ ถ้านายสามารถส่งลูกธนูโลหะz 5%มาให้ผมได้ ผมจะส่งส่วนแบ่งของเหยื่อที่ล่าได้ไปให้นาย อย่างน้อยๆก็เป็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ทั้งตัวแน่นอน"

"เยี่ยมเลย ฉันจะส่งลูกธนูไปเดี๋ยวนี้แหละ" หลินเป้ยเฟิงตอบโดยไม่ลังเล

"รอเดียวก่อน ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่ แค่เตรียมลูกธนูไว้ให้พร้อม และถ้าผมพร้อมแล้วผมจะติดต่อกลับไปทีหลัง" หานเซิ่นพูด

"โอเค นายตกลงแล้วนะ อย่าลืมคำพูดของนายล่ะ"

หลินเป้ยเฟิงยังไม่ค่อยมั่นใจ

"นายสามารถพักผ่อนอย่างสบายใจได้เลย นายจะได้ส่วนแบ่งอย่างแน่นอน"

หานเซิ่นยังกังวลอยู่ว่าจะหาลูกธนูได้ที่ไหน แต่ตอนนี้มีหลินเป้ยเฟิงเป็นคนจัดการให้แล้ว เขาเองก็ตั้งใจจะให้เนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์เป็นการตอบแทนเช่นเดียวกัน

ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ถ้าเขาไม่สามารถล่าอะไรได้เลย เขาก็จะส่งเนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ที่วิวัฒนาการโดยคริสตัลสีดำไปให้หลินเป้ยเฟิงก่อน

หานเซิ่นพักอยู่ที่บ้านเป็นเวลา 12 วัน ก่อนที่เขาจะหายดี ขณะที่พักเขาไม่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากฝึกกายหยก และเพลงดาบวายุ ในที่สุดเขาก็เริ่มใช้เพลงดาบวายุจริงๆได้