ตอนที่ 21 : ห้ามขโมย
บ๊ายบายมหาลัยเคจิ ความยุ่งเหยิงของเซิร์ฟเวอร์ทำให้ชิเล่ยสามารถล้างบันทึกการเข้าใช้จากเซิร์ฟเวอร์มหาลัยชวนกิ่งของเขาทั้งหมดได้และเขาได้แก้ไขยกระดับความปลอดภัยของเซิร์ฟเวอร์ให้มีความแข็งแกร่งมากขึ้น
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขา ชิเล่ยยืดเส้นยืดสายและหยิบขนมขึ้นมากินเล่น แทบไม่ต้องล้างหน้า เขาก็ตรงดิ่งไปที่เตียงและนอนหลับ
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 9 โมงเช้า โทรศัพท์มือถือของชิเล่ยก็ดังขึ้น
ชิเล่ยรับสายจากมือถือของเขาในลักษณะที่กำลังง่วงนอนอยู่ โดยไม่สนใจไม่แม้แต่ดูเบอร์ของคนที่โทรมา
"ไม่ว่าคุณเป็นใคร คุณต้องบอกข่าวดีกับผมสักอย่าง"
คนที่อยู่อีกฝั่งนึงเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะหัวเราะออกมาจากมือถือของเขา
"โย่ ชิโตะ! อารมณ์ของนายตอนนี้แย่มาก!"
"ยังนอนอยู่บนเตียง?"
ชิเล่ยลืมตาของเขา "พี่เฟิง พี่โทรมาหาผมตอนเช้าทำไมเนี่ย?"
"อย่าบอกผมนะว่า พี่แค่โทรมาคุยเล่น!"
คนที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ซันเฟิง บอสของร้านเล็กๆที่ชื่อ ฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิค ในเบนาวคอมเพล็กซ์ของเขตชิเก๋า
ซันเฟิงกระแอม "ชิโตะ ผมมีข่าวดีมาบอกนายด้วยละ!"
"นายยังจำหัวหน้าเฟงได้ไหม?"
ชิเล่ยนึกสักครู่ก่อนที่เขาจะจำได้
"พี่เฟิง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวหน้าเฟง?"
ซันเฟิงยิ้มขณะที่เขาพูดว่า "แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกับงานของนาย!"
"ครั้งก่อน นายได้ช่วยหัวหน้าเฟงกู้ภาพดิจิตอลคืนมาใช่ไหม?"
"หัวหน้าเฟง เมื่อกี้เขาเพิ่งโทรหาผม ว่าเขาต้องการกู้คืนข้อมูลของเซิร์ฟเวอร์ เขาถามว่านายว่างอยู่หรือเปล่า!"
ชิเล่ยพิจารณาสักครู่ เมื่อครั้งที่แล้วเขาและหัวหน้าเฟงมีความสัมพันธ์ที่ดีอยู่แล้ว เขายังให้ทิปพิเศษด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องจ่ายเงินมากขึ้นสำหรับคำขอครั้งที่สองนี้
นอกจากนี้มันไม่เลวเลยที่จะได้รับเงินสดที่รวดเร็วอย่างนี้!
ชิเล่ยไม่ได้ปฏิเสธ แต่ถามว่า "พี่เฟิง เวลาและสถานที่ละ?"
"วันนี้ นายว่างใช่ไหม?" ซันเฟิงถามกลับทันที
"ฟังจากเสียงหัวหน้าเฟง นี่ต้องเป็นเรื่องเร่งด่วนมาก"
"สถานที่อยู่ที่บริษัทของหัวหน้าเฟง"
ชิเล่ยพิจารณาสักครู่ว่า "พี่เฟิงจะไปด้วยกันหรือเปล่า?"
ถ้าซันเฟิงไม่ต้องการไปแล้วละก็ ชิเล่ยต้องคิดทบทวนใหม่ ถ้าซันเฟิงไปด้วยกัน เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรเลย!
"ชิโตะ หัวหน้าเฟงเขาไม่กินนายหรอกน่า!"
"นายโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ แต่นายก็ยังต้องการให้ผมไปกับนายด้วย!"
ชิเล่ยหัวเราะออกมา "ใครจะรู้ไม่แน่เขาอาจเป็นเกย์ก็ได้!"
ซันเฟิงกระชับมือถือของเขา "ชิโตะ คำพูดพวกนี้ ไม่เป็นไรที่จะพูดกันระหว่างพวกเรา แต่ต่อหน้าหัวหน้าเฟงนายห้ามพูดเด็ดขาด!"
"แน่นอน ผมไม่โง่ขนาดนั้น!" ชิเล่ยตอบ
ซันเฟิงดูเหมือนจะสงบลง "เอาล่ะๆ ผมจะไปกับนายด้วยละกัน!"
ทั้งสองคนเห็นด้วยว่าจะไปพบกันที่เขตชิเก๋า
เวลาใกล้จะ 11:00 น. ชิเล่ยเดินทางด้วยรถบัสและในที่สุดก็มาถึงตึกเบนาว
การเดินทางด้วยรถบัสครั้งนี้มันเลวร้ายมาก!
กว่าหนึ่งชั่วโมงที่ต้องนั่งเปื่อยอยู่บนรถบัส
ช่วยไม่ได้ที่ชิเล่ยจะคิดถึงรถสปอร์ตของเขาในชีวิตก่อนหน้านี้!
เดินเข้าไปในตึกเบนาว เขามุ่งตรงไปฟลอริชชิ่งอิเล็คทรอนิค เขาไม่คิดเลยว่าหัวหน้าเฟงกำลังรอเขาอยู่ที่นี่!
แม้ว่าหัวหน้าเฟงกำลังยิ้ม แต่ก็มองเห็นกระวนกระวายอยู่ในดวงตาของเขา
"คุณชิ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!"
ชิเล่ยแสร้งทำเป็นบ่นว่า "ผมจะทำอะไรได้ ผมนั่งรถบัสจากอำเภอชวนฮู ต้องใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงที่นี่!"
หัวหน้าเฟงเข้าใจเรื่องนี้และตอบว่า "ไม่มีปัญหาเลย เรารอได้!"
"คุณชิ เราไปทานอาหารกลางวันกันก่อนที่คุณจะเริ่มงานดีไหม?"
ชิเล่ยส่ายหัว เขาจะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไรว่าหัวหน้าเฟงไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้แล้ว?
"หัวหน้าเฟง เราไปทำงานให้เสร็จก่อนดีกว่าครับ!"
'จากนี้ไป คุณจะเป็นแหล่งรายได้ของผม!'
หัวหน้าเฟงหายใจลึกๆ และพูดว่า "ที่นี่แหละ บริษัทของผมอยู่ในตึกเบนาว"
ชิเล่ยเห็นซันเฟิง แล้วชิเล่ยได้แค่ยิ้มแล้วพยักหน้าเท่านั้นและเดินตามหัวเฟงไป
ในลิฟต์หัวหน้าเฟงกดปุ่มชั้นที่ 28
ทั้งชั้นที่ 28 เต็มไปด้วยมาตรการรักษาความปลอดภัย!
เดินตามหลังหัวหน้าเฟง เขาแอบพยักหน้าในใจ ตามที่คาดไว้นี่เป็นบริษัทที่มีมูลค่ากว่า 100 ล้านหยวน เช่นความโอ่อ่าสง่างาม
หัวหน้าเฟงและชิเล่ยเดินตรงไปที่ฝ่ายไอที
ขณะที่พวกเขาเดินอยู่ หัวหน้าเฟงก็หันมาขอโทษว่า "ผมต้องขอโทษคุณชิด้วย ที่ไม่ได้พาคุณเดินชมบริษัทของเรา ก่อนอื่นเราจะดูเซิร์ฟเวอร์ของ บริษัทของเรา เพื่อดูว่าจะมีโอกาสกู้คืนข้อมูลจากระยะไกลได้ไหม"
"จากนั้นเราก็จะพาทัวร์ที่นี่อย่างดี!"
ชิเล่ยไม่ได้สนใจเลย "ลูกค้าคือพระเจ้า!"
ฝ่ายไอทีของบริษัทฮวานชิมีพนักงานกว่าสิบคนที่ยุ่งกับการจัดการเอกสาร
ขณะที่หัวหน้าเฟงเดินเข้าไปข้างใน ชายหัวล้านวัยกลางคนก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับ
"สวัสดีครับ ประธาน!"
หัวหน้าเฟงโบกมือให้เขาแล้วแนะนำให้เขารู้จักกับชิเล่ย "คุณชิ คนนี้คือหัวหน้าฝ่ายไอทีของเราหม่าหย๋ง ถ้าเกิดมีปัญหา แค่ถามเขาก็พอ!"
หม่าหย่งมองไปที่ชิเล่ยอย่างแปลกใจ
จากรูปลักษณ์ภายนอกของชิเล่ย ดูเหมือนชายหนุ่มอายุประมาณ 20 ปี เป็นเพียงแค่คนธรรมดา เขาไม่ได้มีกลิ่นอายของเด็กร่ำรวยรุ่นที่สอง
หม่าหย่งไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าเฟงต้องพาชิเล่ยมาที่นี่
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากประธานพูดไปแล้ว หม่าหย่งก็ยื่นมือออกมาและทักทาย "สวัสดีครับ คุณชิ!"
ชิเล่ยก็ยื่นมือออกไปจับและส่ายเล็กน้อย
"สวัสดีครับ ผู้จัดการหม่า!"
หม่าหย่งได้มองไปที่ซันเฟิง แต่หัวหน้าเฟงไม่ได้แนะนำออกมา ดังนั้นหม่าหย่งจึงไม่ได้สนใจเขา
"เสี่ยวหม่า สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"
หม่าหย่งขมวดคิ้ว
"ประธานครับ สถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีเอาซะเลย!"
"ถึงแม้ว่าคราวนี้ เซิร์ฟเวอร์ของเราไม่ได้ถูกศัตรูเจาะเข้ามา แต่ไวรัสจากบอมเมล์ทำให้เซิร์ฟเวอร์ของเราปั่นป่วนครับ!"
[Mail Spam / Bomb คืออะไร
Spam mail คืออีเมลที่เราไม่ต้องการ เป็นประเภทหนึ่งของ Junk mail หลายคนสับสนคำว่า Spam mail กับคำว่า Bomb mail จุดประสงค์ของ Spam mail นั้น ผู้ส่งส่วนใหญ่ต้องการโฆษณาบริการต่าง ๆ ที่ตัวเองมี ส่วนจุดประสงค์หลักของ Bomb mail คือการก่อกวนผู้รับหรือระบบเมล์ของเครื่องข่ายนั้น ๆ โดยทั่วไป Spam Mail เป็นการส่งอีเมลแต่ละฉบับไปหาคนจำนวนมาก ส่วน Bomb mail เป็นการเมล์จำนวนมากไปหาคน ๆ หนึ่งหรือระบบเมล์ใดระบบเมล์หนึ่ง]
"ข้อมูลของเราเกือบทุกอย่างถูกทำลายไปครับ!"
หัวหน้าเฟงจ้องหม่าหย่งเขม็ง แล้วถามอย่างโมโห
"แล้วเซิร์ฟเวอร์สำรองของเราล่ะ?"
หม่าหย่งก้มหน้าลงและพูดต่อไปว่า "ข้อมูลในเซิร์ฟเวอร์สำรองของเราทั้งหมดดูเหมือนจะผิดไปหมด ผมยังหาสาเหตุไม่เจอครับ!"
"เรากำลังพยายามกู้คืนข้อมูลกลับมาอยู่ครับ!"
หัวหน้าเฟงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "พวกนายมันมีแต่ขยะ!"
หม่าหย่งรู้สึกมีหงื่อเย็นๆผุดออกมาจากหน้าผากของเขา เขาไม่กล้าเงยหัวขึ้น
หัวหน้าเฟงหายใจลึกๆ แล้วพูดว่า "คุณชิ คุณเป็นความหวังเดียวของเราแล้วตอนนี้"
ชิเล่ยไม่ถ่อมตัวเลยและตอบกลับอย่างมั่นใจ
"หัวหน้าเฟง ตราบใดที่ฮาร์ดแวร์ไม่มีปัญหา ผมคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่!"
ในปี 2006 เพื่อนำข้อมูลออกจากฮาร์ดดิสก์อย่างสมบูรณ์ มันก็ยังคงเป็นสิ่งที่ยากแม้กระทั่งวันนี้
ซอฟต์แวร์ที่ชิเล่ยเขียนมาก่อนหน้านี้อาจกู้คืนข้อมูลที่ถูกลบไปในระดับหนึ่งได้
"ผู้จัดการหม่า โปรดพาผมไปที่เซิร์ฟเวอร์ที่เสียหายผมต้องการดูมัน!"
หม่าหย่งเงยหัวขึ้นและเหลือบมองไปที่ชิเล่ย
น้ำเสียงที่เยาะเย้ยได้ออกจากปากของเขา "คุณชิ คุณรู้วิธีการกู้ข้อมูล?"
"ทำไมละ?" ชิเล่ยยิ้มและถามว่า "ผมดูไม่เหมือนงั้นเหรอ?"
หม่าหย่งพูดอย่างเย็นชา "คุณชิ ข้อมูลเซิร์ฟเวอร์เป็นตัวกำหนดชะตากรรมของฮวานชิอังฟางของเรา"
"นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะใช้ EasyRecovery และกู้คืนข้อมูลกลับมาได้!"
เผชิญหน้ากับทางหม่าหย่งที่กำลังพยายามทำให้เขาลำบาก ชิเล่ยสวนกลับอย่างโจ่งแจ้ง
"ว้าว ผู้จัดการหม่าก็รู้จัก EasyRecovery เหมือนกันด้วย!"
"คุณก็เคยใช้มันมาก่อนใช่มั้ย?"
หน้าของหม่าหย่งกลายเป็นดำทะมึน ขณะที่เขาทำเสียงฮึดฮัด "ฮืมมมมมม!"
"เราเขียนซอฟต์แวร์กู้คืนข้อมูลของเราเอง!"
"และในตอนนี้กำลังทำการกู้คืนข้อมูลแล้ว!"
ชิเล่ยยังคงเยาะเย้ย "ผู้จัดการหม่า พวกคุณพัฒนาซอฟต์แวร์กู้คืนข้อมูลของคุณเองจริงๆงั้นหรอ!"
"ให้เงินผมสิ แล้วผมจะเคารพคุณ!"
"ดังนั้นแล้ว คุณก็เป็นผู้เชี่ยวชาญสินะ!"
"ผมสงสัยจังเลยว่าความคืบหน้าของการกู้คืนข้อมูลของคุณไปถึงไหนแล้ว?"
หัวหน้าเฟงมองดูอย่างเย็นชาอยู่ด้านข้าง เขาเลือกที่จะเป็นกลาง เขาไม่ได้เข้าข้างใครระหว่าง ชิเล่ย และ หม่าหย่ง
ชิเล่ย รู้ดีว่านี่เป็นการทดสอบจากหัวหน้าเฟง
จากรายงานที่ได้จากหม่าหย่ง ตอนนี้ชิเล่ยเข้าใจถึงสถานการณ์ทั่วไปแล้ว เซิร์ฟเวอร์ของฮวานชิอังฟางได้รับไวรัสจากบอมเมล์และยังเป็นไวรัสโทรจันที่เป็นอันตรายซึ่งทำให้ข้อมูลของเซิร์ฟเวอร์สูญหาย
ชิเล่ยรู้ว่าหัวหน้าเฟงเป็นห่วงเรื่องความสามารถของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาใช้หม่าหย่งเพื่อทดสอบชิเล่ย
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของชิเล่ย หม่าหย่งที่คุยโวโอ้อวดออกไป จริงๆแล้วพวกเขายังไม่ได้ทำอะไรเลย
ไวรัสจากบอมเมล์ฝังอยู่ในโปรแกรมที่เป็นอันตรายต่อเซิร์ฟเวอร์และยังคงสร้างไฟล์ขยะที่ลบทิ้งแล้วสร้างขึ้นและลบทิ้งอีกครั้ง ดังนั้นแล้วจึงเป็นกระบวนการทำตามลูบเดิมๆไปเรื่อยๆ
การกู้คืนข้อมูลจากเซิร์ฟเวอร์ของฮวานชิอังฟาง เป็นเรื่องที่ยากมาก หลังจากที่ถูกซ่อนด้วยเลเยอร์การลบ!
"ตอนนี้มันกำลังฟื้นตัวอยู่!"
ด้วยใบหน้าไม่แยแสของเขา หม่าหย่งเปิดปากพูด "รอสักพักนึงและมันจะกลับมาทำงานเป็นปกติ!"
ชิเล่ยหัวเราะเยาะในใจของเขา ถ้าผู้ชายคนนี้มีแผนไว้แล้ว หัวหน้าเฟงจะมาตามหาเขาเพื่อ?
"ถ้าเป็นกรณีนี้ หัวหน้าเฟง ผมขอตัวกลับก่อน!"
"ผมยังมีสิ่งที่ต้องทำที่มหาลัย มันจะเป็นการเสียมารยาทมากที่จะรบกวนเวลาของหัวหน้าเฟงต่อไป"
หัวหน้าเฟงรีบด่าหม่าหย่งออกมาอย่างรวดเร็ว
"เสี่ยวหม่า รีบขอโทษคุณชิเดี๋ยวนี้!"
หม่าหย่งไม่ได้สนใจหน้าของเขาเลย ราวกับว่ามันไม่มีอะไร ด้วยการแสดงออกทางสีหน้าเดียวกัน เขาก็รีบขอโทษ "คุณชิ ผมต้องขอโทษด้วยครับ!"
"ผมหวังว่าคุณชิจะยกโทษให้ผมที่ได้ไปล่วงเกินคุณ!"
ชิเล่ยได้สังเกตเห็นการกระทำของชายสองคนนี้มานานแล้ว แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีภายในใจ แต่เขาก็ยังไม่อยากทำให้ชีวิตของเขาหาเงินยากขึ้น
แต่ เนื่องจากหัวหน้าเฟงพยายามเล่นตุกติกบางอย่างกับเขา ฉะนั้นแล้วถ้าไม่ขอโทษเขาในภายหลังละก็อย่าหาว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ละกัน!
"ไม่เป็นไร ผู้จัดการหม่า!"
"ไปดูเซิร์ฟเวอร์ของบริษัทกันเถอะ!"
หม่าหย่งเดินนำหน้าชิเล่ย
ห้องนี้มีพื้นที่มากกว่า 100 ตารางฟุต ซึ่งเป็นที่ตั้งของเซิร์ฟเวอร์ของบริษัทอังฟาง ช่างเทคนิคหลายคนที่สวมแว่นตานิรภัยหันมาทักทายทันที "ผู้จัดการครับ มันยังไม่เสร็จครับ!"
หม่าหย่ง ยกมือขึ้นเพื่อให้พวกเขาหยุดดำเนินการต่อ
"พวกคุณทุกคนออกไปเดี๋ยวนี้ได้ ประธานได้เชิญผู้เชี่ยวชาญที่นี่แล้ว" เสียงของหม่าหย่งเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย เห็นได้ชัดว่าเขามีความไม่พอใจบางอย่างกับชิเล่ย
ชิเล่ยไปนั่งลงที่ด้านข้างของเซิร์ฟเวอร์ เขาบังคับเมาส์และมองไปที่เซิร์ฟเวอร์อย่างลวกๆ
"มันเป็นยังไงบ้าง?"
หัวหน้าเฟงที่ถามเป็นคนแรก
ชิลีไม่ได้หันหัวกลับมา "แม้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างจะเลวร้ายมาก แต่ก็ยังไม่ถึงจุดที่ไม่สามารถช่วยกลับมาได้!"
"เพียงแค่…….."
พูดถึงเรื่องนี้ ชิเล่ยก็มองไปที่หม่าหย่งแปปนึง
"คุณชิ คุณหมายความว่ายังไง?" หัวหน้าเฟงผู้ที่ห่วงใยข้อมูลเซิร์ฟเวอร์ รีบถามออกมา
ชิเล่ยตอบอย่างช้าๆว่า "หัวหน้าเฟง ช่างเทคนิคของบริษัทของคุณมีความสามารถ ดังนั้น!"
"แม้ว่าพวกเขาดูเหมือนจะเป็นมืออาชีพ แต่พวกเขาขาดทักษะในการแก้ไขปัญหาที่มีความพยายามแค่ปานกลาง มันก็แค่เพียงขาดจรรยาบรรณในการทำงาน!"
"นี่เป็นปัญหาที่ง่ายในการแก้ปัญหา แต่หลังจากที่พวกเขาพยายามที่จะแก้ปัญหานี้ มันก็จะหนักข้อมากขึ้น!"
หัวหน้าเฟงขมวดคิ้วในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ช่างเทคนิคเหล่านั้น
"คุณชิสามารถบันทึกข้อมูลในเซิร์ฟเวอร์ได้ไหม?"
ชิเล่ยพยักหน้า "ไม่มีปัญหา!"
"หัวหน้าเฟง มั่นใจได้เลย!"
"ผมสามารถเริ่มกู้คืนได้เลยตอนนี้แต่ผมมีคำขอ!"
หัวหน้าเฟงถามอย่างไม่เต็มใจว่า "ขออะไรครับ?"
"หัวหน้าเฟง มันไม่ได้เป็นคำขอที่ยากเกินไปหรอกครับ"
"ผมแค่หวังว่าช่างเทคนิคของคุณต้องออกไปให้หมด!"
"ถ้าไม่ออกไปผมกลัวว่าพวกเขาอาจขโมยเทคนิคของผม!"
